Γνώρισα την Άννα Κουρουπού μέσα από ένα αφιέρωμα που έκανα για τη σεξεργασία.
Όταν μου άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της, αντίκρισα έναν κόσμο βγαλμένο από ταινίες του Αλμοδοβάρ. Με χίλιες δυο λαμπερές και πολύχρωμες λεπτομέρειες, αλλά χωρίς το υπερβολικό κιτς.
Το μάτι μου χρειάστηκε κάμποσα δευτερόλεπτα να συνέλθει από την πολλή πληροφορία. Το γήινο και φιλικό καλωσόρισμά της, παρόλο που δεν γνωριζόμασταν, με επανέφερε στην πραγματικότητα. Την Άννα προηγουμένως την είχα δει μόνο σε φωτογραφίες «φίλων» στο Facebook, που ανέβαζαν από τις δράσεις του Red Umbrella Athens.
Στην άλλη άκρη
Έχει τόσο πολύπλευρη δραστηριότητα και τόση κινητικότητα γύρω από τα θέματα που την απασχολούν, τόσο στα social media όσο και στην πραγματική ζωή… Όμως ξαφνιάστηκα όταν με έβαλε να καθίσω στον καναπέ κι εκείνη κάθισε σε μια καρέκλα στην άλλη άκρη του δωματίου.
Νομίζω ότι ποτέ, όσα χρόνια παίρνω συνεντεύξεις από κάθε λογής ανθρώπους, δεν με έχει δεχτεί κάποιος σπίτι του και να καθίσει τόσο μακριά όσο η Άννα. Βέβαια, όταν της είπα ότι θα πρέπει να ηχογραφήσω τη συνέντευξη ήρθε πιο κοντά. Αλλά και πάλι υπήρχε ανάμεσά μας ένα πολύ μεγάλο τραπεζάκι σαλονιού.
Αργότερα, είδα την ομιλία της στο TEDxChania όπου ξεκίνησε λέγοντας ότι πάσχει από αγοραφοβία και τότε κατάλαβα.
Κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίζεις τον κόσμο ως τρανς.
Κατάλαβα πόσες είναι οι επιλογές που πραγματικά έχει ένας άνθρωπος να μιλήσει ανοιχτά για την ταυτότητά του και πόσες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις.
Κατάλαβα πόσο εύκολα και ελαφρά τη καρδία παίρνουμε κάποια πράγματα όσοι είχαμε την τύχη να μην περάσουμε τις ίδιες δυσκολίες.
Δεν μιλήσαμε για όλα αυτά. Δεν χρειάζεται. Μερικές φορές μια λεπτομέρεια μπορεί να σου αποκαλύψει σε βάθος το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου.
Τα έργα από υγρό γυαλί
Η συνέντευξη τελείωσε και με «ξενάγησε» στα έργα της που διακοσμούσαν όλο το σπίτι. Ειδικές κατασκευές, πίνακες, αναπαλαιωμένα έπιπλα, έργα από υγρό γυαλί, φτιαγμένα με καλούπια σιλικόνης που είχε φτιάξει μόνη της. Στην αρχή εντυπωσιάστηκα από τα ίδια τα καλούπια που ήταν αραδιασμένα πάνω σε έναν πάγκο. Στη συνέχεια από τα ίδια τα έργα, που βρίσκονταν σαν εκθέματα πάνω στο διαχωριστικό μεταξύ κουζίνας και σαλονιού. Το πιο εντυπωσιακό όμως από όλα ήταν ότι αυτή την τέχνη την μετέδιδε – προ κορωνοϊού – σε σεξεργάτριες που έρχονταν στο Κέντρο Ενδυνάμωσης του Red Umbrella Athens. Και αυτό το Κέντρο, αυτή η δημιουργική διέξοδος, τώρα μπαίνει στον «πάγο» μέχρι νεωτέρας, λόγω της πανδημίας. Δημιουργικότητα στον πάγ(κ)ο.
