Χριστίνα Τριχά
‘Άκου. Θέλω: Να έρθεις μια Κυριακή στο μητρικό μου σπίτι. Τώρα σύντομα. Στα καλά σου ντυμένη/ μια μπλε τούφα ή και όλο το μαλλί σου καροτί;
Τα τεράστια τρυφερά σου δάχτυλα να είναι γεμάτα δαχτυλίδια και στις τρύπες των αυτιών σου να κρεμάσεις τα χρυσά τα σκουλαρίκια σου. Τα ψεύτικα.
Σέξι και απλή.
Εγώ, θα σου ανοίξω την πόρτα και εσύ θα μου χαμογελάσεις μες την αμηχανία.
Αλλά πάντα κουλ.
Θα σφίξεις τα δαχτυλίδια σου στο χέρι της μάνας μου και θα πεις το εξής (επανέλαβε αργά):
«Γεια σας κυρία Ουρανία. Τι κάνετε;»
Πληζ, μην ξεχάσεις το «τι κάνετε»!
Θα πιούμε χάλια καφέ στο σαλόνι. Στην πρώτη γουλιά θα σκέφτεσαι «τι είναι αυτή η μαλακία» αλλά θα την καταπιείς. Δεν θα είναι costa rica μωρό μου.
Έπειτα θα απαντάς ερωτήσεις για τη δουλειά σου και για τα μελλοντικά σχέδιά σου. Η κυρία Ουρανία θα γίνει κυρία Ράνια. Θα μας έχει μαγειρέψει κόκορα κρασάτο, μα εσύ, ανυπόμονη και ενθουσιασμένη, όμως πάντα εντελώς κουλ, θα με ζητήσεις πριν προλάβουμε να κάτσουμε στο τραπέζι.
Θα με ζητήσεις λεπτομερώς:
το χέρι μου, το πόδι μου και τον αφαλό μου. Τις ρώγες μου μην ξεχάσεις!
«Κυρά Ράνια μου, θέλω την κόρη σας. Να την κάνω γυναίκα μου. Να την πάρω με παπά ρινόκερο και κουμπάρο ασημόσκονη. Μου την δίνετε;»
Θέλω. Ξέρεις πόσο;
Να καλέσουμε κόσμο για το νυφικό κρεβάτι. Θα παραμερίσουμε τα στραπ-ον μόνο για εκείνη την ημέρα, και θα κρεμάσουμε χριστουγεννιάτικα λαμπάκια γύρω από τα βυζιά και τα μουνιά και τις τρίχες που κοσμούν τα πόστερ σου. Κάποι@ θα πετάξει στο κρεβάτι ένα πιτσιρίκι – ένα ανίψι σου ίσως. Ξέρεις, για καλή τύχη.. Να φάμε γλυκά. Κι άλλο κόκορα. Βίγκαν και κρασάτο.
Όλη την παράδοση τούτου του ρημαδότοπου την θέλω για πάρτη μας μωρό μου. Για την πιο μεγάλη queeroαγάπη που χωράει και τα άλλα πάρτνερ μας και η οποία μπορεί να καταλήξει σε φιάσκο, αλλά θα είναι ένα φιάσκο με μουσικά όργανα. Κλαρίνα και καλαματιανά. Οι γονείς της μίας νύφης και η μαμά της άλλης, τα σκυλιά μας, οι γάτες μας, οι μάγισσες φίλες μας. Γιορτή μεγάλη.
Γιατί αυτό είναι η queer αγάπη που τόσα χρόνια την ήθελαν ανύπαντρη, μα όχι αγάμητη.
Η queer αγάπη βρίσκει σέξι όσα έχουμε μάθει ως άσχημα: ουλές, σημάδια, ρυτίδες, εμμηνόπαυση, αντίσταση.*
Μιλάει άλλη γλώσσα, έχει τα δικά της πρότυπα. Ξεκινάει με το μοίρασμα ιστοριών ολόκληρων ζωών. Θεωρεί τις φιλίες το ίδιο σημαντικές με τις ρομαντικές σχέσεις.☆
Θέλω, την Κυριακή την επόμενη από τη δική σου επίσκεψη, να έρθει και η αγαπημένη μου φίλη η Λ. να με ζητήσει από τη μάνα μου.
Να της πω ΝΑΙ στην πιο ρομαντική πρόταση γάμου που έγινε ποτέ μπροστά σε μπανάλ, αλλά ροζ, ηλιοβασίλεμα και να κλεφτούμε ντυμένες καουμπόισσες πάνω στη δική μας Ντόλι.
Θα έρθεις κι εσύ με το καροτί σου (τελικά;) μαλλί για παρανυφάκι και ερωτευμένο μαζί μου, να με δεις να κλέβομαι με την Λ. και να μας φωνάξεις: «Και στα δικά μας οι λεύθερες λεσβίες κυρία Ράνια μου! Να μας ζήσουν τα κορίτσια».
Να ζήσει η νύφη και η νύφη και το παρανυφάκι. Θα ζήσουμε. Θα μπούμε έτσι ολοζώντανες και αγαπημένες, παρούσες, σε κάθε κολοωτρυπίδα ελληνικότητας και θα φωτίζουμε στερεοτυπικά κάθε λεσβιακή καρδιά.
Αγάπη μόνο!
Queerογάπη μόνο!
Γράφουμε ιστορία τώρα. Μια ιστορική στιγμή που δεν αφορά μόνο μερικά ρημαδοχαρτιά. Στην όμορφη χώρα μας αφορά και το «αζόριστο» ||Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια|| που ξαφνικά καύλωσε και ποτέ ξανά δεν θα είναι το ίδιο. Ο ζυγός έπεσε! Είμαστε λεύθερες να τα γαμήσουμε όλα. Να τα γαμήσουμε με τις πιο όμορφες ιστορίες αγάπης. Άλλωστε, οι queer οικογένειες είναι γεμάτες glitter και στρας και ανοιχτωσιά.
Πατρίς, θρησκεί@ και άγια queero-οικογένεια! Αμήν!
