newsroom
Μιας και διανύουμε τον Μήνα ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίας θυμόμαστε τις γενναίες λεσβίες ακτιβίστριες, που ανέλαβαν δράση κατά του αμφιλεγόμενου Άρθρο 28, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το περιβόητο Άρθρο 28 είναι ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους νόμους του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτό οδήγησε στο να βγουν είκοσι χιλιάδες Μανκούνιοι στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ο Ian Kellen αντιτάχθηκε σε αυτόν και πορείες πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα. Μεταξύ των πιο σκληρών διαδηλωτών, που πολέμησαν ενάντια στο Άρθρο 28 ήταν οι γενναίες λεσβίες, που εισέβαλαν στο Κοινοβούλιο και στο BBC.
24th May 1988: Section 28, which made illegal the ‘promotion’ of homosexuality, is enacted in the United Kingdom. The law’s existence caused many LGBT+ groups to close or limit their activities or self-censor. #OnThisDay #Queerstory pic.twitter.com/pV6FfmS7a4
— Gay Community News (@GCNmag) May 24, 2019
Ήταν το 1988 και η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν η πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου. Η βρετανική ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα γινόταν όλο και πιο ορατή, αυξάνοντας την παρουσία της σε δημόσιους χώρους και βγαίνοντας στους δρόμους για να απαιτήσει ισότητα. Αυτό δεν άρεσε. Συντηρητικοί κάλεσαν την κυβέρνηση να κάνει κάτι για αυτούς τους ανθρώπους που υποστήριξαν ότι «το δικαίωμά τους να είναι γκέι ήταν αναφαίρετο».
Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν το Άρθρο 28 του νόμου για την τοπική αυτοδιοίκηση του 1988, το οποίο ουσιαστικά απαγόρευε την «προώθηση της ομοφυλοφιλίας» σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο αμφιλεγόμενος νόμος απαγόρευε τις τόσο αναγκαίες συζητήσεις για τα ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα και ταυτότητες στα σχολεία και από άλλες τοπικές αρχές. Σε μια εποχή που η κρίση του AIDS βρισκόταν στο αποκορύφωμά της, αυτός ο νόμος κατέστειλε ακόμη περισσότερο μια ήδη περιθωριοποιημένη ομάδα.
Από την ανακοίνωση του νόμου μέχρι την ψήφισή του τον Μάιο του 1988, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, σε ένα από τα πιο επιτυχημένα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα στη σύγχρονη βρετανική ιστορία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το Μάντσεστερ φιλοξένησε τη μεγαλύτερη ΛΟΑΤΚΙ+ διαμαρτυρία στη χώρα, με είκοσι χιλιάδες ανθρώπους να βγαίνουν στους δρόμους.
Δύο γεγονότα, συγκεκριμένα, έμειναν στην ιστορία για τις τολμηρές διαμαρτυρίες που οργάνωσαν λεσβίες ακτιβιστές κατά του Άρθρου 28. Τον Φεβρουάριο, όταν διεξαγόταν μια προκαταρκτική ψηφοφορία στη Βουλή των Λόρδων, μια ομάδα λεσβιών ακτιβιστριών σχεδίασε μια δράση για την διαμαρτυρία απευθείας μέσα στο κοινοβούλιο.
Αφού η Βουλή ψήφισε υπέρ του Άρθρου 28, τέσσερις λεσβίες ακτιβίστριες ανέβηκαν στα θεωρεία δεμένες με τα σχοινιά από απλώστρες γύρω από το σώμα τους για να επιτρέψουν σε άλλες γυναίκες να κρεμαστούν από αυτά. Ήταν μια θεατρική χειρονομία που είχε σκοπό να επιστήσει την προσοχή στο πόσο επιβλαβές ήταν το Άρθρο 28 για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Μερικές συνελήφθησαν και αφέθηκαν ελεύθερες μετά από έξι ώρες, αφού τεχνικά δεν είχαν διαπράξει κανένα έγκλημα.
Η συγκεκριμένη διαμαρτυρία εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του περιοδικού GCN, που κυκλοφόρησε το 1988. Το εξώφυλλο δείχνει μια εικόνα των ακτιβιστριών που αιωρούνται από τα θεωρεία και αναφέρει: «Μόλις ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα, τρεις λεσβίες έπεσαν κάτω σε σχοινιά από τα θεωρεία, τρομάζοντας τον κόσμο πριν τις βγάλουν έξω».
Μετά από αυτό το αξέχαστο επεισόδιο, οι γυναίκες βρήκαν πιο καινοτόμες και τολμηρές μορφές διαμαρτυρίας κατά του νόμου. Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν αναφέρθηκε από τα μέσα ενημέρωσης, έτσι αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να γίνουν είδηση. Στις 23 Μαΐου, την ίδια μέρα που ψηφίστηκε ο νόμος, μια μικρή ομάδα λεσβιών με επικεφαλής την Μπουάν Τεμπλ έκανε έφοδο στα στούντιο του BBC κατά τη διάρκεια του Six O’Clock News.
Οι γυναίκες διέκοψαν τη ζωντανή μετάδοση στις 6 μ.μ., η οποία αναφέρθηκε στον νόμο που μόλις ψηφίστηκε. Εισέβαλαν στο στούντιο φορώντας μπλουζάκια με το μήνυμα «Σταματήστε τη ρήτρα», ενώ στη συνέχεια τους πέρασαν χειροπέδες μπροστά στις κάμερες και στα γραφεία, τις έριξαν στο έδαφος και τις απομάκρυναν.
Παρά αυτές τις διαμαρτυρίες, το Άρθρο 28 καταργήθηκε μόλις το 2000 στη Σκωτία και τρία χρόνια αργότερα στο υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 2009, ο ηγέτης των Τόρις, Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος είχε υποστηρίξει στο παρελθόν τον νόμο, ζήτησε συγγνώμη για το «λάθος» που ήταν «προσβλητικό για τους ομοφυλόφιλους».
Παρόλο που η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου απέτυχε να αναλάβει δράση για πάρα πολύ καιρό, το θάρρος όλων των θρυλικών ακτιβιστριών, που πολέμησαν ενάντια στο Τμήμα 28 θα είναι για πάντα ένα θεμελιώδες μέρος της ιστορίας της κοινότητάς μας.
