«Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» σε διασκευή και σκηνοθεσία της Έφης Ρευματά επιστέφουν για δεύτερη χρονιά και μαζί τους ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ρόλους (κι) αυτής της θεατρικής σεζόν. Ο Αντώνης Καρναβάς υποδύεται τη Μαρλέν, ένα άφυλο πλάσμα, το οποίο αν και δεν λέει ποτέ τίποτα, καταφέρνει να πει τόσο πολλά.
Μίλα μας λίγο για τον ρόλο σου;
Στο έργο είμαι η Μαρλέν, η βοηθός της σχεδιάστριας Πέτρα Φον Καντ. Ζούμε μαζί στο ίδιο σπίτι. Το δικό της. Είμαι επίσης σχεδιάστρια και εκείνη είναι το ίνδαλμα μου. Ονειρευόμουν πάντα να δουλέψω μαζί της. Και το να ζω μαζί της φάνταζε πάντα μοναδική τύχη. Ακούω τα πάντα για εκείνη, βλέπω τα πάντα, ξέρω τα πάντα και δουλεύω, δουλεύω πολύ. Είμαι εκεί όταν έρχεται να ζήσει μαζί μας αυτή η κοπέλα, η νεαρή Κάριν, που θα αλλάξει τη ζωή μας. Τα υπόλοιπα θα τα δείτε.
Στην παράσταση, η «Μαρλέν» θα λέγαμε πως αποτυπώνεται ως ένα κουήρ άτομο. Επίσης είναι ένα άτομο που δεν ακούγεται ποτέ. Σε τι εξυπηρετεί αυτό;
Όταν είμαι η Μαρλέν αισθάνομαι άφυλη. Έχω μια αίσθηση πέρα και πάνω από φύλα. Μια αίσθηση που μπολιάζονται σ’ αυτή το αγόρι με το κορίτσι, η γυναίκα με τον άντρα. Αυτό μου δίνει μια μοναδική ελευθερία. Δεν έχω να εκπροσωπήσω κανένα φύλο, είμαι μια ψυχή, διάφανη, απογυμνωμένη από πρέπει ή συνήθεις κοινωνικές μάσκες, είμαι πολύ αληθινή, πολύ σκέτη. Ο συγγραφέας έχει επιλέξει να μη μιλάω, να παραμένω σιωπηλή καθόλη τη διάρκεια του έργου. Αυτό όμως που με συγκινεί πολύ είναι ότι ο κόσμος που έρχεται μου λέει συχνά: «Μπορεί να μη μιλάγατε αλλά τα μάτια σας μας τα είπαν όλα». Πολλές φορές με ρωτάνε πράγματα που τα έχουν μαντέψει πολύ σωστά για τον χαρακτήρα μου χωρίς να έχω βγάλει άχνα. Με συμμερίζονται. Πιστεύω πως ο άνθρωπος έχει πολλούς τρόπους να επικοινωνήσει. Πριν την ανάπτυξη της ομιλίας οι άνθρωποι επικοινωνούσαν μοναδικά πολύ καλά μεταξύ τους. Και αυτά τα εργαλεία τα έχουμε μέχρι σήμερα. Βλέπετε όμως πόσο συχνά μιλάμε οι άνθρωποι χωρίς να καταφέρνουμε να επικοινωνήσουμε στ’ αλήθεια, βαθιά και ουσιαστικά. Νομίζω πως ως Μαρλέν αυτός είναι ο στόχος μου κάθε βράδυ. Να καταφέρω να μιλήσω για τα πάντα χωρίς να βγάλω άχνα. Και να με καταλάβουν και οι συνάδελφοι μου και το κοινό.
Ποιες είναι οι προκλήσεις ενός τέτοιου ρόλου;
Μια άμεση πρόσκληση είναι να καταφέρει κανείς να μαγνητίσει, να αιχμαλωτίσει -με την πολύ καλή έννοια- το κοινό. Πολλές φορές την ώρα που παίζω αισθάνομαι τους ανθρώπους να με κοιτούν και να με αφουγκράζονται. Νιώθω την ενέργειά τους σαν ένα πλέγμα προστασίας γύρω μου. Και πρέπει να σας πω πως με ανακουφίζει βαθιά να ξέρω πως με το αίσθημα είναι μαζί μου και με ακολουθούν.
Τη στιγμή που υπάρχουν καλλιτέχνες που στο όνομα της τέχνης κακοποιούν τις ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητες, υπάρχουν κι αυτοί καταφέρνουν να τις εκπροσωπούν και να τις ενδυναμώνουν. Τελικά είναι επιλογή τ@ εκάστοτε καλλιτέχν@ ποιον δρόμο θα διαλέξει; Λέει κάτι για την προσωπικότητά του, αυτή η επιλογή;
Πάντοτε είναι επιλογή του εκατοστέ καλλιτέχνη το κάθε τι. Έχουμε μεγάλη ευθύνη όταν βγαίνουμε πάνω στη σκηνή ή στεκόμαστε μπροστά από μια κάμερα. Το εάν θα κακοποιήσεις μια ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα ή θα την εκπροσωπήσεις και θα την ενδυναμώσεις έχει άμεση σχέση με την ποιότητα του χαρακτήρα και της ψυχής σου. Έχω επιλέξει πολύ συνειδητά και στη ζωή μου και στην τέχνη έναν δρόμο που έχει να κάνει με την ουσιαστική αγάπη, την αποδοχή και το βαθύ σεβασμό. Πιστεύω πως το καθένα γύρω μας είναι μοναδικό, ιερό και αναντικατάστατο γι’ αυτό που είναι. Κανένας δεν πρέπει να καταπιέζει κανέναν. Επιλέγω και ζω τη ζωή μου όπως θέλω εγώ και αφήνω το καθένα γύρω μας να ζει τη ζωή που θέλει εκείνο. Είναι το μόνο πράγμα που φέρνει την ευτυχία. Επιλέγω να μένω στη ζωή μου μακριά από τη σύγκριση. Είμαι υπέρ της τρυφερής αυτοκριτικής που φέρνει την αυτοβελτίωση. Πολύ συχνά αναγνωρίζω πως μας τρομάζει το άγνωστο. Μας βρίσκω φριχτά τεμπέληδες. Πρέπει να αγκαλιάσουμε την επιστήμη. Να δούμε που βρισκόμαστε σήμερα. Να διαβάσουμε λίγο παραπάνω και να έρθουμε στο σήμερα.
Διαβάστε επίσης
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσένα;
Να γνωρίζετε πως είμαι ένας άνθρωπος τρυφερός που θέλω να αγαπάω και να αγαπιέμαι, που προσπαθώ και ζω τη ζωή μου όπως θέλω εγώ, που ονειρεύομαι και θέλω να ζήσω όλα τα όνειρα μου. Και αυτές είναι οι ευχές μου και προς εσάς. Να ζείτε τη ζωή όπως εσείς τη θέλετε, να αγαπάτε, να αγαπιέστε και να ζήσετε όλα τα όνειρα σας.
Λίγα (ακόμη) λόγια για τον Αντώνη Καρναβά
Ο Αντώνης Καρναβάς είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Ωδείου Αθηνών. Από τον Ιανουάριο του 2021 είναι μέλος στο ερευνητικό εργαστήρι του Demidov Studio Athens όπου, υπό την καθοδήγηση της Βίκυς Γεωργιάδου, εκπαιδεύεται συστηματικά ως ηθοποιός στους τρόπους και τις μεθόδους της Σχολής Δημιουργικής Ελευθερίας του Νικολάι Ντεμίντοφ. Αυτήν την περίοδο είναι η Μαρλέν στα «Πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ», που παρουσιάζονται στο θέατρο ΕΛΕΡ σε σκηνοθεσία, μετάφραση και διασκευή Έφης Ρευματά, πλάι στη Βίκυ Βολιώτη και την Κατερίνα Αγγελίτσα.
Πληροφορίες
«Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ»
Τοποθεσία: Θέατρο ΕΛΕΡ (Φρυνίχου 10, Αθήνα)
Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου
Τελευταία παράσταση: 15 Δεκεμβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00/ Κυριακή στις 18:00
Διάρκεια: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 18€( γενική είσοδος), 14€(φοιτητικό και άνω των 65), 10€ (ανέργων, ΑΜΕΑ και ατέλειες)
