Καμιά φορά η απόσταση σε βοηθάει να καταλάβεις διάφορες καταστάσεις. Ίσως γι’ αυτό μας έχει μείνει ως σήμερα η εντελώς και απολύτως ενοχλητική φράση: ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Περισσότερο από μια βδομάδα μετά σταχυολογούμε τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές κατά την συζήτηση αναφορικά με το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο και τη τεκνοθεσία. Αναλύουμε τα επιχειρήματα και τις τοποθετήσεις ορισμένων πολιτικών αρχηγών που προκάλεσαν το ενδιαφέρον μας για διαφορετικούς λόγους. Για λόγους ευκολίας επιλέξαμε να ταξινομήσουμε τις τοποθετήσεις αυτές σε καλές, κακές και άσχημες.
Εισαγωγικά
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, έπλευσε σαφώς προς την σωστή πλευρά ιστορίας. Οι τοποθετήσεις τόσο της ίδιας, όσο και του βουλευτή του κόμματός της Σπύρου Μπιμπίλα συγκαταλέγονται στις πιο ανακουφιστικές στιγμές εντός κοινοβουλίου για το διήμερο της ψήφισης. Τις ανεκδοτολογίες του Βελόπουλου θα τις σχολιάσουμε στη συνέχεια, μαζί με τα υπόλοιπα παρατράγουδα των: Σαμαρά, Σπαρτιατών και Νίκης.
Οι καλές
Ξεκινώντας απ’ τα θετικά λοιπόν η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά την πρώτη μέρα συνεδρίασης και ενώ περισσότεροι βουλευτές (Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση, ΝΙΚΗ, ΚΚΕ και κάποιοι από ΝΔ) επικεντρώθηκαν στην αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου, επέλεξε να αφιερώσει το πεντάλεπτό της στην συναγματικότητά του. Την ακούσαμε να ταυτίζει την ψήφιση του ΝΣ με την πραγμάτωση της συνταγματικής επιταγής του αρ. 4 «που λέει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο».
Στη συνέχεια συμπλήρωσε πως «οι διακρίσεις σε βάρος οποιασδήποτε ύπαρξης για λόγους, φύλου, φυλής εθνότητας, καταγωγής, χρώματος, θρησκείας σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου, ασθένειας αναπηρίας είναι αντισυνταγματικές. Η εξάλειψη των διακρίσεων εκπληρώνει τον όρκο που όλοι δώσαμε να φυλάσσουμε το Σύνταγμα» και λίγο αργότερα ότι «το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί μια οφειλόμενη από καιρό, εκπλήρωση συνταγματικού καθήκοντος της πολιτείας να σέβεται την ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου, όλων των ανθρώπων και να τους αναγνωρίζουμε, όπως λέει το αρ. 5, το δικαίωμα ελεύθερα να αναπτύσσουν την προσωπικότητά τους».
Από την τοποθέτηση την δεύτερη μέρα (15.02) κρατάμε το γεγονός πως αποτέλεσε την μοναδική πολιτικό που έμεινε στην ουσία και το περιεχόμενο του νομοσχεδίου και όχι στο ζήτημα της ακρίβειας, το Μακεδονικό και την υποστελέχωση του δημοσίου τομέα όπως προτίμησε να κάνει ο Βελόπουλος, οι Σπαρτιάτες, το ΚΚΕ και η Νίκη.
Από τον Σπύρο Μπιμπίλα κρατάμε αφενός το γεγονός πως αποτελεί τον μοναδικό ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο. Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε την σπουδαία συμβολή του προσωπικού του βιώματος. Στις αισιόδοξες και εμπνευσμένες συγκαταλέγονται ακόμα οι τοποθετήσεις των: Αχτσιόγλου, Χαρίτση και Ηλιόπουλου από την Νέα Αριστερά και της Ακρίτα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι κακές
Στα κακώς κείμενα από τον ακροδεξιό οχετό θα ξεχωρίσουμε τον Βελόπουλο και τον Σαμαρά, όχι γιατί οι άλλοι δεν είναι ΛΟΑΤΚΙφοβικοί (για το ΚΚΕ άλλωστε έχουμε μιλήσει αναλυτικά) αλλά γιατί αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι. Ακούσαμε λοιπόν τον Βελόπουλο να αυτοχαρακτηρίζεται ως ο μοναδικός πατριωτικός πόλος. Πράγματι αν αντικαταστήσουμε την λέξη πατριωτικός με την λέξη ακροδεξιός, (για να μην αντικαταστήσουμε την λέξη πόλος με μια άλλη), ο Κυριάκος Βελόπουλος είναι πράγματι μοναδικός. Μάλιστα απ’ τη δική του φαρέτρα δανείστηκαν επιχειρήματα όλοι οι υπόλοιποι.
Ελληνική Λύση
Στη συνέχεια αυτοπαρουσιάστηκε ως πραγματικός χριστιανός, σε αντίθεση με τους Νεοδημοκράτες που είναι αλα καρτ και τα μανιτάρια που είναι αλα κρεμ. Τον ακούσαμε να λέει από βήματος βουλής απευθυνόμενος στον Θάνο Πλεύρη «Εσύ Θάνο μου θα ψηφίσεις ναι, μη μιλάς. Θα σ’ ακούσω όταν μιλήσεις θα πιούμε δύο μπουκάλια κρασί όταν θα πεις ναι». Όχι η ατάκα δεν ειπώθηκε στο lobby κάποιου ακριβού ξενοδοχείου, ούτε σε βεράντα εξοχικού, αλλά από το βήμα της Βουλής.
Στη συνέχεια κατηγόρησε την γαλάζια παράταξη πως νομοθετεί εις βάρος του χριστιανικού δόγματος. Τον ακούσαμε να λέει πως αδίκως ταυτίζουμε τον σκεπτικισμό του με ομοφοβία. Απαντώντας στα επιχειρήματα που ήθελαν το ιδεολογικό του στρατόπεδο να γυρνάει την χώρα στην εποχή του Μεσαίωνα εξέφρασε τον «σκεπτικισμό του» λέγοντας πως «ο νόμος ομοφυλοφίλων υπήρχε στην εποχή του Νέρωνος που ο Νέρωνας για να παντρευτεί έναν άντρα άλλαξε το νόμο. Άρα εσείς με τη δική σας λογική μας πάτε στην εποχή του Νέρωνα και όχι στο Μεσαίωνα. Πολύ πιο παλιά, έτσι είναι». Αυτό που παραγνώρισε ο Βελόπουλος είναι πως πρώτο συνθετικό της λέξεις σκεπτικισμός είναι η λέξη σκέψη και η πιο πάνω σκέψη δεν έχει κανέναν ειρμό. Μεταξύ άλλων τον είδαμε να βάζει πλάτη στο Σαράκη, να ζητά την ενοιολόγιση το ακρωνυμίου ΛΟΑΤΚΙ ρωτώντας επιτακτικά “τι θα πει ΚΟΥΑΗΡ”.
Βελόπουλος
Κατά την ομιλία του την δεύτερη μέρα βασικά του επιχειρήματα για την καταψήφιση του νομοσχεδίου αποτέλεσαν το δημογραφικό πρόβλημα και η προσφυγική ροή. Με την μέθοδο της παράθεσης στατιστικών στοιχείων για την υποστήριξη ενός επιχειρήματος χωρίς αιτιακή βάση αναφέρθηκε στον μειωμένο αριθμό γεννήσεων (μόλις 73.000) και στην 150% αύξηση των προσφυγικών ροών. Δεν μας είπε βέβαια πως αυτά σχετίζονται με την ισότητα στο γάμο και την τεκνοθεσία.
Στη συνέχεια στάθηκε στη λεγόμενη «woke κουλτούρα», η οποία «θυμίζει λίγο σοβιέτ». Την παρομοίασε με σύγχρονη θρησκεία της οποίας το δόγμα στηρίζεται σε τελετές όπως το pride και σε ιεροεξεταστές της cancel culture. «Όταν διαφωνείς με κάποιους από αυτούς, ορμάν τα πιράνχας να σε φάνε βγαίνουν τα τρολ και σε βρίζουν γιατί διαφωνείς μαζί τους», σημείωσε.
Παρακάμπτοντας την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, την κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, τα τεχνολογικά επιτεύγματα, τις νομοθετικές καινοτομίες, την οικοδόμηση του Κράτους Δικαίου, τους κινηματικούς αγώνες επέλεξε να αναδείξει ως σημείο κομματικής ταύτισης με τον δυτικό πολιτισμό το ελληνορωμαϊκό στοιχείο. Την εποχή δηλαδή κατά την οποία οι άνθρωποι για να ψυχαγωγηθούν πετούσαν συνανθρώπους τους στα λιοντάρια. «και εμείς είμαστε με τη Δύση, είμαστε με τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, με το χριστιανισμό, με αυτά που δώσαμε στη Δύση», σημείωσε.
Αφού παρέθεσε έκανε λόγο για «ψεύτο- αριστερούς» και «ψευτο-δικαιωματιστές», παρέθεσε σειρά ψευδοεπιστημονικών επιχειρημάτων. Έπειτα επέλεξε να σταθεί στο Εγχειρίδιο Σεξουαλικής Αγωγής του ΠΟΥ, στο οποίο αναφέρεται «πως τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται την απόλαυση και την ευχαρίστηση όταν αγγίζουν το σώμα τους, συμπερλαμβανομένου και του αυνανισμού, στην πρώιμη ηλικία των 0 έως 4 ετών. Είναι λογικά πράγματα αυτά; Μη μου πείτε για επιστήμες. Η επιστήμη είναι δυναμική, δεν είναι στατική έννοια», ανέφερε. Βεβαίως και η επιστήμη είναι δυναμική έννοια κύριε Βελόπουλε, όπως είναι το φύλο, όπως θα έπρεπε να είναι και οι θρησκείες.
Τέλος επέλεξε να επιτεθεί στο ήθος του αντιπάλου, αντιστρέφοντας πλήρως τους ρόλους, παρουσιάζοντας δηλαδή την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και τους υπερασπιστές της ως ρατσιστές. «υπάρχει ένας ιδιότυπος ρατσισμός απέναντι στο διαφορετικό από σας πολεμάτε για τη διαφορετικότητα εμείς το δεχόμαστε είναι η άποψή σας αλλά γιατί τη δική μας διαφορετικότητα δεν σέβεται γιατί προσπαθείτε με κάθε τρόπο να εκθέσετε», ανέφερε.
Σαμαράς
Θα μπορούσαμε – αν ήμασταν τίποτα κακοπροαίρετες – να μιλήσουμε για ιδεολογικό «μασάζ» Σαμαρά σε Βελόπουλο. Κατά τον τρόπο που ο Βελόπουλος αναφέρθηκε σε «μασάζ» της κυβέρνησης προς τους υποστηρικτές ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο πρώην πρωθυπουργός έκανε λόγο για «κατά συνείδηση ψηφοφορία». Τόνισε ιδιαιτέρως την λέξη συνείδηση. Αναφέρθηκε σε διάφορα άσχετα, όπως το σύμφωνο φιλίας με την Τουρκία, την επισιτιστική κρίση και τους πρόσφυγες τους οποίους ονόμασε «λαθρομετανάστες». Αυτές οι αναφορές δεν είναι τόσο αθώες. Αποτελούν μέρος της προσπάθειάς του να εικονοποιήσει εξωτερικές ως προς την έννοια του έθνους απειλές και να περάσει στο κυρίως επιχείρημά του.
Με δεδομένο πως η οικογένεια αποτελεί θεμέλιο του έθνους υποστήριξε πως το υπό ψήφιση νομοσχέδιο αποτελεί θεμελιώδη ανατροπή του οικογενειακού δικαίου. Στην συνέχεια υποστήριξε πως ο γάμος δεν θα έπρεπε να αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών και πως οι υπερασπιστές αυτού του δικαιώματος είναι οι ίδιοι που στο παρελθόν υποστηρίζαν «ψέματα», καθώς και το δικαίωμα των λαθροδιακινητών να εκμεταλλεύονται ανήμπορους ανθρώπους. Πρόκειται για τη λεγόμενη πρακτική της προσβολής του ήθους του αντιπάλου.
Οι άσχημες ρητορικές πρακτικές
Όταν ένα επιχείρημα στερείται λογικής τότε οι προκείμενες δεν συνδέονται με το συμπέρασμα. Για παράδειγμα αυτό συμβαίνει αν κάποιος πει (όπως ο Βελόπουλος):
- Το ποσοστό των γεννήσεων στην Ελλάδα είναι μειωμένο,
- Οι προσφυγικές ροές αυξημένες
- Άρα το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο θα πρέπει να καταψηφιστεί
Ή αν πει (όπως ο Σαμαράς):
- Η Ελλάδα απειλείται από την Τουρκία,
- Η Ελλάδα απειλείται από την επισιτιστική κρίση
- Άρα η Ελλάδα δεν πρέπει να ψηφίσει τον νόμο για την ισότητα στο γάμο και την τεκνοθεσία
Ορισμένες από τις ρητορικές πρακτικές για την υποστήριξη φαιδρών επιχειρημάτων είναι η επίκληση στην αυθεντία, η παράθεση άσχετων στατιστικών δεδομένων, η προσβολή του ήθους του αντιπάλου, η επένδυση του λόγου με ψευδοεπιστιμονικά συμπεράσματα. Τις πρακτικές αυτές είδαμε να μοιράζονται οι Σαμαράς, Βελόπουλος, ΝΙΚΗ, Σπαρτιάτες, ΚΚΕ.
