Tο να είσαι ακτιβιστής στις μέρες μας μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Κυρίως, όμως, σημαίνει να μάχεσαι υπέρ ενός σκοπού που σχετίζεται με μία ή και περισσότερες κοινωνικές ομάδες. Πάντα αναρωτιόμουν σχετικά με το τι είναι αυτό που κάνει κάποιον ακτιβιστή. Ποιο είναι εκείνο το σημείο μηδέν στη σκέψη του, που στάθηκε η αφορμή για να ακολουθήσει τον δρόμο της όποιας διεκδίκησης; Είναι η προσωπική καταπίεση που οδηγεί σ΄αυτού του είδους την “εποικοδομητική αντίδραση” ή κάποιου είδους ενσυναίσθηση απέναντι σε κάποιον ή κάποιους που αδικούνται;
Ίσως η απάντηση να μην έχει και τόσο σημασία, όταν το αποτέλεσμα είναι (σχεδόν) πάντα θετικό. Σωστά; Λάθος! Γιατί, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, το κίνητρο είναι αυτό που διαφοροποιεί τον ακτιβιστή από τον αριβίστα. Αυτό το επισημαίνω γιατί τον τελευταίο καιρό είναι δύσκολο να διακρίνεις ποιος είναι τι. Ποιος, δηλαδή, είναι αυτός που αφιερώνει χρόνο, κόπο και ιδρώτα για να πετύχει κάτι καλύτερο για το σύνολο και ποιος για να πετύχει κάτι καλύτερο για τον ίδιο.
Σε μια χρονική περίοδο και σε μια χώρα, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα τίθενται συχνά υπό διαπραγμάτευση, η ανάγκη μας για ακτιβιστική δράση είναι μεγάλη. Όπως μεγάλη είναι και η ευκαιρία για κάποιους να καπηλευτούν μια κατάσταση για να αυτοπροβληθούν και να κερδίσουν αναγνώριση, προβολή και άλλα προσωπικά οφέλη. Προφανώς και δεν αναζητούμε “αγίους” και “καλούς Σαμαρείτες”, που θα θυσιάσουν οτιδήποτε προσωπικό για την επίτευξη κάποιου συλλογικού σκοπού. Απλώς είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι, όποιος λέει ότι είναι μαζί μας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι λέει την αλήθεια ή ότι το κάνει γιατί όντως μας καταλαβαίνει. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να μάθουμε να τους ξεχωρίζουμε:
α) ακτιβιστής: Ο ενεργός πολίτης που δραστηριοποιείται για τα πολιτικά, πολιτιστικά ή κοινωνικά κ.α. δικαιώματα που που στερούνται από κομμάτια μιας κοινωνίας.
β) αριβίστας: Το -χωρίς ενδοιασμούς- πρόσωπο που θέλει να ανέλθει επαγγελματικά/ κοινωνικά (και γενικά να πετύχει έναν προσωπικό του στόχο) χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε μέσο.
Επανέρχομαι λοιπόν στα παραπάνω ερώτημα και προσθέτω. Μεγαλύτερη σημασία έχει το κίνητρο και όχι το αποτέλεσμα. Γιατί ένα αποτέλεσμα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ένα “κίνητρο” όμως, μόνο από έναν. Τον εαυτό μας…
