Οι 10 καλύτερες queer ταινίες του 2018

29/12/2018

Υπάρχουν και ευτυχή γεγονότα σε αυτόν τον κόσμο. Ένα από αυτά είναι ότι πλέον δεν χρειάζεται να υπενθυμίζουμε ότι η συμπεριληπτικότητα είναι προσόν, αλλά και κάτι που πρέπει να επιβάλλεται. Και σε αυτό ευθύνεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό το 2018, καθώς είναι από τις λίγες (αν όχι η μοναδική χρονιά) που έφερε LGBTQ θεματική, πιο κοντά στο mainstream.

Από την πρώτη ρομαντική κωμωδία μεγάλου studio, μέχρι ιστορίες που κατάφεραν να περπατήσουν θριαμβευτικά στα φεστιβάλ όλου του κόσμου, ιδού οι 10 καλύτερες queer ταινίες του έτους που μας εγκαταλείπει.

10. 120 Χτύποι το λεπτό – 120 BPM (Beats per Minute)

Στη Γαλλική ταινία του Robin Campillo, ακολουθούμε τα μέλη το ACT UP (AIDS Coalition to Unleash Power) στο Παρίσι των αρχών του 90, και στην μάχη τους προκειμένου να ενημερώσουν τον κόσμο σχετικά με τον HIV, αλλά και να καταπολεμήσουν το στίγμα της ασθένειας. Στο πρωταγωνιστικό δίδυμο των Nahuel Pérez Biscayart και Arnaud Valois, ανήκει ίσως η πιο σπαραξικάρδια και αληθινή σχέση του φετινού σινεμά. Η ταινία κέρδισε 6 Βραβεία César (τα γαλλικά όσκαρ) συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Καλύτερης Ταινίας.

9. A Kid Like Jake

Και ίσως να μην άκουσες αυτήν την ταινία καν. Και κανονικά δεν θα έπρεπε. Ο σκηνοθέτης Silas Howard, αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα δύσκολο θέμα, καταφέρνοντας να το χειριστεί με μαεστρία. Οι Jim Parsons και Claire Danes (των “The Big Bang Theory” και “Homeland”, αντίστοιχα) είναι οι γονείς του Jake, ενός 4χρονου αγοριού, το οποίο παλεύει με την trans ταυτότητά του. Και μπορεί οι κριτικοί ανά τον κόσμο να μην το υποστήριξαν, αλλά πρόκειται για ένα από τα πιο θαρραλέα φιλμ της χρονιάς. Μαζί με το πρωταγωνιστικό δίδυμο, συναντάμε τους Priyanka Chopra, Amy Landecker, Ann Dowd, και την οσκαρική.

8. Alex Strangelove

Μέχρι στιγμής το Netflix έχει αποδείξει ότι τολμάει να δώσει ευκαιρίες σε σενάρια, ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Αυτό συνέβη και με τον σκηνοθέτη Craig Johnson, και την κωμωδία του “Alex Strangelove”. O Alex προσπαθεί με νύχια και με δόντια να χάσει την παρθενιά του. Στην πορεία όμως θα ανακαλύψει ότι, η σεξουαλικότητα με την “κανονικότητα” είναι, σε ό,τι τον αφορά, 2 αντίπαλα στρατόπεδα. Κωμωδία μεν, αλλά με ευαισθησία δε.

7. Bohemian Rhapsody

Όταν ανακοινώθηκε ότι η βιογραφία του Freddie Mercury, οδηγείται στις αίθουσες, αυτό που επικράτησε ήταν η συγκρατημένη αισιοδοξία. Ναι, η σεξουαλικότητα του καλλιτέχνη δεν προβλήθηκε όπως κάποιοι θα περίμεναν, αλλά ξέραμε ότι η ταινία δεν θα επικεντρωθεί σε αυτό. Βρίσκεται στην λίστα γιατί ο μνήμη του, και η επιδραστικότητά του, συνεχίζουν να υπάρχουν. Διάβασε την κριτική μας κάνοντας κλικ εδώ. 

6. Disobedience

Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα της Naomi Alderman, το δράμα του Sebastián Lelio επικεντρώνεται στην απαγορευμένη σχέση ανάμεσα σε 2 γυναίκες μίας Ορθόδοξης Εβραϊκής κοινότητας. Η Rachel Weisz ενσαρκώνει την Ronit Krushka, μία γυναίκα που επιστρέφει στην γενέτειρά της μετά τον θάνατο του πατέρα της. Εκεί θα αναζοπυρωθεί το πάθος της για την σύζυγο της ξαδέρφης της, την Esti Kuperman (Rachel McAdams), σχέση για την οποία την είχαν διώξει χρόνια πριν.  Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Τορόντο, με βαθμολογία 93% στο Rotten Tomatoes, και αποτελεί το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Sebastián Lelio, από τον οποίο είχαμε δει το υποψήφιο για όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης, “A Fantastic Woman”.

5. Ευτυχισμένος Όσκαρ – The Happy Prince

O Rupert Everett κατάφερε μετά από χρόνια προσπάθειας , να φέρει το “passion project” του, “The Happy Prince”, στις αίθουσες. Η ταινία επικεντρώνεται στα τελευταία χρόνια του διάσημου gay, θεατρικού συγγραφέα, Oscar Wilde. Με πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη και σεναριογράφο τον Everett, η ταινία προβάλει την εξορία του καλλιτέχνη, λόγω “απρέπειας” σε Ιταλία και Γαλλία, αλλά προσπαθεί να εξερευνήσει και τις σχέσεις του συγγραφέα με τους Alfred ‘Bosie’ Douglas (Colin Morgan) και Robbie Ross (Edwin Thomas), αλλά και με την πρώην γυναίκα του, Constance Lloyd (Emily Watson).

4. McQueen

Σε σκηνοθεσία των Ian Bonhôte και Peter Ettedgui, το “McQueen” ερευνά την ζωή και την καριέρα του πιο επιδραστικού σχεδιαστή μόδας των τελευταίων ετών, ο οποίος αυτοκτόνησε το 2010 σε ηλικία 40 ετών. Από ένας απλός εργάτης στο Λονδίνο, ο McQueen κατάφερε να γίνει ένα παγκόσμιο brand, της μόδας αλλά και της τέχνης.

3. Η διαπαιδαγώγηση της Κάμερον Ποστ – The Miseducation of Cameron Post

Η Desiree Akhavan, κατάφερε να οδηγήσει την Chloë Grace Moretz, στην (ίσως) καλύτερη ερμηνεία της μέχρι στιγμής. Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του 2012, της Emily M. Danforth, η ταινία μιλάει για τις θεραπείες μετατροπής, προκειμένου να σταματήσει κάποιος να είναι gay. Και ήρθε πάνω στην ώρα. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου βρίσκεται στην διαδικασία ψήφισης του νόμου που καθιστά τις “θεραπείες” παράνομες, με πολλές πολιτείες των ΗΠΑ να έχουν ψηφίσει ήδη κάτι ανάλογο.

2. Rafiki

Εντάσεις θα δημιουργηθούν όταν η Kena (Samantha Mugatsia) και η Ziki (Sheila Munyiva) θα ξεκινήσουν μια ερωτική σχέση, την οποία όμως πρέπει να κρύψουν. Από που ρωτάς; Από το κράτος. Η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη στην Κένυα. Οι 2 γυναίκες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν μία εξοργισμένη συμμορία που θα τις απαγάγει. Και μπορεί η ταινία να είναι φανταστική, αλλά η LGBTQ+ κοινότητα της Κένυα, είδε κινηματογραφικά την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει. Η ταινία απαγορεύτηκε στην χώρα, με τον σκηνοθέτη  Wanuri Kahiu να κάνει μήνυση στην χώρα, προκειμένου να πετύχει την υποψηφιότητα της ταινίας για το Oscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης. Η ταινία βγήκε για 7 μέρες στις αίθουσες και κατάφερε να γίνει η δεύτερη σε εισπράξεις ταινία στην ιστορία της χώρας.

1.Με αγάπη, Σάιμον – Love, Simon 

Σηματοδοτώντας την πρώτη ρομαντική κομεντί από μεγάλο στούντιο, η οποία έχει 2 gay πρωταγωνιστές, το “Love, Simon” αποτελεί μία σημαντική στιγμή στην ιστορία του queer σινεμά. Όχι μόνο η LGBTQ+ κοινότητα είδε την πρώτη σωστή εκπροσώπησή της στο mainstream σινεμά, αλλά και φιμώθηκαν όλοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι τέτοια σενάρια δεν επιφέρουν κέρδος.

konstantinos karaganis

Με λένε Κωνσταντίνο, και προσπαθώ να είμαι καλά... Όταν δεν είμαι, στρέφομαι είτε στην δουλειά μου, που δεν είναι άλλη από την υποκριτική τέχνη, είτε στον κινηματογράφο, που δεν είναι κάτι άλλο πέρα από το κόλλημα της ζωής μου... Μην ξεχνάτε: όπως και κάθε άλλο πράγμα στη ζωή, ο κινηματογράφος δεν πρέπει να έχεις ταμπέλες... Καλές Προβολές...




Δες και αυτό!