Το Deadly Premonition 2: A Blessing in Disguise αποτελεί τον δεύτερο τίτλο της σειράς Deadly Premonition, το οποίο παραδόξως λειτουργεί και σαν prequel αλλά και σαν sequel του αρχικού τίτλου. Θα σας πω από τώρα πως, αν δεν έχετε παίξει τον πρώτο τίτλο ίσως δυσκολευτείτε να καταλάβετε κάποια πράγματα για τον κόσμο του Deadly Premonition, αλλά θα μπορέσετε γρήγορα (και με την βοήθεια του καλού φίλου σας internet) να κάνετε catch up σε κάποια πράγματα.
Αυτό που μπορώ να σας πω για την ιστορία είναι ότι μια υπάρχει μια μυστήρια σύνδεση μεταξύ ενός φόνου που ερευνούσε ο agent York το 2005, με μια άλλη υπόθεση σήμερα. Τον περισσότερο χρόνο σας θα τον περάσετε το 2005 στην μυστηριώδη πόλη Le Carré, όπου θα ερευνάτε την υπόθεση δολοφονίας και την εξαφάνιση του πτώματος μιας νεαρής κοπέλας.
Ας πιάσουμε να πούμε πρώτα τα κακά αυτού του τίτλου, τα οποία είναι αρκετά. Κοιτάξτε να δείτε, θα τα πω έξω από τα δόντια γιατί νιώθω πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να γίνει αυτό. Ας βγάλουμε το τσιρότο στα γρήγορα.
Ο τίτλος δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο όσο αφορά στα γραφικά του και το performance του. Πέρα όμως από τα γραφικά, τα οποία πασχίζουν να είναι κάπως αξιοπρεπή, το animation των χαρακτήρων μοιάζει αρκετά ψεύτικο και off-putting. Αυτό το creepy χαμόγελο του πρωταγωνιστή agent York κάθε φορά που το βλέπω τρομάζω και πονάει λίγο η ψυχούλα μου. Αλλά, για εμένα το μεγαλύτερο θέμα δεν βρίσκονταν σε αυτά, ποτέ δεν ήμουν από τα άτομα που έδιναν τόσο μεγάλη έμφαση στα γραφικά των τίτλων. Βρίσκονταν στο πολύ κακό performance του τίτλου και στα απαίσια frame drops του παιχνιδιού, ιδιαιτέρα όταν βρίσκεσαι στο open world της πόλης.
Κάθε φορά που πατούσα το πόδι μου έξω πρόσεχα πάρα πολύ να μην πολυγυρίζω την κάμερα και να πηγαίνω κατευθείαν από το σημείο Α στο Β όσο πιο γρήγορα μπορώ. Το frame rate πέφτει πάρα πολύ σε βαθμό να κάνει το παιχνίδι δύσκολο να το παίξεις. Αν και υπήρχαν αρκετά πράγματα να κάνεις στο open world, από το να τον εξερευνήσεις μέχρι να ψάχνεις για collectibles ή materials, δεν μπορούσα να είμαι έξω πάρα πολύ καθώς ήταν αρκετά κουραστικό και επίπονο. Νιώθω είναι το πρώτο παιχνίδι που έχω παίζει με open world που δεν με τραβάει στο ελάχιστο να τον εξερευνήσω. Και είναι και λίγο αποκαρδιωτικό, γιατί ενώ ο τίτλος έχει ένα πάρα πολύ ωραίο story και σενάριο και σε κάνει να βυθιστείς στον κόσμο του Deadly Premontion 2, κάθε φορά που βρέθηκα αντιμέτωπος με αυτά τα απαίσια frame drops, ένιωθα σαν να έτρωγα ένα χαστούκι που να επανέφερε στην πραγματικότητα.
Επίσης, oh my god, τα loading times… Κάθε φορά μου έμπαινα σε ένα κτίριο ή οποιαδήποτε φορά χρειάζονταν για να φορτώσει την ιστορία, ένιωθα ότι περνούσε μια αιωνιότητα. Μια φορά σκεφτείτε, πήγα τουαλέτα για νούμερο 1, γύρισα και μετά φόρτωσε το παιχνίδι.
Και μετά από όλα αυτά τα κακά τεχνικά ζητήματα θα πάμε σε κάτι πιο σοβαρό – spoiler alert για όσα άτομα δεν θέλουν να μάθουν κάτι για την υπόθεση-. Το παιχνίδι εμφανίζεται και ένας τρανς χαρακτήρας, η Lena Dauman και καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού γίνεται γαμ****ο deadnaming! Ακόμα και από τον πρωταγωνιστή agent York, το οποίο είναι ειρωνικό γιατί κάποια στιγμή βγάζει έναν λόγο για το πως πρέπει να αποδεχόμαστε τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους και με την πρώτη ευκαιρία που βρίσκει κάνει deadnaming την Lena ακόμα και κατάμουτρά της. Απαράδεκτο, απαράδεκτο, απαράδεκτο. Δείχνει ότι τα άτομα που συμμετείχαν στην δημιουργία του παιχνιδιού πέρα από τα τεχνικά skills δείχνουν ότι δεν έχουν και social skills.
Οκ, νομίζω ότι σε αυτό το σημείο ξεκαθαρίσαμε ότι ο συγκεκριμένος τίτλος δεν είναι και το απαύγασμα των καλύτερων γραφικών, performance και έχει κακογράψει το story με τον τρανς χαρακτήρα σε απαράδεκτο βαθμό. Θα μου πείτε όμως, σε τι ακριβώς είναι καλό αυτό το παιχνίδι;
Όπως προανέφερα το Deadly Premonition 2 στηρίζεται πάρα πολύ στο story και στους πλούσιους χαρακτήρες του. Ναι, είναι ένα παιχνίδι που θα περάσετε αρκετή ώρα να μιλάτε στους χαρακτήρες που υπάρχουν και να προσπαθείτε να λύσετε τον μυστήριο φόνο που έγινε. Εκεί μόνο βρίσκετε και η μαγεία του δυστυχώς. Στο να σε κάνει μέρος του κόσμου του Deadly Premonition και να σε βάζει ακριβώς στα παπούτσια του agent York. Ίσως ένας ακόμα λόγος ήταν και το πολύ καλό voice acting που είχαν οι χαρακτήρες. Αν και οφείλω να ομολογήσω, μερικές στιγμές οι διάλογοι έμοιαζαν αχρείαστα μεγάλοι και περιττοί, όμως αυτό γίνονταν στα πλαίσια του να γνωρίσετε καλύτερα τους χαρακτήρες και τον κόσμο που εκτιλύσεται το παιχνίδι.
Αν και ο αρχικός τίτλος Deadly Premonition ήταν πιο πολύ horror παιχνίδι, δεν θα μπορούσα να πω ότι το ίδιο πράγμα ισχύει και για αυτόν τον τίτλο. Ναι, ok, η ιστορία έχει το μεταφυσικό στοιχείο της και καταλήγεις να πολεμάς τέρατα, αλλά μου έβγαζε πιο πολύ την αίσθηση ότι είναι ένα απλό action game, παρά horror.
Νιώθω ότι είναι ένα παιχνίδι που λόγω τον αρκετών τεχνικών προβλημάτων που υπάρχουν θα αποτρέψει από τους νέους παίκτες να το απολαύσουν. Σε ένα βαθμό, για να πω την αλήθεια μου και εγώ, ούτε εγώ το απόλαυσα τόσο. Είναι ένα παιχνίδι που κατά την γνώμη μου εστιάζει πιο πολύ στο κοινό που αγάπησε τον πρώτο τίτλο και θέλει να ξαναπερπατήσει για ακόμα μια φορά με τα παπούτσια του agent York. Αν παρόλα αυτά είστε από τα άτομα που σας αρέσουν αυτού του είδους τα παιχνίδια θα σας συμβουλέψω να παίξετε πρώτα τον πρώτο τίτλο (ή έστω να δείτε λίγο gameplay) και μετά να προχωρήσετε στο Deadly Premonition 2. Προσωπικά δε θα τον συνιστούσα. Η αλήθεια είναι τα τεχνικά προβλήματα είναι αρκετά και ο τρόπος που χειρίζονταν τον τρανς χαρακτήρα στο παιχνίδι ήταν απαράδεκτος
Λυπάμαι που αφήνω ένα τόσο χαμηλό σκορ στο παιχνίδι, δυστυχώς οι τεχνικοί του περιορισμοί (και όχι μόνο) δεν μου άφησαν αρκετό χώρο στο να εκτιμήσω και να απολαύσω τον τίτλο όσο θα ήθελα.
