Σε κάθε τεύχος καταπιανόμαστε με ένα θέμα που μας απασχολεί, ζητώντας από
διάφορες προσωπικότητες να μας γράψουν γι΄αυτό. Αυτή τη φορά έξι άτομα γράφουν για «το χειρότερο ραντεβού που έχουν βγει μέσω dating εφαρμογών».
Συρακος Ιωάννης Κεσέν
Ιστορικός
Είχα μιλήσει από γκέι ρόμεο με ένα παιδί από Ρωσία που έκανε διδακτορικό εδώ στην Αθήνα. Αυτός είχε μια εμμονή με το μόριο του, έκανε αναφορές σε αυτό -εμένα τα αξιακά μου συστήματα δεν μένουν σ΄αυτό-μου άρεσε η κορμοστασιά κι ότι έμοιαζε με φιγούρα από τη ρώσικη λογοτεχνία, όπως τα είχα φτιάξει στο μυαλό μου. Συναντιόμαστε βράδυ στο σπίτι μου. Ανοίγει η πόρτα και θωρώ ενώπιόν μου, ένα όντως όμορφο αγόρι, δυο μέτρα αυτός. Μη σας τα πολυλογώ… φασωνόμαστε. Ακουμπώ μόριο, αντιλαμβάνομαι χωρίς δεύτερη σκέψη τον λόγο της δικής του εμμονής με αυτό, λόγω μεγέθους, κι ενώ το φάσωμα συνεχίζεται και μετ’ ολίγον ανοίγω το φερμουάρ. Όπως σκύβω, αυτός βλέπει στο πίσω μέρος του λαιμού μου, ένα ταττού που έχω, με σαφή σοβιετική αναφορά και γραμμένο στα ρώσικα. Τότε, γουρλώνει μάτι και λέει “τι είναι αυτό”, “αυτό που καταλαβαίνεις” του λέω, “ξέρεις ότι αυτό είναι κομμουνιστικό;” με ρωτάει έντρομα, “ναι του απαντώ” με περηφάνια τόση σα να είχα διαβεί ξυπόλυτος τον ποταμό Βόλγα. Υστεριάστηκε αυτός, έπαθε, και μου λέει με παρρησία: “κομμουνισμός του σατανά, Πούτιν δώρο θεού”. Και κάπου εκεί, μεταξύ φασώματος δηλαδή, αποτυχημένης πίπας και τα λοιπά, έμαθα ότι κάνει και διδακτορικό στην Θεολογία εδώ Αθήνα…και μετά ταύτα του λέω, “έλα καληνύχτα, έλα σπιτάκι σου, εσύ και το μόριο σου”.
Νίκος Σοφιανός
εμπορικός διευθυντής
Πριν από λίγα χρόνια αποφασίσαμε με τον σύντροφό μου να κάνουμε ένα τρίο. Βρήκαμε ένα άτομο που μας ταίριαζε και κανονίσαμε να βρεθούμε το απόγευμα. Είχαμε δώσει ραντεβού στο σπίτι μας και είχαμε συμφωνήσει σε μία συγκεκριμένη λέξη, σε περίπτωση που κάποιος ήθελε να σταματήσει. Όταν έφτασε το ραντεβού, εγώ βρισκόμουν τουαλέτα και έτσι του άνοιξε ο φίλος μου. Βγαίνοντας, συνειδητοποίησα πως το άτομο δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είδαμε στις φωτογραφίες. Τότε κοίταξα τον φίλο μου και με επιβεβαίωσε με την λέξη ασφαλείας. Πριν όμως ολοκληρωθεί η συνεννόηση μας, το άτομο έβγαλε την μπλούζα του. «Δεν χρειάζεται να γδυθείς», του είπα. Σαν να μην ειπώθηκε αυτό ποτέ, το άτομο με μία αστραπιαία κίνηση κατέβασε παντελόνι και εσώρουχο με αποτέλεσμα να μείνει γυμνός και εμείς δίπλα σαν παγοκολώνες. Τότε σκέφτηκα ότι πρέπει να το κάνω πιο ξεκάθαρο και του είπα: «φίλε μου δεν θα προχωρήσουμε γιατί δεν ενδιαφερόμαστε». Εκείνος απτόητος ξεκίνησε να αυνανίζεται μπροστά μας. «Καλύτερα να ντυθείς και να φύγεις», του φώναξα. Εκείνος σηκώθηκε όρθιος και με έντονη φωνή μας είπε: «έλα, αφήστε τα λόγια και ας μου πάρει κάποιος μια πίπα πριν φύγω». Τότε ήταν που άνοιξα την πόρτα και του είπα: «πάρτη μόνος και ντύσου φεύγοντας». Κάπως έτσι τελείωσε ένα κακό date.
Τόνια Στεργίου
πολιτική επιστήμονας
Γενικά, τα τιντεροραντεβού μου έχουν πάει αρκετά καλά μέχρι σήμερα. Το πρώτο και κυριότερο ζητούμενο είναι να νιώθω ασφαλής. Το δεύτερο που κοιτάω είναι το χιούμορ. Ωστόσο, αυτό που θα κατηγοριοποιούσα σήμερα ως το χειρότερο ραντεβού μου στο τίντερ είχε και τα δύο. Το πράγμα άρχισε να γίνεται κουραστικό όταν είπα τη φράση κλειδί “είμαι φεμινίστρια”. Θες λίγο το ποτό, θες λίγο η κα@λα άρχισα κι εγώ να κάνω αστειάκια σχετικά με το νόημα και τη σημασία του φεμινισμού. Κράτα το αυτό. Το ραντεβού τελείωσε αισίως. Την επόμενη φορά, λοιπόν, ξαναβγήκαμε για φαγητό. Ξεκινάμε συζήτηση για ενδιαφέροντα, χόμπιζ και πετάει το πρώτο αστείο για φεμινιστικές πορείες. Το κρατάω, ας όψεται το μακαρόνι που έτρωγα, συνεχίζουμε, πληρώνουμε, ακούω το σχολιάκι ότι δεν θα κεράσει μιας και είμαι φεμινίστρια. Το προσπερνάω κι αυτό για τα μη περαιτέρω. Κι εκεί που πάει να δέσει το πράγμα ακούω το κορυφαίο “ είσαι από αυτές που δεν ξυρίζονται; να ξέρω τι θα αντικρύσω.” Περιττό να πω ότι γύρισα σπιτάκι μου, έφαγα πατάτες τηγανιτές και είδα Χάρρυ Πότερ για να το ξεχάσω όλο το σκηνικό. Κλασικό εικονογραφημένο μάλλον αλλά δεν το είχα προβλέψει και με χάλασε. Και τελικά άλλαξα γνώμη: μετά από αυτό, καθόλου ασφαλής δεν ένιωθα.
Γιάννης Κατινάκης
ηθοποιός
Μιλάω με ένα παιδί. Όσο προχωράει η κουβέντα εγω το παίζω Δήμητρα Ματσούκα (είμαι μυστηριώδης και συνάμα προσιτός και καλαμπουρτζής). Έρχεται η πρόταση για να βγούμε! «Τι θα έλεγες αν σε βγάλω έξω για φαγητό», μου είπε. Ένιωσα λίγο ντόπερμαν που θα με βγάλει έξω για την ανάγκη μου, αλλα λέω «δεν γαμιέται», ας εκτιμήσω την κίνηση. Μου δίνει λοιπόν τη διεύθυνση. Αυτός έχει φτάσει πριν απο μένα και έχει παραγγείλει ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΑΣ! Φτάνω στο εστιατόριο και αντικρίζω ένα γκουρμέ κυριλάδικο από αυτά που τρώνε σανό με παρανυχίδες ρινόκερου και σπαράγγια με τσίμπλα κροκόδειλου. Όπως προείπα είχε παραγγείλει ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΑΣ πριν φτάσω. Εγώ δεν έχω πιάσει στα χέρια μου κατάλογο, απλά βλέπω να φέρνουν μια σαλάτα με σταφύλια και κάτι ρίζες απο αγριόχορτα. Δεν αγγίζω τίποτα. Όσο περνούσε η ώρα διέκρινα ότι είναι αρκετά φιλοχρήματος και ίσως και λίγο τσιγκούνης. Να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι σε αυτά τα εστιατόρια η τιμή του κάθε πιάτου αξίζει όσο το νεφρό μου. Έρχεται λοιπόν η ώρα της λυπητερής. Εγώ αφάγωτος. Λέει την τιμή ο σερβιτόρος, ο γκόμενος βγάζει την κάρτα του και ακούω «κρατα τα μισά και τα υπόλοιπα θα τα πληρώσει το παιδί». Παγώνω και ακούω απο τη μία το στομάχι μου να ουρλιάζει «δεν έχεις φάει ούτε μισό ευρώ μην δώσεις αυτά τα λεφτά» και απο την άλλη το μυαλό μου που σκέφτεται ότι θα γίνουμε ρεζίλι. Δυστυχώς, δίνω αυτά τα λεφτά για τις βρούβες που δεν έφαγα και έρχομαι να ρωτήσω: «ΩΡΑΙΑ ΡΕ ΣΚΡΟΥΤΣ, ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΚΕΡΑΣΕΙΣ, κανένα πρόβλημα. Γιατί όμως δεν με άφησες να επιλέξω μόνος μου τι θελω να φάω; Γιατί δεν με ρώτησες αν έχω την οικονομική δυνατότητα να πάμε σε ένα τόσο ακριβό εστιατόριο;! Γιατί η τύχη μου χορεύει καρσιλαμά με την γκαντεμιά;».
Eλευθερία Κατόπη
πολιτική επιστήμονας
Ευτυχώς, έχω υπάρξει τυχερή και έχω μόνο δύο εμπειρίες «κακών» ραντεβού μέσω εφαρμογής. Συνήθως, όταν μιλάω με άτομα μέσω dating app προηγείται κάποια συζήτηση όπου τσεκάρω λίγο πως είναι το άλλο άτομο. Ένα βράδυ είχα κάνει match με έναν τύπο και μιλήσαμε λίγο. Πρώτο πράγμα που μου φάνηκε περίεργο είναι που προσπαθούσε να μαντέψει που μένω ακριβώς, καθώς μας έδειχνε πολύ κοντά. Μου φάνηκε κάπως περίεργος, αλλά λέω ας δώσω μια ευκαιρία και τελικά κανονίσαμε να βγούμε για μπύρα. Βρισκόμαστε λοιπόν νωρίς ένα βράδυ. Βγαίνω από το μετρό φορώντας τη μάσκα μου και αφού χαιρετιόμαστε, μου λέει «ε βγάλε τη μάσκα σου να σε δω πώς είσαι», και απαντάω ότι προφανώς και θα τη βγάλω απλά μόλις βγήκα από το μετρό. Εκεί χτυπάει ένα καμπανάκι στο κεφάλι μου, και ίσως κάποι@ πει ότι δεν ήταν και μεγάλο θέμα. Διαβεβαιώνω όποι@ διαβάζει αυτό το κείμενο ότι ο τρόπος που μου μιλούσε και το vibe του ήταν απλά περίεργα. Μπορώ να διαχειριστώ τις άβολες καταστάσεις, μέχρι το σημείο που αρχίζω να αναρωτιέμαι αν είμαι ασφαλής. Γενικά δεν ταιριάξαμε καθόλου-και μάλλον μόνο εγώ το ένιωθα αυτό, γιατί μου πρότεινε να πάω σπίτι του. Αρνήθηκα εξηγώντας ότι μάλλον δεν ταιριάζουμε. Χαιρετηθήκαμε μετά από λίγη ώρα και επί δυο μέρες μού έστελνε να βρεθούμε ή να πάω σπίτι του, μέχρι που του ξαναεξήγησα ότι δεν ένιωσα ότι κολλάμε και ότι δε θα ήθελα να ξαναβγούμε. Σίγουρα υπάρχουν και πιο τραγικές ιστορίες, αλλά σκέφτομαι αυτή τη συνάντηση ως ένα από τα πιο άβολα και περίεργα ραντεβού που έχω βγει. Μετά από το αποτυχημένο αυτό ραντεβού όμως, βγήκαμε απρόοπτα με ένα άλλο παιδί και περάσαμε πολύ ωραία, οπότε και τη σώσαμε τη βραδιά, και αποφάσισα ότι καλά κάνω που εμπιστεύομαι το ένστικτό μου σε αυτά τα θέματα.
Mochi Georgiou
performer, curator
Ήμουν 22. Πήρα ένα μήνυμα απο κάποιο άτομο στο growlr. Συναντιόμαστε έξω απο ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Δεν μου άρεσε αλλά το πρώτο μου συναίσθημα ήταν να μην νιώσει ο άλλος άσχημα και είχα και κάποια ενοχή, τύπου: «έτσι που τα κανόνισες με τα τυφλά ραντεβού καλά να πάθεις». Όταν μπήκαμε στο φουαγιέ άρχισε να μου λέει κάτι ακαταλαβίστικα: «Όπως είπαμε κύριε Παπακώστα μου πρέπει να βγει το έργο σύντομα». Γελάω δυνατά και μου λέει: «τι γελάς δεν ξέρει κάνεις για μένα». Ο τύπος ήθελε να το παίξουμε μπίζνες μπαίνοντας σε ένα πενταβρώμικο ξενοδοχείο, στο οποίο ακούγονταν στον διάδρομο άτομα που κάνουν σεξ. Μπήκαμε σε ένα ακόμη πιο βρώμικο δωμάτιο. Το πάτωμα και το στρώμα ήταν γεμάτο με delivery, τσιγάρα, χαρτιά υγείας και με προφυλακτικά να βγαίνουν απ’ έξω. Μάλλον θα κόλλησα πάρα πολύ, γιατί άλλαξε το σεντόνι. Ξαπλώνει και λέει «έλα να σε νιώσω». Και εκεί που πάω «για να με νιώσει» αρχίζει να με φιλάει τύπου σκύλος με παγωτό. Λέω «σόρρυ φίλε δεν φιλάω τόσο πολύ (lol»), μπας και σωθώ. Και με γυρνάει στα 4 και αρχίζει να κάνει το πιο δύσκολο ρίμινγκ που έχω νιώσει ποτέ μου. Με ήχους και λέξεις ενδιάμεσα, όπως «αγάπη μου», «λατρεία μου», «σ’ αγαπώ». Εγώ να γελάω με τον άνθρωπο που ήξερα ούτε 20 λεπτά, αλλά ευτυχώς που ήμουν στα 4 και δεν με είδε. Πήγε και να με γαμήσει δεν τα κατάφερε, γιατί λέει έχει πάει με πολύ κόσμο αυτές τι μέρες. Εκεί τα πήρα και τον γύρισα εγώ και τον γάμησα. Όταν τελείωσα, κάθισε στην άκρη του κρεβατιού, βγάζοντας το νεκρό δέρμα απο τις πατούσες του και λέγοντάς μου: «κοίτα μαδάω σαν φίδι». Μετά άρχιζε να το τρίβει πάνω και έβγαιναν νιφάδες. “Σαν να τρίβεις τυρί», μου είπε. ΝO KINK ΣΕΗΜΙΝΓΚ αλλά συγκράτησα τον εμετό μου και ούτε μπάνιο δεν έκανα ούτε γεια δεν είπα. Ντύθηκα και έφυγα τρέχοντας.
