Από: Αντίφωνο Κωστής Παπαϊωάννου
Ο κύριος Τάκης Θεοδωρόπουλος μας ενημέρωσε ότι η μικρή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ «αξιοποιεί ψυχολογικά σύνδρομα για την επίτευξη των στόχων της.
Πάσχει από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και την ταλαιπωρούν διάφορες ιδεοληψίες. Υπηρετεί τη νεογλώσσα της πολιτικής ορθότητας και τη θρησκεία της οικολογίας». Ως εκ τούτου, η Γκρέτα «είναι η κόρη που δε θα ήθελε να έχει». Ο κ. Τάκης αυτά. Ως γουοναμπί Ουελμπέκ.
Ο κύριος Αρκάς μας ενημέρωσε ότι η πολιτική ορθότητα σαν τυφώνας σαρώνει τον πλανήτη και δεν τον αφήνει (τον κύριο Αρκά) να είναι η φλόγα που τρεμοφέγγει στο τελευταίο προπύργιο του ελεύθερου κόσμου, στο Ακρωτήριο Πρώτο Θέμα. Δεν τον αφήνει να φωτίζει χοντρές, αδερφές, μαύρους, πράσινους και άλλα εξωτικά πτηνά που φωνάζουν «για να δώσουν νόημα στη μίζερη ζωή τους». Ή αλλιώς: δεν είναι σεξιστής ο Αρκάς. Αυτές είναι τσούλες. Και χοντρές.
Μια υποψία βασανίζει το φτωχό μυαλό μου: μήπως ο κύριος Αρκάς και ο κύριος Τάκης δεν είναι δύο. Μήπως είναι ένας. Για την ακρίβεια, ένας γραφικός μπάρμπας στο καφενείο του χωριού που φωνάζει «χοντρά αστεία» για να ακουστεί πάνω από το τάβλι και την πρέφα. Πάντα μουτρωμένος γιατί ποτέ δεν τον καταλαβαίνουν.
Δεν είναι ότι δε σ’ αφήνουμε να μιλήσεις κύριε Τάκη Αρκά μου, είναι ότι κυλάς αργά και βασανιστικά στην κοιλάδα της μισάνθρωπης και άτεχνης κοινοτοπίας. Στη μπαναλιτέ της δήθεν πρόκλησης.
Πόσο βαρετός και προβλέψιμος πια. Σαν ομιλία μικροβιοτέχνη χορηγού σε γκαλά του Tea Party στo φουαγιέ του Adam’s Mark Hotel στο Κάνσας Σίτι ένα μελαγχολικό απόγευμα του φθινοπώρου.
