Ο Νοέμβριος φεύγει και μαζί με την καραντίνα έφερε και ένα νέο παιχνίδι Zelda για να μας αποζημιώσει για τις πολλές ώρες που είμαστε κλεισμένα στο σπίτι.
Το Hyrule Warriors: Age of Calamity δεν είναι, όμως, σαν τα συνηθισμένα the Legend of Zelda παιχνίδια που ξέρετε. Δεν έχει dungeon puzzles και ούτε η Zelda βρίσκεται σε κίνδυνο και πρέπει να τη σώσεις (ναι, στο περίπου). Το Hyrule Warriors: Age of Calamity είναι ένα παιχνίδι, στο οποίο καλείστε να πολεμίσετε κυριολεκτικά ορδές τεράτων και προστατεύσετε το Hyrule, για άλλη μια φορά, από το Ganon.
Η ιστορία μάς ταξιδεύει πολλά χρόνια πριν το the Legend of Zelda: Breath of the Wild, διηγόντας μας ουσιαστικά τι είχε γίνει πριν ο Link “κοιμηθεί” και πριν η πριγκίπισα Zelda αποτύχει να σταματήσει τον Calamity Ganon. Μέσα από αυτό το παιχνίδι, καταφέρνουμε να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν, προλογίζοντας μας ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο το Breath of the Wild. Έτσι, μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τους θρυλικούς Guardians και να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτούς. Προσωπικά, νιώθω ότι γνωρίζω πολύ καλύτερα έτσι τους χαρακτήρες μέσω αυτού του παιχνιδιού. Ακούγαμε συνέχεια πόσο δυνατοί πολεμιστές ήταν και τώρα μέσω του Hyrule Warriors Age of Calamity, έχουμε την ευκαιρία να παίζουμε με αυτούς και να δούμε πραγματικά τη δυναμή τους, δίνοντας ουσιαστικά μια άλλη διάσταση στους ίδιους τους χαρακτήρες. Αν και το storyline ήταν λίγο απλοϊκό και πολλές φορές σημαντικά πράγματα λέγονταν όσο φόρτωνε μια πίστα, ήταν όμως αρκετό για δώσει ζωή στους χαρακτήρες, χωρίς να μπουκώσει το παιχνίδι με αχρείαστους διαλόγους.
Αρκετά, όμως, με την ιστορία και τους χαρακτήρες της, ας εξετάσουμε όλα αυτά που κάνουν το Hyrule Warriors: Age of Calamity παιχνιδάρα.
Αρχικά, αξίζει να σχολιάσουμε το πόσο πολύ σε βάζει στον κόσμο του Breath of the Wild. Από το art style, μέχρι τις περιοχές που κάνεις τις μάχες. Όλα μοιάζουν σαν να έχεις επιστρέψει πίσω στο Hyrule. Μπορείς να μαγειρέψεις, να αναζητήσεις Koroks, να χρησιμοποιήσεις το Sheikah slate και τις δυνάμεις του, να κάνεις surf πάνω στην ασπίδα σου. “Όλα σε θυμίζουν, απλά και αγαπημένα”, όπως λέει και το γνωστό άσμα. Οι developers κάναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να μας βάλουν ξανά στον κόσμο του The Breath of the Wild και αυτό φαίνεται. Αυτό, όμως, που μου έκανε μεγαλύτερη αίσθηση είναι πως με έναν εκπληκτικό τρόπο χρησιμοποίησαν τον χάρτη μετατρέποντάς τον στο κεντρικό μενού σου έτσι ώστε να πηγαίνεις σε αποστολές και να κάνεις ό,τι άλλο χρειάζεσαι μέσα από αυτό. Σας βγάζω το καπέλο, πραγματικά.
Αν κι έχω λιώσει και το Hyrule Warriors Definitive Edition, προσωπικά νιώθω ότι το Age of Calamity σε τοποθετεί καλύτερα στον κόσμο των Zelda παιχνιδιών. Ναι, το Definitive Edition ήταν το πρώτο παιχνίδι αυτού του είδους στον κόσμο του Τhe Legend of Zelda και η δουλειά που έγινε σε αυτό ήταν εξαιρετική, ωστόσο, φαίνεται ότι η εταιρία παραγωγής δεν το έβαλε κάτω και είπε να μας εκπλήξει περισσότερο με το Age of Calamity.
Μου αρέσει πάρα πολύ το γρήγορο στυλ αυτών των παιχνιδιών, το να σκοτώνεις τέρατα και να καταλαμβάνεις outposts, μα ακόμα πιο πολύ μου αρέσει να ξεκλειδώνω και να αναβαθμίζω χαρακτήρες, και υπάρχουν αρκετά πράγματα να κάνεις πιστέψτε με. Εντάξει, έχω ένα θέμα ακόμα με τις αποστολές που έχουν timer και με αγχώνουν, αλλά αυτό είναι κάτι εντελώς δικό μου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα 30ωρο θα το χτυπήσεις σε αυτό το παιχνίδι. Άμα είσαι και τελειομανής σε βλέπω να χτυπάς πάνω από 50ώρες gameplay προσπαθώντας να κάνεις 100% completion και να κάνεις grind σε όλους τους χαρακτήρες.
Εντάξει, αφού είπα τόσα καλά θα γκρινιάζω και λίγο, γιατί με ξέρετε, αν δε γκρινιάξω λίγο να τα βγάλω από μέσα μου δεν μπορώ. Το μεγαλύτερο θέμα μου με αυτό το παιχνίδι ήταν τα frame drops. Άντε, αν παίζεις μόνος σου δεν το πολυπαρατηρείς, ή δεν του δίνεις σημασία, καθώς δενσυμβαίνει τόσο συχνά, ή σε μεγάλο βαθμό. Τα πράγματα, όμως, χειροτερεύουν, όταν αποφασίσεις να παίξεις με δεύτερο παίκτη χρησιμοποιόντας το split screen. Εκεί το frame drop σε μερικά σημεία πέφτει αρκετά χαλώντας σου λιγάκι την εμπειρία. Ε, τι να κάνεις…
Ένα μικρό ακόμα θεματάκι υπήρχε και με τον χειρισμό των Divine Beasts. Δεν ξέρω αν ήταν κάτι που εγώ έκανα λάθος ή όχι, αλλά ο χειρισμός τους μου φάνηκε λίγο δύστροπος. Αρκετές φορές μαλιστα, που τα στρίμωγνα σε μερικές γωνίες, ή σε τοίχους στον χάρτη και η κάμερα γύριζε σε περίεργα πλάνα.
Κλείνοντας, και πέρα από τα τεχνικά προβλήματα του τίτλου, το Hyrule Warriors: Age of Calamity καταφέρνει να σε μαγνητίσει με το Breath of the Wild art style του, τη μαγευτική μουσική του και τους χαρακτήρες του, ενώ σου διηγείται την ανύποτη μέχρι τώρα ιστορία των Guardian, που τα έβαλαν με τον Calamity Ganon. Αν καταφέρετε και παραβλέπετε τα μεγάλα frame drops στο two player mode κυρίως, και στον χειρισμό του στα Divine Beasts, είμαι σίγουρος ότι αυτός ο τίτλος θα καταφέρει να σας μαγέψει. Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ειδικά να είστε φαν της The Legend of Zelda σειράς παιχνιδιών.
