Σ’ αυτό το τεύχος υποδεχόμαστε τον Πάνο Κούτρα.
Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες Queer Κινηματογραφιστές της γενιάς του, που καθιέρωσε την αναζωογονητικά queer ματιά του μέσα από τα κινηματογραφικά του ταξίδια. Ο Πάνος Κούτρας σε μια συνέντευξη για τη ζωή του και την καριέρα του.
Παράλληλα, προσκαλούμε τρία άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας να μας μιλήσουν για το «πώς είναι η ζωή μετά τα 50».
Στις σελίδες μας θα βρείτε, επίσης, ένα αφιέρωμα για τον queer κόσμο του Dungeons and Dragons, καθώς και μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον ηθοποιό Γιώργο Μπένο.
Καλωσορίζουμε, τέλος, την Μαριανέλλα Κλώκα ως guest editor του τεύχους.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις γνωστές μας στήλες μόδας, πολιτισμού, υγείας κλπ.
Editorial 107
Κάθε φορά που βρίσκουμε το θάρρος να μιλήσουμε για ένα ομο-τρανσφοβικό περιστατικό που έχουμε βιώσει, πάντα θα βρεθεί κάποιος να μας ρωτήσει «και εσύ τι έκανες μετά;». Και είναι η απάντηση αυτή που καθορίζει (στο μυαλό των περισσοτέρων) το αν η καταγγελία μας ευσταθεί ή αποτελεί αποκύημα του – για πολλούς – πολιτικά ορθού εγκεφάλου μας. Αναμφισβήτητα, είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σημαντικό να δηλώσεις επίσημα την όποια επίθεση έχεις δεχθεί, δίνοντας την ευκαιρία στη δικαιοσύνη να κάνει το έργο της. Θέλω να είμαι απολύτως σαφής με αυτό. Κάτι, όμως, που κάποιοι φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται είναι πως -πέρα από σημαντικό- αρκετές φορές είναι και εξαιρετικά δύσκολο. Την κάναμε αυτή την κουβέντα και με το #MeToo. Επιτρέψτε μου να σημειώσω, όμως, πως στην περίπτωση των ΛΟΑΤΚΙ+ είναι ακόμη δυσκολότερο. Δυσκολότερο, γιατί κανένας δεν θα σου εξασφαλίζει ότι η υπηρεσία που θα δεχθεί την καταγγελία δε θα είναι λιγότερο ομοφοβική, λιγότερο τρανσφοβική. Δυσκολότερο γιατί πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα αναγνωρίσει τη δική σου συμπεριφορά ως «προβληματική» και ως «προκλητική». Με αφορμή την καταγγελία που βγάλαμε για το ζευγάρι στο Ναύπλιο, δέχθηκα αρκετά τηλεφωνήματα από μέσα και δημοσιογράφους. Οι περισσότεροι απ΄αυτούς μου ζήτησαν να εγγυηθώ ότι τα παιδιά δεν «λειτούργησαν προκλητικά», ενώ σχεδόν όλοι αναρωτήθηκαν για το τι έκαναν μετά. «Το κατήγγειλαν», τους απάντησα. Ένας, μάλιστα, το συνέχισε, ρωτώντας με: «Καλά γιατί το κατήγγειλαν σε εσάς και όχι κάπου αλλού;». «Γιατί σε μας αισθάνονται ασφαλείς, άνθρωπέ μου, γι΄αυτό…» του απάντησα κλείνοντάς του το τηλέφωνο στα μούτρα.
Βασίλης Θανόπουλος
