Η ανακοίνωση του ΚΚΕ για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια περιορίζεται σε μία στείρα κριτική προς τη Δύση γενικά, αποφεύγει να επιχειρηματολογήσει επί της ουσίας του θέματος και καταλήγει να χάσει από την οπτική του τον ίδιο τον άνθρωπο εκφράζοντας βαθιά συντηρητικές και ομοφοβικές θέσεις.
Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Μανώλης Συντυχάκης, μιλώντας επί του νομοσχεδίου «Μέτρα προώθησης Αναδοχής και Υιοθεσίας» που συζητήθηκε από στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής τόνισε μεταξύ άλλων:
«Το νομοσχέδιο διαμορφώνει ένα νέο πακέτο ”κανόνων” και προϋποθέσεων που θα διέπουν τη δημόσια και ιδιωτική υιοθεσία και αναδοχή, ένα είδος αστικού εκσυγχρονισμού δηλαδή, χωρίς, όμως, να αμφισβητείται η βασική κατεύθυνση για αποποίηση της ευθύνης του κράτους από το θέμα της παιδικής προστασίας και ανάθεσής της στους παντός είδους ιδιώτες» .
«Το ΚΚΕ έχει άλλη αντίληψη για το συγκεκριμένο ζήτημα και γι’ αυτό εκτιμάμε ότι η αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια δε θα πρέπει να προβλέπεται. Αποτελεί ένα ακόμη βήμα και για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια», ανέφερε, προσθέτοντας πως «για το ΚΚΕ, το βασικό κριτήριο για την αναδοχή, για την υιοθεσία και συνολικά για την παιδική προστασία -ιδιαίτερα για κακοποιημένα ή εγκαταλειμμένα παιδιά- είναι η ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να μεγαλώσουν μέσα σε ένα πλαίσιο όπου είναι διακριτή η σχέση άνδρα – γυναίκας, πατέρα – μητέρας» .
Ο κ. Συντυχάκης υπογράμμισε ακόμη την ευρωπαϊκή κατεύθυνση του νομοσχεδίου: «Αντιμετωπίζουν, δηλαδή, την τεκνοποιία και την τεκνοθεσία ως ατομική υπόθεση και όχι σαν ζήτημα κοινωνικό που πρέπει να διασφαλίζεται πλήρως μέσω του κράτους και των υπηρεσιών του», είπε, εκφράζοντας τη σφοδρότατη διαφωνία του ΚΚΕ με το θεσμό των επαγγελματιών αναδόχων. «Ανατριχίλα προκαλεί το γεγονός και μόνο ότι μπορούν κάποιοι να αναθρέψουν παιδιά επί πληρωμή, έναντι μηνιαίας αντιμισθίας. Κοινωνικά και ηθικά αποκρουστικό», σημείωσε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας πως «αυτό που κυρίως ενδιαφέρει την κυβέρνηση, δεν είναι η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, αλλά το πώς θα προωθήσει τη βασική πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ για κλείσιμο των δομών προστασίας του παιδιού» .
Κλείνοντας ανέφερε: «Σαφώς και θα πρέπει να προτιμάται η ένταξη ενός παιδιού μέσα σε ένα κατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά όχι σε όποιο να ‘ναι. Διεκδικούμε, η αναδοχή να γίνεται με αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις, από κατάλληλα επιλεγμένες και εκπαιδευμένες οικογένειες που δεν θα έχουν ως κίνητρο το κέρδος. Για τα παιδιά που δεν μπορούν να ενταχθούν σε κάποια οικογένεια θα πρέπει να υπάρχουν σύγχρονες, υψηλού επιπέδου μονάδες παιδικής προστασίας, με όλες τις σύγχρονες υποδομές και στελεχωμένες με μόνιμο, επαρκές και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό», τόνισε. «Όταν εμείς, ως ΚΚΕ, λέμε προστασία του παιδιού εννοούμε υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων του. Η νομοθεσία μπορεί να εξασφαλίζει κάποιες προϋποθέσεις για αναδοχή ή υιοθεσία παιδιού, αλλά αυτές περιορίζονται σε ατομικό επίπεδο» .
Το ΚΚΕ ψήφισε «παρών» επί της αρχής του νομοσχεδίου.
Στην “κίνηση απελάστε το ρατσισμό” η Κική Σταματόγιαννη σχολίασε σχετικά:
“Και κάπως έτσι πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων έρευνες (παιδο)ψυχολόγων και σύγχρονες θεωρίες για τους κοινωνικά κατασκευασμένους έμφυλους ρόλους. Αγνοούνται οι διεκδικήσεις ανθρώπων της λοατκια+ κοινότητας και το αίτημά τους να αντιμετωπίζονται ισότιμα ενώπιον του νόμου. Κυρίως όμως αγνοείται η ανάγκη χιλιάδων ανθρώπων να προσφέρουν, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, αγάπη και φροντίδα σε παιδιά που το έχουν ανάγκη.
Θα είχε ένα ενδιαφέρον βέβαια να απαντηθεί από το ΚΚΕ με ποιο τρόπο διαταράσσεται η «ομαλή ψυχοσωματική κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών» αν ανατραφούν από ένα ομόφυλο ζευγάρι. Η έμφαση, ωστόσο, της ανακοίνωσης στο δίπολο «άντρας/γυναίκα» και η απαίτηση για διακριτότητα στους ρόλους «πατέρας/μητέρα» μάς δίνει μια αμυδρή –ανατριχιαστική- ιδέα για την επιχειρηματολογία που ξετυλίγεται πίσω από αυτό. Μια επιχειρηματολογία βαθύτατα συντηρητική, που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα απελευθερωτικά προτάγματα της αριστεράς.
Το 1917 οι μπολσεβίκοι αποποινικοποίησαν την ομοφυλοφιλία, διευκόλυναν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων που καταπιέζονταν λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου, έκαναν απλή υπόθεση μιας υπογραφής το διαζύγιο για τις γυναίκες, ενώ γίνονταν ακόμα και επεμβάσεις επαναπροσδιορισμού του φύλου.
Αυτή είναι η παράδοση της επανάστασης του 1917, από την οποία το ΚΚΕ προφανώς έχει πάρει διαζύγιο, παραμένοντας πιστό στην παράδοση της σταλινικής αντεπανάστασης που συνέτριψε όλες αυτές τις κατακτήσεις.”
