Vasilis Thanopoulos
Πρόκειται για τον πρώτο και νεότερο Χρυσό Ολυμπιονίκη, Παγκοσμιονίκη & Πρωταθλητή Ευρώπης στην ιστορία της ελληνικής γυμναστικής και έναν από τους τρεις νεότερους στην παγκόσμια ιστορία. Είναι, επίσης, ο μοναδικός Έλληνας αθλητής της γυμναστικής που φέρει δύο Ολυμπιακούς, Παγκόσμιους και Πανευρωπαϊκούς τίτλους σε δύο διαφορετικά αγωνίσματα, με δύο ασκήσεις να έχουν πάρει επίσημα το όνομά του και με την υπογεγραμμένη του μπλούζα να εκτίθεται στο μουσείο της Λωζάνης, ανάμεσα στους μεγαλύτερους αθλητές του κόσμου. Ο Ιωάννης Μελισσανίδης είναι όμως και ο πρώτος Ολυμπιονίκης στην Ελλάδα που μιλά ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του, σπάζοντας δυναμικά το φράγμα της ομοφοβίας στον κόσμο του αθλητισμού.
Αν σου ζητούσα να μοιραστείς μαζί μας μια ανάμνηση από τα παιδικά σου χρόνια, ποια θα ήταν αυτή;
Εμένα, εκεί γύρω στα 7, να βλέπω στην τηλεόραση αθλητές και αθλήτριες με τα υπέροχα κορμιά τους να κάνουν τις ασκήσεις τους. ‘Ήταν λες και πετούσαν… σαν τον Ίκαρο. Τότε ήταν που κατάλαβα πως θέλω και εγώ να πετάξω. Κάπως έτσι ξεκίνησε η αγάπη μου γι’ αυτό που λέγεται ενόργανη γυμναστική.
Πόσο εύκολο ήταν να εκφράσεις αυτή σου την αγάπη;
Όταν μίλησα για πρώτη φορά στους δικούς μου, ήταν αρνητικοί. Δεν ήθελαν. Περισσότερο γιατί δεν ήταν τόσο του αθλητισμού. Ήθελαν τα παιδιά τους να συγκεντρωθούν στα μαθήματά τους και στη μουσική τους. Επίσης, μέχρι τότε τα αθλήματα που επικρατούσαν ήταν κυρίως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Αντιθέτως, στην ενόργανη καλλιτεχνική γυμναστική υπήρχε τότε και ένα αρνητικό στερεότυπο, σχετικά με την αρρενωπότητα αλλά και μια ομοφοβία. Κάτι που είναι αστείο, ειδικά αν σκεφτείς πως στην ενόργανη γυμναστική τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, πιο επικίνδυνα και δεν είναι για τους πολλούς. Αυτοί που δεν αντέχουν, κάνουν ποδόσφαιρο (γέλια). Εγώ, πάντως, ήθελα τόσο πολύ να ασχοληθώ μ΄αυτό, που πείσμωσα πραγματικά και μετά την αντίδραση των δικών μου, σταμάτησα να τρώω. Δύο μέρες αργότερα, αποφάσισαν να μου κάνουν το χατίρι και να με γράψουν ενόργανη.
Πότε άρχισες να αντιλαμβάνεσαι τη σεξουαλικότητά σου;
Από πολύ μικρός. Τα πρώτα μου φλερτ όμως ξεκίνησαν, όταν ήμουν 12 -13 ετών. Είχα φλερτ και με κάποια κορίτσια, πέρασα κι από αυτό το στάδιο, αλλά συνειδητοποίησα από πολύ νωρίς ότι μου αρέσουν άτομα του ίδιου φύλου.
Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι σε σχέση με τη σεξουαλικότητά σου;
Ως ένας γκέι άνδρας.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που μίλησες ανοιχτά σε κάποιον; Το λεγόμενο «πρώτο coming out».
Η πρώτη φορά που το συζήτησα ανοιχτά ήταν στα 14 με τον κολλητό μου, ο οποίος είναι κι αυτός γκέι. Κάπως έγινε ταυτόχρονα. Να σου πω πάντως, πως θεωρώ το coming out ένα αναγκαίο κακό.
Τι εννοείς;
Καταλαβαίνω ότι είναι απαραίτητο στην εποχή μας, αλλά αν σκεφτείς πως κανένας straight δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνει κάποιο statement για τη σεξουαλικότητά του, αντιλαμβάνεσαι ότι εισαγάγει μια διάκριση. Νιώθω, δηλαδή, πως το format της κοινωνίας αναγκάζει εμάς τους ΛΟΑΤ+ να κάνουμε ένα statement για την ταυτότητά μας, κάτι που αν το σκεφτείς είναι αρκετά στιγματιστικό και «αντισυνταγματικό». Όπως σου είπα, όμως, καταλαβαίνω ότι είναι αναγκαίο, γιατί όταν βλέπεις να το κάνει ένα γνωστό πρόσωπο, όπως ένας αθλητής, ένας καλλιτέχνης, ένας επιστήμονας ή ένας σύμβουλος από το γραφείο του Πρωθυπουργού, μπορεί να επηρεάσει και να προσφέρει περισσότερη ορατότητα στα νέα παιδιά και όχι μόνο.
Μίλησες με τους δικούς σου για τη σεξουαλικότητά σου;
Δεν υπήρξε ποτέ κάποια συγκεκριμένη συζήτηση. Νομίζω πως ήρθε κάπως φυσικά. Η ζωή μου από πολύ νωρίς ήταν ξεκάθαρη. Είχα και τον πρωταθλητισμό, οπότε αυτή η μεγάλη εφηβική σεξουαλική αφύπνιση άργησε να ξεκινήσει. Μετά όμως δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να κρύψω τίποτα από τους δικούς μου. Δε χρειάστηκε. Θυμάμαι μόνο μια στιγμή, πριν εγώ σταθώ γερά στα πόδια μου, τον μπαμπά μου να λέει: «Άντε και με ένα καλό κορίτσι».
Πώς αντέδρασες;
Του απάντησα, κοιτάζοντάς τον βαθιά στα μάτια με πολλή αγάπη και αποφασιστικότητα ότι «εγώ θα χαράξω τη δική μου πορεία και θα κάνω αυτό που θέλω και το ξέρεις». Μπορεί εκείνη στη στιγμή και να πληγώθηκε, μπορεί να ήταν εκείνη και η στιγμή που το κατάλαβε κιόλας. Μετά ο υπέροχος πατέρας μου, μου απάντησε: «εγώ από εσένα θέλω να είσαι πάντα ευτυχισμένος». Ξέρεις, οι καλοί γονείς, αν θέλουν τα παιδιά τους να είναι ευτυχισμένα, πρέπει να τα δεχτούν όπως είναι, χωρίς προϋποθέσεις. Αν δεν το κάνουν, τότε δεν είναι καλοί γονείς. Επίσης, όλο αυτό που έχω ζήσει, οι επιτυχίες που είχα από πολύ μικρός, η οικονομική ανεξαρτησία από τα 14 μου με βοήθησαν να αισθάνομαι ασφαλής και σίγουρος.
Πώς ήταν η ζωή στη Θεσσαλονίκη για ένα γκέι αγόρι που ασχολείται με την ενόργανη;
Η ζωή του πρωταθλητισμού είναι πολύ δύσκολη από μόνη της. Στο παρελθόν είχα αντιμετωπίσει και κάποια ομοφοβικά περιστατικά. Θυμάμαι, μια φορά, τρία άτομα να με πλησιάζουν κάνοντας μου ομοφοβικά σχόλια. Γενικά δε δίνω σημασία, γιατί πιστεύω πως σ’ ενοχλεί αυτό που τελικά αφήνεις να σε ενοχλήσει. Όταν όμως αυτό ξεπερνά τα όρια, όταν δηλαδή ο άλλος αρχίζει να σε σπρώχνει και να χειροδικεί, τότε πρέπει να αντιδράσεις. Επειδή έχω έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα, έτσι πιστεύω, ειδικά όταν απειλούμαι και επειδή λόγω αθλητισμού έχω ένα δυνατό σώμα δε φοβάμαι, όταν χρειαστεί, να διαπληκτιστώ και να αμυνθώ με επίθεση. Φυσικά, η λύση είναι να μιλάς γι΄αυτά τα περιστατικά και να ζητάς υποστήριξη, αλλά θυμάμαι τότε ήταν και μία εποχή που οι δάσκαλοι για παράδειγμα δεν έδιναν και μεγάλη σημασία.
Έχεις ζήσει αντίστοιχα περιστατικά στον χώρο του αθλητισμού;
Ναι έχω ζήσει. Όχι, όμως, από υψηλού επιπέδου αθλητές και κυρίως από το εξωτερικό. Εγώ από πιτσιρίκι έκανα μπαλέτο. Αυτό οι μεγάλες σχολές, όπως της Κίνας και της Ρωσίας, το θαύμαζαν και το εκτιμούσαν. Υπήρχαν όμως και κάποιες άλλες χώρες, που έκαναν -ξέρεις- αστειάκια και φοβικά σχόλια. Φυσικά και δεν μπήκα στη διαδικασία να αλλάξω το τεχνικό και καλλιτεχνικό μέρος της προπόνησής μου. Και για να είμαι ειλικρινής αυτό ήταν τελικά που ξεχώρισε και εκτιμήθηκε, όπως για παράδειγμα από το ολοσέλιδο των Νew York Times και της Corriere della Sera, αλλά και από τον πρόεδρο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Γυμναστικής, Βruno Grandi, που επίσημα είπε «ο Ιωάννης ξανάφερε την τέχνη στο άθλημά του».
Σκέφτηκες ποτέ ότι η σεξουαλική σου ταυτότητα θα μπορούσε να σου δημιουργήσει πρόβλημα στην καριέρα σου ως αθλητής;
Όχι, γιατί πίστευα τόσο πολύ στον εαυτό μου και στο όνειρό μου, που δεν υπήρχε περίπτωση, κανείς και για κανέναν λόγο να με σταματήσει. Όταν εγώ έφερα τις διακρίσεις που έμειναν στην αθλητική ιστορία, ήξερα τι ήμουν. Γνώριζα βέβαια ότι το κομμάτι της σεξουαλικότητας μου, θα σχολιαζόταν από κάποιους, αλλά ειλικρινά δε με ένοιαζε. Ακόμα και όταν στο κομμάτι της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα. Είχαν δηλώσει άλλο όνομα, ενώ είχα πάρει την ονομαστική πρόκριση, επειδή υπήρχε πρόβλημα με την ομοσπονδία προς το πρόσωπό μου και τον προπονητή μου. Είχα πει τότε ότι «θα τους φάω το λαρύγγι» αν διανοηθούν να μου στερήσουν το όνειρο, για το οποίο τόσο σκληρά δούλεψα και ότι «θα πρέπει να περάσουν πάνω από το πτώμα μου».
Νιώθεις δηλαδή ότι υπήρχαν κάποιοι που είχαν πρόβλημα που ένα γκέι παιδί έφερνε τόσες πολλές διακρίσεις; Εθνικές διακρίσεις.
Ότι κάτι τέτοιο υπήρχε, υπήρχε. Το ότι δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι, ήταν η δική μου απάντηση απέναντι τους.
Αισθάνεσαι περήφανος που σε μια χώρα που εξακολουθεί να φοβάται το διαφορετικό, ένα γκέι άτομο έφερε όλες αυτές τις εθνικές διακρίσεις και μάλιστα οι πρώτες για την ιστορία του αθλήματός του;
Είσαι τρελός; ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!!! Αισθάνομαι περήφανος και δικαιωμένος. Και αυτό είναι κάτι που θέλω να εμψυχώσει και να εμπνεύσει τα νέα παιδιά, ώστε να μην παρατάνε τα όνειρά τους.
Μετά τους Ολυμπιακούς και τις επιτυχίες σου, θυμάμαι πως η ζωή σου μπήκε στο μικροσκόπιο. Πόσο εύκολο ήταν να ζήσεις τον έρωτα σε μια, μάλιστα, τόσο ευαίσθητη ηλικία;
Επειδή ήμουν πολύ ερωτευμένος και αφοσιωμένος σε αυτό που έκανα, δεν αισθάνθηκα ποτέ αυτή την καταπίεση. Αλλά δεν ήταν και τόσο δύσκολο να ζήσω τον έρωτα, μιας και μέσα στον χώρο του αθλητισμού υπήρχε πολύ έντονα το φλερτ από όλους μας.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο θα μείνουν στην ιστορία ως αυτοί με τις περισσότερες ανοιχτά ΛΟΑΤ+ συμμετοχές. Δυστυχώς, καμία τέτοια συμμετοχή δεν είναι από την Ελλάδα. Γιατί, πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Από το 2000 έχουν γίνει αρκετά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω, δηλαδή ότι σήμερα τα παιδιά στην Ελλάδα έχουν λιγότερους φόβους στο να εκφράσουν τη διαφορετικότητα τους. Βέβαια, τα βήματα που πρέπει να γίνουν, σε σχέση με την αποδοχή, είναι ακόμη πολλά, κυρίως σε χώρους όπως ο πρωταθλητισμός, όπου υπάρχουν ακόμα αρκετά στερεότυπα. Πιστεύω ότι είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο με θετικό πρόσημο.
Ο Ιωάννης Μελισσανίδης αποδέχεται τον τίτλο του πρώτου ανοιχτά γκέι Έλληνα Ολυμπιονίκη;
Ναι. Ξέρεις εσύ κάποιον άλλον; (γέλια)
Πώς αισθάνεσαι γι΄αυτό;
Όσο περήφανος αισθάνομαι για τα μετάλλια μου τόσο περήφανος είμαι και γι΄αυτό. Κι άλλο τόσο θα αισθανθώ όταν δε θα χρειάζεται πλέον να μιλάμε γι΄αυτά τα θέματα.
Εσύ γνωρίζεις αθλητές στην Ελλάδα, που είναι ΛΟΑΤ+ αλλά φοβούνται να το πουν δημόσια;
Ναι, υπάρχουν άτομα που ακόμα έχουν τους ενδοιασμούς τους και το σέβομαι.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο ΛΟΑΤ+ παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό;
Να μην καταπιέσει ποτέ τη ζωή του και τα θέλω του. Να δεχθεί τη φύση του και να κάνει focus σ΄αυτό που αγαπά, χωρίς εκπτώσεις. Η μαγκιά, η λεβεντιά και η πραγματική νίκη είναι να δείχνεις αυτό που είσαι κι όχι να προσποιείσαι ότι είσαι αυτό που θέλει η κοινωνία. Αν έχει πρόβλημα η κοινωνία, που εγώ ως συνειδητοποιημένος άνδρας θέλω να ερωτευτώ έναν άλλο άνδρα, ας ψάξει αυτή να λύσει το πρόβλημα της.
Δε γίνεται να μη σε ρωτήσω για το περιστατικό στον προκριματικό αγώνα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ και εκείνα τα φοβικά δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν μετά.
Όλο αυτό είχε ξεκινήσει ενορχηστρωμένα από μια μερίδα δημοσιογράφων. Εγώ στους αγώνες ήμουν αρκετά συνειδητοποιημένος. Θυμάμαι ένα περιστατικό, που ένας δημοσιογράφος με είχε τραβήξει απαιτώντας να του δώσω συνέντευξη. Και εγώ τότε του απάντησα ότι «εγώ ήρθα για να αγωνιστώ και όχι για να δίνω συνεντεύξεις». Επίσης, να σου πω, πως δεν ήμουν ποτέ διπλωμάτης με κάποιον δημοσιογράφο, ώστε να μη γράψει κάτι. Δεν με ένοιαζε καθόλου να είμαι αρεστός σε κάποιους ανθρώπους. Αυτό, βέβαια, είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα παρεάκι, που άρχισε να γράφει ειρωνικά πράγματα για εμένα, έτσι με ομοφοβικές αναγνώσεις, με αποκορύφωμα τον εναγκαλισμό μου με τον προπονητή μου, τον οποίο χρησιμοποιήσαν με αισχρότητα, γράφοντας τίτλους τύπου: «Ο Ιωάννης φιλούσε υπέροχα», «Μπράβο κοριτσάρα μου» κλπ. Να αναφέρω ότι η πραγματική φράση του προπονητή μου ξεκάθαρα ήταν «μπράβο παλικαρα μου». Φυσικά, όλο αυτό είχε να κάνει και με το γεγονός ότι είμαι γκέι. Για εμένα αυτή ήταν και η πρώτη ενορχηστρωμένη και αισχρή ομοφοβική επίθεση που δέχτηκα ως αθλητής, την ώρα που αγωνιζόμουν για την Ελλάδα με ένα κάταγμα κοπώσεως και με πέντε κήλες μεσοσπονδύλιου δίσκου στη μέση. Το μέγεθος όλου αυτού ήταν πολύ μεγάλο, γιατί γινόταν δημόσια και σε όλο το πανελλήνιο. Και εγώ τότε ήμουν μόλις 23 ετών. Επειδή είχα αυτούς τους γονείς και αυτόν τον χαρακτήρα στάθηκα όρθιος και αντιμετώπισα την ανανδρία τους με παλικαριά.
Ποια ήταν η δική σου απάντηση σε όλη αυτή την ομοφοβία;
Η 2η Ολυμπιακή διάκριση σε ένα διαφορετικό άθλημα, με το άλμα που έμεινε επίσημα στην ιστορία ως «άλμα Μελισσανίδη», με τον οποίο έγινα ο μοναδικός Έλληνας χρυσός ολυμπιονίκης που έχει δύο ολυμπιακές διακρίσεις σε δύο διαφορετικά αγωνίσματα. Η διάκρισή μου αυτή είναι η απάντηση στην ομοφοβία τους. Έχει τη σημασία του όλο αυτό. Δεν μάσησα, τους μάσησα.
Πότε σταματά όλο αυτό το έντονα αγωνιστικό κομμάτι;
Το 2004.
Και τι έγινε μετά;
Μετά ασχολήθηκα με την αγάπη μου για το θέατρο και τον χορό. Η αγάπη αυτή υπήρχε πάντα. Οπότε, ήρθε πολύ φυσικά. Πήγα στη Βασιλική Ακαδημία Θεάτρου στο Λονδίνο, μετά στην Αμερικανική Ακαδημία και έκτοτε πειραματίζομαι με κάτι που αγαπώ πολύ. Επιλεκτικά και χωρίς να έχω την αγωνία του βιοπορισμού.
Με τι καταπιάνεσαι αυτό τον καιρό;
Με τον Άγγελο Σικελιανό, γιατί είναι και τα 70 χρόνια από το θάνατό του. Σκεφτόμαστε τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο να κάνουμε ένα έργο, που θα έχει εμπνεύσεις από τον «Αλαφροΐσκιωτο» και τη «Σίβυλλα» του Σικελιανού και αντλώντας στοιχεία από τους μύθους που τον ενέπνευσαν, όπως αυτόν του Ίκαρου, συνδυαστικά με τον Πυρρίχιο (σ.σ. ποντιακός χορός). Συζητάμε, επίσης, με τα Ηνωμένα Έθνη για το «Μπολιβάρ» του Νίκου Εγγονόπουλου.
Είναι στα σχέδιά σου η δημιουργία οικογένειας;
Δεν το αποκλείω, αν και δεν είναι εύκολη υπόθεση. Βέβαια, η αγάπη που παίρνεις είναι τεράστια, ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά, τα οποία αγαπώ πολύ.
Πες μας κάτι τελευταίο.
Η δύναμη της μοναδικότητάς μας πηγάζει μέσα από τη διαφορετικότητά μας.
συνέντευξη: Βασίλης Θανόπουλος, φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης, Styling: Χάρης Άνθης, Make up: Ελευθερία Σαββοπούλου
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή για την διάθεση χώρων του Παναθηναϊκού Σταδίου, αλλά και την Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία για την παραχώρηση του αθλητικού εξοπλισμού. Το κορμάκι που φορά ο Ιώαννης Μελισσανίδης στο εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον Νίκο Αποστολόπουλο.
H συνέντευξη φιλοξενείται στο Antivirus 98
Ακολουθεί η συνέντευξη στα Αγγλικά
Ioannis Melissanidis is the first and youngest Olympic, World and European Champion in the history of Greek Artistic Gymnastics and one of the three youngest in the history of World Artistic Gymnastics. He is also the only Greek gymnast that has won two Olympic, World and European Championship on two different sports and the only Olympic Champion who officially competed in artistic individual all-around. But, apart from all these, Ioannis Melissanidis is the first Greek Olympic Champion who openly talked about his sexual orientation, breaking the barrier of homophobia in the sports world.
If I was asking you to share a childhood memory, who would that be?
Me, around 7 years-old, watching gymnasts with those wonderful bodies performing their routines on TV. It felt like they were flying… like Icarus. At that moment I realised that I want to fly too. That was the beginning of my passion for what is called “artistic gymnastics”
How easy was it for you to express that passion?
When I first talked to my parents, they weren’t happy. They didn’t like it. Most likely because they weren’t so much of sports fans. They wanted their kids to stay focused on their studies and music. At that time football and basketball were the most famous sports. There was a negative stereotype about masculinity and homophobia in artistic gymnastics as well. Which is rather funny, especially if you think that artistic gymnastics are more difficult and dangerous and not easy for everyone to follow. If you can’t do it, you choose football (laughing). But I wanted to fling myself into gymnastics so much that I came on strong after my parents response and I stopped eating. Two days after the decided to have me enrolled in artistic gymnastics classes.
When did you start realising your sexuality?
Since I was very young. But my first flirting started when I was around 12-13 years-old. I had a fling with some girls, I’ve been through that stage, but I realised quite early that I like people of the same sex
How do you self-identify in terms of Sexual Orientation?
As a gay man
Do you remember the first time you openly talked to someone?
The first time I openly discussed about it was when I was 14 with my best friend who is gay as well. It happened simultaneously. I think coming out is a necessity
What do you mean by that?
I understand that it is necessary now, but if you think that a straight person never needed to come out about his sexual orientation, you can see the discrimination. I feel that society enforces us LGBT+ people to make a statement about our identity and that’s rather discriminative and (“against human rights”). Like I said before, I understand that it is necessary because when famous people like athletes, artists, scientists even a consultant in Prime Minister’s office come out as LGBT+ they can influence and gain visibility for young people and more
Did you discuss your sexuality with your parents?
We never had “the talk”. It came naturally. My life has been very clear form the beginning. I was already in competitive sports, so that big sexual awakening came lately. Even after that, I’ve never tried to hide anything from my parents. It wasn’t needed. I have a memory of my father telling me, before I start being independent, “may you find a good wife”.
What was your response to that?
I looked into his eyes with love and determination and I told him “I will decide which course to take in life and I will do what I want to do and you know that”. At that certain moment maybe he was hurt but he came across a realisation, too. After that, my wonderful father told me “I just want you to be happy forever”. You know, if parents want their kids to be happy they have to accept them for who they are with no conditions. If they don’t, they are not good parents. Also, all these things I’ve lived, the success I vaulted since I was very young, being financially independent since I was 14 years-old helped me to feel safer and stronger
How was growing up in Thessaloniki for a gay boy that does gymnastics?
Being a high level athlete it’s rather difficult. In the past, I came across some homophobic bullying. I remember once three people came close to me and started making homophobic comments. Generally I don’t care, because I think that what bothers you is what you allow yourself to be bothered from. But if it crosses the line, especially if they start pushing and physically assaulting me, I have to respond. Because I believe I have a very strong personality, especially if I am attacked, and I have an athlete’s body I am not afraid to defend myself and clash, when needed. Of course, you have to talk and seek support, but at that time not even teachers were paying attention to those things
Have you experienced incidents like that in the sports world?
Yes I have. Mostly from foreign and not from high level athletes. I was practicing ballet since I was a kid. The big schools of ballet, like China and Russia, they admire and they look up to it. There were athletes from other countries that, you know, they were making fun with homophobic comments. Of course, I’ve never thought about changing the athletic and the artistic parts of my training. And to be honest, that was the thing that shined and was respected, for example on “New York Times” and “Courier della Sera”, even Bruno Grandi, the President of International Gymnastics Federation, who officially stated that “Ioannis brought the art back to the gymnastics”
Were you ever concerned that your sexual orientation could cause trouble on your career as an athlete?
No, I believed so much in myself and my dreams that there was no way any person for any reason could stop me. When I won the championships I knew exactly who I was. I also knew that part of my sexuality would be commended but I didn’t really care. Even in the Olympic Games of Atlanta. Although I had personally qualified, they had registered someone else because the federation had “issues” with me personally and my coach. I had said then that I am absolutely not going to accept this and that they will only deprive me of my dream over my dead body!
Do you feel that there have been people that had problem with the fact that a gay boy had been winning so many championships? National titles?
Of course there have been. The fact that they couldn’t do anything about it was my response
Do you feel proud that you as a gay person won all these titles for Greece, the first ones in the history of Gymnastics, while there is still discrimination and homophobia in Greece
Are you kidding me? FOR SURE!!! I fell proud and vindicated. And that is a thing that I want to inspire and encourage young people, they should never give up on their dreams
I remember that after the Olympic games and your success in them your personal life went under the microscope. How easy was it for you you to connect romantically, especially in that young age?
I never felt that type of oppression because I was focused and in love with what I had been doing. But it wasn’t that difficult to find romance because in sports world flirting is quite intense
The Olympic Games of Tokyo will be remember as the ones with the most LBGT+ participating athletes. Unfortunately, none of them is from Greece. Why do you think this happens?
Since 2000 there have been steps taken towards that direction. I believe that kids in Greece have less fear to express their diversity these days. But the steps that should be taken that have to do with acceptance are way much more, especially in high level sports that there are still so many stereotypes. I believe we are moving to the right direction
Does Ioannis Melissanidis accept the title of the first openly gay Olympic Champion?
Yes. Do you know anybody else?
How do you feel about that?
I am as proud as I am for my medals. And I will be even more when there will be no need to talk about topics like this
Do you know if there are any Greek LGBT+ athletes who they are afraid to talk openly about it?
Yes, there are people that they are still concerned and I respect that
Which would be your suggestions to a young LBGT+ kid who wants to get into sports?
To never suppress its life and its will. To accept its sexuality and be focused on what they love, without exceptions. The true win is to show everyone who you are and not to pretend to be what society wants you be. If the society has any concerns about the fact that I, a fully realised man, want to fall in love with another man, it’s a problem the society should solve
I feel like I have to ask you about the occurrences on the qualifying tournament for London Olympics and the homophobic articles that followed the occurrences
That was orchestrated by a small group of journalists. In those Games I was fully realised. I remember an incident where a journalist tried to pull me over demanding an interview. I told him that “I am here to compete not to be interviewed”. To be honest, I was never a diplomat with any journalist in order for him not to write something about me. I didn’t want to be liked by certain people. The result was that the small group of journalists started writing taunting articles about me, with homophobic content, and went over the top when I embraced my coach and they started writing insulting titles such as “Ioannis is a good kisser”, “Well done big girl” etc. Just to make it clear, my instructor’s exact phrase was “Well done dude”. Of course, all that had to do with the fact that I am gay. For me, that was the first orchestrated outrageous homophobic attack I received as an athlete, especially the time that I was competing for Greece with a fatigue fracture and five intervertebral disc herniations in my lower back. This whole thing was huge because it was happening in public and nationwide. And I was just 23 years-old. The fact that I had these good parents and my strong personality helped me to come through it with bravery
What was your response at this homophobic attack?
My second Olympic Championship in a different sport with the vault that after my performance is named “Melissanidis Vault” and that made me the only Greek athlete that has won two Olympic Championships in two different sports. That title is my response to homophobia. It is rather important. They didn’t break me, I broke them.
When did you stop competing on that high level?
In 2004
And what came next?
I focused on my passion for theatre and dance. I have always been passionate about them. So it came naturally. I studied in Royal Academy Of Dance in London, then in the American Academy and since then I experiment with something that I’m passionate about. Selectively and without concerns about my livelihood
What are you diving into this period?
I am working on Angelos Sikelianos, it has been 70 years since his death. We are thinking about performing a play in September or October inspired from “Alafroiskiotos” and “Sivylla” abstracting details from the legends that inspired Sikelianos, such as Icarus combined with Pyrricchios (Pontian war dance). We are also talking with United Nations about Nikos Engonopolos’ “Bolivar”
Is creating your own family in your plans?
I don’t say no, though it’s not easy. But the love your experience, especially from the kids, is massive
One last thing?
The powers of our uniqueness rises through our diversity
