newsroom
Το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, μετά από δυο χρόνια μακριά από τις αίθουσες, επανέρχεται δυναμικά αυτήν την Άνοιξη στο καθιερωμένο ραντεβού του και τα πρόσωπα που ακολουθούν είναι οι φετινοί προσκεκλημένοι καλλιτέχνες.
Emmanuelle Béart, Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής
Η Emmanuelle Béart ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός τη δεκαετία του 1980. Έπαιξε στις ταινίες Jean de Florette και Manon des sources του Claude Berri, οι οποίες της χάρισαν το βραβείο César Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας. Οι ταινίες Un cœur en hiver (1991) και Nelly et Monsieur Arnaud (1994) του Claude Sautet απέσπασαν πολλά βραβεία. Ο André Téchiné τη σκηνοθέτησε στις ταινίες J’embrasse pas (1991), Les Égarés (2003), Les Témoins (2006), συνεργάστηκε με τους Brian de Palma, Claude Chabrol, Olivier Assayas, François Ozon, Isabelle Rocard, Renaud Bertrand, Michaël Cohen και Virginie Despentes. Πρόσφατα εμφανίστηκε στο Télé Gaucho του Michel Leclerc, στο Par exemple Electre της Jane Balibar, στο Les Yeux jaunes des crocodiles της Cécile Telerman και στο My Mistress του Stephen Lance, στο L’étreinte του Ludovic Bergery. Σύντομα θα την δούμε στην ταινία Les passagers de la nuit του Mikhaël Hers.
Στο θέατρο, ο Bernard Murat τη σκηνοθέτησε στις παραστάσεις La Répétition του Jean Anouilh (1986) και La Double Inconstance του Marivaux (1988), ο Jacques Weber στο Le Misanthrope του Molière (1989), ο Jean-Pierre Vincent στο On ne badine pas avec l’amour του Alfred de Musset (1993), ο Luc Bondy στο Jouer avec le feu του August Strindberg (1996), ο Stanislas Nordey στο Les Justes, Se trouver, Par les villages του Eric Von Stroheim. Έπαιξε επίσης μαζί του στο Répétition et Architecture του Pascal Rambert. Ως πρέσβειρα της UNICEF (1996-2006), συμμετέχει σε πολυάριθμες ανθρωπιστικές δραστηριότητες. Της απονεμήθηκε το βραβείο Στανισλάβσκι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας (2010) για το σύνολο της καριέρας της.
Antoine Barraud, σκηνοθέτης της ταινίας Madeleine Collins
Ο Antoine Barraud σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, Monstre, το 2004, ενώ το 2005 ακολούθησαν οι ταινίες Déluge και Monstre, numéro deux το 2007. Στη συνέχεια σκηνοθέτησε η ταινία μεσαίου μήκους Song, που γυρίστηκε στην Ταϊβάν και την Ιαπωνία. Ακολούθησαν διάφορα πειραματικά πορτρέτα κινηματογραφιστών όπως οι Kenneth Anger, Shuji Terayama και Koji Wakamatsu. Το 2011 συν-σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους Son of a Gun με την Claire Doyon και ήταν συμπαραγωγός στην ταινία μεσαίου μήκους Madam Butterfly του Tsai Ming Liang. Το 2012 ήταν παραγωγός της τελευταίας ταινίας του Stephen Dwoskin, Age is…, και σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Les Gouffres, με τη Nathalie Boutefeu και τον Mathieu Amalric. Και οι δύο αυτές ταινίες έκαναν την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο το 2012 και περιόδευσαν σε διεθνή φεστιβάλ. Μετά την έκδοση του βιβλίου «Inside Out sur le cinéma», του Stephen Dwoskin το 2013 και την κυκλοφορία της ταινίας Les Gouffres στις αίθουσες τον Ιανουάριο του 2014, σκηνοθέτησε τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, Le Dos Rouge, η οποία τιμήθηκε με το βραβείο Singular Film Award 2015 του Syndicat de la Critique. Το 2021 σκηνοθέτησε την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Madeleine Collins, μια ταινία που κινείται μεταξύ θρίλερ και ψυχολογικού δράματος, με πρωταγωνιστές τη Virginie Efira, τη Jacqueline Bisset και τον Nadav Lapid.
Ludovic Bergery, σκηνοθέτης της ταινίας L’étreinte (Κράτα με σφιχτά)
Ηθοποιός, Σεναριογράφος και Σκηνοθέτης πολλών ταινιών μικρού και μεσαίου μήκους, ο Ludovic Bergery έδωσε έναν από τους πρώτους του ρόλους στην Anaïs Demoustier στην ταινία μικρού μήκους L’Accara rouge. Ως ηθοποιός, συμμετείχε σε διάφορες ταινίες, μεταξύ των οποίων οι Pas de scandale του Benoît Jacquot, Backstage της Emmanuelle Bercot, La Très Très Grande Entreprise του Pierre Jolivet, Le Père de mes enfants της Mia Hansen-Løve. Το 2021 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, L’Etreinte, με την Emmanuelle Béart.
Charline Bourgeois-Tacquet, ηθοποιός στην ταινία Les amours d’Anaïs (Οι Έρωτες της Αναΐς)
Αφού σπούδασε λογοτεχνία και θέατρο, η Charline Bourgeois-Tacquet, ηθοποιός, σκηνοθέτις και σεναριογράφος, εργάστηκε για λίγο στις εκδόσεις. Το 2016, σκηνοθέτησε την πρώτη της ταινία μικρού μήκους που παρήγαγε μόνη της. Έγινε γνωστή το 2018 με τη δεύτερη ταινία μικρού μήκους της, Pauline asservie, που επιλέχθηκε στην Semaine de la Critique και στη συνέχεια στο Φεστιβάλ του Clermont-Ferrand, όπου έλαβε την Ειδική Μνεία της Κριτικής Επιτροπής και το Βραβείο Τύπου Télérama. Η ταινία ήταν επίσης υποψήφια για τα βραβεία César το 2020 και κέρδισε βραβεία σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, Les Amours d’Anaïs, παρουσιάστηκε στην Semaine de la Critique το 2021. Είχε επιτυχία τόσο στο κοινό όσο και στους κριτικούς και έχει πωληθεί σε πολλές χώρες.
Catherine Corsini, σκηνοθέτις της ταινίας La Fracture
Η Catherine Corsini περνάει τα παιδικά της χρόνια στη Seine-et-Marne και, σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, εγκαθίσταται στο Παρίσι για να γίνει Ηθοποιός. Μαθήτρια των Antoine Vitez και Michel Bouquet στο Conservatoire, στρέφεται στη συγγραφή σεναρίων. Δουλεύει στο θέατρο και σκηνοθετεί μερικές ταινίες μικρού μήκους πριν υπογράψει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, Poker, το 1987. Ήταν το 1999, με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της La Nouvelle Eve που ήρθε πραγματικά στο προσκήνιο. Το 2001, έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό με την ταινία La répétition, που συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα της επίσημης επιλογής του φεστιβάλ των Καννών. Στη συνέχεια γύρισε αρκετές ταινίες όπως οι Mariées mais pas trop, Les ambitieux και Trois mondes. Το 2016, επιλέχθηκε να προεδρεύσει της κριτικής επιτροπής της Caméra d’or στο 69ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Το 2018, σκηνοθέτησε το Un amour impossible, μια διασκευή του πολεμικού μυθιστορήματος της Christine Angot, που προτάθηκε πολλές φορές για βραβείο César. Δύο χρόνια αργότερα, η Catherine Corsini γύρισε τη νέα της ταινία, La Fracture, με πρωταγωνιστές τους Valeria Bruni-Tedeschi, Marina Foïs και Pio Marmaï. Η ταινία επιλέχθηκε στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 74ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Éric Gravel, σκηνοθέτης της ταινίας À plein temps (Full Time)
O Éric Gravel, είναι Γάλλο-Καναδός Σκηνοθέτης, πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Concordia στο Μόντρεαλ. Είναι συνιδρυτής του κινήματος Kino στο Παρίσι. Σκηνοθέτησε 20 ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες επιλέχθηκαν σε πάνω από 100 φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο και κέρδισε 6 βραβεία, εκ των οποίων τα 5 για την ταινία Eau boy. Το Crash test Aglaé είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους και προβλήθηκε στο 19ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Ελλάδος, στο πρόγραμμα του τμήματος Πανοράματος. Η τελευταία του ταινία Full Time κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο τμήμα Orizzonti του Φεστιβάλ Βενετίας 2021.
Samir Guesmi, σκηνοθέτης της ταινίας Ibrahim (Ιμπραήμ)
Από το 1987, όταν έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία Jaune revolver του Olivier Langlois, ο Samir Guesmi δεν σταμάτησε ποτέ να παίζει στη θεατρική σκηνή και στον κινηματογράφο. Στη μεγάλη οθόνη, οι ρόλοι του τον οδήγησαν τόσο σε mainstream ταινίες όσο και σε ταινίες δημιουργών. Έκτοτε, συνέχισε να συνεργάζεται με σπουδαίους δημιουργούς όπως οι Nicole Garcia, Claude Miller, Julie Bertuccelli, Rachid Bouchareb, Bruno Podalydès, Solveig Anspach, Arnaud Desplechin, Alain Gomis, Claire Simon και Michel Leclerc. Το 2013, ήταν υποψήφιος για César Καλύτερου β’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Camille redouble της Noémie Lvovsky. Το 2020 σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Ibrahim, η οποία απέσπασε 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ανγκουλέμ.
Alma Jodorowsky, ηθοποιός στην ταινία L’ennemi (Δωμάτιο 108)
Τραγουδίστρια στο συγκρότημα Burning Peacocks, η Alma Jodorowsky είναι μια νεαρή γυναίκα με πολλά ταλέντα. Εγγονή του Alejandro Jodorowsky, μετρ του σουρεαλιστικού κινηματογράφου της δεκαετίας ΄70 και με γονείς ηθοποιούς του θεάτρου, η Alma ήταν πάντα περιτριγυρισμένη από τις τέχνες. Ήδη γνωστή στον κόσμο της μόδας ως μοντέλο, μούσα του παριζιάνικου κοσμηματοπωλείου Chaumet και της Lancôme, ξεκίνησε την κινηματογραφική της καριέρα το 2011 με την ταινία Eyes Find Eyes, αλλά ήταν το 2021, με το Sea, No Sex and Sun που την ανακάλυψε το κοινό. Στην ταινία La Vie d’Adèle του Abdellatif Kechiche που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα, η Alma έκανε μια μικρή εμφάνιση ως Beatrice. Το 2015, έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη βρετανική ταινία Kids in Love και το France 3 την επέλεξε για να γίνει η ηρωίδα του έπους του La vie devant elles. Το 2018 έπαιξε τον ρόλο μιας νεαρής γυναίκας στην ταινία Le Ciel étoilé au-dessus de ma tête του Ilan Klipper, που επιλέχθηκε στο πρόγραμμα του ACID για το Φεστιβάλ Καννών. Το 2019 θα παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρώτη ταινία του Marc Collin, Le Choc du Futur. Το 2020, θα πρωταγωνιστήσει στη δραματική ταινία του Stephan Streker L’Enemy.
Chloé Mazlo, σκηνοθέτις της ταινίας Sous le ciel d’Alice (Οι Ουρανοί του Λιβάνου)
Η Chloé Mazlo είναι Γαλλολιβανέζα καλλιτέχνις, σκηνοθέτις, σεναριογράφος και ηθοποιός. Αφού σπούδασε γραφιστική στην École supérieure des arts décoratifs του Στρασβούργου, ειδικεύτηκε στη δημιουργία ταινιών κινουμένων σχεδίων, διασταυρώνοντας διαφορετικές τεχνικές. Οι ταινίες μικρού μήκους της έχουν επιλεγεί σε πολλά γαλλικά και διεθνή φεστιβάλ, έχουν μεταδοθεί από την τηλεόραση και έχουν βραβευτεί αρκετές φορές. Το 2015, η ταινία Les Petits Cailloux κέρδισε το βραβείο César για την καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους. Το 2020 σκηνοθέτησε την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, Sous le ciel d’Alice, με τους Alba Rohrwacher και Wajdi Mouawad στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η ταινία επιλέχθηκε για την 59η Εβδομάδα Κριτικών στο Φεστιβάλ Καννών 2020 και ήταν υποψήφια στην κατηγορία Καλύτερης Πρώτης Ταινίας στα 27α Lumières Διεθνούς Τύπου.
Florence Miailhe , σκηνοθέτις της ταινίας La Traversée (Η φυγή)
Από τη δεκαετία του 1990, η Florence Miailhe γυρίζει ταινίες μικρού μήκους με σχέδιο, άμμο και κινούμενα χρώματα, οι οποίες της έχουν χαρίσει διεθνή αναγνώριση. Κέρδισε το βραβείο César για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους το 2002 με την ταινία Au premier dimanche d’août και ένα Cristal d’honneur για το σύνολο των ταινιών της το 2015 στο φεστιβάλ κινουμένων σχεδίων του Annecy. Το 2021, αποκαλύπτει τον καρπό σχεδόν δώδεκα χρόνων προβληματισμού και τριών ετών σκηνοθεσίας με την πρώτη της ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους La Traversée, σε συνεργασία με τη συγγραφέα παιδικών βιβλίων Marie Desplechin, και η οποία κερδίζει πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων τη Μνεία της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων του Annecy, το Βραβείο Audentia στο Μόντρεαλ στο Φεστιβάλ Νέου Κινηματογράφου και τρία βραβεία στο BIAF στη Νότια Κορέα. Η ταινία ήταν υποψήφια για τα César 2022.
Emmanuel Parraud, σκηνοθέτης της ταινίας Maudit ! (Καταραμένος!)
Ο Σκηνοθέτης και Σεναριογράφος Emmanuel Parraud έχει γυρίσει αρκετές ταινίες μικρού μήκους από το 1989, μεταξύ των οποίων οι La Statue de la Vierge και La Steppe, οι οποίες έχουν βραβευτεί σε φεστιβάλ και έχουν μεταδοθεί από τη γαλλική τηλεόραση. Η πιο πρόσφατη ταινία μεσαίου μήκους του, Tout, tout a continué, συμμετείχε στο εθνικό διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Clermont-Ferrand το 2016. Οι δύο πρώτες του ταινίες μεγάλου μήκους, Avant-Poste και Sac La Mort, παρουσιάστηκαν στο πρόγραμμα του ACID στις Κάννες το 2009. Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Maudit! που γυρίστηκε στο νησί Ρεϋνιόν, επιλέχθηκε για το 37ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορίνο και συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του 17ου Διεθνούς Παναφρικανικού Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2020.
Olivier Peyon, σκηνοθέτης της ταινίας Tokyo Shaking
Ο Γάλλος Σκηνοθέτης και Σεναριογράφος Olivier Peyon γυρίζει ταινίες μικρού μήκους από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, που βραβεύονται διεθνώς. Παράλληλα, μεταφράζει πολλές αγγλόφωνες ταινίες για τη διανομή τους στη Γαλλία. Το 2006 ξεκινάει ταινίες μυθοπλασίας μεγάλου μήκους με την Les petites vacances και πρωταγωνίστρια την Bernadette Lafont. Αφού σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση, επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη το 2013 με το ντοκιμαντέρ Comment j’ai détesté les maths, το οποίο ήταν υποψήφιο για βραβείο César Καλύτερου Ντοκιμαντέρ. Το 2017 επέστρεψε στη μυθοπλασία με την ταινία Une vie ailleurs με πρωταγωνιστές την Isabelle Carré και τον Ramzy Bedia. Στη συνέχεια σκηνοθέτησε τα ντοκιμαντέρ Latifa, le cœur au combat και Tokyo Shaking in 2021 με την Karin Viard.
Charles Tesson, κριτικός κινηματογράφου, τ. Διευθυντής της Semaine de la Critique του Φεστιβάλ Καννών
Ο Charles Tesson είναι Κριτικός και Ιστορικός κινηματογράφου και Συγγραφέας πολλών βιβλίων. Είναι Λέκτορας Ιστορίας και Αισθητικής του Κινηματογράφου στη Σορβόννη. Αρχισυντάκτης του περιοδικού Cahiers du cinéma από το 1998, ήταν μέλος της επιτροπής επιλογής για την 49η και 50η έκδοση της Semaine de la critique στο Φεστιβάλ των Καννών και ανέλαβε Γενικός Διευθυντής τον Απρίλιο του 2011. Το 2016, επέστρεψε εν μέρει στην κινηματογραφική κριτική, στο περιοδικό La Septième Obsession, για μερικά τεύχη. Ο Charles Tesson έχει επίσης εκδώσει πολλά βιβλία: Made in Hong Kong (σε συνεργασία με τον Olivier Assayas, 1984), Satyajit Ray (Έκδοση του Cahiers du Cinéma, 1992), Luis Buñuel (Έκδοση του Cahiers du Cinéma, 1995), El (by Luis Buñuel) (Nathan, “Synopsis”, 1996) και Photogénie de la Série B (Εκδόσεις του Cahiers du Cinéma, 1997).
Caroline Vignal, σκηνοθέτις της ταινίας Antoinette dans le Cévennes (Ο γάιδαρος, ο εραστής μου κι εγώ
Η Caroline Vignal είναι Γαλλίδα σκηνοθέτης. Δούλεψε για την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, Les Autres filles, στο Fémis, από το οποίο αποφοίτησε το 1997. Ξεκίνησε την καριέρα της με δύο ταινίες μικρού μήκους, την Solène change de tête το 1998 και την Roule ma poule την επόμενη χρονιά. Επέστρεψε στη πρώτη της ταινία, Les Autres filles, την οποία τελικά σκηνοθέτησε το 2000. Το 2012, έγραψε το σενάριο για την τηλεοπτική ταινία Divorce et fiançailles, σε σκηνοθεσία Olivier Peray, ενώ την επόμενη χρονιά, έγραψε το σενάριο για την τηλεοπτική ταινία Je vous présente ma femme, σε σκηνοθεσία Elisabeth Rappeneau. Το 2020 έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την ταινία μεγάλου μήκους Antoinette dans les Cévennes, η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και έλαβε οκτώ υποψηφιότητες στα César του 2021, στις κατηγορίες καλύτερης ταινίας και καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου.
Nabil Ben Yadir, σκηνοθέτης της ταινίας Animals (Κτήνη)
Ο Nabil Ben Yadir ξεκίνησε την καριέρα του το 2001 με έναν μικρό ρόλο στην ταινία Au-delà του Beyond Gibraltar. Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη του εμπειρία με τον Taylan Barman, εμφανίζεται στην ταινία Το Τσεκούρι του Κώστα Γαβρά. Την ίδια χρονιά γυρίζει την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, Sortie de clown. Το 2008, επανασυνδέεται με τον σκηνοθέτη Taylan Barman, ο οποίος του έδωσε το ρόλο του Youssef στην ταινία 9mm. Ένα χρόνο αργότερα, σκηνοθετεί και κάνει το σενάριο για την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, την κωμωδία Les Barons. Συνεχίζοντας την καριέρα του ως σκηνοθέτης, το 2013 εντάσσει τους Olivier Gourmet, Tewfik Jallab, Hafsia Herzi και Jamel Debbouze στην ταινία The March, η οποία βασίζεται στην αληθινή ιστορία μιας ειρηνικής πορείας για την ισότητα και κατά του ρατσισμού. Ο Nabil Ben Yadir μετακινείται από την κωμωδία στο ιστορικό δράμα και στο πολιτικό θρίλερ με αρκετή ευκολία. Το Animals, η τελευταία του σκληρή ταινία που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2022, βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία, τη δολοφονία του Ihsane Jarfi τον Απρίλιο του 2012 στη Λιέγη. Ο Nabil Ben Yadir χρησιμοποιεί αυτό το ομοφοβικό και ρατσιστικό έγκλημα ως χαστούκι για να (ξανα)ξυπνήσει συνειδήσεις.
Elie Wajeman, σκηνοθέτης της ταινίας Médecin de nuit (Νυχτερινός γιατρός)
Ο Γάλλος Σκηνοθέτης και Σεναριογράφος Élie Wajeman σπούδασε κινηματογράφο στο Femis. Έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους Los Angeles το 2008, αλλά χρειάστηκε να περιμένει τέσσερα χρόνια για να γυρίσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Alyah (2012). Ξεκίνησε έτσι μια γόνιμη συνεργασία με τον ηθοποιό Pio Marmaï. Η ταινία παρουσιάστηκε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών. Το 2015, επέστρεψε με μια φιλόδοξη ταινία, το les Anarchistes (Semaine de la Critique 2015) με τον Tahar Rahim και την Adèle Exarchopoulos. Στη συνέχεια γύρισε δύο επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς Le bureau des légendes και επέστρεψε στον κινηματογράφο το 2021 με το σκοτεινό θρίλερ Médecin de nuit με τον Vincent Macaigne. Η ταινία επιλέχθηκε στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ Καννών το 2020 το οποίο ακυρώθηκε λόγω του Covid-19.
Δείτε τα βραβεία του Φεστιβάλ εδώ.
Δείτε όλες τις ταινίες του Φεστιβάλ εδώ.
Δείτε τις ειδικές προβολές του Φεστιβάλ εδώ.
INFO
ΤΟ 22Ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΑΛΛΟΦΩΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
29 ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΩΣ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022
ΑΘΗΝΑ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΔΑΝΑΟΣ – AΣΤΟΡ – AUDITORIUM THEO ANGELOPOULOS ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ
ΟΛΥΜΠΙΟΝ – ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ – ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ
ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ – ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ
ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ, ΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ, ΤΟΥ ΚΑΝΑΔΑ, ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ, ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΥΝΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
Τιμή εισιτηρίου: 6 €
Τιμή παιδικών εργαστηρίων (Αθήνα): 10 €
Θα διατεθούν και κάρτες πολλαπλών προβολών. Περισσότερες πληροφορίες σύντομα στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ
Η πώληση των εισιτηρίων ξεκινά την Πέμπτη 24/03/2022.
WWW.FESTIVALFILMFRANCOPHONE.GR
Facebook : Festival du Film Francophone de Grèce
#FFF22 – #festivalfilmfrancophone – #IFG
Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος │ Σίνα 31, 10680 Αθήνα – T. : (30) 210 3398600 – [email protected] – www.ifg.gr
