Ίσως μία από τις πιο αγχωτικές δραστηριότητες των τελευταίων χρόνων είναι να βρεις τον προορισμό εκείνο που θα «φιλοξενήσει» τις διακοπές σου, χωρίς να οδηγηθείς σε οικονομική κατάρρευση. Αν τώρα είσαι και ΛΟΑΤΚΙ+ σημαίνει ότι στην εξίσωση αυτή πρέπει να συνυπολογίσεις – πέρα από το κόστος- και το ζήτημα της ασφάλειας. Κοινώς, να βρεις μέρη, όπου μπορείς να χαλαρώσεις πραγματικά χωρίς να ανησυχείς για τα αδιάκριτα ομο/τρανσφοβικά βλέμματα γύρω σου. Ίσως κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που όλο και περισσότερο κουήρ άτομα στη χώρα μας, στρέφονται στο camping και στον λεγόμενο «εναλλακτικό τουρισμό».
«Κάμπινγκ κάνω κάθε καλοκαίρι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με εξαίρεση ορισμένα από τα χρόνια του λυκείου. Κάθε χρόνο πάμε με την παρέα μου σε διαφορετικό νησί και σε όσα περισσότερα μουσικά φεστιβάλ στη φύση μπορούμε», μας λέει η 25χρονη Μαριάννα, η οποία ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα που κάναμε προς τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που αγαπούν το κάμπινγκ. Η Μαριάννα σπουδάζει στη Γεωπονική Αθηνών και όπως μας λέει χαρακτηριστικά «το να ξυπνάς στις διακοπές σου με τον ήχο από τα τζιτζίκια ευφραίνει κάθε καρδίαν κι ας μην υπάρχει οίνος».
Φανατική του εναλλακτικού τουρισμού και η 27χρονη Λυδία. «Το κάμπινγκ το νιώθω πολύ απελευθερωτικά για το σώμα. Το να είσαι πιο κοντά στη φύση, πιο γειωμένο, είναι κάτι που μου λείπει από την καθημερινή μου ζωή, γι’ αυτό το επιλέγω με κάθε ευκαιρία. Το κάμπινγκ επαυξάνει κάτι τέτοιο όταν παίρνει κάποιο το χρόνο του να τα βιώσει όλα αυτά». Η Λυδία προσδιορίζεται ως non binary, αφού όπως μας λέει δεν ταυτίζεται «με το δίπολο και όσα στεγανά το συνοδεύουν». «Η έννοια του φύλου με έχει απασχολήσει αρκετά και σίγουρα δε με εκφράζει το δίπολο άνδρας-γυναίκα. Κυρίως, γιατί οι όροι δεν είναι αρκετά ανοιχτοί για να χωρέσουν τις πολλαπλότητες που είμαστε και τις ανάγκες μας ως σύγχρονα υποκείμενα. Ωστόσο, ακούω μια χαρά και σε θηλυκά pronouns. Ειδικότερα, νιώθω πιο κοντά σε θηλυκότητες», μας εξηγεί.
Μαριάννα
Η Λυδία και η Μαριάννα δεν είναι τα μοναδικά κουήρ άτομα που επιλέγουν να κάνουν κάμπινγκ στις διακοπές τους. Αυτό έδειξε -μεταξύ άλλων- και η πρόσφατη έρευνα του ANTIVIRUS σχετικά με τον εναλλακτικό τουρισμό στη χώρα μας. Πιο συγκεκριμένα, στην έρευνα συμμετείχαν περίπου 600 άτομα που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, δίνοντας πληροφορίες σχετικά με τις συνήθειες τους και τους αγαπημένους τους προορισμούς για κάμπινγκ. Ως προς τους προορισμούς, μάλιστα, που επιλέγουν, οι περισσότερες απαντήσεις (26,3%) αφορούν στα νησιά των Κυκλάδων, με την Ανάφη, την Αμοργό, τη Σαντορίνη και τη Μήλο να βρίσκονται στις πρώτες επιλογές. Ακολουθεί η Κρήτη (Xανιά Γαύδος) με 16,8% και τα νησιά του Β. Αιγαίου (Ικαρία, Λέσβος & Σαμοθράκη) με 12,1%. Λίγο πιο χαμηλά βρίσκονται τα Δωδεκάνησα (Αστυπάλαια & Τήλος) με 8%, ενώ ένα 5,7% φαίνεται να επιλέγει τα νησιά του Ιονίου (Κέρκυρα, Κεφαλλονιά & Κύθηρα) για τις -εναλλακτικές- διακοπές του.
«Φέτος, συνειδητοποιήσαμε ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια πάμε μόνο σε νησιά που ξεκινάνε από “Α”, οπότε υποθέτω ότι υποσυνείδητα αυτό είναι ένα κριτήριο μας. Τα βασικά μας κριτήρια, είναι τα vibes του νησιού, το πόσο ακριβό είναι ως προορισμός και οι κριτικές στο εκάστοτε κάμπινγκ. Επίσης, μετά την παραπάνω συνειδητοποίηση, είπαμε ότι θα προσπαθήσουμε να τα πάμε με αλφαβητική σειρά», απαντά η Μαριάννα, όταν τη ρωτάμε σχετικά με τους προορισμούς που επιλέγει. «Τα τελευταία χρόνια, πάντως κάνουμε σχεδόν αποκλειστικά οργανωμένο και ημιοργανωμένο κάμπινγκ (μουσικά φεστιβάλ). Παλαιότερα κάναμε κυρίως ελεύθερο, αλλά μετά από ένα πρόστιμο και την προσθήκη νέων μελών στην παρέα που δεν είναι μεγάλοι φαν, το ελεύθερο σταμάτησε».
Από την άλλη, για τη Λυδία σημασία έχει να υπάρχει και μια κουλτούρα και από τις ίδιες τις κατασκηνώτριες με σεβασμό προς το περιβάλλον και μια ευρύτερη συλλογική σκέψη. «Δε θα πάω να κάνω οργανωμένο κάμπινγκ στο πιο in κυκλαδονήσι, ας πούμε. Το έχω κάνει στο παρελθόν και ταίριαζε στις τότε συνθήκες, ωστόσο πλέον αισθάνομαι ότι χρειάζομαι περισσότερη ηρεμία, επαφή με τη γη και πιο ουσιαστική επαφή με άλλα άτομα». Όταν τη ρωτάμε για το είδος κάμπινγκ που προτιμά περισσότερο, μας απαντά: «Αυτό εξαρτάται από τις ημέρες διαμονής και τις συνθήκες. Έχω επιλέξει να κάνω οργανωμένο κάμπινγκ σε περιπτώσεις roadtrip στο εξωτερικό, για τις παροχές σε ρεύμα και νερό και ασφάλεια για το αυτοκίνητο. Για λιγότερες ημέρες και να ανακαλύψεις πιο παρθένα μέρη το ελεύθερο είναι πολύ πιο ελκυστικό! Υπάρχουν κάποιες βιολογικές δυσκολίες που όσο τις υπερβαίνω, κάποιες φορές με υπερβαίνουν κι αυτές, αλλά εξαρτάται και από το μέρος. Συνήθως, προτιμώ έναν συνδυασμό ημι-οργανωμένου και ελεύθερου».
Ελεύθερο κάμπινγκ πάντως προτιμά και το 50% των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων που συμμετείχαν στη έρευνα του περιοδικού, με το 30% να διαλέγει το οργανωμένο και το υπόλοιπο 20% το ημιοργανωμένο. Ποιοι είναι οι λόγοι, ωστόσο, για τους οποίους ένα ΛΟΑΤΚΙ+ επιλέγει να κάνει κάμπινγκ.
«Κάθε φορά, με τους φίλους μου λέμε πόσο τυχεροί είμαστε που μας αρέσει τόσο το κάμπινγκ, γιατί, πραγματικά, γλιτώνουμε πάρα πολλά λεφτά κι έτσι μπορούμε να κάνουμε τις διακοπές που θέλουμε», σχολιάζει η Μαριάννα, η οποία φαίνεται να συμφωνεί και με τα αποτελέσματα της έρευνας, αναφέροντας το κόστος, την ασφάλεια αλλά και τη φυσιολατρία ως βασικούς λόγους για τους οποίους το ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα επιλέγουν να κάνουν κάμπινγκ. «Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι δεν ισχύουν αυτά. Αν και το κάμπινγκ δεν έχει μόνο να κάνει με το κόστος, αλλά και με μια συνολικότερη κουλτούρα», σημειώνει ωστόσο η Λυδία.
Το κόστος, πάντως, αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, πολλά εκ των οποίων δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, λόγω της ακρίβειας αλλά και της περιορισμένης πρόσβασης στους εργασιακούς χώρους. Χαρακτηριστικό είναι δε ότι το 57% των ΛΟΑΤΚΙ+ που κάνει κάμπινγκ ξοδεύει κάτω από 300 ευρώ στις διακοπές του, ενώ το 35% δεν ξοδεύει περισσότερο από 600 ευρώ συνολικά. Φυσικά, υπάρχει και ένα 2% (πολύ θέλουμε να το γνωρίσουμε) που ξοδεύει περισσότερα από 1000 ευρώ.
Ενδεικτικά είναι, επίσης, και τα ποσοστά, σχετικά με τη συχνότητα αλλά και τη διάρκεια των διακοπών. Ως προς τη συχνότητα, το 38% απάντησε ότι κάνει κάμπινγκ μία ή και παραπάνω φορές τον χρόνο, το 21% απάντησε ότι κάνει μία φορά τουλάχιστον τα τελευταία πέντε χρόνια, ενώ το 18% απάντησε ότι κάνει μία φορά τα τελευταία δύο χρόνια. Τέλος, ένα 23% απάντησε ότι δεν έχει κάνει ποτέ κάμπινγκ. Αντίστοιχα κι ως προς τη διάρκεια, το 47% απάντησε ότι η διάρκεια των διακοπών του είναι μικρότερη από μια εβδομάδα ενώ για το 45% οι διακοπές διαρκούν 1-2 εβδομάδες. Τέλος, ένα 8% κάνει διακοπές πάνω από 2 εβδομάδες.
«Όσον αφορά στην ασφάλεια που νιώθεις, τολμώ να πω όταν έχεις τη σκηνή σου, αποφεύγεται αυτή η άβολη στιγμή που είσαι με το συντροφάκι σου και το δωμάτιο έχει δύο μονά κρεβάτια», σχολιάζει η Μαριάννα όταν ερωτάται αν νιώθει πιο ασφαλής ως ΛΟΑΤΚΙ+ κάνοντας κάμπινγκ. Επισημαίνει, όμως, ότι ίσως να μην είναι η πιο κατάλληλη για την απάντηση αυτής της ερώτησης, μιας «και δεν έχω ιδιαίτερα την αίσθηση του φόβου».
Εξαιρετικά σημαντική είναι και η διαπίστωση (της έρευνας) ότι το ποσοστό των τρανς – non binary ατόμων που επιλέγουν το κάμπινγκ για λόγους που σχετίζονται με την ασφάλεια είναι σημαντικά υψηλότερο από αυτό που προσδιορίζεται ως cis, αλλά και ότι τα τρανς και non binary επιλέγουν πιο συχνά (από τα cis) να κάνουν κάμπινγκ στις διακοπές τους.
«Σίγουρα υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια σε χώρους που ορίζονται και οργανώνονται από εμάς τα ίδια και δε χρειάζεται να υφίσταται κάποιο, οποιασδήποτε μορφής στραβοκοίταγμα, σχόλιο ή ακόμα πιο άμεση βία», τονίζει η Λυδία. «Νομίζω αυτό είναι ένα συλλογικό βίωμα της κοινότητας που μας συνοδεύει, ακόμα και παράλληλα με τις διάφορες μετατοπίσεις που γίνονται στις συμπεριφορές. Είναι πιο μεγάλο από εμάς και δυστυχώς, ακόμα αρκετά κυρίαρχο».
Και από τους λόγους για τους οποίους τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα επιλέγουν τον εναλλακτικό τουρισμό, στα πράγματα που τους αρέσει να κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους.
«Το πρωί ξυπνάω νωρίτερα απο όλους και πηγαίνω στην αιώρα μου για χουχούλιασμα. Μετά, παίρνω το βιβλίο μου και το καρεκλάκι μου και πάω στην παραλία, που κάθε τελειωμένο κεφάλαιο σημαίνει και βουτιά. Όταν νιώσω έτοιμη να επικοινωνήσω με κόσμο, παίρνω πρωινά και καφέδες και ξυπνάω τους υπόλοιπους, όπου και θα ετοιμαστούμε να πάμε σε κάποια νέα παραλία. Αφού ηλιοκαούμε και μουλιάσουμε, το απόγευμα θα πάμε στις σκηνές να χαλαρώσουμε και να καλλωπιστούμε. Νωρίς το βραδάκι θα πάμε σε κάποιο ταβερνάκι να καλοφάμε και να πιούμε ούζο ή τσίπουρο ή κρασί. Κανά βράδυ μπορεί να πάμε και για ποτό, αν είμαστε στα κέφια μας. Αυτή είναι μία τυπική μέρα στις διακοπές μου. Γενικά, οι διακοπές μας είναι ξεκούραση και ποιοτικός χρόνος μεταξύ μας», λέει η Μαριάννα περιγράφοντας την καθημερινότητα των διακοπών της.
Λυδία
«Μου αρέσει πολύ η εξερεύνηση, ο ελεύθερος χρόνος με τον εαυτό, αλλά και κοντινά άτομα. Η τέχνη είναι με κάθε τρόπο μέσα στη ζωή μου, οπότε την απολαμβάνω σε κάθε της μορφή, ενίοτε. Χαίρομαι να βρίσκομαι σε αρχαιολογικούς χώρους και δρώμενα χωριού και να παίρνω το χρόνο μου να αφουγκραστώ τη συνθήκη και το τοπίο. Μου αρέσουν οι μεγάλες περιπατητικές διαδρομές, το φρέσκο φαγητό και τα κοχύλια. Απλά και ήρεμα. Ε, δε θα έλεγα και όχι σε κανένα βουκολικό τέκνο. Πάντα ξεπηδάει και κάτι τέτοιο!», είναι η απάντηση της Λυδίας.
Το φαγητό, πάντως, φαίνεται να αποτελεί μία από τις αγαπημένες δραστηριότητες των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων που επιλέγουν το κάμπινγκ, είτε αυτό σημαίνει μαγείρεμα στη φύση είτε σε κάποιο ταβερνάκι (ως προς τα στατιστικά,το 53% μαγειρεύει και τρώει έξω όταν κάνει κάμπινγκ, το 33% τρώει μόνο έξω, ενώ το 7% μαγειρεύει. Τέλος ακόμη ένα 7% μαγειρεύει μαζί με άλλα άτομα).
«Η αλήθεια είναι ότι δε μπορώ να σκεφτώ ξεχωριστά πράγματα για τα άτομα της κοινότητας», επισημαίνει η Μαριάννα. «Θεωρώ ότι πάνω κάτω όλα μας τα ίδια κάνουμε και ότι ο εναλλακτικός τουρισμός έχει θετικά για όλα τα ατομάκια».
Στα θετικά πάντως του εναλλακτικού τουρισμού για τα κουήρ άτομα, η Λυδία αναγνωρίζει την «επαφή». «Ένας κοινός χώρος που δημιουργείται στα θραύσματα ιδιωτικής και δημόσιας ζωής για μοίρασμα και ασφάλεια. Το να ζει κάποιο στη στιγμή, το εκάστοτε τώρα, απλώνοντας το χρόνο σε μια κοινή εμπειρία, έχει κάτι το μυστηριακό όταν γίνεται εντελώς ελεύθερα και μακριά από την πλήρη οργάνωση της πόλης».
Λίγο πριν κλείσουμε την κουβέντα μας ή καλύτερα για να την κλείσουμε θετικά, μοιραζόμαστε κάποιες “κάμπινγκ αναμνήσεις” της Μαριάννας.
«Μία από τις πιο αστείες νομίζω πως ήταν εκείνη που φάγαμε το πρόστιμο, αφού ως άμαθα 18χρονα είχαμε πάει στο ξακουστό Αγκίστρι. Είναι περίεργο συναίσθημα να σε ξυπνάνε στις 6:15 μπατσάκια ταρακουνώντας τη σκηνή σου και φεύγοντας να παίρνουν και τη σακούλα με τα σκουπίδια σου. Άλλη πηγαία ανάμνηση είναι και η πρώτη φορά που αγόρασα αιώρα, δεν είχα ξαναχρησιμοποιήσει ποτέ. Εκείνο το βράδυ δεν μπήκα στη σκηνή, βέβαια το πρωί ξύπνησα πιασμένη γιατί δεν ήξερα να τη φτιάχνω καλά, αλλά ήταν άλλο συναίσθημα».
Η έρευνα για τον κουήρ εναλλακτικό τουρισμό πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο από το περιοδικό ANTIVIRUS σε συνεργασία με τo TERRAMARRE.
