Με αφορμή την κυκλοφορία και στην Ελλάδα της hardcore έκδοσης της τελευταίας ταινίας του Bruce LaBruce L.A. Zombie, ακολουθούν αποσπάσματα από δύο συνεντεύξεις του στο internet.
“Το punk υπήρξε αμφίσημο και εσκεμμένα παράδοξο ως στρατηγική αποφυγής των ανασταλτικών δυνάμεων των media.” Αυτό το τελευταίο tweet του Bruce LaBruce χαρακτηρίζει το κινηματογραφικό του στυλ, που βρίσκεται στη κόψη μεταξύ τέχνης και πορνογραφίας. Η έφοδος του LaBruce στην κινηματογραφική βιομηχανία έγινε στα τέλη του 80 με μια σειρά από super 8 φιλμάκια. Ακολούθησαν τρεις σεξουαλικά γραφικές ταινίες: “No skin off my ass” (1991), “Super 8 ½” και “Hustler White” που του προσέδωσαν καλτ στάτους στο πάνθεον του queer κινηματογράφου.
Εκτώς από το να δημιουργεί art/porn ταινίες ο LaBruce ασχολείται με μια πληθώρα άλλων καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, από τη φωτογραφία ως τη σκηνοθεσία θεατρικών έργων. Η κάθοδος του στις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής ξεκίνησε με την ταινία του “Otto; or, Up with Dead People”, που παρουσίαζε ζόμπι σαν παρεξηγημένες μορφές της παρα-κουλτούρας. Το τελευταίο του φιλμ LA Zombie έχει για πρωταγωνιστή τον σταρ πορνό ταινιών Francois Sagat.
Μπορείς να μας πεις πώς έφτασες στη δημιουργία του LA Zombie;
Σε αυτό το φιλμ προσπάθησα να κάνω κάτι διαφορετικό από την προηγούμενη ταινία (Otto; or, Up with Dead People”,) που είχε πιο προγραμματισμένο πλάνο, storyboard και μεγαλύτερο προϋπολογισμό. Με το LA Zombie ξεκίνησα χωρίς σενάριο, είχα μόνο ένα τρισέλιδο περίγραμμα που επέτρεπε περισσότερο αυθορμητισμό.
Τι σε έκανε να διαλέξεις τον Francois Sagat για πρωταγωνιστή;
Ήταν εν μέρη λόγω των πολύ ‘cool’ βίντεο που ανέβαζε στο κανάλι του στο youtube. Σε ένα είχε ντυθεί βαμπίρ για το Halloween, σε ένα άλλο “χτυπούσε” στεροειδή ενώ σε ένα άλλο φασωνόταν με μια γυναίκα. Υπήρχε μια ολόκληρη σειρά από αυτά τα βίντεο που με έκανε να πιστέψω πως ήταν ένας ενδιαφέρον χαρακτήρας από μόνος του. Επίσης ο Sagat έκανε το μοντέλο για τον κατάλογο του Bernhard Willhelm. Οι κάλτσες με την αστερόεσσα και το baby t-shirt που φορούσε σε μια από τις σελίδες μου έδωσαν την ιδέα για τον βασικό χαρακτήρα, έναν αθάνατο υπερήρωα, κάτι σαν έναν Captain America ζόμπι.
Πέρα από το γκροτέσκο του θέματος ποιές άλλες ομοιότητες υπάρχουν μεταξύ των LA Zombie και Otto; or, Up with Dead People ;
Και οι δύο ταινίες αναφέρονται σε άστεγους, περιθωριοποιημένους, σχιζοφρενικούς χαρακτήρες που είναι γκεί και θα μπορούσαν να είναι πραγματικά ζόμπι. Ο Otto είναι ένας ευαίσθητος απροσάρμοστος που δεν ξέρει πως ακριβώς να έρθει σε επαφή με ζωντανούς ή νεκρούς. Κάθε φορά που προσπαθεί να κάνει σεξ όλα καταλήγουν σε ένα αιματοβαμμένο χάος. Από την άλλη ο χαρακτήρας του Sagat είναι ένα εξωγήινο ζόμπι που γαμά τους ανθρώπους πίσω στη ζωή. Για μένα είναι ένα είδος ανεστραμμένου υπερήρωα.
Το θέμα της ανάστασης σε αντιδιαστολή με την καταστροφή είναι ένα μοναδικό στοιχείο του φιλμ. Ποιά ήταν η σκέψη σου πίσω από αυτό;
Νομίζω πολλοί ήταν αυτοί που αναγνώρισαν αυτό το στοιχείο στη ταινία. Προσωπικά πιστεύω πως οι mainstream ταινίες τρόμου εκμεταλλεύονται το σεξ και την βία με έναν πολύ κυνικό και χαριστικό τρόπο. Τα ζόμπι υπήρξαν ανέκαθεν για μένα μια μεταφορά του AIDS, της ιδέας της καταστροφής, της μόλυνσης και της σήψης. Υπήρξε μια αφύσικη παράνοια που ξεπήδησε μαζί με την εμφάνιση της κρίσης του ιού, που είχε να κάνει με την ιδέα πως η ομοφυλοφιλία ήταν κι αυτή μεταδιδόμενη και μπορούσε να εξαπλωθεί στις μάζες. Η ταινία μου αντιστρέφει αυτήν την ιδέα καθώς το ζόμπι επαναφέρει τους ανθρώπους στη ζωή με τα μαύρα σεξουαλικά υγρά του.
Υπάρχουν όρια που δεν θα ξεπερνούσες σαν σκηνοθέτης;
Φυσικά, δεν είμαι τέρας!
Πως καταφέρνεις να είσαι ένας εναλλακτικός, αντικομφορμιστής γκέι δημιουργός χωρίς να κολλάς στους ορθόδοξους τύπους από τους οποίους αρχικά προσπάθησες να αποδεσμευτείς;
Το καταφέρνω με το να είμαι πορνογράφος και μάλιστα εναλλακτικός του είδους. Ξεκίνησα να χρησιμοποιώ γκέι πορνογραφία πολύ νωρίς σαν ένα πολιτικό εργαλείο για να προκαλέσω τον κόσμο που δεν είναι ανεκτικός προς την ομοφυλοφιλία. Παραδόξως δεν με ενδιαφέρει τόσο η πορνογραφία αυτή καθ’ αυτή. Με ενδιαφέρει το τι μπορείς να κάνεις με τη πορνογραφία σαν ιδεολογικό όπλο. Αυτό με κάνει πολύ ανορθόδοξο!
Πιστεύεις πως η ομοφυλοφιλία έχει φτάσει σε ένα σημείο που μπορεί να αφομοιωθεί ομαλά στην ετεροφυλόφιλη κοινωνία, ή υπάρχουν πράγματα μόλις έναν πολιτικό μακριά για να πάνε τα πράγματα τριάντα χρόνια πίσω; Θα πρεπε να προστατεύουμε επιθετικά την queer ταυτότητά μας;
Το γκέι κίνημα είναι νεκρό, σ’ ότι με αφορά. Νοιώθω πως δεν έχω καμία συγγένεια με αυτό. Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται πως πρέπει να αγωνιστούν τόσο σκληρά για να γίνουν τόσο ίδιοι και κομφορμιστές, σίγουρα κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
