Η Νανά θα ζει πάντα στις καρδιές μας

Από τη ζώη έφυγε σήμερα η Νανά Χατζή. Η ίδια τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Συγκεκριμένα, το 2015, η Νανά διαγνώστηκε με δύο διαφορετικούς τύπου καρκίνου στους πνεύμονες. Παράλληλα αντιμετώπιζε σημαντικές οικονομικές δυσκολιές, με μόνη πηγή εσόδων της το ελάχιστο, εξευτελιστικό βοήθημα απορίας 300 ευρώ το μήνα. Η LGBTQI κοινότητα Θεσσαλονίκης έχει αυθόρμητα αυτοοργανωθεί, προκειμένου να μπορέσει να καλύψει κάποιες αρχικές ανάγκες της Νανάς.

Η κηδεία θα πραγματοποιηθεί αύριο 21/8 στις 17:30 στο ναό Αναστάσεως του Κυρίου στα νεκροταφεία της Θερμης.

Λίγα λόγια για τη Νανά

Η Νανά Χατζή γεννήθηκε στις Σέρρες το 1943 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Μετα από δύο γάμους απέκτησε 4 παιδιά: το ένα από αυτά δεν είναι πλέον στη ζωή, ενώ τα άλλα τρία, με δική τους επιλογή, δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με τη Νανά -εξαιτίας του επαναπροσδιορισμού φύλου της. Το 1969 βρίσκει τη Νανά στη Γερμανία, ως μετανάστρια -θα μείνει εκεί για 6 περίπου χρόνια, και θα συνεχίσει τις διαδικασίες του επαναπροσδιορισμού φύλου της, έχοντας πλέον μεγαλύτερες δυνατότητες για την ολοκλήρωσή του. Εργάζεται σε ένα εργοστάσιο, κι έπειτα ως σεξεργάτρια. Το 1975 επιστρέφει στην Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη. Από τότε και στο εξής αρχίζει σιγά σιγά να δραστηριοποιείται στις Τρανς και LGBTQI διεκδικήσεις, στα θέματα για τα δικαιώματα των διεμφυλικών γυναικών και των LGBTQI ατόμων γενικότερα.

Μέχρι και σήμερα, η Νανά παραμένε ενεργό μέλος του ΣΥΔ (Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών), της Homophonia, καθώς και του Τμήματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ. Με τις προσπάθειες και τους αγώνες της, έθετε πάντα σαν στόχο την αναγνώριση των δικαιωμάτων όχι μόνο της τρανς κοινότητας, αλλά και ολόκληρου του LGBTQI χώρου γενικότερα.

Το 2014 η Νανά γνωρίζεται με την Lara Kristen, που είναι την εποχή εκείνη φοιτήτρια στο Τμήμα Κινηματογράφου της Καλών Τεχνών ΑΠΘ. Για την πτυχιακή της εργασία, η Lara δημιουργεί ένα ντοκιμαντέρ με το πορτραίτο της Νανάς. Το “Νανά” προβάλλεται σε μεγάλα φεστιβάλ κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το πορτραίτο της συνδυάζει αφήγηση, παρατήρηση και αρχειακό υλικό, και μας δίνει μια εικόνα τόσο για το παρελθόν και τη ζωή της Νανάς όσο και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα στην ελληνική καθημερινότητα.