Το κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω δεν αποτελεί πολιτική διαφήμιση, ούτε αποσκοπεί στο να προωθήσει κάποιο πολιτικό πρόσωπο. Αντιθέτως, στόχος του είναι να αναδείξει τον τραγελαφικό τρόπο με τον οποίο ενημερωτικά και μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποφασίζουν να ασχοληθούν με έναν ανοιχτά γκέι πολιτικό (κι όχι μόνο).
Δείξε μου τον σύντροφό σου, να σου πω ποιος/α είσαι
Εμμονή φαίνεται να έχουν πάθει τον τελευταίο καιρό αρκετά δημοσιεύματα με τον σύντροφο του Στέφανου Κασσελάκη. Πού εμφανίστηκε, τι φορούσε, κλπ. Μέχρι και βίντεο για το πού κοιμήθηκε, είδαμε σήμερα… πάντα φυσικά με το ειρωνικό σχόλιο άλλοτε να υποβόσκει και άλλοτε να εκφράζεται δημόσια. Περιττό να πούμε πως κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν αν ο συγκεκριμένος άνδρας βρισκόταν σε ετερόφυλη σχέση. Και λέω άνδρας γιατί μια αντίστοιχη κακοποίηση δέχεται και η Έφη Αχτσιόγλου (πολλές οι προβληματικές αναφορές στη σχέση της), αφού σεξισμός και ομοφοβία έχουν την ίδια αφετηρία.
Έτσι είναι οι σωστοί άνδρες …
Η υποψηφιότητα του Κασσελάκη φαίνεται πως δημιούργησε και πολλούς προβληματισμούς γύρω από την εικόνα ενός γκέι ατόμου. Προβληματισμοί που προσπάθησαν να οριοθετήσουν το πώς πρέπει να φαίνεται και να λειτουργεί ένας άνδρας που φέρει έναν συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό. Μέχρι και σχόλια από δήθεν προοδευτικές φωνές διαβάσαμε που υποστήριξαν ότι «ο Κασσελάκης ξεχώρισε γιατί έχει την εικόνα ενός σοβαρού γκέι». Και κάπου εδώ φέρνουμε και πάλι τον σεξισμό στην παρέα μας (είπαμε την ίδια βάση έχουν), αφού καταλαβαίνουμε ότι για κάποιους οτιδήποτε αναγνωρίζεται ως θηλυκό/θηλυπρεπές υποτιμάται. Ομοφοβικές/σεξιστικές βλακείες και εδώ.
Η γκέι ταυτότητα αποτελεί ή δεν αποτελεί πολιτικό κριτήριο
Πολλά πληκτρολόγια έχουν πάρει φωτιά, αναγνωρίζοντας το ζήτημα στήριξης μιας ΛΟΑΤΚΙ+ προσωπικότητας ως ζήτημα «ταυτοτικό». Ας μου επιτραπούν κι εδώ κάποια σχόλια. Κανένας σεξουαλικός προσανατολισμός/ταυτότητα φύλου δεν προσδιορίζει (τουλάχιστον απόλυτα) την πολιτική συνείδηση ενός ατόμου και κυρίως δεν προοικονομεί την πολιτική του πράξη. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μπορεί να είναι αριστερά ή δεξιά, υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή κατά, προοδευτικά ή συντηρητικά, ομοφοβικά- τρανσφοβικά ή μη. Αυτό πρέπει να είναι σαφές. Δεν μπορούμε, ωστόσο, να μην αναγνωρίσουμε το πόσο σπάνια είναι ακόμη και σήμερα η εκπροσώπηση ταυτοτήτων πλην της straight – ανδρικής. Τόσο σπάνια που γίνεται, έστω και υποσυνείδητα, ανάγκη να στηρίξουμε οτιδήποτε διαφοροποιείται από τη νόρμα. Επίσης να τονίσω ότι ανέκαθεν η επιλογή των πολιτικών προσώπων ήταν θέμα «ταυτοτήτων», απλώς όχι των ΛΟΑΤΚΙ+.
