Και τελικά, τι είδα στο Sex Education;

16/10/2021

Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα το trailer του Sex Education, στο Netflix. Και είπα το παρακάτω: «Πάλι σεξοκωμωδία; Μα ποιος το χρειάζεται αυτό;» Μετά από 3 σεζόν όμως καταλαβαίνω το άθλιο παιχνίδι που έπαιξες Netflix. Κι όχι μόνο το καταλαβαίνω, αλλά σου βγάζω και το καπέλο.

Τι εννοώ! Αν τα πρώτα trailer της σειράς, διαφήμιζαν το περιεχόμενό της, ΑΚΡΙΒΩΣ για αυτό που είναι, ίσως να το έβλεπαν οι μισοί. Μπορεί και κανείς. Άτιμο πράγμα είμαστε εμείς τα τηλεθεατόνια. Αλλά τι έκανες καλό μου Netflix; Με έκανες να πιστεύω ότι η σειρά είναι μία teen dramedy που αφορά το εφηβικό σεξ, για να πείσεις να τη δω, και μετά να μου πεις αυτά που ήθελες.

Κι ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα ψευδή trailer τα μισώ, εδώ το πήγες καλά. Διότι ναι, τη σειρά την ξεκίνησα με σκοπό να περάσω καλά. Να χασκολογήσω, να κρυφογελάσω με τα κ@υλωμένα έφηβα της οθόνης μου, όπως έκανα όταν ήμουν πιτσιρίκι και έβλεπα τη «Γρανίτα από Λεμόνι».

Τελικά όμως, τι είδα στο Sex Education; Και πόσο educated είμαι μετά από 3 σεζόν, πάνω στο sex;

Αρχικά να πω το εξής. Η καλή κωμωδία ξεκινά όταν υπάρχει από πίσω ένα καλό δράμα. Γιατί ναι! Η σεξουαλική ζωή των εφήβων είναι μία δραματικότατη ιστορία. Για τον καθένα ξεχωριστά. Και μπορεί η σειρά να ξεκινά με την απελευθερωμένη σεξοθεραπεύτρια, την οποία ενσαρκώνει η Gillian Anderson, αλλά πίσω από τη απελευθέρωσή της, υπάρχει μία γυναίκα με τραύματα, με πόνο, η οποία όμως έχει φτάσει σε ένα σημείο της ζωής της, που αγαπά το σεξ. Που γουστάρει να κάνει έρωτα χωρίς λογοκρισία. Και που φυσικά παροτρύνει τους πάντες να κάνουν ό,τι τους κάνει χαρούμενους.

Ο γιος της, ο Otis, είναι ένας έφηβος, που δεν μπορεί να αυνανιστεί, που είναι συνεχώς κ@υλωμένος, και που τελικά αυτό που θέλει είναι να ερωτευτεί και να κακομάθει τη σχέση του. Θα δημιουργήσει λοιπόν, με τη βοήθεια της Maeve, συμμαθήτριας και crash του, μία μυστική σεξοκλινική, για να βοηθήσει τους συμμαθητές του, κρυφά, με τα σεξουαλικά τους προβλήματα. Σημείωση: η Maeve είναι αυτό που λέμε «της έχει βγει το όνομα», για τον λόγο που φαντάζεστε όλοι. Απλώς, δεν έχει μπει ποτέ σε καλούπια, και προέρχεται από μία οικογένεια διαλυμένη, με εκείνη να προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες.

Βασικός στους χαρακτήρες, ο Eric, κολλητός του Otis, gay, Νιγηριανής καταγωγής, (με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται), που βάφεται και είναι μονίμως το θύμα εκφοβισμού του Adam, του macho γιου του διευθυντή του σχολείου.

Αλλά για να τελειώνουμε με αυτούς του χαρακτήρες. (ακολουθούν μικρο-spoilers, οπότε, δείτε πρώτα τη σειρά, και επιστρέψτε).

Στο τέλος της 3ης σεζόν: Η Jean έχει δημιουργήσει γραφείο βοήθειας για τους εφήβους στο σχολείο του γιου της, το οποίο της το έχουν κλείσει λόγω συντηρητισμού, ασχέτως αν οι μαθητές το θέλουν. Έχει γεννήσει σε προχωρημένη ηλικία, και συνεχίζει να ασχολείται με τον γιο της, για τον οποίο είναι περήφανη.

Ο Otis έχει παραδεχτεί τον έρωτά του για τη Maeve, έχει προσπαθήσει να κάνει σεξ, τα έχει καταφέρει, αφού πρώτα προσπάθησε να αποκοπεί από τον εθισμό του στον αυνανισμό, και πλέον έχει καταλάβει τον προορισμό του.

Ο Eric, έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού, έχει ταξιδέψει στη Νιγηρία με την οικογένειά του, με φόβο πως αν αποκαλυφθεί η σεξουαλική του ταυτότητα κινδυνεύει, και τα έχει φτιάξει με τον Adam, o οποίος έχει παραδεχτεί ότι είναι bisexual, παρά το alpha male προφίλ που τον ανάγκασε να έχει ο πατέρας του.

Η Maeve έχει προσπαθήσει να τα φτιάξει με τον Jackson, τον καλύτερο μαθητή του σχολείου, δεν τα έχει καταφέρει, ενώ την ίδια στιγμή η ευφυΐα της, παρά της δυσκολίες, θα την οδηγήσει σε μία υποτροφία στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Τι άλλο όμως είδα!

Είδα μία μαθήτρια να πηγαίνει με κλάματα στην Jean, και να ζητάει τη συμβουλή της σχετικά με ένα πρόβλημα. Ποιο ήταν αυτό; Γιατί οι συμμαθητές της ασχολούνται με το σεξ, και αυτή καθόλου; Γιατί δεν της αρέσει; Τι πάει στραβά με αυτή;

Η απάντηση της Jean, αφοπλιστική (ενώ δεν θα έπρεπε να είναι): «Η σεξουαλικότητα είναι εύρος. Δεν έχεις πρόβλημα. Έχεις ακούσει ποτέ για τους ασέξουαλ;» Το βλέμμα της κοπέλας τα λέει όλα.

Επίσης είδα την Lily. Μία κοπέλα ψηλή, περίεργη, που περνάει τον ελεύθερό της χρόνο δημιουργώντας σεξουαλικά κόμικ φαντασίας, με διαστήματα, με χταπόδια, με αστέρια, με όλο το πακέτο. Με την οικογένειά της να έχει πειστεί πως το παιδί δεν είναι καλά, αλλά με την ίδια να πιστεύει ότι θα βρει το έδαφος να εκφραστεί. Την είδα να προσπαθεί να κάνει σεξ με τον Otis. Αλλά την είδα να ανθίζει όταν έκανε embrace την σεξουαλικότητά της, και τα έφτιαξε με την Ola, τη pansexual ετεροθαλή αδερφή, και πρώην του Otis. Και είναι ένας αγαπημένος χαρακτήρας.

Είδα τον Jackson. Τον καλό μαθητή. Τον κολυμβητή. Το καμάρι του σχολείου. Εκείνον που θα φέρει μεταλλεία και θα δοξάσει τους πάντες. Έναν Jackson που περιμένουν όλοι να είναι ο γ@μιάς, μεταφορικά και κυριολεκτικά, πράγμα που εν μέρει του το έχει δημιουργήσει και η μία από τις μητέρες του. Α ναι! Ο Jackson προέρχεται από οικογένεια λεσβιών. Ο Jackson όμως δεν αντέχει την πίεση. Τα παρατάει όλα, προσπαθεί να κάνει σχέση με τη Maeve, παθαίνει κρίση όταν εκείνη τον απορρίπτει, καθώς είναι η πρώτη φορά που το παθαίνει, για να προσπαθήσει στην τρίτη σεζόν να κάνει σχέση με τη νέα προσθήκη του σχολικού δυναμικού που είναι το Cal, που είναι non-binary.

Είδα όμως και την Aimee, η οποία έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, και από τότε δεν μπορεί να κάνει σεξ με τον σύντροφό της.

Και είδα και πολλά πολλά ακόμα. Κι ο λόγος που τα είδα, και δεν μπορώ να περιμένω την 4η σεζόν για να τα ξαναδώ είναι απλούστατος.

Τα πάντα μου παρουσιάστηκαν απλά και απλώς. Δηλαδή, όπως έπρεπε. Κι αυτή είναι ίσως, η μεγαλύτερη επιτυχία της σειράς. Διότι ο Otis, δεν είναι ένας έφηβος αυνάνας. Ο Eric δεν είναι ένας flamboyant gay. Ο Adam δεν είναι ένας aphla male. Είναι όλα αυτά τα παραπάνω, και πολλά περισσότερα ακόμα. Και όσο κι αν σιχαίνομαι την ακόλουθη φράση, πρέπει να την πω: ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Οκ;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Sex Education, έχει περάσει από μπροστά σας. Αν σταματήσατε για να το δείτε, κάνετε πολύ καλά. Αν το προσπεράσατε, βάλτε τα τηλεκοντρόλ σας στο reverse, και γυρίστε πίσω.

konstantinos karaganis

Με λένε Κωνσταντίνο, και προσπαθώ να είμαι καλά... Όταν δεν είμαι, στρέφομαι είτε στην δουλειά μου, που δεν είναι άλλη από την υποκριτική τέχνη, είτε στον κινηματογράφο, που δεν είναι κάτι άλλο πέρα από το κόλλημα της ζωής μου... Μην ξεχνάτε: όπως και κάθε άλλο πράγμα στη ζωή, ο κινηματογράφος δεν πρέπει να έχεις ταμπέλες... Καλές Προβολές...




Δες και αυτό!