Maria Mazi
Τους βλέπεις να περπατάνε σε αγέλες. Μπορεί να είναι τρεις άντρες μόνο, αν όχι περισσότεροι, αλλά πιάνουν όλο τον δρόμο σαν να τους ανήκει. Οι γυναίκες συνήθως περπατάνε στριμωγμένα, σαν να προστατεύονται απ’ όλες τις μεριές.
Η δύναμη και η επιβολή των αντρών θεωρείται προσόν. Όχι της αρρενωπότητας, αλλά της τοξικής αρρενωπότητας. Η τοξική αρρενωπότητα για κάποιους σημαίνει το οκ της κοινωνίας για να μπορούν να επιβιώνουν – μολύνοντας άλλους – κουβαλώντας όλα τα στερεότυπα που έχουν εσωτερικεύσει (άθελά τους ή συνειδητά).
Η τοξική αρρενωπότητα πιάνει πολλές ταυτότητες. Δες τους στρέιτ άντρες και τις πιο butch γυναίκες, μερικές φορές, που απαιτούν να χαμογελάσεις, γιατί το λένε αυτοί. Δες τον γκέι άντρα με τα κολλητά φανελάκια που τα μούσκουλά του θα σκάσουν στο σώμα του, πως προσβάλεται όταν ένα πιο θηλυπρεπές αγόρι απευθύνεται στην παρέα του με το «τι τρέχει κορίτσια».
Το να εντοπίζεις το πόσο βαθιά έχει ριζώσει η τοξική αρρενωπότητα, δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Πρέπει να ξεκινήσουμε συνήθως από πολύ πίσω, με την πολύ χαρακτηριστική εικόνα ενός νεογέννητου αγοριού. Οι γονείς του το κρατάνε ψηλά κι αυτό δεν σταματάει να κλαίει. Εκείνοι του λένε πως «οι άντρες δεν κλαίνε» και φροντίζουν να τον διαβεβαιώνουν ή να τον επιτηρούν γι’ αυτό σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Εκείνος συνεχίζει τη ζωή του βλέποντας τι είναι καλό και τι όχι, για να είναι «σωστός άντρας». Δεν κλαίει, δεν έχει ενσυναίσθηση και δεν αφήνεται να εκφράσει συναίσθημα, δεν καταλαβαίνει τις γυναίκες, η θηλυπρέπεια του φαίνεται αδύναμη και φροντίζει σε κάθε στιγμή να δείχνει δύναμη. Αντρίκια, βαρβάτη δύναμη.
Έτσι, κάθε φορά του είναι πιο εύκολο το να βάλει λίγο παραπάνω δύναμη ενώ χτυπάει το χέρι του στο τραπέζι (ή σε σώματα) όταν άλλες/οι διαφωνούν μαζί του, να μην «ακούει» το όχι όταν του αρέσει κάποια/ος και η λίστα συνεχίζεται και μεγαλώνει όλο και περισσότερο..
Η τοξική αρρενωπότητα δεν είναι ένα φάντασμα, ένας μύθος που μας κάνει να κουνιόμαστε από τη θέση μας και «μακριά από μας κι όπου θέλει ας πάει». Είναι ολοζώντανη και βρίσκεται στις καθημερινές μας αλληλεπιδράσεις.
