Έγινε σύμβουλος ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων μετά το δικό της – δύσκολο- coming out

09/07/2020

Η Meghan Pulvemacher από την Μινεάπολη  \είναι μια γυναίκα που ζει ανοιχτά ως λεσβία τα τελευταία δέκα χρόνια. Εργάζεται εξ’ολοκλήρου ως σύμβουλος και θεραπεύτρια ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Έχει στήσει τη δική της επιχείρηση, τη Living Head First, προκειμένου να βοηθήσει τα άτομα αυτά να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενες δυσκολίες και ανησυχίες.

Μιλώντας με βάση τη δική της εμπειρία: “Αν η μητέρα μου δεν με είχε αναγκάσει να κάνω coming out στα 23 μου, πιθανότατα να μην είχα κάνει ποτέ.

Οι απόψεις της οικογένειας μου για την ομοφυλοφιλία δεν είναι οι καλύτερες. Πιθανόν λόγω της θρησκείας τους. Πίστευα πως θα με έδιωχναν και για πολύ καιρό ήθελα να φύγει η ομοφυλοφιλία μου. Ήμουν τρομοκρατημένη. Ήλπιζα ότι ήταν απλώς μία φάση, προσπαθώντας να νιώσω καλύτερα και να κάνω τη ζωή μου ευκολότερη.”

H Pulvemacher αμφιταλαντευόταν έντονα σχετικά με τη σεξουαλικότητά της, ώσπου η πρώην σύντροφός της της ζήτησε να χωρίσουν, μιας και δεν μπορούσε πλέον να διαχειριστεί τη μυστικοπάθειά της. Η μητέρα της διαισθάνθηκε την ψυχολογική της κατάσταση, κάνοντάς τη να της αποκαλύψει την αλήθεια.

Η πρώην μου μού ζήτησε να διαλέξω μεταξύ της σχέσης μας και του να μιλήσω στην οικογένειά μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω, οπότε χωρίσαμε. Ήμουν απελπισμένη, δεν τρεφόμουν σωστά, επομένως ήταν φανερό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η μητέρα μου αντιλήφθηκε την αλλαγή στη διάθεσή μου και με ρώτησε ευθέως: Είσαι ερωτευμένη μαζί της;

Προς έκπληξή της, η μητέρα της ήταν πολύ υποστηρικτική και παρηγορητική, και, παρ’όλο που ο πατέρας της συνεχίζει να αγνοεί το γεγονός ότι είναι λεσβία, η τραυματική εμπειρία του να κρύβει τη σεξουαλικότητά της, της έδωσε τα όπλα να βοηθήσει κι άλλα άτομα που βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση.

Βοηθώ τους ανθρώπους να αναπτύξουν δεξιότητες και συνήθειες που θα τους βοηθήσουν να ζήσουν τη ζωή τους με τον καλύτερο τρόπο που μπορούν. Έμαθα με ποιον τρόπο να αντιμετωπίζω το άγχος που συνοδεύει το coming out και στόχος μου είναι να νιώθουν όλοι έτσι. Προσφέρω ατομική συμβουλευτική, επειδή το coming out του κάθε ατόμου είναι διαφορετικό. Το ζητούμενο είναι η αυτο-αποδοχή. Μόλις οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν τι είναι αυτό που τους κάνει χαρούμενους και γιατί, θα είναι σε θέση να απομακρύνουν τις αρνητικές σκέψεις.”, εξηγεί.

Η ίδια εφαρμόζει διαφορετικές μεθόδους, κρίνοντας αντίστοιχα από το άτομο που έχει απέναντί της.

Ένα είδος θεραπείας που χρησιμοποιώ πολύ συχνά είναι η αντανακλαστική θεραπεία, όπου ουσιαστικά προσπαθώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι νιώθουν όπως νιώθουν. Έχει να κάνει με ένα γεγονός που βίωσαν ή πρόκειται απλώς για μία σκέψη που είχαν; Οι συχνές αρνητικές σκέψεις κάνουν τους ανθρώπους να έχουν χαμηλή αυτο-εκτίμηση και να νιώθουν άσχημα για τον εαυτό τους.”

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις, ώστε το coming out στην οικογένειά σου να γίνει πολύ εύκολο, όπως και το αποτέλεσμα αυτού. Η ζωή μου είναι τόσο καλύτερη μετά από όλη αυτή τη διαδικασία.”

Μετά από πολλά χρόνια που ένιωθε πως “απογοητεύει” τους γονείς της, πλέον εστιάζει στη δική της ευτυχία.

Είμαι πολύ χαρούμενη και γι’αυτό χρειάζομαι απλώς την αυτο-αποδοχή μου. Κανένας δεν πρέπει να φοβάται γι’αυτό που είναι, κι αν εγώ μπόρεσα να αντιμετωπίσω αυτές τις δυσκολίες τότε μπορεί ο καθένας.

https://www.instagram.com/p/CBx_OTXl9Bd/

Κεντρική εικόνα: fb/Living Head First

Τόνια Στεργίου

Όταν αναλογίζομαι τον εαυτό μου μικρό, αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι πως μου άρεσε να γράφω. Οι πρώτες μου αναμνήσεις έχουν να κάνουν με ένα κάπως αυτάρεσκο κοριτσάκι να δηλώνει ευθαρσώς: “Εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω συγγραφέας και θα μοιράζω αυτόγραφα στους θαυμαστές μου.” Μεγαλώνοντας όμως οι τάσεις ναρκισσισμού μου ευτυχώς με εγκατέλειψαν κι άρχισα να σκέφτομαι πιο συλλογικά. Βρέθηκα έτσι λίγα χρόνια αργότερα να σπουδάζω Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και να σπάω κάθε μέρα το κεφάλι μου πώς να κάνω αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο. Η πολλή σκέψη με οδήγησε σε πρώτη φάση στο Antivirus, το οποίο έχει καταλήξει να είναι κάτι σαν οικογένεια για μένα. Εδώ θα με βρείτε να γράφω ό,τι με προβληματίζει, ό,τι με θυμώνει κι ό,τι με λυτρώνει. Έχω αδυναμία στις δυναμικές ιδέες, στους ακομπλεξάριστους ανθρώπους και στα βιβλία. Απεχθάνομαι τον ρατσισμό, τις δογματικές απόψεις και το να μην έχω έμπνευση όταν τη χρειάζομαι. Τώρα αν θελήσετε κάποια στιγμή να μου μεταφέρετε κι εσείς τις ιδέες σας ή να κάνετε κάποια σχόλια, θα με βρείτε στα κοινωνικά δίκτυα. Εναλλακτικά μπορείτε να μου προσφέρετε καφέ ή σοκολάτα και θα τα βρούμε.




Δες και αυτό!