Antivirus Magazine Team
Το Λεσβιακό Φεμινιστικό Φεστιβάλ επιστρέφει αυτό το σαββατοκύριακο στην Αθήνα με πλήθος εκδηλώσεων καθώς και το πρώτο το πρώτο λεσβιακό catwalk της Αθήνας. Στον χώρο θα υπάρχει, επίσης, βιβλιοπωλείο με επιλεγμένους τίτλους και εκδόσεις. Ας δούμε, όμως πιο συγκεκριμένα κάποια από αυτά τα βιβλία που θα είναι διαθέσιμα στο φεστιβάλ.
Μακάρι να το είχα κάνει νωρίτερα – εκδόσεις Θράκα
«Η συλλογή “Μακάρι να το είχα κάνει νωρίτερα” είναι ένα ποιητικό βιβλίο από τη Νόα Τίνσελ [Βάγια Κάλφα] που μιλά για το πέρασμα ενός λυρικού υποκειμένου στην ελευθερία, από τη ζωή ως “Η μόνη αλλοίθωρη σε όλο το σχολείο”, δια μέσου της απόρριψης της ανάγκης για κοινωνική αποδοχή (“Το να αρέσεις/ Συχνά είναι προσβολή”), στο αγκάλιασμα της ατομικότητας ως κάτι που ελευθερώνει, αντί να στέκεται εμπόδιο στην ελευθερία. Ελευθερία από το δίπολο των φύλων και τους καταπιεστικούς έμφυλους ρόλους, ελευθερία από τις υποκριτικές κοινωνικές συμβάσεις και τις νόρμες που μετατρέπουν την αγάπη σε έλεγχο και τις σχέσεις σε αγώνες δύναμης. Είναι ένα ειλικρινές, αστείο, στενόχωρο και ενδυναμωτικό βιβλίο, ένας μοναδικός συνδυασμός δύναμης και ευαλωτότητας, σαρκασμού και ειλικρίνειας, σκληρής γλώσσας και τέλεια εκλεπτυσμένου ύφους.
Ο γοργόνος και άλλα πλάσματα –εκδόσεις Θράκα
Τα υπέροχα πλάσματα του Σπύρου Χαιρέτη έρχονται να μας κρατήσουν συντροφιά το φετινό καλοκαίρι. Η δροσερή του ποίηση γεμάτη ειρωνεία και αυτοσαρκασμό ίσως και να αποτελεί το πιο δυνατό, λυρικό coming out για φέτος. Μια ποιητική συλλογή τόσο προσωπική που φαίνεται να απαντά στο συλλογικό ΛΟΑΤΚΙΑ+ υποσυνείδητο. Υπάρχει νοικοκυριό χωρίς μια τοσοδούλα ντουλαπίτσα; Πόσα από μας ερωτεύτηκαν γοργόνους και άλλα πλάσματα; Πόσα από μας κλάψαμε στο μαιευτήριο όταν ο γιατρός ενημέρωνε τους γονείς μας για το βιολογικό μας φύλο; Πόσα από μας καταναλώσαμε τον έρωτα μέσω εφαρμογών και social media;
Ανθολογία Ελληνικής Κουήρ Ποίησης –εκδόσεις Θράκα
Είναι το queerness μορφή αντι-λόγου με αισθητικές και πολιτικές προεκτάσεις; Μέχρι και την έκδοση του συλλογικού έργου Ανθολογία Ελληνικής Κουήρ η προσπάθεια ανάδειξης ελληνικών queer φωνών φαντάζει ανεπαρκής. Πρόκειται για ένα εγχείρημα στη βάση του οποίου συνενώνονται η ποιητική πράξη, η πολιτική θέση και τo queerness, για την πρώτη απόπειρα διερεύνησης ενός αχαρτογράφητου ακόμα πεδίου για τα εγχώρια δεδομένα. Οι διάφοροι καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί συμμετέχοντες προσπαθούν να επανεννοήσουν όρους και έννοιες όπως η συγγένεια, ο γάμος, η ταξικότητα, ο ακτιβισμός, η θρησκεία, η ορατότητα, η εθνική ταυτότητα, η ψυχική υγεία, οι σεξουαλικές πρακτικές.
Οι νταλίκες και τα γυναικάκια τους – εκδόσεις Futura
Είναι η νταλίκα, η “μυθική ανδροπρεπής λεσβία”, όπως υπονοεί και το όνομά της, ένας ταξικά -πέρα από έμφυλα- προσδιορισμένος όρος; Υπάρχει σύνδεση μεταξύ πολιτισμικών, ταξικών, εντέλει εθνικών ιδανικών με τις έμφυλες ταυτότητες, τις σεξουαλικές πρακτικές, τους τρόπους που το σώμα βιώνει/βιώνεται και απολαμβάνει/απολαμβάνεται; Η παρούσα έρευνα αφορά τη θηλυκή αρρενωπότητα, τον θηλυκό ανδρισμό, και κατ’ επέκταση την έμφυλη διαφορά εντός των γυναικείων ομοερωτικών/λεσβιακών σχέσεων.
Οι τόποι της γέννας εκδόσεις Futura
Ιατρικοποίηση, τελετουργία & μητρική υποκειμενικότητα
Ο τοκετός είναι ένα έντονα κοινωνικό όπως και χωρικό φαινόμενο, παντού και πάντοτε πολιτισμικά και τοπικά προσδιορισμένο. Η κοινωνική φύση της φροντίδας της αναπαραγωγής έχει μελετηθεί εκτενώς τις τελευταίες δεκαετίες από την ανθρωπολογία, την κοινωνιολογία, το φεμινιστικό κίνημα, και από τη μαιευτική και την ιατρική επιστήμη. Αντίθετα, η αλληλεπίδραση των διαδικασιών του τοκετού και της διαχείρισής του με το περιβάλλον στο οποίο συμβαίνει, αν και αναγνωρίζεται ως σημαντική τα τελευταία χρόνια, είναι προς το παρόν μόνο περιφερειακή. Το βιβλίο από την Μυρτώ Χρονάκη εστιάζει σε αυτό ακριβώς το θέμα. Αφορά τόσο τον ίδιο τον χώρο του τοκετού όσο και την αλληλεπίδρασή του με τη γέννα και τη φροντίδα της, μετατοπίζοντας την οπτική από τον χρόνο στον χώρο, από τον τρόπο στον τόπο.
Η ζωή χωρίς εμένα – εκδόσεις Futura
Έμφυλα υποκείμενα εντός και εκτός των κινηματικών χώρων
Το κείμενο αυτό από τη Σούλα Μαρινούδη μελετά και εμπνέεται από τις ζωές ανθρώπων που συμμετείχαν σε ριζοσπαστικούς κινηματικούς χώρους από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και μέχρι το 2008, αλλά λόγω του φύλου και της σεξουαλικότητάς τους βίωναν τις ομάδες αυτές με όρους αποκλεισμού. Το κεντρικό επιχείρημα του κειμένου είναι ότι οι πολιτικοί χώροι του ανταγωνιστικού κινήματος αποτέλεσαν οι ίδιοι πεδία και μηχανισμούς κατασκευής του φύλου, ενώ τα έμφυλα υποκείμενα που αποκλείονταν από αυτούς ή συμπεριλαμβάνονταν με προϋποθέσεις έδειχναν τα όρια του πολιτικού σώματος.
Κλωτσιές με δωδεκάποντα – εκδόσεις Ψηφίδες
Το βιβλίο της Μαρίας Μάζη (ολόκληρος τίτλος «Κλωτσιές με δωδεκάποντα. Η ανάδυση ενός συλλογικού Εμείς μετά τη δολοφονία του Ζακ/της Ζάκι») προβληματίζεται γύρω από το πώς πενθεί μια γενιά της οποίας οι ήρωες και οι ηρωίδες δεν είναι παρά θύματα της ετεροκανονικής βίας του κράτους πατέρα; Έχουμε ευθύνη για το πένθος μας και κυρίως μπορούμε να το μετατρέψουμε σε αγωνιστικό εργαλείο; Πως οι έννοιες «ασφάλεια» και «κοινότητα» να επανανοηματοδοτηθούν σε έναν νέο πλαίσιο ΛΟΑΤΚΙ+ διεκδίκησης και να συνυφανθούν συνθέτοντας ένα νέο φαντασιακό; Ποιο ταυτοτικό Εμείς αναδύεται μετά την δολοφονία της Ζάκι;
H κρυφτή γυναίκα – εκδόσεις Τόπος
Μικρές ιστορίες για το Νησί της Ερεσού
Όταν κανείς επισκεφτεί την Ερεσό, την πατρίδα της Σαπφώς και του Θεόφραστου, θα αντικρίσει έναν πελώριο βράχο που φυτρώνει µεσοπέλαγα. Οι ντόπιοι ανέκαθεν τον αποκαλούσαν «το Νησί». Κάποιοι τον έλεγαν επίσης «η κρυφτή γυναίκα». Στα µάτια του γλύπτη και καθηγητή στην ΑΣΚΤ Λουκά Λουκίδη ο βράχος αυτός πάντα έµοιαζε µε γυναίκα ξαπλωµένη στο πλάι. Έτσι έφτιαξε ένα γλυπτό για τη «Γυναίκα-Νησί» και στη συνέχεια κάλεσε συγγραφείς µε καταγωγή από την Ερεσό να µεταφέρουν στο χαρτί τις δικές τους σκέψεις για την «κρυφτή γυναίκα». ∆εκαέξι συγγραφείς προσέγγισαν το θέµα µε ενθουσιασµό και υλοποίησαν την ιδέα του µε τον µοναδικό τους τρόπο και την αγάπη τους για την Ερεσό.
Iris Anna Lloyd, Σωτήρης Ασηµακόπουλος, ∆ηµήτρης Βανέλλης, Παναγιώτα Βουβουλούδα, Ελένη Γαληνού, Φανή Γαληνού, Μαρία Ελευθεριάδη, Μελίνα Ηλιοπούλου, Γιώργος Καρτέρης, Γιάννης Μεταξάς, Σοφία Ξενέλλη, Ανθοφίλη Τελωνιάτη, Σαράντος Φράγγος, Αντιόπη Φραντζή, ∆έσποινα Χαραλαµπίδη, Ναυσικά Χαραλαµπίδου
Μια γυναίκα απολογείται – εκδόσεις Τόπος
Μια νουβέλα από τη Μαρία Λούκα εμπνευσμένη από αληθινές ιστορίες κακοποιημένων γυναικών. Γυναικών που κακοποιούνται πίσω από τις πόρτες του «καθαγιασμένου» οικογενειακού θεσμού, που θάβουν την επιθυμία τους για ζωή κάτω από μελανιασμένες στρώσεις δέρματος, που αντιμετωπίζουν το αδιέξοδο της δικαιοσύνης επειδή πάντα φταίνε, που βιάζονται και δεν τις πιστεύουν ή που αμύνονται και τις τιμωρούν. Γυναίκες σε αέναη απολογία στο δικαστήριο της πατριαρχίας που αρθρώνουν τη φωνή τους ώστε να σταματήσει κάποτε η κοινωνία να αντιστρέφει τις ευθύνες και να ενοχοποιεί τα θύματα.
Απ-αλλοτρίωση: Η επιτελεστικότητα στο πολιτικό – εκδόσεις Τόπος
Ένας διάλογος για την επιτελεστικότητα, την αναγνώριση, την τρωτότητα, την αντίσταση και την πολιτική της συγκίνησης, που γίνεται τραγικά επίκαιρος στο πλαίσιο των καθεστώτων ασφαλειοποίησης, της στρατιωτικής και οικονομικής βίας, του ρατσισμού και της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής. Των Τζούντιθ Μπάτλερ & Αθηνά Αθανασίου.
Διήγημας – εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες
Ο Διήγημας αποτελεί μια οδυνηρή άσκηση απελευθέρωσης που αρθρώνεται σε δώδεκα ενότητες-σπονδύλους. Η συγγραφέας επιστρέφει στα προσωπικά και συλλογικά τραύματα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας αλλά και της ενήλικης ζωής μιας οποιασδήποτε θηλυκότητας, μέσα από σκοτεινές διαδρομές με παραστάτες της Μούσες ποιήτριες και ποιητές, και, πετώντας ένα προς ένα τα σκουπίδια της πατριαρχίας για χάρη όλων, φτάνει σε μια θαρραλέα ενηλικίωση. Ενηλικίωση προσωπική, μα παράλληλα και λογοτεχνική: αν στα προηγούμενα έργα της η Τεμπρίδου άγγιζε διερευνητικά τα όρια ποίησης και πεζογραφίας, στον Διήγημα τα αγνοεί ρητά και επιδεικτικά, σφυρηλατώντας με σθένος τη μοναδική φωνή της.
Ζωές σε Αναστολή – εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες
Γράμματα στον κόσμο από τη Ριτσώνα
Αφού έστειλε Γράμματα στον κόσμο από τη Μόρια, η Παρβάνα Αμίρι επιστρέφει, από τη Ριτσώνα αυτή τη φορά. Γράφει για τον πρόσφυγα, την προσφύγισσα, τη διαμονή σε (άλλο) ένα στρατόπεδο προσφύγων – και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας. Δίνει φωνή στη μετανάστρια, τον μετανάστη, στην κακοποιημένη, τον καταπιεσμένο, στη φυλακισμένη, τον εξόριστο και σε άλλους (δικούς μας) ήρωες. Ζητά να ανοίξουμε μάτια και αυτιά και μας αφηγείται ιστορίες τρόμου. Ιστορίες αληθινές που λειτουργούν σαν αφορμές. Να διερωτηθούμε τι είναι αυτό που το λέμε ζωή και ποιοι είναι οι ζωντανοί. Να θυμηθούμε πως με τις μετανάστριες είμαστε μαζί
Σαν Αλ Σουρ και Κοκτώ – εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες
Ο νεαρός παπαγάλος Σαν Αλ Σουρ μετά από ένα δύσκολο κι επικίνδυνο ταξίδι ξυπνάει στην όμορφη Ρεματιά, χιλιάδες μίλια μακριά από τον τόπο του. Το τροπικό δάσος, όπου μεγάλωσε, καταστράφηκε από τους ανθρώπους και τον πόλεμο. Τώρα πια ο Σαν Αλ Σουρ επιθυμεί μια ήρεμη κι αρμονική ζωή με τους κατοίκους της Ρεματιάς, κάτι που αρχικά δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς οι περισσότεροι αντιδρούν στην παρουσία του. Στις δυσκολίες θα του συμπαρασταθεί η καλόκαρδη και θαρραλέα δεκαοχτούρα, Κοκτώ Ντεκαοκτώ, που θα πάρει αμέσως το μέρος του. Δυναμική και δίκαιη, εξίσου περιθωριοποιημένη όμως από τους κατοίκους της Ρεματιάς, αποδιωγμένη και ξένη στον ίδιο της τον τόπο, θα υπερασπιστεί τον παπαγάλο μέχρι το τέλος. Από την Χρύσα Καραμήτρου.
ΤΑ ΚΑΤΑ Α.Γ. ΠΑΘΗ – εκδόσεις Αντίποδες
H Α.Γ., μια ευκατάστατη κυρία του Ρίο ντε Τζανέιρο, που ασχολείται ερασιτεχνικά με τη γλυπτική, αποφασίζει να τακτοποιήσει το διαμέρισμά της, ξεκινώντας από το δωμάτιο της πρώην υπηρέτριάς της. Από την ντουλάπα ξεπροβάλλει μια κατσαρίδα και η Α.Γ. τρομαγμένη κλείνει την πόρτα τσακίζοντας το κέλυφός της. Και τότε, εκεί που κανείς δεν το περιμένει, μια μέρα τόσο ηλιόλουστη όσο αυτές οι μέρες στο απόγειο του καλοκαιριού, ενώ δουλεύουν οι άντρες και καπνίζουν οι κουζίνες και αλέθει τις πέτρες το τρυπάνι και γελάνε τα παιδιά τότε, χωρίς προειδοποίηση, ακούγεται ο κρότος ενός στερεού πράγματος που αίφνης θρυμματίζεται συντετριμμένο. Είναι η στιγμή που τα πάντα γίνονται ένα τώρα, που η Α.Γ. θα πρέπει να μιλήσει για το γεγονός πως έχει ζήσει. Της Κλαρίσε Λισπέκτορ.
Είμαι το τέρας που σας μιλά – εκδόσεις Αντίποδες
Τον Νοέμβριο του 2019 ο Πωλ Μπ. Πρεθιάδο μιλά μπροστά σε 3.500 ψυχαναλυτές στο ετήσιο συνέδριο της Σχολής του φροϋδικού αιτίου στο Παρίσι. Στέκεται απέναντι στο επάγγελμα που τον αντιμετωπίζει ως ένα ψυχικά άρρωστο άτομο το οποίο πάσχει από δυσφορία φύλου και ξεκινά την ομιλία του αντλώντας έμπνευση από την Αναφορά σε μια Ακαδημία του Κάφκα, στην οποία ένας πίθηκος εξηγεί σε ένα επιστημονικό συνέδριο πώς, για να επιβιώσει στην ανθρώπινη κοινωνία, αναγκάστηκε να κλειστεί στο κλουβί της ανθρώπινης υποκειμενικότητας, να βυθιστεί στη θλίψη και τον αλκοολισμό. Μιλώντας από το δικό του «μεταλλαγμένο» κλουβί, ο Πρεθιάδο επιχειρεί να δείξει ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή κατά την οποία αλλάζει το επιστημολογικό παράδειγμα της έμφυλης διαφοράς και επομένως τα επιστημονικά εργαλεία και οι θεμελιώδεις έννοιες της ψυχανάλυσης βρίσκονται σε βαθιά κρίση.
Οι Αργοναύτες – εκδόσεις Αντίποδες
Οι Αργοναύτες ταξιδεύουν πάνω σε σώματα που διαρκώς αλλάζουν, μεταβάλλονται, μετασκευάζονται. Έτσι έρχονται αναπόφευκτα αντιμέτωποι με το παράδοξο της ταυτότητας: τι απομένει όταν όλα τα αρχικά υλικά έχουν αντικατασταθεί από καινούργια; Στους Αργοναύτες η Μάγκι Νέλσον καταγράφει ένα τέτοιο ταξίδι, περιγράφοντας τον έρωτά της με τον τρανς καλλιτέχνη Χάρυ Ντοτζ, τη σχέση της με τον θετό της γιο, την εγκυμοσύνη και τη γέννα της, μετατρέποντας κάθε της προσωπική εμπειρία σε δημόσιο στοχασμό πάνω στα ζητήματα της σεξουαλικότητας και του φύλου, της φροντίδας και της οικογένειας, παίρνοντας απόσταση από τον ταυτοτικό λόγο. Η επιμονή της να αναμετριέται με τις λέξεις σε ένα πεδίο όπου οι λέξεις συχνά δεν αρκούν, προσδίδει στη ριζοσπαστική πρωτοτυπία και το προσωπικό ύφος των Αργοναυτών την αύρα του κλασικού.
Φεμινισμός για το 99%: Μανιφέστο – εκδόσεις Εκτός Γραμμής
Πώς θα είναι ο φεμινισμός του 21ου αιώνα; Το νέο κύμα μαχητικού φεμινισμού που ξεσπά σε κάθε γωνιά του πλανήτη απαντά στο ερώτημα διεκδικώντας την ανατροπή της έμφυλης καταπίεσης μέσα από τον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού· του συστήματος που συναρθρώνει την ταξική εκμετάλλευση με την έμφυλη βία, τον ρατσισμό και την αποικιακή βία, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, την περιβαλλοντική καταστροφή. Είναι ένας φεμινισμός ευθέως ανταγωνιστικός προς τον φιλελεύθερο φεμινισμό, ο οποίος οραματίζεται ίσες ευκαιρίες στην κυριαρχία και στη διαχείριση της εκμετάλλευσης, επιχειρώντας να αποπολιτικοποιήσει τους αγώνες για την έμφυλη δικαιοσύνη και να θέσει τον φεμινισμό στις υπηρεσίες του κεφαλαίου. Ο Φεμινισμός για το 99% συνιστά πράγματι ένα μανιφέστο, που διακηρύσσει τις αρχές και τους στρατηγικούς στόχους ενός φεμινισμού ο οποίος είναι λόγος και πράξη από και για την κοινωνική πλειονότητα· συνιστά ένα μαρξιστικό μανιφέστο, που πιάνει το νήμα της αναζήτησης μιας επαναστατικής ρήξης νοηματοδοτώντας εκ νέου την ταξική πάλη υπό το πρίσμα αντιθέσεων γύρω από ζητήματα που για χρόνια αποσιωπούνταν, όπως το φύλο, η σεξουαλικότητα, η αναπηρία, η οικολογία. Των Cinzia Arruzza, Tithi Bhattacharya & Nancy Fraser.
Η βία; Ποια βία; – εκδόσεις Εκτός Γραμμής
Πώς γίνεται να υπάρχει παντού τόση βία αφού όλοι την «καταδικάζουν απερίφραστα»; Ποιοι την ασκούν αφού όλοι είναι εναντίον της; Τι σχέση έχει η περιβόητη «καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται» με τη βία του συστήματος και του κράτους; Τι είναι και τι δεν είναι βία; Μπορεί να οριστεί η βία ως έννοια ή υπάρχει μόνον εν καταστάσει; Και τελικά ποιους αφορά η περίφημη αποκήρυξη της βίας; Ή μάλλον, ποιοι απαιτούν και από ποιους να την αποκηρύξουν; Στη συλλογή κειμένων Η βία; Ποια βία;, ο Ζωρζ Λαμπικά, επιχειρώντας να απαντήσει σε αυτά ακριβώς τα ερωτήματα, αναλύει τα διακυβεύματα της συγκυρίας που προέκυψε μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, εξετάζει την πολλαπλότητα των μορφών βίας και πρωτίστως στοχεύει να αναδείξει τη δυνατότητα μιας νέας επαναστατικής πολιτικής.
