Ο λεσβιακός ερωτισμός του “Τα κορίτσια ξενυχτάνε”

“Τα κορίτσια ξενυχτάνε μόνα ή δυο δυο…”

Λίγα είναι τα τραγούδια της ελληνικής ποπ σκηνής με (άμεσες ή έμμεσες) αναφορές στον λεσβιακό ερωτισμό. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό “Τα κορίτσια ξενυχτάνε” από την (λατρεμένη) Αλέξια. Θυμάμαι, μάλιστα, όταν κάναμε τη συνέντευξή μας να την ρωτάω γι’ αυτό.

«Φαντάζομαι τα τραγούδια ότι είναι όπως τους πίνακες ζωγραφικής, όπου ο καθένας δίνει την δική του ερμηνεία, σε αυτή την περίπτωση στους στίχους, αυτήν που τον αφορά, όσο απλοί ή όσο σύνθετοι και αν είναι», μου έχει απαντήσει συμπληρώνοντας λίγο παρακάτω:

«Θέλω εδώ να στείλω την αγάπη μου μαζί με τον σεβασμό μου για τις δυσκολίες τις οποίες περνάτε καθημερινά. Όπως επίσης και την αποδοχή μου, την οποία θα μου έδινε ιδιαίτερη χαρά εάν δεν την χρειαζόσασταν. Εννοώ πως οι ΛΟΑΤΚΙ+ άνθρωποι πρέπει να νιώθουν ότι αυτό που “είναι” οι ίδιοι, έτσι όπως “είναι”, είναι αρκετό. Ότι δηλαδή είναι οι ίδιοι αρκετοί και δεν χρειάζονται την αποδοχή κανενός μας. Επιθυμώ για όλους μας να είμαστε όπως τα λουλούδια, τα οποία ανθίζουν έτσι, μόνα τους και χωρίς να τα αφορά αν θα αρέσουν σε κάποιον. Δεν ρωτούν κανέναν αν θα τα δεχθεί, απλά ανθίζουν, χαίρονται και έτσι χαιρόμαστε και εμείς».

Αυτά είναι pop (και όχι μόνο) icons!