Πριν λίγες βδομάδες έτυχε να βρεθώ σε μια καφετέρια με τον Μίνω Θεοχάρη, για μια συνέντευξη.
Αφού πέρασαν αρκετά λεπτά συζητώντας με τον ηθοποιό για την παράσταση που συμμετείχε, η κουβέντα πήγε στο Κάτω Παρτάλι και τον ρόλο που είχε υποδυθεί σ΄αυτό. Ανοίξαμε, λοιπόν, τη μεγάλη συζήτηση γύρω από τον τρόπο που αποτυπώνονται οι γκέι -ανδρικοί – χαρακτήρες στην τηλεόραση (και όχι μόνο), οι οποίοι συχνά αποσκοπούν στο να κάνουν τον θεατή να γελάσει.
Φυσικά, ο Μανώλης(που υποδύθηκε ο Μίνως) ήταν ένας τέτοιος ρόλος (λειτουργούσε δηλαδή ως ένα comic relief), κάτι όμως που συνέβαινε και με όλους τους χαρακτήρες της σειράς – είναι σημαντικό να το αναγνωρίσουμε αυτό.
Η συζήτηση, ωστόσο, έγινε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα όταν τόσο εύστοχα ο ηθοποιός αναγνώρισε ότι «η θηλυκότητα που είχε ο χαρακτήρας» είναι αυτή που προβλημάτισε.
«Πιστεύω ότι το θέμα με τον ρόλο του Μανώλη ήταν ότι είχε αρκετά θηλυκά χαρακτηριστικά και όχι ότι ήταν καρικατούρα. Η θηλυπρέπειά του ήταν το σημείο που προκάλεσε και πυροδότησε τον σχολιασμό. Αυτό είναι όμως πολύ προβληματικό και ξέρουμε ότι αποτελεί και ένα τεράστιο ζήτημα και μέσα στη γκέι κοινότητα. Ότι οι ανδροπρεπείς ομοφυλόφιλοι είναι περισσότερο αποδεκτοί από τους θηλυπρεπείς. Πρέπει να σταματήσει πια αυτή η αηδία».
Η αλήθεια είναι πως αν κάποιος περάσει μέσα από τον κόσμο των dating εφαρμογών που απευθύνoνται σε γκέι άνδρες, θα διαπιστώσει – ίσως με έναν σκληρό τρόπο – αυτή τη μεγάλη αλήθεια. Ότι η όποια θηλυκότητα στην έκφραση φύλου ενός γκέι άνδρα αποτελεί συχνά αποτρεπτική σε αντίθεση με οποιαδήποτε αρρενωπή έκφραση που φετιχοποιείται και προτιμάται. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη χειρότερο, μάλιστα, όταν αρκετά γκέι άτομα που δεν χωρούν στα στενά καλούπια του staight looking – acting κλπ γίνονται δέκτες κακοποιητικών σχολίων. Και κάπως έτσι φτάνουμε στα μονοπάτια της εσωτερικευμένης ομοφοβίας.
Φυσικά, όλο αυτό το σκεπτικό καταλήγει να είναι βαθιά μισογυνιστικό όπως επεσήμανε και ο Μίνως.
«Αυτός που θέτει το ζήτημα για το “πόσο γκέι φαίνομαι”, πρέπει να το διαχειριστεί. Έχει καταντήσει κουραστικό αυτό το πράγμα. Είναι ντροπή να συζητάμε γύρω από το πόσο γκέι φαίνεται κάποιος. Είτε μιλάμε για μια δουλειά σε ένα κανάλι είτε για έναν υποψήφιο σύντροφο ή φίλο ή θεία ή μάνα. Κρύβει πολύ μισογυνισμό αυτή η κουβέντα…»
Και επειδή έχω βαρεθεί να το ακούω, να προλάβω να πω ότι: «ναι το κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να του αρέσει ό,τι θέλει». Το πρόβλημα ξεκινά όταν σε αυτό το «αρέσει» δίνουμε αποκλειστικά μόνο μία ερμηνεία. Ακριβώς όπως και στους -γκέι- χαρακτήρες στην τηλεόραση.
