Dimitris VarelasShaun The Sheep Movie (Σον Το Πρόβατο: Η Ταινία)
Όταν ο Shaun το πρόβατο αποφασίζει να πάρει ένα ρεπό από την γεμάτη ρουτίνα ζωή του στην φάρμα στην οποία ζει, όλα γίνονται άνω κάτω και ο ίδιος μαζί με την παρέα του πάνε στην Μεγάλη Πόλη και μπλέκονται σε απίστευτες περιπέτειες για να σώσουν τον Αγρότη -ο οποίος τα φροντίζει- και να τον φέρουν πίσω. Το στούντιο Aardman, που μας έχει δώσει στο παρελθόν τα Chicken Run (2000), Wallace and Gromit and the Curse of the Were-Rabbit (2005) και το Pirates! (2012), συνεχίζει την πετυχημένη πορεία του δημιουργώντας ένα stop motion animation φιλμ τόσο έξυπνο και διασκεδαστικό το οποίο θα απολαύσουν μικροί και μεγάλοι. Χωρίς να ειπωθεί η παραμικρή κουβέντα και βασισμένο μόνο στην εικόνα και την μουσική του, το Shaun the Sheep: The Movie περιέχει την πεμπτουσία του απόλυτα καλού βρετανικού χιούμορ, το οποίο και αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Aardman Studios. Ένα πραγματικό διαμάντι. (8/10)
Phoenix (Το Τραγούδι Του Φοίνικα)
Η Nelly, επιζήσασα από στρατόπεδο συγκέντρωσης, επιστρέφει στο Βερολίνο με ανεξίτηλα ψυχολογικά και σωματικά τραύματα. Με αλλαγμένο πρόσωπο αναζητά τον άνδρα της, ενώ υπάρχει η υπόνοια πως αυτός την πρόδωσε. Το δίδυμο σκηνοθέτη-πρωταγωνίστριας Christian Petzold-Nina Hoss -που μας έδωσε το εξαιρετικό Barbaba (2012)- μεταφέρουν το μυθιστόρημα του Hubert Monteilhet στη μεγάλη οθόνη, κι εμάς σε ένα μεταπολεμικό Βερολίνο λαβύρινθο χαλασμάτων με κατοίκους φαντάσματα. Η Nelly –ως Γερμανία- αποζητά να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή της, πράγμα αδύνατο, μετά τις τόσες και μεγάλες αλλαγές. Και οι δυο όμως πρέπει να επανασυνταχθούν για να προχωρήσουν μπροστά. Μπορεί να φαντάζει απίθανο, αλλά σώζεται από την ονειρική προσέγγιση. Το φινάλε παραμένει από τα πιο δυνατά της χρονιάς. (7/10)
The Salt Of The Earth (Το Αλάτι Της Γης)
Ο Sebastião Salgado ταξιδεύει τα τελευταία 40 χρόνια σε κάθε γωνιά του πλανήτη και θεωρείται κορυφαίος φωτογράφος. Ο γιός του Juliano Ribeiro Salgado μαζί με τον σπουδαίο Wim Wenders τον ακολουθούν στις τελευταίες του περιηγήσεις και ανατρέχουν σε ολόκληρη τη ζωή του. Ο Salgado, κατεξοχήν κοινωνικός φωτογράφος, έχει συντάξει εξαιρετικές δουλειές για τους εργάτες παγκοσμίως (Workers), τους μετανάστες (Exodus), την βαρβαρότητα στην Αφρική και τελευταία τη φύση (Genesis). Κατά τη διάρκεια της ταινίας αποκλείεται να μη βιώσετε ακριβώς το ίδιο με τον Salgado, να δείτε τον άνθρωπο ως βάναυσο καταστροφέα αλλά και ως ελπίδα και «αλάτι της γης»… Σημείωση: Ορισμένες εικόνες και φωτογραφίες είναι εξαιρετικά σκληρές. Αλλά αυτό το ταξίδι αξίζει, θα γνωρίσετε έναν θεσπέσιο άνθρωπο και θα φύγετε από την αίθουσα γεμάτοι συναισθήματα… (8/10)
Η Αρχαιολόγος
Το ντοκιμαντέρ του Κίμωνα Τσακίρη (Sugartown – Οι Γαμπροί) ακολουθεί την αρχαιολόγο Γεωργία Καραμήτρου – Μεντεσίδη, Προϊσταμένη της Λ΄Εφορείας Αρχαιοτήτων, και καταγράφει την προσπάθειά της να περισώσει ό,τι μπορεί από τον αρχαιολογικό χώρο που θα μετατραπεί σε λίμνη από το υπό κατασκευή φράγμα Ιλαρίωνα της ΔΕΗ. Παρά την απλή προσέγγιση του Τσακίρη στο θέμα, η αξιοθαύμαστη στάση της πρωταγωνίστριας και η συγκινητική δέσμευση της απέναντι σε αυτό που αναλαμβάνει και θεωρεί προσωπική της ευθύνη, συνθέτουν μια ταινία που αποκλείεται να σε αφήσει ανεπηρέαστο και να μη σε βάλει σε σκέψεις για το πόσα σημαντικά λάθη συμβαίνουν δίπλα μας στις μέρες μας. (6/10)
Insurgent (Η Τριλογία Της Απόκλισης: Ανταρσία)
Η Trish αναγκάζεται να αντιμετωπίσει τους δαίμονες που κρύβει μέσα της και να συνεχίσει να μάχεται για να σταματήσει την αδίστακτη ηγέτιδα της Πολυμάθειας Jeanine και της ισχυρής συμμαχίας που απειλούν όχι μόνο τη δική της ζωή, αλλά και των φίλων της, καθώς και πολλών «διαφορετικών» κατοίκων του μελλοντικού Σικάγου. Ποιος θα περίμενε ότι μια ταινία με την Shailene Woodley θα ήταν τόσο αδιάφορη και βαρετή; Το δεύτερο μέρος της «Τριλογίας της Απόκλισης», το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Veronica Roth, προσπαθεί –μάταια- να φτάσει σε επίπεδα των ταινιών Hunger Games, με ένα σενάριο που απλά δεν βγάζει κανένα νόημα και εξυπηρετεί τη μετάβαση από τη μια σκηνή δράσης στην άλλη χωρίς λόγο και ουσία. Επικεντρώνεται περισσότερο στο να εξερευνήσει τον ψυχισμό και τον χαρακτήρα της κεντρικής ηρωίδας, χάνοντας έτσι την όποια βαρύτητα έχει ως ιστορία η οποία, κάθε λεπτό που περνάει, μοιάζει ολοένα και πιο παράλογη, ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν απλά διεκπεραιωτικό ρόλο. Ναι, η Woodley κάνει το καλύτερο δυνατό που μπορεί, αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι αρκετό για να ανεβάσει το φιλμ πάνω από τα όρια της μετριότητας, κάνοντας αυτό το δυστοπικό μέλλον τόσο αφιλόξενο όσο και πληκτικό. (4/10)
https://www.youtube.com/watch?v=suZcGoRLXkU
The November Man (Ο Άνθρωπος Του Νοέμβρη)
Ένας πρώην πράκτορας της CIA επιστρέφει στην ενεργό δράση με μια αρκετά προσωπική αποστολή, στην οποία μπλέκονται μεγαλόβαθμα κεφάλια της CIA αλλά και ο υποψήφιος για την Προεδρία της Ρωσίας. Ορίστε ένα ανέκδοτο: «ένας πρώην Bond (Pierce Brosnan) και ένα πρώην Bond girl (Olga Kurylenko) μπαίνουν σε ένα εστιατόριο…». Και όμως η ταινία, η οποία βασίζεται στο βιβλίο του Bill Granger “There Are No Spies”, δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τίποτε λιγότερο από ένα κακόγουστο και γεμάτο κλισέ αστείο. Αν και ο σκηνοθέτης Roger Donaldson προσπαθεί να κάνει μια κατασκοπική ταινία βασισμένη σε πιο παλιομοδίτικες αρχές, το μόνο που καταφέρνει είναι να αποτύχει παταγωδώς, δημιουργώντας μια τελείως επίπεδη ταινία με τόσο χάρτινους χαρακτήρες όσο και οι σελίδες του βιβλίου στο οποίο βασίζεται. Άκρως προβλέψιμο και πληκτικά βαρετό, το November Man είναι ένα από αυτά τα φιλμ τα οποία έχεις ήδη ξεχάσει πριν καν πέσουν οι τίτλοι τέλους. (2/10)
Amore Mio
Τέσσερις ερωτικές ιστορίες σε μια κωμωδία καταστάσεων. Ο σκηνοθέτης Χρήστος Δήμας και οι σεναριογράφοι της Νήσου προσαρμόζουν στην Ελλάδα του σήμερα μια Ιταλική ταινία με μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή.
Συντάκτες: Δημήτρης Βαρελάς, Χρήστος Μπακατσέλος
