Μαρία Ιωαννίδου: υπονομεύοντας το ελληνικό #metoo

Μαρία Ιωαννίδου
Μαρία Ιωαννίδου

Προφανώς και το φαινόμενο της “ευθύνης του θύματος” (victim blaming) δεν έχει τέλος, όπως έχει γράψει μέσα από το antivirus και η Παναγιώτα Μπούκα. Θα μου πεις τώρα, γιατί να σου δείξω λίγο ακόμα κακοποιητικό λόγο ενάντια στο ελληνικό #metoo; Γιατί δεν είναι αστείο, ούτε γραφικό όταν μια γυναίκα παίρνει ξεκάθαρα θέση υπέρ των κακοποιητών και ενοχοποιεί τα θύματα.

Η Μαρία Ιωαννίδου, λοιπόν, σε έξαλλη κατάσταση, μέσα από το ‘Πρωινό’ μάλωσε τις γυναίκες του θεάτρου, που σήκωσαν στις πλάτες τους το ελληνικό #metoo. Ούτε λίγο ούτε πολύ τις θεωρεί υπερβολικές και ότι πάνε, λέει, να ποινικοποιήσουν το φλερτ.

«Εντάξει τ’ ακούσαμε.

Μπορεί να μη γίνονται πια αυτά δημόσια και να γίνονται μέσα στο δικαστήριο;»

«Φτάνει πια. Μην πληγώνουμε το θέατρο!»

Η Μαρία Ιωαννίδου δε θέλει να πληγώνουμε το θέατρο, αλλά δε μας είπε ποια είναι η θέση της για τα πληγωμένα θύματα. Τι την ταράζει τόσο και εξανίσταται στο να δημοσιοποιούνται τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποιητικής συμπεριφοράς στο θέατρο; Γιατί μας ανέφερε ότι είχε σχέση με τον κ. Κιμούλη και ότι ένας από τους κατηγορημένους για σεξουαλική παρενόχληση είναι «γυναικάς» και ότι απλώς τη φλέρταρε. Τι θέλει να μας πει με τη λέξη «γυναικάς»; Προφανώς, ότι είναι μια ανδρική συμπεριφορά απόλυτα αποδεκτή και ότι οι γυναίκες που αντιδρούν στους «γυναικάδες» είναι υπερβολικές. Δεν αμφισβητώ τις προσωπικές της εμπειρίες, αλλά αυτές δεν αναιρούν τις κακοποιητικές συμπεριφορές ενάντια σε άλλες γυναίκες. Γιατί, αν δεν το κάνει επί τούτου, να σημειώσουμε ότι αναφέροντας θετικές εμπειρίες με τους ανωτέρω άνδρες στρέφεται εναντίον των γυναικών και υπονομεύει ξεκάθαρα τις μαρτυρίες τους.

Γράφει ο Γιάννης Παυλόπουλος

Δείτε και ακούστε όσα είπε εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=Gjawyyjnnvk

Γιάννης Παυλόπουλος

Στο μεταπτυχιακό (Επικοινωνία και ΜΜΕ στο ΕΚΠΑ) αντί να κάνω διπλωματική για τον Αλμοδόβαρ έκανα για το Ζεϊμπέκικο. Στη δραματική σχολή («δήλος» - Δήμητρα Χατούπη) αντί να παίξω την Πατρόνα έπαιζα τον Καπετάνιο. Γράφω μπας και θυμηθώ κάτι από το ταμπεραμέντο της παιδικής ηλικίας, εκείνου του αγοριού που φόραγε τα τακούνια της μαμάς και έπαιζε με τη barbie και τη bibibo. Αγαπημένη μου φράση: «Ο καθωσπρεπισμός και οι νοικοκυραίοι μου μαύρισαν την ψυχή. Ευχαριστώ, δε θα πάρω.»




Δες και αυτό!