Υπάρχουν τραγούδια που μας συγκινούν, που μας θυμίζουν γκομενάκια, ανεπανάληπτους χωρισμούς και καρδιακούς φίλους. Είναι όμως και κάποια άσματα, που προκαλούν (τουλάχιστον) αμηχανία. Θα σας μιλήσω για μερικά από αυτά, και εσείς θα αποφασίσετε αν θα γελάσετε ή αν θα κλάψετε.
Έρωτά μου τοκογλύφε
Στίχοι: Στέφανος Νικίδης
Αν δεν είχατε ιδέα για την ύπαρξη αυτού του τραγουδιού, δεν χάνετε απολύτως τίποτα. Ο εξοντωτικός ρυθμός του συρτοτσιφτέτελου συνδυάζεται απελπιστικά με την αγάπη για τα ενεχυροδανειστήρια, και το αποτέλεσμα είναι λιγωτικό. Οι στίχοι έρωτά μου τοκοφλύφε, απ’το γλύφε γλύφε φλύφε, έχεις λιώσει το κορμί μου, την καρδιά και την ψυχή μου, είναι ανεπανάληπτοι και εθιστικοί. Ακούστε το.
https://www.youtube.com/watch?v=POMCmz5VLEo
Τούλι για τον Χριστούλη
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Η Καιτάρα είναι μια θεά που αγαπάμε όλα. Εδώ, όμως, κάτι πήγε στραβά και υπάρχει σοβαρός λόγος που το λέω αυτό. Ενώ η ενορχήστρωση είναι καλή και οι φωνές εξαιρετικές, η τελευταία στροφή των στίχων παίρνει μια απροσδόκητη πορεία: οι Μάγοι κάνουν αλλοπρόσαλλη ρίμα με τα πελάγη, και το τούλι του Χριστούλη είναι έτοιμο να λαμπαδιάσει σαν αχυρώνας και να καταψυχθεί σαν αρακάς. Γιατί Καίτη;
Από γυναίκα κάηκα
Στίχοι: Έλα ντε
Εντάξει, εδώ κλέβω λίγο μιας και δεν είναι τόσο οι στίχοι που τρομάζουν, όσο η ερμηνεία. Η αγωνιώδης παύση που κάνει ο ερμηνευτής στην λέξη γυναίκα, είναι αρκετή για να σας στείλει από εκεί που ήρθατε. Η ηχώ που έχει προστεθεί σαν εφέ προσδίδει ιδιαίτερο βάθος στην κλάψα, και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Όσο και να το περιγράψω, θα πρέπει να το ακούσετε για να καταλάβετε σε τι αναφέρομαι.
Ήταν ένα μικρό καράβι
Στίχοι: Παραδοσιακό
Τόσα χρόνια νομίζετε ότι πρόκειται για ένα αθώο παιδικό τραγούδι, αλλά κάνετε λάθος. Το ορίτζιναλ άσμα είναι γαλλικό με τίτλο il était un petit navire, και περιγράφει το πραγματικό ναυάγιο της φρεγάτας Μέδουσα. Κι ενώ η ελληνική έκδοση σταματά στον στίχο που αναφέρεται στον κλήρο, το γαλλικό τραγούδι συνεχίζει. Αν δεν θέλετε να το ακούσετε, σας λέω το ρεζουμέ: ο κλήρος έπεσε στον μικρότερο από τους ναύτες, και οι υπόλοιποι τον έφαγαν μέχρι κόκαλο. Ναι!
https://www.youtube.com/watch?v=_pntINcZS-E
Το αδύνατο σημείο μου
Στίχοι: Άντζυ Σαμίου
Είμαι σίγουρη ότι γνωρίζετε το συγκεκριμένο τραγούδι, και είμαι ακόμα πιο σίγουρη ότι ξέρετε ποιο είναι ο αδύνατο σημείο της ερμηνεύτριας. Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σουξέ της εποχής. Εκτόξευσε την καριέρα της Άντζυς Σαμίου στα ύψη, και έδωσε παρηγοριά σε όλες εμάς που θέλουμε το φιλί κατευθείαν στην κλειτορίδα. Απολαύστε χωρίς ενοχές.
https://www.youtube.com/watch?v=zk-ik5ok2Ro
Αυτή τη φορά
Στίχοι: Νίκος Καρβέλας
Σε αυτή την σπαραξικάρδια μπαλάντα, η αγαπημένη μας Άννα Βίσση εκφράζει τον πόνο της κάνοντας μια πληθώρα αηδιαστικών ενεργειών. Ακολουθούν οι αποτροπιαστικές πράξεις της με σειρά εμφάνισης:
- Σπάει τα δάχτυλά της
- Ξεριζώνει τη γλώσσα της
- Κόβει τα πόδια της
- Τον ξεγράφει, ντύνεται, βάφεται, και βγαίνει έξω
- Σπάει την καρδιά της
- Καίει το κορμί της
- Βγάζει τα μάτια της
Από όλα αυτά συμπεραίνουμε αυτόματα ότι η αξιοπρέπειά της έχει πάει περίπατο (μαζί με τη δική μας). Θέλετε να το ακούσετε; Όχι; Εσείς χάνετε!
Ο διωγμός
Στίχοι: Πέτρος Πολλάτος
Τα Παιδιά Των Λουλουδιών της δεκαετίας του ’70, δεν ήταν μόνο φανταχτερά χρώματα και παντελόνια με καμπάνες. Για να σας πείσω, σας παραθέτω το επόμενο τραγούδι. Οι στίχοι μιλούν για τον θάνατο μιας γυναίκας, με τον σύντροφο της να περιγράφει με ανατριχιαστική λεπτομέρεια την εικόνα της στον τάφο. Ακούστε το παρέα με όσους θέλετε να εξοντώσετε, κερνώντας τους μια μερίδα καλοψημένα κόλλυβα για το συγχώριο.
Καρδιοπάθειες
Στίχοι: Βασίλης Καρράς
Και για να κλείσω με μια πιο ευχάριστη νότα, θα σας πάω σε ένα χορευτικό τραγούδι κατ’ευθείαν από την εντατική του Ευαγγελισμού. Η χαρά του καρδιολόγου συνδυάζεται απολαυστικά με τα κορεσμένα λιπαρά, σε ένα τρικούβερτο γλέντι χοληστερίνης χωρίς προηγούμενο. Η εμμονή του αοιδού με τη στηθάγχη αποκαλύπτεται στους στίχους καρδιοπάθειες απ’τις πολλές συμπάθειες / και εμφράγματα απ’τα πολλά σου σφάλματα, κι εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή απ’το να καλέσουμε το 166.
Αν σας άρεσε το άρθρο, κάντε πολλά likes για να γράψω και Νο2.
