Με τη συνέντευξη του Τζον Γουότερς στο περιοδικό μας καταπιάστηκε η εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου.
Με τη λεζάντα: “Ο δημιουργός του μιούζικαλ «Hairspray» στην Αμερική τα βάζει με τον Μ.Σεφερλή” να τρέχει, το πάνελ σχολίασε τις δηλώσεις που έκανε ο δημιουργός του Hairspray, με αφορμή την ερώτηση ΤΗΣ δημοσιογράφου μας, σχετικά με το πώς αισθάνεται που τον ρόλο της Edna, θα υποδυθεί ένας ηθοποιός που βασίζει τα αστεία σου σε κακοποιητικές και στερεοτυπικές εικόνες για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά και για άλλες κοινωνικές ομάδες.
Το πάνελ αισθάνθηκε την ανάγκη να τονίσει ότι ο δημιουργός του Hairspray μπήκε στη διαδικασία “να τα βάλει με τον Σεφερλή”, απαντώντας σε μια λανθασμένη εικασία, άποψη που -όπως χαρακτηριστικά είπαν – “κακώς μεταφέρθηκε από τον δημοσιογράφο”.
Πριν απαντήσω στα σχόλια αυτά, θα ήθελα να τονίζω τα εξής:
Η Divine ήταν drag queen κι όχι ένα τρανς άτομο.
Τη συνέντευξη την πήρε η (και όχι ο) δημοσιογράφος μας, Βίκυ Αναγνωστοπούλου.
Το ΛΟΑΤΚΙ είναι αρκτικόλεξο που προέρχεται από τις λέξεις “Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανς, Κουήρ, Ίντερσεξ”.
Πώς γίνεται η κα. Καινούργιου να αναγνωρίζει τα τρανς και γκέι άτομα που πηγαίνουν στην παράσταση του Σεφερλή;
Είναι σημαντικό, βλέπετε, όταν καταπιανόμαστε με ένα θέμα να είμαστε επαρκώς ενημερωμένοι/ες γι΄αυτό.
Δε θα μπω στη διαδικασία να διαχειριστώ το τι είναι χιούμορ και τι όχι. Όπως έχω ξαναπεί, υπάρχουν άλλα άτομα πιο κατάλληλα να το κάνουν. Έχω, ή πιο σωστά, έχουμε τη δυνατότητα να διαχειριστούμε το τι σημαίνει κακοποίηση, γιατί πολύ απλά την έχουμε βιώσει. Και την έχουμε βιώσει, γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι είναι διασκεδαστικό να μας κοροϊδεύουν, επειδή είμαστε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Από τη σκηνή ενός θεάτρου, από την οθόνη μιας τηλεόρασης και από τη γωνιά ενός δρόμου.
Εξακολουθούμε όμως να τη βιώνουμε κυρίως γιατί αρκετά άτομα – σαν κι εσάς – την βαπτίζουν χιούμορ και μάλιστα αριστοφανικό, προσφέροντας της μια χυδαία νομιμοποίηση.
Και για να τελειώνουμε. Τα αστεία του Μάρκου Σεφερλή είναι – μεταξύ άλλων – στερεοτυπικά και ομοφοβικά. Κι αυτό δεν αποτελεί μια άποψη, ή μια εικασία, αλλά μια απτή πραγματικότητα, που εμείς (κι όχι εσείς) καλούμαστε να διαχειριστούμε.
