Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να νιώσω άνετα με τη σεξουαλικότητά μου – πάνω από είκοσι χρόνια, στην πραγματικότητα. Αυτό δεν οφειλόταν στην έλλειψη αποδοχής από τον εαυτό μου ή από τους γύρω μου, αλλά από έλλειψη γνώσης, ως προς το πώς να αυτοπροσδιοριστώ. Στην εφηβεία μου γνώριζα τους όρους γκέι και λεσβία, πιθανώς και τον όρο αμφιφυλόφιλο άτομο. Όσο για άλλες σεξουαλικές σχέσεις, δεν ήξερα ότι υπήρχαν, κάτι που καθιστούσε αδύνατο να βρω μια ταμπέλα – μέχρι που τελικά βρήκα!
Σιωπηλά αναρωτιόμουν αν ήμουν λεσβία, αλλά βαθιά μέσα μου ήξερα ότι αυτό δε μου ταίριαζε (καμία σε αυτήν την κατηγορία δε θα μπορούσε να έχει τα συναισθήματα που είχα για τον Χάουαρντ από το Take That). Ψάχνοντας σε βάθος, μίλησα σε φιλικά μου πρόσωπα για τη σύγχυσή μου, αλλά έμενα σε μία μικρή πόλη στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Οι άνθρωποι που πίστευα ότι μπορούσα να εμπιστευτώ με κορόιδευαν, κάνοντας τη ζωή μου μίζερη. Ανακάλυψα, ότι ήταν πιο εύκολο να μη μιλάω γι’ αυτό και να θάψω την ανάγκη μου για μια ονομασία γι’ αυτό που είμαι.
Κατά τη διάρκεια των είκοσι χρόνων μου, ακόμα καθόλου σοφότερη, ήξερα ότι δεν ήμουν στρέιτ, αλλά η ορολογία γι’ αυτό που ήμουν ακόμα μου διέφευγε. Όντας μια cis γυναίκα, της οποίας οι μόνες σχέσεις ήταν με cis άντρες, ίσως δε χρειαζόταν να κάνω coming out. Μέχρι να παντρευτώ τον άντρα μου, όλοι υπέθεταν ότι ήμουν στρέιτ και, για λίγο, τους άφησα. Κοιτάζοντας πίσω, μπορώ να το δω όπως ήταν – μια μορφή διαγραφής, που προκαλούσα στον εαυτό μου. Και πάλι, υπήρξαν λιγότερες συζητήσεις για ανθρώπους που έλκονταν από πολλά φύλα τότε, και μιλάμε μόνο για τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όχι για τον Μεσαίωνα.
Ήμουν παντρεμένη τέσσερα ή πέντε χρόνια, όταν χρησιμοποίησα σε μία παρέα φίλων τον όρο αμφιφυλόφιλη. Δεν ταίριαζε τέλεια, αλλά ήταν το πιο κοντινό που γνώριζα. Ήξερα τι ένιωθα και χρειαζόμουν απεγνωσμένα μια ταμπέλα για να νιώσω έγκυρη. Απλώς, δε μπορούσα να σχετιστώ με κανένα από τα γράμματα στο ακρωνύμιο ΛΟΑΤ. Ακόμη κι όταν αντιλήφθηκα το πρόσθετο «Κ+», δε μου ήταν χρήσιμο. Οι άνθρωποι δε μπορούμε καν να συμφωνήσουμε για το τι σηκαίνει το Κ και το +. Ναι, είναι περιεκτικό, αλλά αυτό δεν είναι καλό, όταν ψάχνεις μια λέξη για να περιγράψεις ένα τεράστιο μέρος του εαυτού σου. Απλά, αναρωτιόμουν πόσοι άλλοι άνθρωποι πάλευαν με την ταυτότητά τους (όχι μόνο τον σεξουαλικό προσανατολισμό – ολόκληρο τον λόγο ύπαρξης τους) λόγω του περιεκτικού αυτού «Κ»;
Ήμουν στα τριάντα μου όταν διάβασα για πρώτη φορά το This Book is Gay του Juno Dawson (το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα) και ανακάλυψα τον όρο πανσεξουαλικό άτομο. Ήταν η στιγμή που μου έκανε κλικ και όλα μπήκαν στη θέση τους. Η ζωή μου – τα συναισθήματά μου – απέκτησαν ξαφνικά νόημα. Αυτή ήμουν εγώ! Αυτή ήταν η ταμπέλα μου! Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση στο στήθος μου, καθώς διάβαζα τη μικρή ενότητα για την πανσεξουαλικότητα. Φτερουγίσματα στο στομάχι μου, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, μια όχι εντελώς δυσάρεστη ναυτία – στην πραγματικότητα δε διαφέρει από τις φυσικές εκδηλώσεις της πρώτης έκρηξης αγάπης.
Πώς δεν είχα ακούσει τον όρο πριν; Αν κι έκανα την ερώτηση, ήξερα. Ήταν λόγω του περιεκτικού «Κ+».
Η αναπαράσταση της σεξουαλικότητας «+» στη κουλτούρα βελτιώνεται, με βιβλία και τηλεοπτικές σειρές, όπως το Sex Education και το Heartstopper να πρωτοστατούν. Τα ορατά πρότυπα είναι επίσης σημαντικά, γι’ αυτό και τα διάσημα αστέρια που βγαίνουν ως «+» (συμπεριλαμβανομένης της Demi Lovato ως non binary, της Cara Delevingne ως πανσεξουαλική και των Tim Gunn και Janeane Garofalo ως άφυλα) σημαίνει τόσα πολλά για όσα άτομα από εμάς ταυτίζονται με αυτούς τους τρόπους. Άτομα υψηλού προφίλ που μιλούν ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά τους «+» θα βοηθήσουν όσα δεν ξέρουν πού ταιριάζουν.
Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ευθύνη της κοινότητας ΛΟΑΤΚ+ να διασφαλίσει ότι η επόμενη γενιά θα γνωρίζει το εύρος της κουήρ ομπρέλας. Να είστε δυνατά, να είστε περήφανα, να είστε εσείς. Ποιος ξέρει, μπορεί απλώς να βοηθήσετε κάποιο άτομο που αναζητά την ταμπέλα του στην πορεία.
Της Katey Lovell για το taggmagazine.com
