Με αυτό το τεύχος ξαναβρισκόμαστε όλ@ μας σε ένα οικογενειακό τραπέζι.
Στο τραπέζι αυτό, η Ντέμη και η Άλκηστις μας μιλούν για την απόφασή τους να διεκδικήσουν τον τίτλο των πρώτων -όπως αστειευόμενες αναφέρουν- ανοιχτά “λεσβίγκαν” στην Ελλάδα.
Μαζί μας και η διαχρονική Δήμητρα Γαλάνη. Η διάσημη καλλιτέχνιδα επιστρέφει στις σελίδες μας 15 χρόνια μετά, κάνοντας τον δικό της απολογισμό.
Στις σελίδες μας θα βρείτε και ένα αφιέρωμα για τη σεξεργασία στην Ελλάδα και για τις δύσκολες συνθήκες που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα άτομα που απασχολούνται σ΄αυτή (πριν και μετά την καραντίνα).
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις γνωστές μας στήλες μόδας, πολιτισμού, υγείας κλπ.
Feels good to be back!!!
Editorial 91
Προέρχομαι από τον χώρο του νέου ανθρωπισμού, έναν χώρο στον πυρήνα του οποίου βρίσκονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θεωρώ, ταυτόχρονα, πως τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν αποτελούν μονοπώλιο καμίας κομματικής κατεύθυνσης ή ταυτότητας. Και ούτε θα έπρεπε. Κατ’ επέκταση φυσικά και τα δικαιώματα που διεκδικούμε ως ΛΟΤΑΚΙ+ κοινότητες.
Ταυτόχρονα όμως στο υποθετικό σενάριο στο οποίο οποιοιδήποτε χώροι ή πολιτικά πρόσωπα (αναφέρομαι αποκλειστικά εντός δημοκρατικού τόξου) αποφασίσουν να ξεχάσουν το ομο/τρανσφοβικό παρελθόν τους και θελήσουν να γυρίσουν σελίδα δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως εμείς οφείλουμε να κάνουμε το ίδιο.
Ως μέλος και ακτιβιστής μιας κοινότητας, που έχει συστηματικά περιθωριοποιηθεί, διακριθεί και υπάρξει θύμα βίας, το πρώτο πράγμα που θα περίμενα από έναν τέτοιο χώρο ή άτομο είναι η κατ’ αρχήν αναγνώριση του πόσο μας έχει βλάψει, αλλά και μια (τουλάχιστον) γαμημένη συγγνώμη.
Μετά από αυτό περιμένω συνέπεια, καθότι κατά τη γνώμη μου ο τρόπος με τον οποίο οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι καθολικός και σε καμία περίπτωση αποσπασματικός. Ή για να το πω πιο απλά: προσωπικά δε με αφορά να ακούσω από φασίστες ή ρατσιστές ότι θα μου κάνουν το χατίρι να μου δώσουν και κάνα δικαιωματάκι, επειδή τυγχάνει και έχω έναν αριθμό άλλων προνομίων. Και σίγουρα δε θα βγω να το χειροκροτήσω κάνοντας γαργάρα τα υπόλοιπα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να προτείνω στα άτομα τα οποία θέλουν να πάνε τον διάλογο για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα παρακάτω σε αυτή τη χώρα, ότι καλό θα ήταν πρώτα να τα γνωρίζουν και να τα σέβονται ουσιαστικά. Καθώς και τους ανθρώπους.
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος
