Dimitris VarelasMadame Bovary (Μαντάμ Μποβαρί)
Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά για το γνωστό μυθιστόρημα του Flaubert. Νεαρή κοπέλα παντρεύεται επιπόλαια έναν επαρχιακό γιατρό, για να καταφέρει να φύγει από το σπίτι της. Μετακομίζουν σε ένα χωριό στη Νορμανδία, όπου σε μικρό διάστημα νιώθει να ασφυκτιά. Παράλληλα γνωρίζει όλο και περισσότερο την «καλή ζωή» και πασχίζει να ενταχθεί σε αυτή, ενώ γοητεύεται από ένα γείτονα υψηλότερης κοινωνικής τάξης. Η σκηνοθεσία της Sophie Barthes είναι τεχνικά άρτια και η εποχή και κλίμα μεταφέρεται επιτυχημένα. Η φωτογραφία, τα σκηνικά και τα κοστούμια δεν απογοητεύουν σε καμία περίπτωση. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η (ασταμάτητη τα τελευταία χρόνια) Mia Wasikowska διαθέτει την απαραίτητη θλίψη και μοναξιά. Συνοδεύεται ικανοποιητικά από τους Henry Lloyd-Hughes, Logan Marshall-Green και Ezra Miller, ενώ αντίθετα οι Paul Giamatti και Rhys Ifans είναι άχαρες καρικατούρες. Η παραγωγή και η προσοχή στις λεπτομέρειες είναι αξιομνημόνευτη, αλλά συνολικά από το έργο λείπει το πάθος, η ένταση, η διερεύνηση εις βάθος της γυναικείας ψυχής και εντέλει μια ακόμα μεταφορά ενός κλασικού βιβλίου που δεν έχει τίποτα καινούργιο να πει. (4/10)
Une Heure De Tranquillité (Μην Ενοχλείτε, Παρακαλώ!)
Ο Michel Leproux νομίζει πως θα έχει μια ήρεμη μέρα, όπου θα μπορέσει να απολαύσει το σπάνιο δίσκο που πάντα έψαχνε. Διαφορετική γνώμη όμως θα έχουν: γυναίκα του που θα του αποκαλύψει ένα μυστικό, η ερωμένη του που αποφασίζει να τα φανερώσει όλα, ο γιός του που φέρνει μουσαφίρηδες στο σπίτι, ο γείτονας που μεταφέρει τη γιορτή της πολυκατοικίας στο σαλόνι του, ο υδραυλικός που δεν είναι Πολωνός αλλά Πορτογάλος και διάφοροι άλλοι… Κωμωδία καταστάσεων, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο, σε σκηνοθεσία του ακούραστου Patrice Leconte. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Christian Clavier -σε έναν παρόμοιο ρόλο με τον περσινό πατέρα στο «Θεέ μου, τι σου κάναμε;»- προσφέρει ορισμένες απολαυστικές γκριμάτσες και ατάκες, ενώ πλαισιώνεται από πλειάδα αναγνωρίσιμων ηθοποιών. Μια φαρσοκωμωδία που φαντάζει ό,τι-πρέπει για μια καλοκαιρινή προβολή σε θερινό σινεμά, αλλά κινείται σε μονοπάτια που έχουμε ξαναδεί, χωρίς να κάνει τη διαφορά και όσο εύκολα βλέπεται, τόσο εύκολα θα ξεχαστεί… (4/10)
Strange Magic (Παράξενη Μαγεία)
Μια πριγκίπισσα που έχει απαρνηθεί την αγάπη, ένας ευαίσθητος κακός, μία τρελούτσικη Νεράιδα Ζαχαρένια, ένα πεισματάρικο και καλόψυχο ξωτικό, ένα πονηρό ιμπ και ένας ιππότης που καμία σχέση δεν έχει με τον Πρίγκιπα των Ονείρων μας. Αυτοί είναι οι ήρωες που διεκδικούν το ίδιο μαγικό φίλτρο και μπλέκουν σε ατελείωτες περιπέτειες και διασκεδαστικές παρεξηγήσεις σε ένα παραμύθι που θα τραγουδηθεί πολύ! Εμπνευσμένο εν μέρει από το «Όνειρο Θερινής Νυκτός» του Σαίξπηρ, η ταινία αυτή κινουμένων σχεδίων από το στούντιο που μας έχει ταξιδέψει σε έναν γαλαξία πολύ μακρινό, την Lucasarts, απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε μικρά παιδιά. Γεμάτη από τραγούδια των τελευταίων έξι δεκαετιών από τον Elvis Presley μέχρι τη Beyoncé και τη Lady Gaga, το Strange Magic καταφέρνει απλά να αποσπάσει την προσοχή των μικρών για λίγο, μιας και δεν περιέχει ούτε την εξυπνάδα, ούτε κάτι από την μαγεία άλλων ταινιών του είδους. Η ταινία θα προβληθεί αποκλειστικά στα ελληνικά, όπου η μεταγλώττιση έχει γίνει μόνο στους διαλόγους ενώ τα τραγούδια ακούγονται στα αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους. Μισές δουλειές δηλαδή. Τουλάχιστον το animation είναι υπέροχο. (4/10)
San Andreas (San Andreas: Επικίνδυνο Ρήγμα)
Μετά την ενεργοποίηση του θανάσιμου ρήγματος του Αγίου Ανδρέα και τον σεισμό 9 ρίχτερ που προκάλεσε στην Καλιφόρνια, ένας διασώστης πιλότος ελικοπτέρου και η εν διαστάσει σύζυγος του αποφασίζουν να συνταξιδέψουν από το Λος Άντζελες στο Σαν Φρανσίσκο, για να σώσουν τη μοναχοκόρη τους. Αλλά το επικίνδυνο ταξίδι τους προς τα βόρεια είναι μόνο η αρχή. Πάνω που θεωρούν πως τα χειρότερα πέρασαν, θα συνειδητοποιήσουν πως τα δύσκολα μόλις ξεκίνησαν. Η ταινία αυτή έχει για πολλά να ευχαριστήσει τον μετρ των disaster porn ταινιών Roland Emmerich. Από την αρχή της κιόλας σε προϊδεάζει για κάτι επικό σε κλίμακα Ρίχτερ και, τουλάχιστον σε αυτό τον τομέα, δεν απογοητεύει. Καταστροφές διαδέχονται η μια την άλλη, κτήρια καταστρέφονται, η γη ανοίγεται στα δύο, τσουνάμι πλημμυρίζει τους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο και ό,τι άλλο χωράει ο νους σου, μέσα σε δυο ώρες ατελείωτου κουνήματος και καταστροφικής λαγνείας. Τα εφέ άλλες φορές καταφέρνουν να αποδώσουν μια αληθοφάνεια στην ολική αυτή καταστροφή, άλλες φορές πάλι όχι (όπως στο τσουνάμι – γενικά το στοιχείο του νερού δεν το πέτυχαν και τόσο). Και μέσα σε όλα αυτά οι ερμηνείες και το σενάριο μοιάζουν να είναι ακόμη πιο ψεύτικα και από τα εφέ που τα περιβάλουν. Γεμάτο χαρακτήρες καρικατούρες, γελοίους διαλόγους που φτάνουν στο επίπεδο φαρσοκωμωδίας και άκρως κλισέ καταστάσεις τις οποίες έχουμε δει κατά κόρον σε αρκετές ταινίες καταστροφής, το San Andreas είναι μια ταινία κατάλληλη για άπειρο κανιβαλισμό και γέλια ακόμα και εκεί που κανονικά δεν θα έπρεπε. (3/10)
Συντάκτες: Δημήτρης Βαρελάς, Χρήστος Μπακατσέλος
