Ο Μikeus αφού προώθησε για χρόνια τον μισογυνισμό και την alt-right αντιφεμινιστική προπαγάνδα κατέληξε ότι τελικά το πρόβλημα δεν είναι ο φεμινισμός αλλά μια ακραία μειοψηφία στο εσωτερικό τους, οι λεγόμενες “φεμιναζί”. Προτρέπει δε τις μετριοπαθείς φεμινίστριες να τις συνετίσουν. Μόνο που υπάρχει ένα μεθοδολογικό προβληματάκι με αυτή τη διάκριση: οι “φεμιναζί” δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν και δεν υπήρξαν ποτέ, παρόλο που ήδη από την εποχή των σουφραζετών οι φεμινίστριες θεωρούνταν υπερβολικές. Ίσως υπάρχουν σε μια άλλη, παράλληλη διάσταση, όπου μετά από χρόνια στην εξουσία οι γυναίκες αποφάσισαν την ομαδική εξολόθρευση εκατομμυρίων αντρών σε θαλάμους αερίων, αλλά σε αυτή που ζούμε δεν έχουμε δει ποτέ ούτε μία.
Οι φεμιναζί είναι ένα μυθικό τέρας πλασμένο για να τρομάζει τα κορίτσια όχι για να τρώνε το φαγητό τους, όπως ο μπαμπούλας, αλλά για να μην αμφισβητούν την πατριαρχική τάξη και προπάντων, να μην γίνονται δυσάρεστα όταν το κάνουν. Είναι δημιούργημα κουτοπόνηρων και ανιστόρητων ανθρώπων που νομίζουν ότι οποιοδήποτε δικό τους ξεβόλεμα είναι «φασισμός». Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Από τη μία, λόγω της προνομιάρας τους, θεωρούν την κριτική προς τους ίδιους το χειρότερο πράγματα που μπορεί να συμβεί και ανάλογο του Ολοκαυτώματος. Από την άλλη έχουν πλήρη άγνοια για την ιδεολογία του φασισμού και την καταπίεση αλλά και εξολόθρευση ομάδων που κατασκευάστηκαν ως κατώτερες –ομάδες που πολύ ειρωνικά είναι ίδιες με αυτές που συνεχίζουν να υποβιβάζουν οι σημερινοί αντιφεμινιστές και λοιποί συντηρητικοί. Το να εξισώνεις ένα κίνημα ισότητας με τον φασισμό σημαίνει όχι μόνο ότι βλέπεις την ισότητα ως απειλή αλλά και ότι βλέπεις τον φασισμό ως buzzword, ως απλά μια μεταφορά για κάτι δυσάρεστο και ενοχλητικό και όχι ως μια πραγματική, ζωντανή απειλή για εκατομμύρια ανθρώπους σήμερα που αποτελούν θύματα της ιδεολογίας της λευκής αντρικής ανωτερότητας.
Οι φεμιναζί δεν υπάρχουν γιατί ποτέ καμία φεμινίστρια δεν προώθησε την ιδέα μιας αντρικής γενοκτονίας, δεν τους στέρησε ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε εισέβαλε σε καμία χώρα. Καμία φεμινίστρια δεν έχει καν δολοφονήσει άντρες στο όνομα του φεμινισμού, αντιθέτως γυναίκες έχουν δολοφονηθεί επειδή δήλωναν ή θεωρούνταν φεμινίστριες. Αν οι σεξιστές έχουν την ψευδαίσθηση ότι χάνουν δικαιώματα που είχαν αυτό συμβαίνει γιατί τώρα πλέον αναγκάζονται να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους και να υποστούν τις συνέπειες ενώ είχαν συνηθίσει να ζουν σε έναν κόσμο που θεωρούσαν δικαίωμά τους να είναι μισογύνηδες, να παρενοχλούν και να κακοποιούν γυναίκες. Αν σήμερα μπορούν να χάσουν τη δουλειά τους για κάποια δημόσιο μισογυνική δήλωση αυτό είναι μια εξέλιξη προς τη σωστή πλευρά. Δεν έπρεπε να την είχαν ποτέ. Δεν χάνουν δικαιώματα, χάνουν έδαφος, έδαφος που δεν τους ανήκε ποτέ γιατί το έκλεψαν από τις γυναίκες.
Δεν είσαι φεμιναζί ούτε αν θες να δημιουργήσεις ασφαλείς χώρους μονό για γυναίκες όπου θα μπορούν να μιλήσουν, να εκφραστούν, να γυμναστούν ελεύθερα χωρίς άντρες που συνήθως διακόπτουν, αμφισβητούν, παρενοχλούν και γενικά λόγω του entitlement τους έχουν μάθει να πιάνουν πολύ χώρο. Οι γυναίκες χρειάζονται έναν χώρο, όπου να μπορούν να ανθίσουν και πολλές φορές οι άντρες, έστω και άθελά τους, μπαίνουν εμπόδιο σε αυτό. Ως αντρικός χώρος άλλωστε έχει ούτως ή άλλως οριστεί άτυπα ολόκληρος ο δημόσιος χώρος σε αντιπαραβολή με τον «γυναικείο» οικιακό χώρο. Ας έχουμε ένα μικρό κομμάτι του δημόσιου χώρου και για τον εαυτό μας.
Δεν είναι “φεμιναζί” καν οι λιγοστές εκείνες φεμινίστριες που δηλώνουν ειρωνικά μίσανδρες. Ακόμα κι αν πραγματικά μισούσαν τους άντρες αυτό δεν είναι το ίδιο με τους άντρες που μισούν τις γυναίκες. Πρώτον, γιατί οι γυναίκες ζουν σε ένα σύστημα που μπορεί να έχουν υποστεί αφάνταστη κακοποίηση, εξευτελισμό και υποβιβασμό από άντρες και να έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας ενώ ποτέ δεν συμβαίνει το αντίστροφο. Και δεύτερον, γιατί το μίσος του καταπιεστή δεν μπορεί ποτέ να εξισωθεί με την αγανάκτηση του καταπιεσμένου. Το υποτιθέμενο μίσος των γυναικών δεν είναι σε θέση να καταπιέσει τους άντρες δομικά, γιατί πολύ απλά καμία γυναίκα δεν έχει την πολιτισμική και συστημική εξουσία να το κάνει. Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει μια γυναίκα που αντιπαθεί τους άντρες; Να μην απαντάει στα μηνύματά τους; Αντιθέτως το μίσος των ανδρών για τις γυναίκες έχεις ως αποτέλεσμα θανάτους, βιασμούς και στέρηση δικαιωμάτων και ευκαιριών επί αιώνες. Έχω διαβάσει πολλά κείμενα μαύρων αντιρατσιστών που δηλώνουν πως έχουν σιχαθεί τους λευκούς και το μόνο που νιώθω είναι η πικρία, η ματαίωση, η απογοήτευσή τους ακόμα και από όσους δηλώνουν σύμμαχοί τους. Αν το έπαιρνα προσωπικά, αν ένιωθα την ανάγκη να διακόψουν τη συζήτηση για να κάνουν μια μικρή εξαιρεσούλα για λίγους λευκούς σαν ΕΜΕΝΑ, αν ένιωθα το entitlement να απαιτήσω να μου πει προσωπικά «όχι εσύ, εσύ είσαι από τους καλούς λευκούς, thank you for your service», τότε απλά θα αποδείκνυα ότι είχαν δίκιο που τους έχει σιχαθεί. Γιατί θα έκανα μια συζήτηση για την συστημική καταπίεση και την αδικία να περιστρέφεται γύρω από εμένα.
Το «έχω το πρόβλημα με τις φεμιναζί, όχι με τις φεμινίστριες» είναι το «δεν είσαι σαν τις άλλες» του φεμινισμού. Υπάρχει ώστε κάθε φορά που καταφέρονται κατά του φεμινισμού και μια γυναίκα λέει «μα κι εγώ φεμινίστρια είμαι» να την καθησυχάζουν λέγοντας «μα εσύ δε είσαι σαν τις άλλες, τις φεμιναζί». Έτσι κάθε γυναίκα μπορεί να έχει την αίσθηση πως δεν είναι σαν τις άλλες, τις κακές φεμινίστριες και όχι μόνο να διαχωρίζει τη θέση της από αυτές αλλά να τους επιτίθεται γιατί τάχα βγάζουν κακό όνομα και στις υπόλοιπες. Το μόνο που προωθεί αυτή η διάκριση είναι μια εσωτερική διαμάχη και μια επιτήρηση του φεμινισμού από τις ίδιες τις φεμινίστριες που δε θέλουν να χαρακτηριστούν ως “φεμιναζί”. Μόνο που η διάκριση ανάμεσα στην φεμινίστρια και την φεμιναζί είναι το πόσο ευχάριστη προς τους άντρες είναι και πόσο τους ξεσκεπάζει κάθε φορά που λένε κάτι σεξιστικό. Αρκεί να μην γελάσεις με κάποιο μισογυνικό αστείο, να ενοχληθείς από κάποιο προσβλητικό σεξουαλικό σχόλιο, να επιμείνεις λίγο παραπάνω σε μια συζήτηση χαλώντας την παρέα ή να μπλοκάρεις κάποιον που συνεχίζει να σε πρήζει κάτω από κάθε ανάρτησή σου για τον φεμινισμό και θα μεταμορφωθείς κι εσύ σε φεμιναζί σε χρόνο dt. Αν σε αποδέχονται μόνο επειδή ο φεμινισμός σου δεν εκθέτει τον δικό τους σεξισμό, επειδή πας με τα νερά τους και επειδή κάνεις συνεχώς πίσω, μόνο επειδή δηλαδή δεν απαιτείς από τους ίδιους να αλλάξουν το παραμικρό για να εξαφανίσουν την δική σου καταπίεση, τότε “φεμιναζί” είναι απλά οποιαδήποτε τους κρατάει υπόλογους για τα λόγια και τις πράξεις τους.
Δεν υπάρχουν “φεμιναζί”. Υπάρχουν απλά φεμινίστριες περισσότερο ή λιγότερο μπουχτισμένες με την πατριαρχία, φεμινίστριες με λιγότερη ή περισσότερη υπομονή και ψυχραιμία, φεμινίστριες με λιγότερη ή περισσότερη επιμονή να βρουν το δίκιο τους, φεμινίστριες που δεν διστάζουν να τσακωθούν και να κάψουν γέφυρες και φεμινίστριες που έχουν κουραστεί τις διαμάχες, φεμινίστριες που έχουν περισσότερο κουράγιο και φεμινίστριες που το έχουν χάσει επειδή εξαντλήθηκαν από τις συνεχείς τιμωρίες που τους επιβάλλει η κοινωνία επειδή απλά μιλάνε για τον σεξισμό που βιώνουν. Και είναι όλες valid, γιατί όλες ζούμε στην πατριαρχία και η καθεμιά κάνει το καλύτερο δυνατό που μπορεί. Σκοπός του φεμινισμού όμως δεν ήταν ποτέ η αντρική επιβράβευση για το πόσο λίγο αυτός τους ξεβολεύει.
