Σε όποι@ καλλιτέχνη από την ελληνική queer μουσική σκηνή έστειλα μήνυμα αυτές τις μέρες να τ@ ρωτήσω αν ετοιμάζει κάποιο album ή single ή video-clip, μου έλεγε είτε ότι μόλις τελείωσε το γύρισμα, ή μόλις βγήκε από το studio ηχογράφησης, είτε είναι σπίτι τ@ και μιξάρει τα ήδη έτοιμα κομμάτια.
Η Chraja μου είπε χαριτολογώντας ότι της έχω βάλει «κοριό» στο τηλέφωνο, γιατί λίγο πριν της στείλω στο messenger συνεννοούνταν με τον σκηνοθέτη του πρώτου της video-clip για το πότε θα «ανέβει» στο YouTube. Τελικά δεν μου αποκάλυψε το πότε, αλλά έμαθα ότι φτιάχνει για πρώτη φορά video, πράγμα που από μόνο του είναι είδηση. Και είναι θέμα… ημερών!
Η Piel Fluida εδώ και μήνες ετοιμάζει τον πρώτο της δίσκο και ομολογώ ότι ανυπομονώ. Τα πρώτα δείγματα είναι εξαιρετικά και έχουν πολύ ενδιαφέροντα ήχο, για τα δεδομένα στην εγχώρια queer μουσική σκηνή και όχι μόνο.
Η Ero Seagull ετοιμάζει video-clip για το νέο της single Requiem (Amour Records)που της έγραψε την καταπληκτική μελωδία η Μαριλένα Ορφανού από τις Someone Who Isn’t Me (SWIM). To Requiem, ένα ηλεκτρονικό ατμοσφαιρικό pop τραγούδι, μιλά για την αδικαιολόγητη βία. Με αγγλόφωνο στίχο, το έγραψε η Ero μετά τη δολοφονία του George Floyd.
Και οι SWIM ετοιμάζονται για νέα projects μέσα στο 2022, παρόλο που μόλις κυκλοφόρησαν το single Vathikofto και στα τέλη του 2021 μας χάρισαν μία βραβευμένη ταινία μικρού μήκους στο Φεστιβάλ της Δράμας και την ηχητική της επένδυση (soundtrack) με τίτλο AMYGDALA (United We Fly). Το πρώτο video-clip του δίσκου έχει τίτλο Never Let Me Go.
Από τα τέλη του 2021 ξεχωρίζει στην queer μουσική σκηνή, φυσικά, η κυκλοφορία του πρώτου ολοκληρωμένου album του CAPÉTTE, Moskau (Vinyl Records). Εγώ θα τολμήσω όμως να πω ότι και η συνεργασία του Die Arkitekt με την Τάμτα στο Face, το single-προπομπό του νέου του δίσκου, προκάλεσε αίσθηση μέσα στον Δεκέμβριο.
Κάτι αλλάζει
Σχεδόν στο ξεκίνημα του 2022 δύο κυκλοφορίες μάς κάνουν να ελπίζουμε ότι φέτος θα είναι η καλύτερη χρονιά για την ελληνική queer μουσική: Στις 31 Ιανουαρίου βγήκε σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες το πρώτο ΕΡ της Ingrid Hideki, με τίτλο Big Bad Wolf. Και στις 18 Φεβρουαρίου βγήκε ψηφιακά και σε φυσική μορφή το πρώτο ελληνόφωνο album του Kristof, Ψυχαγωγία (InnerEar Records).
Ο λόγος που άκουσα το ΕΡ ήταν η συνέντευξη της Ingrid στην Aphrodite HGW, η οποία επίσης βγάζει single, το δεύτερο στην καλλιτεχνική της καριέρα, που θα το ονομάζει Ξεκάθαρα, όπως τις εκπομπές της στο YouTube.
Το άρτιο αποτέλεσμα σε σύνθεση, στίχους, παραγωγή και artwork που ακούμε και βλέπουμε στα 6 τραγούδια του EP, προέκυψε μετά από δύο χρόνια προσπάθειας της Ingrid μέσα σε συνθήκες πανδημίας. Και είναι ενδεικτικό το πώς «δούλεψε» η ίδια με δημιουργικότητα μέσα στην καραντίνα. Με τα ίδια περίπου λόγια περιγράφουν όλοι οι καλλιτέχνες την έκρηξη δημιουργικότητας που επέφερε ο εγκλεισμός στο σπίτι λόγω του κορονοϊού. Και η έλλειψη live εμφανίσεων, βέβαια.
Ακούγοντας πάντως την Ψυχαγωγία του Kristof ομολογώ ότι ένιωσα ένα χάδι από τη Λένα Πλάτωνος και έναν ψίθυρο από τη Μαριανίνα Κριεζή, σε όλα τα κομμάτια του δίσκου, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω το πώς και σε ποια σημεία ακριβώς. Κι εδώ, βέβαια, μιλάμε για έναν ολοκληρωμένο δίσκο με εξαιρετική παραγωγή και επιμέλεια. Για να μην πω για την προώθησή του, που έγινε εναλλακτικό hit από την ημέρα κυκλοφορίας του.
Ας περάσουμε όμως στο τι έρχεται μέσα στο 2022.
Aphrodite HGW: Ξεκάθαρα την 25η Μαρτίου
«Εκτός απροόπτου», μου λέει η Aphrodite HGW, «την 25η Μαρτίου βγάζω το ΞΕΚΑΘΑΡΑ (το τραγούδι) και αργότερα μέσα στη χρονιά θα κυκλοφορήσει και το Τι. Το οποίο θα είναι μια “έκπληξη” και δεν θα έχει καμία απολύτως σχέση με το Κρίμα και το ΞΕΚΑΘΑΡΑ. Επίσης, ετοιμάζω και τρεις μουσικές συνεργασίες, αλλά ακόμα δεν ξέρω ποιες θα βγουν το 2022.»
Ody Icons: Νέος δίσκος λίγο μετά το καλοκαίρι του 2022
Το Ody Icons το είδα πρώτη φορά live στο Athens Pride 2021 στην Τεχνόπολη. Γνώριζα ήδη το Working Out My Little Muscles και με είχε εντυπωσιάσει. Αλλά το ίδιο εντυπωσιακές είναι και οι performances που κάνει επί σκηνής. Και οι διασκευές γνωστών ελληνικών τραγουδιών :)
Από το Pride μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει καινούριο υλικό σε live, το οποίο θα συμπεριληφθεί στον αγγλόφωνο δίσκο που ετοιμάζει αυτή την περίοδο και θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2022.
«Ένα από τα πρώτα τραγούδια που έγραψα, θα το βγάλω σε ένα ΕΡ πριν το καλοκαίρι», μου λέει, όταν το ρωτώ για τα σχέδιά του και προσθέτει: «Θα είναι ο προπομπός του δίσκου και θεματικά και ηχητικά. Ήδη ετοιμάζω το video-clip.»
Συγκεκριμένα, το πέτυχα την πρώτη μέρα του γυρίσματος: «Ξεκινήσαμε να πειραματιζόμαστε με τους συνεργάτες μου, κι επειδή προερχόμαστε όλοι από τις παραστατικές τέχνες, είπαμε να κάνουμε μια νέα αρχή, που να μας εκφράζει. Γι’ αυτό ξεκινήσαμε από τώρα. Είναι σα να δημιουργώ μια παράσταση, είναι δραματουργία.»
Του ζητώ να μου περιγράψει το ύφος του δίσκου: «Ως καλλιτεχνικό πρόσωπο προσπαθούσα να δημιουργήσω μια ταυτότητα με αναφορές από ρεμπέτικο, γαλλική ποπ, σινεμά, θέατρο, και έγινε ένα “blend” και έτσι φτιάχνεται ο ήχος του δίσκου.»
Queer, όπως λέμε ανθρώπινο
Το ρώτησα αν θα είναι queer το περιεχόμενο του δίσκου και μου απάντησε αφοπλιστικά: «Είναι σα να με ρωτάς αν θα είναι ανθρώπινο!»
«Queer καλλιτέχνες φυσικά και υπήρχαν, απλώς το queer ως ταυτότητα είναι πολύ πρόσφατη, οπότε δεν ονομάζονταν queer μουσική. Αλλά ήταν με έναν δικό τους τρόπο. Έχει πολύ ενδιαφέρον για μένα να παρατηρώ από πού έχω έρθει και τι σημαίνει queer. Γιατί το λέμε, τέλεια, μπήκαμε κάτω από αυτή τη συμπεριληπτική ομπρέλα. Παλιότερα, μπορεί να μην το δήλωναν, σίγουρα όμως υπήρχαν καλλιτέχνες προβοκάτορες, με την ποίησή τους, τους πίνακές τους…
Το queer μπορεί να αλλάζει ονόματα, αλλά θα υπάρχει και υπήρχε.
H queer μουσική αποκτά σήμερα μεγαλύτερη ορατότητα, γιατί τα queer άτομα διεκδικούμε ολοένα και περισσότερα. Γι’ αυτό και η κοινότητα θα πρέπει να στηρίζει τους queer καλλιτέχνες, ακριβώς γιατί αυτή η ορατότητα εκπροσωπεί την κοινότητα.»
Σπύρος Παρασκευάκος: Ενώνω τους εαυτούς μου και πειραματίζομαι με τη ραπ
Στις αρχές Μαρτίου βγαίνει το επόμενο single του νέου δίσκου του Σπύρου Παρασκευάκου. Θα ονομάζεται αγαπαμε. Ο Σπύρος έχει να μας παρουσιάσει καινούρια δουλειά από τον Ιούνιο του 2021, που κυκλοφόρησε το εξαιρετικό Τραπεζάκι σαλονιού. Όλο αυτό το διάστημα ήταν άκρως δημιουργικό, με live εμφανίσεις, σε έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο. Και με την προετοιμασία ενός νέου δίσκου, ο οποίος θα βγει πιθανότατα τον Σεπτέμβριο και θα είναι διαφορετικός: «Το σημαντικό στοιχείο, που διαφοροποιεί τη νέα μου δουλειά, είναι ότι πρόκειται για ανεξάρτητη παραγωγή. Το single είναι διαφορετικό από όσα έχετε ακούσει, είναι ένα “ηλεκτρονικό low flow rap”.
Όλος ο δίσκος που ετοιμάζω έχει μια σχέση με το τραγούδι, τη μελωδία και τον πεζό αφηγηματικό λόγο. Το πρωτότυπο στοιχείο του είναι το ραπ, οι ρίμες.
Επέλεξα να τον κάνω ανεξάρτητα, γιατί θέλω να ανακαλύψω από την αρχή τις πολλές πλευρές του εαυτού μου, θέλω να είμαι εγώ και τα τραγούδια μου, χωρίς εταιρείες και παραγωγούς. Είναι ο πρώτος μου δίσκος που τραγουδάω εγώ, στίχοι, μουσική και ενορχήστρωση και ερμηνεία. Σε όλα τα τραγούδια, όμως, θα συμμετέχει κάποιος guest.»
Του ζητώ να περιγράψει το ύφος του δίσκου: «Εγώ τον ονομάζω post romantic pop. Χαρούμενο και ταυτόχρονα απενοχοποιημένα ρομαντικό.
Θέλω να ενώσω τους εαυτούς μου. Είμαι και ποιητής και συνθέτης, γι’ αυτό θέλω να παίξω με τις διάφορες μορφές του λόγου και έκφρασης. Γράφω και ποίηση, σύντομα θα εκδώσω τη δεύτερη συλλογή μου, μετά τα Μικρά Καρφιά.»
Ανήκει όμως στην queer μουσική σκηνή; «Ναι, δεν είναι το αναμενόμενο queer. Θα το ονόμαζα έτσι, γιατί ο πυρήνας του είναι η απενοχοποίηση του έρωτα και του ρομαντισμού, λιώσιμο κανονικό. Μιλά για όλο το φάσμα του έρωτα και το πιο άγριο και το πιο τρυφερό.»
Ο Σπύρος συμφωνεί μαζί μου για το ότι υπάρχει μία άνθιση στην ελληνική queer μουσική σκηνή: «Γιατί γενικά θεωρώ ότι η γενιά μας κάπως βαρέθηκε πολλά δεδομένα. Κουραστήκαμε με τα πράγματα όπως υπάρχουν. Είναι η πρώτη φορά που, και καλλιτεχνικά και γενικότερα, κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Είμαστε ελεύθεροι να δοκιμάσουμε, να ανοιχτούμε. Να δει ο ένας προς τον άλλον. Κουραστήκαμε σε αυτή τη τη χώρα από τη σαπίλα.»
Στις 18 Μαρτίου κυκλοφορεί το Julian από τον Die Arkitekt και τη Λένα Πλάτωνος
Ο Die Arkitekt ήρθε λίγο ξαφνικά στην εγχώρια queer μουσική σκηνή, αλλά η αλήθεια είναι ότι τον είχα ξεχωρίσει από το 2020 που είχε κυκλοφορήσει το techno κομμάτι In Berlin. Έχει έδρα του το Λονδίνο και έχει βαλθεί να ταράξει την εγχώρια σκηνή, με ηχηρές συνεργασίες. Μετά το Face με την Τάμτα, διασκεύασε το Ναός Ιωνικού Ρυθμού της Λένας Πλάτωνος. Στις αρχές Μαΐου θα κυκλοφορήσει το νέο του δίσκο Dark Colors.
Το Face είναι ένα single από τον επερχόμενο δίσκο, μαζί με το Kaval. Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο: «Την Τάμτα την ξέρω πολλά χρόνια. Συνεργαζόμαστε σε επίπεδο παραγωγής. Το άκουσε στο studio και αποφασίσαμε να το βγάλουμε μαζί.
Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από τα dating apps. Από τα stories στο instagram, από τα swipes στο tinder. Είναι σαν να κάνουμε ένα πολύ γρήγορο browsing σε πρόσωπα.
Πρόκειται ίσως για την αναζήτηση ενός πιο αναλογικού τρόπου γνωριμίας με άτομα σε μια ψηφιακή εποχή.
Πάντα οι στίχοι μου είναι πιο κρυπτικοί, πιο μεταφορικοί. Γιατί θέλω να το ερμηνεύει κι ο άλλος με τον δικό του τρόπο.
Και στο βίντεο ακολουθήσαμε την ίδια σκέψη. Είναι γυρισμένο κάθετα, για να το βλέπεις καλύτερα σε κινητό, σαν story.»
Στις 18 Μαρτίου βγαίνει το επόμενο single, που είναι «ίσως το αγαπημένο κομμάτι μου από τον δίσκο», μου λέει ο Die Arkitekt. «Θα λέγεται Julian, είναι συνεργασία με τη Λένα Πλάτωνος και θα βγει σε δύο εκδόσεις: Στα ισπανικά (στο album) και στα ελληνικά (στο single). Θα βγει και βιντεοκλίπ γιατί πάντα θέλω να οπτικοποιώ τα πράγματα.
Με αφορμή την ψυχική υγεία
Οι στίχοι είναι αρκετά μεταφορικοί. Το Julian είχε ξεκινήσει με αφορμή την ψυχική υγεία. Το έγραψα πριν χρόνια στο Λονδίνο, που ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος στη ζωή μου. Ήταν ένα πολύ έντονο δικό μου βίωμα.»
Ο νέος δίσκος του Die Arkitekt θα έχει τίτλο Dark Colors. «Αν υπάρχει μια έκφραση που μπορεί να κάνει μια περίληψη του δίσκου», μου λέει, «είναι η μάχη του φωτός με το σκοτάδι, αλλά και πώς συνυπάρχουν αυτά τα δύο αρκετά βίαια πολλές φορές.
Θα περιλαμβάνει τόσο ηλεκτρονικά techno όσο και μελωδικά κομμάτια. Πρώτη φορά θα εκφραστώ τόσο μελωδικά, για να πω την αλήθεια.
Με έναν ολοκληρωμένο δίσκο έχεις την ευχέρεια να δείξεις περισσότερα πράγματα. Έτσι θα δείξω τι πραγματικά κάνω. Εξάλλου, είναι ανεξάρτητη κυκλοφορία, παραγωγή δική μου.»
Τον ρωτώ για την ελληνική queer μουσική σκηνή: «Όσο είμαι εδώ, βλέπω πράγματα και καλλιτέχνες που δεν υπήρχαν παλιά. Είναι ένα δείγμα ότι όντως έχει ανθίσει. Νομίζω οι εποχές έχουν αλλάξει. Συμφωνώ μαζί σου. Έχει διαμορφωθεί και το κοινό που είναι διατεθειμένο να ακούσει κάτι διαφορετικό.
Στο Λονδίνο γνώρισα μία μεγάλη και πολυσυλλεκτική σκηνή και γι’ αυτό έκανα εκεί τη βάση μου. Νομίζω ότι έρχεται και στην Ελλάδα ένα κύμα αλλαγής. Και μου αρέσει που υπάρχει και ο ελληνικός στίχος. Πραγματικά κάνουμε ό,τι γουστάρουμε, δεν μας περιορίζει ο αγγλικός στίχος.»
Τον Μάρτιο κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος του ΕΛΙΟΤ με τον τίτλο LOTUS
Μιλάω με τον ELIOT στο τηλέφωνο για πρώτη φορά και τον ακούω ενθουσιασμένο που έχει ήδη έτοιμο τον δίσκο του με το όνομα LOTUS (Amour Records) και ξεκίνησε ήδη να ετοιμάζει τον επόμενο. Μόλις είδα το video-clip για το Heartbeat, τη συνεργασία του με τον Runes, ένα άλλο πολύ ελπιδοφόρο όνομα στην ελληνική queer μουσική, είπα ότι πρέπει να γράψω γι’ αυτόν.
Και μου έστειλε σε preview όλο το LOTUS. Πραγματικά οι επιρροές του είναι ξεκάθαρες, είναι ένας πολύ easy listening δίσκος, ευχάριστος. Με το ‘80s influence να διαχέεται παντού και τον μελαγχολικό αγγλικό στίχο να προσδίδει μία αντίθεση που λατρεύεις.
Ακόμα και το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο, ELIOT, είναι εμπνευσμένο από τα ’80s. Είναι το παιδάκι από το “Ε.Τ. ο Εξωγήινος”.
Μου λέει για όσα ετοιμάζει φέτος: «Άμεσα θα κυκλοφορήσω το lead single του δίσκου, μέσα στην πρώτη βδομάδα του Μαρτίου. Είναι το Neon Bluebird. Και αμέσως μετά το album. Είναι ήδη έτοιμο και έχει 9 κομμάτια. Μετά από μία ή δύο εβδομάδες θα κυκλοφορήσω τα remixes από Silver Hook και Fear of Tigers.»
Μου περιγράφει το περιεχόμενο και το στυλ των τραγουδιών: «Είναι synth pop electronica ο ήχος. Όπως ο λωτός γεννιέται μέσα στις λάσπες, είναι τραγούδια που έχουν βγει μέσα από χωρισμούς, ασυνεννοησίες, καυγάδες, είναι η ψυχανάλυσή μου. Οι στίχοι είναι μελαγχολικοί, αλλά η μουσική είναι ελπιδοφόρα. Παίζω με τις ανασφάλειες και τις απορρίψεις.»
Στο Heartbeat είχε γράψει τη μουσική, αλλά τους στίχους ο Runes. Είναι ταιριαστό με το album, γιατί «περιγράφει πως είσαι σε μια στιγμή απελπισίας, αλλά αυξάνοντας ταχύτητα, πετάς και αναπνέεις, ξεπερνάς τη δυσκολία. Έχει θεραπεία σε όλα τα κομμάτια.»
Ο ELIOT ελπίζει μέσα στο 2022 «να φτιάξουν τα πράγματα, για να παρουσιάσω live το LOTUS».
Ο ίδιος ανήκει στη δισκογραφική εταιρεία Amour Records, η οποία έχει υπό τη σκέπη της κι άλλους queer καλλιτέχνες, όπως τον Runes, την Ero Seagull και τον Billy Rize.
«Πάντα υπήρχε queer μουσική», λέει ο ELIOT, «απλά δεν ήταν ανοιχτά queer. Ο καιρός που περάσαμε μες στην καραντίνα, μας δημιούργησε την ανάγκη να είμαστε ελεύθεροι, να τα βρούμε με τον εαυτό μας. Να εκφραστούμε. Και οι εποχές είναι καλύτερες και είμαστε πιο έτοιμοι.
Evripidis and his tragedies: Η ελληνική queer μουσική όντως ανθίζει
O Neos Kosmos του Evripidis and his tragedies ήταν άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη στο υφαντό που λέμε ελληνική (και ισπανική) queer μουσική σκηνή το 2021. Όπως μου είπε ο ίδιος στην επικοινωνία μας, «νομίζω είναι ο δίσκος μου που έχει πάει καλύτερα από όλους. Ήταν ένα νέο ξεκίνημα από πολλές απόψεις, με ανανέωσε φοβερά και με έφερε σε επαφή με ένα εντελώς νέο κοινό, που πιθανότατα αγνοούσε τις προηγούμενες δουλειές μου. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν πλάνα για κάποια ακόμα βίντεο αλλά δεν ξέρω αν θα πραγματοποιηθούν τελικά.»
Όσο για το πόσο queer είναι το album, μου είπε: «Όσο queer είναι και το άτομο που τον δημιούργησε και τα βιώματά του. Oι ερωτικές του προτιμήσεις, οι φιλίες του, οι ανησυχίες του, τα όνειρ;a του, τα σκαμπανεβάσματα της ψυχικής του υγείας, το χιούμορ του, οι πολιτικές του πεποιθήσεις, οι επιρροές του είτε αυτές είναι μουσική, ταινίες ή βιβλία. Όλος ο δίσκος διέπεται από έναν camp χαρακτήρα που βγαίνει αβίαστα πιστεύω. Ακόμα και στις πιο λυπητερές του στιγμές υπάρχει μια αχτίδα φωτός, μια αστεία φράση, ένα βοκόντερ, μια χορωδιακή παρέμβαση, μια στραφταλιστή μελωδία στο συνθεσάιζερ… Μια υπενθύμιση ότι τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε και λίγο ανάλαφρα όσα κι αν μας φέρνει στο δρόμο μας. Επίσης, υπάρχει το κομμάτι Κανονικότητα, το μοναδικό στα ελληνικά, το οποίο από μόνο του δίνει τις απαντήσεις στην ερώτησή σου.»
Τα σχέδια του Evripidis για το 2022
«Φέτος θα γιορτάσω τα 15 χρόνια από τον πρώτο μου δίσκο, όποτε θα ανεβάσω στις πλατφόρμες κάποια κομμάτια που δεν είχαν συμπεριληφθεί. Περιμένω την κατάλληλη στιγμή να κυκλοφορήσω ένα κομμάτι στα ισπανικά, ένα ντουέτο με την Elsa de Alfonso. Ταυτόχρονα δουλεύω πάνω σε αρκετά καινούρια κομμάτια, στα αγγλικά, ισπανικά και ελληνικά. Ελπίζω να μπορέσω να κυκλοφορήσω κάποια σύντομα. Όσον αφορά τις συναυλίες, έχω κάποιες εμφανίσεις προγραμματισμένες αυτή την άνοιξη, σε Λονδίνο, Βερολίνο, Βαρκελώνη και Αθήνα.»
Έχουν περάσει 18 χρόνια από τότε που έφυγε να ζήσει στη Βαρκελώνη: «Σίγουρα βλέπω μια άνθηση της queer μουσικής στην Ελλάδα και γενικότερα, προϊόν μιας ευρύτερης ορατότητας που κερδίσαμε σιγά σιγά και με πολύ αγώνα. Queer μουσικοί υπήρχαν πάντα βέβαια, αλλά τώρα περισσότερο από ποτέ προβάλλουμε την ταυτότητά μας περήφανα. Αντί να την κρύβουμε ή έστω να την καμουφλάρουμε όπως πολύ συχνά γινόταν στο παρελθόν.»
