Πολύπλοκο πράγμα η ομοφοβία. Εκεί που νομίζεις ότι είσαι σε θέση να καταλάβεις τις αιτίες και τις αφορμές της, εμφανίζεται ξαφνικά ένα νέο είδος ομοφοβικού και στα ανατρέπει όλα.
Όπως έγινε χθες το βράδυ, όταν ένας άγνωστος -σε μένα- λογαριασμός στο Facebook, θέλησε να μοιραστεί τη γνώμη του για ένα άρθρο που είχα γράψει με αφορμή τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο συγκεκριμένος, λοιπόν, λογαριασμός φρόντισε – πέρα από την κριτική του – να μου γνωστοποιήσει την γκέι ταυτότητά του, όπως επίσης και ότι είναι «αριστερός». Και εκεί που ήμουν έτοιμος να του απαντήσω ότι «δεν με νοιάζει τι κάνεις στο κρεβάτι σου», μου στέλνει ένα δεύτερο μήνυμα γράφοντάς μου ότι «ο Κασσελάκης είναι γκέι, ενώ εσύ είσαι πούστης».
Για να μην σας κουράσω, να σας πω ότι το περιεχόμενο του μηνύματός είχε να κάνει με τη «σωστή εικόνα» που περνά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ως γκέι, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις «γελοιότητες που κάνουμε/φοράμε» και τους «ακραίους τρόπους» με τους οποίους συμπεριφέρονται άτομα, όπως – κατά τη γνώμη του – εγώ. Μου τόνισε, μάλιστα, πως «τέτοιους ανθρώπους έχει ανάγκη η κοινωνία» για να μπορέσει να αποδεχθεί τα γκέι άτομα.
Για να σας είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω ποιους ανθρώπους έχει η ανάγκη η κοινωνία για «να αποδεχθεί τα γκέι άτομα» και για να σας είμαι ακόμη πιο ειλικρινής, δεν με νοιάζει κιόλας. Ίσως, γιατί πιστεύω ότι η αποδοχή πρέπει να πηγάζει από τον σεβασμό στον άνθρωπο και όχι από το πόσο μας αρέσει αυτός που πρέπει να «αποδεχθούμε».
Δεν σας κρύβω, όμως, πως βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τη γνώμη αυτού του άγνωστου λογαριασμού. Όχι γιατί συμφωνώ με αυτή, αλλά γιατί λειτούργησε ως μια (τοξική) υπενθύμιση του πώς και εμείς οι γκέι, οι ΛΟΑΤΚΙ+, πέφτουμε συχνά θύματα της (εσωτερικευμένης) ομοφοβίας και των χαζών στερεοτύπων της. Ειδάλλως, πρέπει να είσαι κατάφωρα ανόητος για να πιστεύεις ότι όλα τα γκέι άτομα είναι το ίδιο ή πρέπει να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.
Κάποια γκέι άτομα είναι σαν το Κασσελάκη, κάποια όχι. Φαντάζομαι καταλαβαίνετε πως τα γκέι άτομα βγαίνουν σε όλα τα μοντέλα: αρρενωπά, θηλυπρεπή, σοβαρά, χαρούμενα, προνομιούχα, χωρίς προνόμια… τα πάντα. Και όλα τα μοντέλα είναι εξίσου υπαρκτά και σημαντικά. Πλην, ίσως, των ομοφοβικών. Γιατί, ας μην ξεχνάμε ότι για αυτήν την κοινωνία «όλ@ πούστηδες είμαστε» ή τουλάχιστον πολλ@ από εμάς παραμένουμε! Αν τώρα «πούστης» σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου, τότε μη σου πω ότι το χαιρόμαστε κιόλας!
Υ.Γ. Εύχομαι να διαβάσεις κι αυτό το άρθρο μου.
