Η απάντηση της διαχειριστικής συνέλευσης του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός για την καταγγελία βιασμού στον χώρο.
Πριν απαντήσουμε στις κατηγορίες που έγιναν σε βάρος της διαχειριστικής συνέλευσης του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός, θα ξεκινήσουμε υπενθυμίζοντας ένα πράγμα που θα έπρεπε να είναι προφανές: η καταγγελία ενός βιασμού δεν περιέχει αυτομάτως και τον ορθό τρόπο επίλυσης του ζητήματος.
Η λεπτομερής εξέταση και σε βάθος συζήτηση σχετικά με τον βιασμό που καταγγέλθηκε ότι συνέβη σε πάρτυ αυτοργανωμένης θεατρικής ομάδας που διοργανώθηκε στο Εμπρός στις 9 Μαρτίου, δεν επέτρεψε στην Ανοιχτή Συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός να καταλήξει γρήγορα και άμεσα σε μια ανακοίνωση σχετικά με το γεγονός.
Οι διαφορετικές τοποθετήσεις για τo ποιος πρέπει να είναι ο συλλογικός μας τρόπος αντίδρασης απέναντι σε ένα πρωτοφανές και φρικτό γεγονός και οι αντιδικίες που προέκυψαν, επέβαλλαν στη συνέλευση να αφιερώσει χρόνο και ενέργεια ώστε να αναπτύξει νέες πρακτικές και να ενδυναμώσει πάγιες μεθοδολογίες αντισεξιστικής περιφρούρησης του χώρου. Αυτό δυστυχώς έδωσε το δικαίωμα να κυκλοφορούν συκοφαντικά κείμενα και παραπλανητικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και στοχοποιούν το Εμπρός καθώς και το ευρύτερο αναρχικό, ελευθεριακό κοινωνικό κίνημα και τις αντιδομές του στην Ελλάδα. Το Εμπρός δε βρίσκεται στη σφαίρα του φαίνεσθαι αλλά του είναι και του πράττειν. Δε διαθέτει «γραφείο τύπου» ή εκπροσώπους ώστε να απαντά άμεσα στην κάθε δημόσια επίθεση που δέχεται -απάντηση που απαιτεί συνελεύσεις, σκέψη και διαβούλευση ανάμεσα σε πολύ διαφορετικά άτομα. Αυτό που συνειδητοποιούμε είναι πως ο κανιβαλισμός των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δε διαχωρίζει συστημικούς από κινηματικούς χώρους και είμαστε όλοι εκτεθειμένοι στις ανεξέλεγκτες καταστάσεις που δημιουργεί αυτή η συνθήκη.
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους η συνέλευση δεν μπόρεσε να στοιχειοθετήσει έγκαιρα κοινή θέση και να συντάξει άμεσα ενημερωτικό κείμενο σχετικά με το γεγονός. Ελπίζουμε αυτό να γίνεται κατανοητό λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης και των πολλών προεκτάσεων που αυτή λαμβάνει. Βιώνοντας την αντικινηματική συμπεριφορά ομάδων και ατόμων, που με αποκλειστικό σκοπό την προώθηση μιας εξειδικευμένης πολιτικής ατζέντας, φέρνουν στο στόχαστρο της καταστολής καταλήψεις και κοινωνικά κέντρα διασπείροντας ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον του Εμπρός και άλλων κινηματικών χώρων όπως και εναντίον των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτά τα εγχειρήματα, επιδιώκουμε με αυτή την ανακοίνωση μας να απαντήσουμε και να ενημερώσουμε τους φίλους και τις φίλες του Εμπρός, όπως επίσης και όσους/ όσες συμμετέχουν και στηρίζουν το εγχείρημα και διοργανώνουν εκδηλώσεις στο χώρο. Εκφράζουμε την ανάγκη να αναζητηθούν τρόποι ώστε όλοι μαζί να ενδυναμώσουμε την αντισεξιστική και αντιρατσιστική περιφρούρηση του εγχειρήματος.
Υπενθυμίζουμε σε όλους και όλες ότι για τη διοργάνωση, οικονομική διαχείριση, περιφρούρηση και καθαριότητα της κάθε εκδήλωσης που οργανώνεται στο Εμπρός, την αποκλειστική ευθύνη φέρει η διοργανώτρια ομάδα, θίασος, συλλογικότητα, κοινωνικό κίνημα κ.λ.π.
Ρόλος της ανοιχτής εβδομαδιαίας διαχειριστικής συνέλευσης του Εμπρός, όσον αφορά τις εκδηλώσεις, είναι να βοηθήσει με όποιο τρόπο της ζητηθεί, να συνδράμει στην παροχή υλικοτεχνικής υποδομής και να συμβουλεύσει, μέσα από τη συλλογική εμπειρία που έχει αποκτηθεί από την πολύχρονη λειτουργία του εγχειρήματος, σχετικά με όλα όσα πρέπει να προσεχθούν από τη διοργανώτρια ομάδα κατά την διάρκεια της εκδήλωσης. Ανάμεσα σε αυτά είναι πάντα η περιφρούρηση του χώρου από ρατσιστικές, σεξιστικές και βίαιες συμπεριφορές και η ομαλή διαχείριση τέτοιων συμβάντων, εάν και εφόσον καταγγελθούν ή υποπέσουν στην αντίληψη των παρευρισκομένων, με την απομάκρυνση από τον χώρο του ατόμου που έχει εκδηλώσει τις ανάλογες συμπεριφορές.
Η ανοιχτή συνέλευση του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός δεν είναι μια πολιτική ομάδα, δεν είναι κολεκτίβα, συλλογικότητα ή οργάνωση. Σε αυτή συμμετέχουν κάθε βδομάδα άνθρωποι με διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές και προσλαμβάνουσες, με διαφορετικό βαθμό κατανόησης των πολιτικών και κινηματικών διαδικασιών που η εμπλοκή τους στο εγχείρημα κυμαίνεται από τη συζήτηση μιας πρότασης ή την προετοιμασία κάποιας εκδήλωσης έως τη σταθερή και συνεχή συμμετοχή τους στη συνέλευση και στη λειτουργία του χώρου. Με βάση τον αποκλεισμό πολιτικών κομμάτων, ΜΚΟ, εμπορικών εταιριών, και αντικινηματικών υποκειμένων όπως φασίστες, ομοφοβικοί, σεξιστές, πρεζέμποροι και βίαια άτομα, το Εμπρός φιλοξενεί στην καθημερινή του λειτουργία, ένα πολύ μεγάλο αριθμό δημιουργικών ανθρώπων και ακτιβιστών σε μια υπερπληθώρα εκδηλώσεων, θεατρικών παραστάσεων, προβολών, ομιλιών, μουσικών συναυλιών, συνελεύσεων, μαθημάτων, εργαστηρίων και πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης αυτοργανωμένων αντιεραρχικών ομάδων και κοινωνικών κινημάτων. Η μεταβαλλόμενη, ρευστή και ανομοιογενής σύνθεση της συνέλευσης -αποτέλεσμα της ευρείας κοινωνικής απεύθυνσης του εγχειρήματος- δημιουργεί έδαφος ελεύθερης έκφρασης, απαιτεί όμως, την ίδια ώρα, από τους σταθερούς συμμετέχοντες, μια διαρκή επαγρύπνηση για την αντιμετώπιση αντικινηματικών συμπεριφορών και την επιτέλεση μιας συνεχούς διαδικασίας διαλόγου και συνεκπαίδευσης πάνω στα ζητήματα που προκύπτουν και αφορούν στην κοινωνική πραγματικότητα και στην καθημερινή λειτουργία του εγχειρήματος.
Πάγια τακτική του Θεάτρου Εμπρός ώστε να αποφεύγεται το ιδεολογικο-πολιτικό «καπέλωμα» όσων παρουσιάζουν εκδηλώσεις στον χώρο είναι η πολύ σπάνια σύνταξη και δημοσίευση ανακοινώσεων από τη γενική συνέλευση. Κατά βάση, ανακοινώσεις του Εμπρός δημοσιεύονται, έως τώρα, σε περιπτώσεις κρατικής καταστολής και φασιστικών επιθέσεων εναντίον του ίδιου του χώρου ή άλλων καταλήψεων του ελευθεριακού κοινωνικού κινήματος.
Το Εμπρός είναι ένας ανοιχτός, δημόσιος κατειλημμένος χώρος με ελεύθερη πρόσβαση για πάνω από 1000 επισκέπτες την εβδομάδα, με ένα καθημερινό, πολύμορφο, πολιτιστικό, κοινωνικό και πολιτικό πρόγραμμα εκδηλώσεων που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινωνικό φάσμα ανθρώπων με πολύ διαφορετικές πολιτισμικές και πολιτιστικές καταβολές. Είναι καθημερινό στοίχημα για όσες και όσους συμμετέχουμε στην εβδομαδιαία συνέλευση και στην καθημερινή λειτουργία και φροντίδα του χώρου να επιτυγχάνουμε διαδικασίες συνεκπαίδευσης για όλα τα ζητήματα που προκύπτουν χωρίς να επιβάλλουμε καταστάσεις κοινωνικού αποκλεισμού (πογκρόμ, face control) και ρατσιστικής απόδοσης ευθυνών σε όσους επιθυμούν να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις.
Το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός, όντας στο κέντρο μιας καπιταλιστικής μητρόπολης σε βαθιά κοινωνική κρίση, έχει καθημερινά ν’ αντιμετωπίσει όλα τα κοινωνικά φαινόμενα βίας, ρατσισμού, σεξισμού και αλλοτρίωσης που βασανίζουν τις καπιταλιστικές μητροπόλεις στην εποχή μας. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στο εγχείρημα συναντιούνται, συζητούν και αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα που προκύπτουν στην εβδομαδιαία συνέλευση και παρεμβαίνουν άμεσα και έμπρακτα σε οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει, με στόχο πάντα την προστασία των επισκεπτών, όσων δραστηριοποιούνται εκείνη την στιγμή στον χώρο και γενικότερα του ίδιου του εγχειρήματος.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ για τα γεγονότα της εκδήλωσης του Σαββάτου 9 Μαρτίου.
Τη συγκεκριμένη βραδιά στο Εμπρός έγινε πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης αυτό-οργανωμένης θεατρικής ομάδας που επρόκειτο να παρουσιάσει την παράσταση της μέσα στις επόμενες εβδομάδες στον χώρο του θεάτρου. Το πάρτυ σκοπό είχε την συνεύρεση των συντελεστών και των φίλων του θιάσου και την κάλυψη των εξόδων για τη δημιουργία σκηνικών και κοστουμιών της παράστασης. Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας η διοργανώτρια ομάδα έλαβε ένα μήνυμα στο facebook από μία κοπέλα η οποία έγραφε ότι ένας φίλος της έχασε ένα μενταγιόν στο χθεσινό πάρτυ και ρωτούσε μήπως κάποιος το βρήκε. Το βράδυ της Κυριακής 10 Μαρτίου στην ανοιχτή συνέλευση του Εμπρός η ίδια κοπέλα εμφανίστηκε και άρχισε να ψάχνει μόνη της στα σκαλιά που βρίσκονται στο πίσω μέρος της κεντρικής σκηνής του θεάτρου. Όταν κάποιοι τη ρώτησαν τί ψάχνει αυτή απάντησε πως έψαχνε κάτι που είχε χάσει ένας φίλος της στο χθεσινό πάρτυ.
Αργότερα η γυναίκα αφηγήθηκε στη συνέλευση πως περνώντας έξω από το Εμπρός γύρω στις 5 το πρωί, είδε ένα άγνωστο σε αυτήν αγόρι να κλαίει στην πλατεία της εκκλησίας δίπλα στο Εμπρός και τον ρώτησε από πού είναι και αν είναι καλά. Αυτός της είπε πως είναι από την Ισπανία και ότι βιάσθηκε στο Εμπρός. Εκείνη τότε μπήκε στο χώρο, στον οποίο είχε απομείνει λίγος κόσμος, πήγε στο μπαρ και έκανε, στα αγγλικά, την κλασική ερώτηση (από ανθρώπους που δε γνωρίζουν τη λειτουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου χώρου) «Ποιος είναι υπεύθυνος εδώ;» παίρνοντας από την κοπέλα που ήταν στο μπαρ, ίσως λανθασμένα, την κλασική καταληψιακή απάντηση «δεν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος», εννοώντας πως όλοι εδώ είμαστε ίσοι. Εκείνη έφυγε πριν προλάβουν να τη ρωτήσουν τί χρειάζεται κι αν μπορούν να βοηθήσουν σε κάτι. Έμεινε κάποια ώρα με το παιδί έξω στην πλατεία, όπου ήταν και κάποιοι φίλοι του. Κανένας τους δεν ενημέρωσε την ομάδα που διοργάνωνε το πάρτυ για τίποτα και μετά από κάποια ώρα έφυγαν.
Φυσικά η σοβαρότητα της καταγγελίας άνοιξε μια πολύωρη συζήτηση όπου διατυπώθηκαν εύλογα ερωτήματα. Για τους περισσότερους ήταν άξιο απορίας πώς δεν καταγγέλθηκε από κανέναν άμεσα, την ίδια στιγμή στο πάρτυ ένα τέτοιο γεγονός, ώστε ν’ αντιμετωπισθεί από την περιφρούρηση της διοργανώτριας ομάδας και κυρίως πώς δεν έγινε αντιληπτό από κανέναν, εφόσον το σημείο που υποδείκνυε αρχικά και για αρκετή ώρα η καταγγέλλουσα ήταν στην πίσω πλευρά της σκηνής του θεάτρου, δηλαδή σε κοινή θέα. Την άποψη αυτή την εξέφραζαν άτομα που ήταν στο πάρτυ μέχρι το πρωί, είχαν δηλαδή φυσική παρουσία στο χώρο, δεν έλεγαν τί νομίζουν αλλά τί έχουν παρατηρήσει κατά την διάρκεια της βραδιάς. Αυτός ο ίδιος προβληματισμός (που από κάποιους εκλαμβάνεται ως «άρνηση βιασμού») ήταν που οδήγησε στο να βρεθεί τελικά ο πραγματικός χώρος στον οποίο συνέβη το γεγονός. Η συνέλευση αναλώθηκε για πολύ ώρα όχι στην άρνηση του συμβάντος αλλά στη διερεύνηση του μέρους όπου έγινε ο βιασμός.
Συγκεκριμένα, η διχογνωμία, σχετικά με το ακριβές σημείο που έγινε ο βιασμός, ανάμεσα σε ένα μέλος της συνέλευσης που είχε παραμείνει πολλές ώρες σε εκείνη την πλευρά περιφρουρώντας την εκδήλωση και την κοπέλα που έκανε την καταγγελία, ήταν αυτό που εκμεταλλεύθηκαν διάφοροι και διάφορες για να στοιχειοθετήσουν την κατηγορία ότι στο Εμπρός κάποιοι αμφισβήτησαν την καταγγελία του βιασμού. Κανένας και καμιά δεν αρνήθηκε ποτέ την καταγγελία. Απλά κάποιοι και κάποιες προσπαθούσαν να εξηγήσουν στην κοπέλα πως μάλλον έγινε κάπου αλλού. Τελικά μετά από μια φάση ασυνεννοησίας κάποιος από τη συνέλευση αναρωτήθηκε μήπως το θύμα εννοούσε τη σκάλα ψηλά στο τέρμα των θέσεων που οδηγεί κάτω από τις κερκίδες του Εμπρός, όπου και βρέθηκε το εν λόγω μενταγιόν.
Ο χώρος αυτός είναι εξαιρετικά δυσπρόσιτος, χώρος αποθήκευσης υλικών και σκηνικών, σημείο όπου κανείς δεν μπορεί να έχει οπτική επαφή. Αυτό εξήγησε σε όλους μας πώς δεν έγινε τίποτα αντιληπτό ούτε από την περιφρούρηση, ώστε να επέμβει, ούτε από τους παρευρισκόμενους που, ό,τι και αν συμβεί, συνδράμουν άμεσα στην αντιμετώπισή του.
Η τελική ομόφωνη απόφαση της συνέλευσης ήταν να δημιουργηθεί μια ομάδα από μέλη του θιάσου που διοργάνωσε το πάρτυ και από άτομα της διαχειριστικής συνέλευσης, η οποία ανέλαβε να έρθει, μέσω της κοπέλας, σε επαφή με το θύμα, εφόσον εκείνος το επιθυμούσε, για να του προσφέρει κάθε πιθανή βοήθεια ή υποστήριξη.
Μία εβδομάδα μετά, στην επόμενη συνέλευση, πληροφορηθήκαμε από τα άτομα που συμμετείχαν στην ομάδα αυτή ότι ο νεαρός Ισπανός δεν ένιωθε έτοιμος για κάποια επικοινωνία και ότι μετά από 2 μέρες γύρισε στη χώρα του. Η επαφή με την κοπέλα συνεχίστηκε για αρκετές μέρες σε συμβουλευτικό και υποστηρικτικό επίπεδο, και σταμάτησε κάποια στιγμή καθώς δεν υπήρχε περαιτέρω ενημέρωση. Στη συγκεκριμένη συνέλευση, επίσης, πάρθηκε απόφαση να αποκλειστεί πλήρως η πρόσβαση στο χώρο του θεάτρου που έγινε ο βιασμός για την αποφυγή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον, απόφαση που πραγματώθηκε άμεσα.
Η συζήτηση για το ποια μπορεί και πρέπει να είναι η στάση του Εμπρός σε αυτή ή σε άλλες ανάλογες καταστάσεις είναι ανοιχτή, διαρκής και αφορά την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Άλλωστε για τους περισσότερους και τις περισσότερες από εμάς που αγωνιζόμαστε για την πανανθρώπινη απελευθέρωση και δεν φοράμε ιδεολογικές παρωπίδες, όλα αυτά τα ζητήματα δεν έχουν αυτόματες απαντήσεις και απαιτούν μακρόχρονη αμοιβαία συνεκπαίδευση. Οι κοινωνίες δεν αλλάζουν με μια ανακοίνωση στο facebook. Η πολιτισμική μεταλλαγή μιας κοινωνίας είναι αργή και βασανιστική διαδικασία και όποιος πιστεύει πως επειδή άλλαξε ο ίδιος μέσα του θα αλλάξουν αυτόματα και τα πάντα γύρω του, ή θα μισήσει τα πάντα γύρω του ή θα πέσει σε κατάθλιψη.
Ειδικότερα, μέσα από την πολυετή, καθημερινή εμπειρία της αυτοοργάνωσης ξέρουμε πως όποιος καμώνεται πως έχει έτοιμες λύσεις μάλλον θέλει να επιβάλλει τις λύσεις του και να αντλήσει πολιτική υπεραξία παρά να λύσει τα προβλήματα, να προστατέψει τα θύματα ή να αποτρέψει κάτι τέτοιο να ξανασυμβεί.
Ακόμα χειρότερο είναι όταν κάποιοι/κάποιες, για να επιβάλουν στο κίνημα τη λογική, την ορολογία, τις μεθοδολογίες και τις πρακτικές τους, απαξιώνουν, συκοφαντούν και βάζουν σε κίνδυνο καταστολής κινηματικούς χώρους, κοινωνικά κέντρα, συλλογικότητες, καταλήψεις και ακτιβιστές. Τα καταστροφικά αποτελέσματα της απόπειρας επιβολής αυτών των πρακτικών τα είδαμε στην Γερμανία, την Αγγλία και τις Η.Π.Α. Είναι χρέος όλων μας να αποφύγουμε τις ίδιες καταστροφικές για το κίνημα πρακτικές.
Σίγουρα, όσες προσπάθειες και αν γίνανε έως τώρα για να αποφευχθεί ένα τέτοιο γεγονός αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και υπάρχουν πολλά περισσότερα που πρέπει να γίνουν. Με αυτό το σκεπτικό, κοινοποιώντας και ενδυναμώνοντας τακτικές που πραγματώνονται όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο αποφασίζουμε:
- 1. Τον αποκλεισμό από τη συνέλευση του ατόμου που έκανε σεξιστικό σχόλιο κατά τη διάρκεια της συνέλευσης της 7ης Απριλίου αλλά και των ατόμων που εξάσκησαν σωματική βία εναντίον του θέτοντας σε κίνδυνο όλο το χώρο και τη ζωή ενός 70χρονου. Φυσικά κανένας αποκλεισμός δεν μπορεί να είναι μόνιμος από έναν ελευθεριακό χώρο αρκεί το άτομο σε βάθος χρόνου να είναι ικανό να κατανοήσει τους λόγους αυτού του αποκλεισμού και της απαράδεκτης συμπεριφοράς του. Οι φρικτές φραστικές επιθέσεις που δέχθηκε το συγκεκριμένο άτομο κατά την διάρκεια της συζήτησης, όπως και πολλά άλλα άτομα της συνέλευσης, δεν δικαιολογούν την συμπεριφορά του. Mας προβληματίζει όμως γενικά, ο λόγος για τον οποίο άτομα που δεν έχουν επιδείξει ποτέ σεξιστικές συμπεριφορές ή ανάλογη φρασεολογία μπορούν να εξωθηθούν αντί προς την κατανόηση της αντισεξιστικής πρακτικής προς την αντίθετη κατεύθυνση. Χωρίς σε καμία περίπτωση να απαξιώνουμε την σημασία του αγώνα ενάντια στον σεξισμό και την Κυριαρχία, την ίδια στιγμή εκφράζουμε τον προβληματισμό μας απέναντι στις μορφές που αυτός λαμβάνει από διάφορους θιασώτες και εκπροσώπους του.
- 2. Ενδυναμώνουμε την αντισεξιστική και αντιρατισιστική συνεκπαίδευση με την δημιουργία αφισσών που θα τοιχοκοληθούν σε όλες τις πλευρές του κτιρίου και θα ενημερώνουν σε 5 διαφορετικές γλώσσες ότι σεξιστικές, ρατσιστικές, βίαιες και αντικινηματικές συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές στον χώρο και θα εξηγούν ποιες είναι σύμφωνα με τον χώρο αυτές οι συμπεριφορές και ποιες είναι οι αρχές λειτουργίας του εγχειρήματος. Δεν θεωρούμε πως αυτή η κίνηση θα μας απαλλάξει από τις ευθύνες μας ή από ανάλογα φαινόμενα, θέλουμε να πιστεύουμε όμως πως η κίνηση αυτή μπορεί να αποτελέσει έναυσμα διαλόγου και επαγρύπνησης ανάμεσα στους επισκέπτες. Η διαδικασία συνεκπαίδευσης φυσικά απαιτεί την διοργάνωση πολύ περισσότερων εκδηλώσεων στον χώρο, μαθημάτων αυτομόρφωσης, φεστιβάλ και ανοιχτών πολύ-συλλεκτικών συναντήσεων διαλόγου και κατάθεσης θεωρίας και πρακτικής πάνω στα ζητήματα του σεξισμού, του ρατσισμού και της μητροπολιτικής βίας.
- 3. Καλούμε τα κινηματικά, πολιτικοποιημένα υποκείμενα και τους ακτιβιστές της πόλης να πλαισιώνουν και να συμμετέχουν ενεργά στις εκδηλώσεις που οργανώνονται στον χώρο του θεάτρου ενδυναμώνοντας τις περιφρουρήσεις των διοργανωτριών ομάδων και διαφυλάττοντας τον χώρο και με την δικιά τους συνεισφορά.
- 4. Καλούμε τις ομάδες που οργανώνουν εκδηλώσεις στον χώρο να συμμετέχουν πιο ενεργά στις εβδομαδιαίες συνελεύσεις του Εμπρός και την καθημερινή λειτουργία του, να ενδυναμώσουν τις περιφρουρήσεις στις εκδηλώσεις τους και να εντείνουν τις προσπάθειες αποτροπής άλλων ή αντίστοιχων φρικτών γεγονότων. Αποφασίζουμε πως από εδώ και πέρα είναι απαραίτητη η στελέχωση από την κάθε διοργανώτρια ομάδα κέντρου υποδοχής των επισκεπτών στην είσοδο που θα ενημερώνει για τα χαρακτηριστικά του χώρου, τον τρόπο λειτουργίας του και τις συμπεριφορές που δεν γίνονται ανεκτές.
- 5. Καλούμε τα υποκείμενα που δέχονται κάθε είδους παραβιαστικές ή βίαιες συμπεριφορές, με όποιον τρόπο και αν αυτές εκλαμβάνονται, να καταγγέλλουν άμεσα αυτά τα γεγονότα στην περιφρούρηση, στους διοργανωτές ή στον χώρο του μπαρ ώστε να μπορεί να είναι άμεση η παρέμβαση και αντίδραση της διοργανώτριας ομάδας. Οφείλουμε να καλλιεργήσουμε την εμπιστοσύνη μεταξύ θύματος και συντρόφων για να σταματήσει η κουλτούρα του βιασμού να εκδηλώνεται ή να αναπαράγεται μέσα στους κοινωνικούς μας χώρους.
- 6. Η παρέμβαση και η διαχείριση μιας καταγγελίας βιασμού με σκοπό την εύρεση του βιαστή και την υποστήριξη του θύματος δεν μπορεί να επιτελεστεί από «ειδικούς». Ο βιασμός είναι μία στιγμή επιβολής και εξουσίας που στηρίζεται πάνω στο φόβο, τον τρόμο και την απειλή. Η καλλιέργεια μιας ευρύτερης αντισεξιστικής κουλτούρας στο κίνημα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία που δεν επιτελείται με την ηθική και πολιτική απαξίωση του κινήματος και των ατόμων που το πλαισιώνουν αλλά με τον διάλογο, την αυτομόρφωση, την επαγρύπνηση και την συμμετοχή όλων μας.
Από τη δική μας πλευρά δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε, όπως τόσα χρόνια, να μαχόμαστε ενάντια στο σεξισμό και την πατριαρχία θέλοντας να αποτινάξουμε από πάνω μας τα κατάλοιπα που κουβαλάμε. Θα συνεχίσουμε να δομούμε ισότιμες σχέσεις και να σαμποτάρουμε τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα που μας επιβάλλονται.
