Τελικά ο θεός του Αμβρόσιου είναι παντοδύναμος. Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς έπεσα τέζα στο κρεβάτι αμέσως μετά την ψήφιση του Συμφώνου Συμβίωσης για πάνω από 5 μέρες κι ενώ είχα πάει να παρακολουθήσω όλη την ψηφοφορία με πυρετό και υπό την αυστηρή επίβλεψη των σωμάτων ασφαλείας του Κοινοβουλίου.
Όπως και να έχει, τώρα μπορώ να σας μιλήσω για τις εντυπώσεις μου.
Κατ’ αρχάς από την πρώτη στιγμή, από την πύλη της εισόδου της Βουλής, φάνηκε ότι δεν θέλανε να μας δημιουργήσουν πρόβλημα, κάτι για το οποίο ανησυχούσαμε όλοι όσοι πήγαμε εκείνη την ημέρα ως προσκεκλημένοι για να παρακολουθήσουμε τη διαδικασία της συζήτησης του νομοσχεδίου και την ψήφισή του.
Βέβαια, μικροπροβλήματα υπήρχανε, αλλά μπροστά στη συνολική συμπεριφορά όλων μέσα στη Βουλή, τα προβλήματα ήταν παρωνυχίδα.
Οι τρανς μπήκαν κανονικά, με ειδική διαδικασία μεν, αλλά χωρίς κάποια καθυστέρηση ή κώλυμα.
Εγώ που ήθελα να μπω μόνος μου και χωρίς καμία καθοδήγηση, έμπλεξα στους διαδρόμους για να βρω τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και να πάρω τη σχετική πρόσκληση. Καλά να πάθω!
Τελικά βρήκα το δρόμο μου και κάτσαμε στα θεωρεία, την ώρα που μίλαγε στο βήμα η Φωτεινή Βάκη, βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν την ξέραμε κανείς μας, αλλά αποδείχτηκε η πιο ένθερμη υποστηρίκτρια του Συμφώνου για τα ομόφυλα ζευγάρια, μετά τη Βασιλική Κατριβάνου. Καθόταν μάλιστα σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης στην πρώτη σειρά. Φόρεσε και πολύχρωμο κολιέ από τις «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο».
Ακολούθησε ο οχετός του «Φύρερ» της Χρυσής Αυγής. Όλως τυχαίως εκείνη την ώρα μπήκαν να παρακολουθήσουν από τα θεωρεία και μερικές δεκάδες μαθητές από κάποιο σχολείο. Δεν έμειναν πολλή ώρα και είχαν την ατυχία να ακούσουν μόνο το παραλήρημα του Φύρερ.
Ακολούθησαν πολλές και ενδιαφέρουσες ομιλίες, με χαρακτηριστική την απουσία των στελεχών του ΚΚΕ. Εγώ ξεχώρισα από όλες την ομιλία του Τάσου Κουράκη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και του Θανάση Παπαχριστόπουλου, βουλευτή των ΑΝΕΛ. Ο πρώτος με συγκίνησε τόσο πολύ, που με ρώταγαν οι γύρω μου αν έπαθα κάτι… Θέλω να αναφέρω και επακριβώς το σημείο που με συγκίνησε ο κ. Κουράκης περισσότερο, γιατί το θεωρώ σημαντικότερο κι από το «συγνώμη» του πρωθυπουργού για την καθυστέρηση στην ψήφιση του Συμφώνου τους τελευταίους μήνες:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εσείς όλοι που αισθάνεστε εχθρικά ή έστω ουδέτερα απέναντι σε αυτό το νομοθέτημα θα έλεγα ότι αν τα παιδιά σας, αγόρια ή κορίτσια ή τα εγγόνια, αν είστε σε μεγαλύτερη ηλικία, προκύψουν να είναι ομοφυλόφιλα -θα ήθελα να δώσω μία συμβουλή, αν μου επιτρέπετε, ως παιδίατρος και ως πανεπιστημιακός ιατρός- να τα συμπεριφερθείτε με αγάπη, να τα προστατέψετε από τη χλεύη και τον κανιβαλισμό. Αν ο γιος σας ή η κόρη σας αισθάνεται την ψυχολογική ανάγκη ότι ανήκει σε άλλο φύλο, δηλαδή να ζει και να συμπεριφέρεται σαν γυναίκα ή σαν άντρας, δείξτε αγάπη και συμπόνια και προστασία. Αυτό που κάνει σήμερα η πολιτεία είναι προστασία. Εσείς μπορείτε να το κάνετε και ατομικά. Μην αφήνετε να τον περιλούσουν με βενζίνη, όπως έκαναν στην τρανς μαθήτρια σε ένα σχολείο. Και όταν θελήσει αργότερα να κάνει οικογένεια ομόφυλη να είστε περήφανοι τότε και να του πείτε ότι και εσείς συμμετείχατε σε αυτήν τη Βουλή που ψήφισε αυτόν τον νόμο.»
Στη συνέχεια, θέλω να βάλω και δυο λόγια από την ομιλία του κ. Παπαχριστόπουλου, γιατρός και αυτός, που καταδικάστηκε σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης στην «αυτοεξορία», αφού δεν του μίλαγε κανένας από τους βουλευτές των ΑΝΕΛ, τουλάχιστον όση ώρα παρακολουθούσα τη διαδικασία:
«Θέλω, επίσης, τα θυμίσω μια ιστορία –συγχωρείστε με λίγο, είναι προσωπική αναφορά- που συνέβη τον Ιανουάριο του 2010, όταν ισοπεδώθηκε από έναν φοβερό σεισμό το Port-au-Prince.
Ανθρωπιστικές οργανώσεις από όλον τον πλανήτη πήγαν να βοηθήσουν, γιατί το 95% των κτηρίων είχαν πέσει. Ένα 5% μόνο ήταν όρθιο. Μας έκανε εντύπωση –μέναμε σε ένα μισογκρεμισμένο ξενοδοχείο, το Auberge du Quebec- η συμπεριφορά ενός νεαρού Αμερικανού γιατρού από το Κεντάκι. Πήγαινε πρώτος στο Carrefour, έβλεπε διπλάσιους αρρώστους από όσους βλέπαμε όλοι και έφευγε τελευταίος.
Ήταν μεγάλος κόπος, γιατί οι άνθρωποι ήταν εγκαταλελειμμένοι με αντισηπτικά, με ράμματα, με αυτοσχέδια ιατρική πολέμου. Αυτόν τον νεαρό Αμερικανό γιατρό από το Κεντάκι κάθε βράδυ τον βλέπαμε στο Auberge du Quebec. Δεν μίλαγε, δεν είχε πολλά πολλά, διάβαζε μόνο την Αγία Γραφή. Μετά από δεκαπέντε ημέρες που είμαστε μαζί του, μάθαμε ότι ήταν ομοφυλόφιλος.»
Ακολούθησε η ομολογουμένως πολύ καλή ομιλία του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, αλλά δυστυχώς καθόλου συγκινητική: «Θα ήθελα απ’ αυτό το Βήμα, αντί να πανηγυρίζουμε, να ζητήσουμε συγγνώμη σε εκατοντάδες, σε χιλιάδες συμπολίτες μας που όλα τα προηγούμενα χρόνια, ενώ σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης υπάρχουν παρόμοια νομικά καθεστώτα, στη χώρας μας στερούνταν δικαιώματα, και ιδίως σε συμπολίτες μας που ένιωσαν τη βαρβαρότητα χάνοντας συντρόφους τους να μην έχουν το ανθρώπινο δικαίωμα να σταθούν δίπλα στον πόνο, να μην έχουν το δικαίωμα, όπως κάθε άνθρωπος αξίζει να έχει το δικαίωμα, απέναντι στον νόμο εννοώ. Αυτό είναι κάτι το οποίο έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ενδεχομένως, ίσως, θα έπρεπε να γίνει εδώ και μήνες, σ’ ό,τι αφορά την Κυβέρνηση τη δική μας που ξεκίνησε στις 25 του Γενάρη.»
Κανένας πάντως δεν άντεχε να καθήσει σε όλη τη διάρκεια των ομιλιών. Έπρεπε αναγκαστικά να κάνεις διαλείμματα, να πηγαίνεις έξω για τσιγάρο ή στο κυλικείο για νερό. Δεν επιτρεπόταν τίποτα στα θεωρεία. Ούτε να κάνεις μασάζ στο φίλο σου. Ναι, πιστέψτε το, πήγα να κάνω μασάζ στο φίλο μου και μία κυρία από τους υπαλλήλους μας είπε να το αφήσουμε για αργότερα το μασάζ και να σεβαστούμε το χώρο. Δεν το συνέχισα, γιατί, όπως είπα, ήταν όλοι ευγενικοί γενικότερα. Και στους διαδρόμους ήμασταν άνετα, κρατιόμασταν χέρι-χέρι, και τις κονκάρδες μας φορούσαμε ανενόχλητοι και στο τέλος δώσαμε και τα φιλιά μας, αφού είχαμε εξαντληθεί μετά από μιάμιση ώρα ψηφοφορία και καταμέτρηση των ψήφων.
Οι βουλευτές έβγαζαν σέλφι με τα κινητά τους (εμείς δεν επιτρεπόταν να έχουμε ούτε φωτογραφικές μηχανές) και έβγαζαν κι εμάς στα θεωρεία. Βέβαια, όταν λέμε βουλευτές, εννοούμε κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μετά την ψηφοφορία έμειναν μέχρι τις 2 μόνο καμιά δεκαριά βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και από ένας βουλευτής σε κάθε κόμμα, εκτός από το ΚΚΕ και τη Χρυσή Αυγή.
Έτσι, στο τέλος οι πανηγυρισμοί και το χειροκρότημα ανήκαν κυρίως στο κυβερνών κόμμα, το οποίο εκπροσωπούσαν κυρίως βουλεύτριες, μία εικόνα που δεν βλέπουμε συχνά στη Βουλή, δηλαδή περισσότερες γυναίκες από άντρες και μάλιστα γυναίκες με κονκάρδες και πολύχρωμα αξεσουάρ, κασκόλ, σκουλαρίκια και κολιέ.
Αυτή είναι και η τελική εικόνα που εισέπραξα από την εξαντλητική διαδικασία της συζήτησης και της ψηφοφορίας. Ούτε η «τριχοτόμηση» της ΝΔ με ενδιέφερε, ούτε οι τακτικισμοί κάποιων κομμάτων, ούτε ο στρουθοκαμηλισμός του ΚΚΕ. Αυτά είναι επουσιώδη κουτσομπολιά, μπροστά στα χαρούμενα πρόσωπα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας: 193 υπέρ σε σύνολο 249 παρόντων βουλευτών! Αυτό κι αν είναι επιτυχία!
