Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο “Journal Ethnic and Racial Studies“ από την Mengia Tschalaer έδειξε ότι ΛΟΑΤΚΙ μουσουλμάνοι/ες που ζητούσαν άσυλο στην Γερμανία είχαν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν άσυλο αν στην συνέντευξή τους ήταν πιο “στερεοτυπικά γκέι” και αν συμμορφώνονταν στα Δυτικά στερεότυπα.
Προκειμένου οι αιτούντες για άσυλο να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας, έπρεπε να αποδείξουν “πόσο γκέι είναι” με διάφορους τρόπους, όπως δηλώνοντας ότι ήταν ακτιβιστές/στριες στην χώρα τους, δείχνοντας ότι επισκέπτονται ΛΟΑΤΚΙ μπαρ και μαγαζιά, συμμετέχοντας σε ΛΟΑΤΚΙ ομάδες ή παίρνοντας μέρος σε Pride.
Σαν να μην έφτανε αυτό, έπρεπε επίσης αν αποδείξουν ότι το να είναι ΛΟΑΤΚΙ άτομα στην χώρα τους μπορεί να αποβεί μοιραίο για τα ίδια.
Πολλά από τα άτομα δήλωσαν επίσης ότι δέχθηκαν ερωτήσεις που αφορούν στο σεξουαλικό τους ιστορικό και παρελθόν, πράγμα που σήμαινε ότι όσα από αυτά τα άτομα δεν ένοιωθαν άνετα να μιλήσουν για την σεξουαλική τους ταυτότητα ή την ταυτότητα φύλου τους αυτομάτως απορρίπτονταν.
Επιπροσθέτως, η έρευνα έδειξε ότι η επιτροπή ασύλου ευνοούσε άτομα τα οποία κατά την διάρκεια της συνέντευξής τους παρουσίαζαν την Γερμανία σαν μια προοδευτική χώρα και τις δικές τους χώρες σαν πιο “συντηρητικές”.
Χειρότερη ήταν η κατάσταση των μαύρων γυναικών από υπό-Σαχάριες περιοχές από με το 98% των αιτήσεων αυτών να απορρίπτονται.
Να σημειωθεί, επίσης, ότι υπήρξε περίπτωση non-binary ατόμου, το οποίο εμφανίστηκε στην συνέντευξη ασύλου με φόρεμα και άτομο από την επιτροπή του ζήτησε να περπατήσει μπροστά τους ώστε να μπορέσουν να “εκτιμήσουν την ταυτότητα φύλου του”. Αντίστοιχα ένα άλλο non-binary άτομο το οποίο εμφανίστηκε στην συνέντευξη φορώντας make-up και φόρεμα δεν κατάφερε να πάρει άσυλο επειδή “δεν τους έπεισε” με την εμφάνισή του.
