Η Αγγελική Γρηγοροπούλου είναι Ταύρος με Αιγόκερω και κάθε Δευτέρα και Τρίτη υποδύεται την Τζες στην παράσταση «The Prudes», σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη. Στόχος της; Να μας αποδείξει ότι δεν είναι “σεμνότυφη”.
Μίλα μας λίγο για τον ρόλο σου στο «The Prudes»;
Ο ρόλος μου είναι η Τζες, μια γυναίκα γύρω στα τριάντα-ας πούμε- μιας κι εγώ είμαι κάπου εκεί. Έχει να κάνει σεξ με τον σύντροφο της, τον Τζέιμς, εδώ και δεκατέσσερις μήνες και τέσσερις ημέρες και στόχος τους είναι να… το κάνουν εδώ και τώρα, μπροστά στο κοινό. Γενικά, από το κείμενο δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτε για την ηλικία της, τι έχει σπουδάσει, πού δουλεύει, την οικονομική της κατάσταση κ.λ.π Αποκαλύπτονται μόνο ορισμένα μεμονωμένα περιστατικά της παιδικής και της εφηβικής της ηλικίας, που λίγο πολύ όλες οι γυναίκες τα έχουμε περάσει. Γενικώς, θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε γυναίκα στη σύγχρονη κοινωνία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Πιο ειδικά, έχει χιούμορ, νεύρα, αυτοσαρκάζεται, οργίζεται, είναι σκληρή, τρυφερή, έχει ορέξεις, αναστολές κλπ. Ένας “κανονικός” άνθρωπος.
Η παράσταση με αφορμή τη σεξουαλική επικοινωνία ενός ζευγαριού, διαπραγματεύεται κάποια σημαντικά ερωτήματα όπως είναι η «συναίνεση», το «τραύμα», κλπ. Ποιο θα λέγαμε ότι είναι τελικά το μήνυμα (ή τα μηνύματα) της παράστασης;
Οι δύο ήρωες αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Ο Τζέιμς από την πλευρά του άνδρα που θέλει να ξεφύγει από τα πατριαρχικά πρότυπα και από την πλευρά του συντρόφου που ανακαλύπτει τυχαία το τραύμα της συντρόφου του. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σοκ, ενοχές, σεξουαλικό μπλοκάρισμα, θυμό που του το απέκρυψε κλπ. Η Τζες από την άλλη, έχει “συμφιλιωθεί” κάπως με το τραυματικό της βίωμα και θέλει να βοηθήσει τον σύντροφό της να πάνε παρακάτω. Δεν νομίζω, εν τέλει, ότι δίνονται απαντήσεις ή ξεκάθαρα μηνύματα. Πιο πολύ θα έλεγα τίθενται ερωτήματα. Πώς διαχειρίζεσαι ο ίδιος το τραύμα σου; Πόσο εύκολο είναι να αποκαλύψεις το τραύμα σου στον σύντροφό σου; Πώς θα το διαχειριστεί αφού το μάθει; Πώς αυτό θα επηρεάσει τη σχέση; Όλοι αυτοί οι προβληματισμοί είναι που τελικά θα οδηγήσουν το θεατή στο να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Πάντως, αν έπρεπε να διαλέξω κάτι ως σαφές μήνυμα, σε σχέση με τη “συναίνεση”, θα παρέθετα τα πολύ απλά -και επί της ουσίας- λόγια της Τζες: “Δεν είναι κακό να κάνουμε “πράγματα” ο ένας στον άλλον. Αρκεί να τα θέλουμε και οι δύο. Είναι ωραίο τότε.”
Μιλάμε για ένα έργο που γράφτηκε με αφορμή το κίνημα του metoo. Αλήθεια, πώς η παράσταση αγγίζει το κίνημα και τις διεκδικήσεις του;
Νομίζω ότι ολόκληρη η παράσταση είναι μία διαπραγμάτευση των ορίων και του πότε αυτά υπερβαίνονται. Πέραν από τις σαφείς αναφορές που γίνονται στο ίδιο το κίνημα, είναι δύσκολο να απαντήσω επ’ ακριβώς πώς το αγγίζει χωρίς να κάνω spoil. Ας πούμε μόνο ότι η ηρωίδα μου αποκαλύπτει δύο βιώματα της. Το ένα θεωρείται κατά γενική ομολογία κακοποίηση. Το δεύτερο, η ίδια δεν το θεωρεί κακοποίηση αλλά ο σύντροφός της το βλέπει αλλιώς. Επίσης, η Τζες κατά τη διάρκεια του έργου κάνει “κάτι” χωρίς την έγκριση του συντρόφου της, που θα μπορούσε να θεωρηθεί κακοποίηση. Έχει, ακόμα, πολύ ενδιαφέρον, το πώς οι δύο ήρωες παλεύουν να είναι πολιτικά ορθοί, τόσο στα λόγια όσο και στις πράξεις και με πόσο αστείο τρόπο αποτυγχάνουν παταγωδώς. Είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, ιδιαίτερα επίκαιρο, ιδίως μετά τις αποκαλύψεις του δικού μας, ελληνικού #metoo.
Τι έχει να πει η Αγγελική Γρηγοροπούλου για όλη αυτή την κακοποιητική συμπεριφορά που δέχονται καθημερινά οι γυναίκες/θηλυκότητες;
Από τη μία είναι παρήγορο που οι διεκδικήσεις αποδίδουν καρπούς και πλέον υπάρχει χώρος για να βγουν στο φως όλες αυτές οι κακοποιητικές συμπεριφορές, από την άλλη είναι εξοργιστικό το πόσες πολλές είναι. Υπάρχει ακόμα πολλή βία εκεί έξω, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική και προς κάθε θηλυκότητα. Για τι να πρωτοπείς; Για τις γυναικοκτονίες; Τη σεξουαλική κακοποίηση; Την ενδοοικογενειακή βία; Το μισογυνισμό; Την ομοφοβία; Την χονδροφοβία; Το mansplaining; Έχει εξαλειφθεί κάτι από αυτά; Όχι. Είναι εξοργιστικό. Έχουμε να διανύσουμε πολλά χιλιόμετρα ακόμα ώσπου να αποκτήσουμε την κατάλληλη παιδεία.
Περίγραψέ μας τον εαυτό σου με μία φράση;
Ταύρος με Αιγόκερω
Άλλα καλλιτεχνικά σχέδια;
Τον τελευταίο καιρό, μαζί με τον Βαγγέλη Λάσκαρη (σκηνοθέτη των “Prudes”), την Ίριδα Κατσούλα και την ΑΜΚΕ “Με Άλλα Μάτια” δουλεύουμε πάνω στη δημιουργία μιας σειράς βίντεο για την ανάδειξη των ελλείψεων αναπήρων συντελεστών και την προσβασιμότητά τους σε πολιτιστικούς χώρους και στο πολιτιστικό περιεχόμενο. Παράλληλα, με την ομάδα μου, τις “Fem Tettix”, δουλεύουμε πάνω στο επόμενο θεατρικό μας project.
Πες μας κάτι για το τέλος.
Θα σας πω ένα ωραίο τραγουδάκι:
”A little wicked,” that’s what he calls me
Cause that’s what I am, that’s what I am
No one calls you honey when you’re sitting on a throne
Beware the patient woman, cause this much I know
No one calls you honey when you’re sitting on a throne
One of these days a-coming, I’m gonna take that boy’s crown
There’s a serpent in these still waters lying deep down
To the king I will bow, at least for now
One of these days a-coming, I’m gonna take that boy’s crown…”
iNFO
Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
