Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Ο μαθητής της Β’ Λυκείου, Αντώνης Μπελιάς, έστειλε το παρακάτω γράμμα προς τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, μιλώντας του για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει από την ελληνική Πολιτεία ως παιδί δύο ΛΟΑΤΚΙ+ γονέων.
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας ενημερώσω για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε εμείς, τα παιδιά των ΛΟΑΤΚΙ+ γονιών.
Καταρχήν να σας πω ότι, μου φάνηκε περίεργο και πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω, γιατί δεν έβλεπα την εικόνα της οικογένειάς μου πουθενά στο σχολείο. Ούτε στα παραμύθια, ούτε στις αφίσες, ούτε αργότερα στα σχολικά βιβλία, μέχρι και σήμερα. Στην αρχή νόμιζα ότι υπήρχε κάτι λάθος, κάτι περίεργο με την οικογένειά μου και γι’ αυτό δεν υπήρχε απεικόνισή της σε βιβλία, αφίσες κ.ά., αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος και περίεργο με εμάς σαν οικογένεια και απλώς, επειδή δεν είμαστε μια ετεροκανονική, πυρηνική, συνηθισμένη οικογένεια, θεωρούν ότι δεν αξίζουμε αντιπροσώπευση.
Στη Γ’ Γυμνασίου τελικά αναγκάστηκα, στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, να σηκώσω το χέρι μου και να πω ότι στις σύγχρονες κοινωνίες δεν υπάρχουν μόνο οι πυρηνικές και οι μονογονεϊκές οικογένειες αλλά υπάρχουν και οικογένειες σαν τη δική μου. Το βιβλίο που διδασκόμαστε λέει ότι συνήθως οι «οικογένειες δημιουργούνται με γάμο ο οποίος προσδιορίζεται είτε από τον νόμο είτε από τη θρησκεία», άρα με βάση αυτόν τον ορισμό, μέχρι να έχουν το δικαίωμα οι γονείς μου να παντρευτούν, κοινωνικά δε θεωρούμαστε οικογένεια.
Σε όλη τη μέχρι τώρα ζωή μου, έβλεπα ανθρώπους σαν τους γονείς μου που αγωνιούσαν και πάλευαν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους να γίνουν γονείς. Από την άλλη διάβαζα στο ίδιο βιβλίο, που αναφέρω παραπάνω, ότι: «χαρακτηριστικό φαινόμενο πολλών σύγχρονων κοινωνιών είναι η υπογεννητικότητα…» και ότι: «η χαμηλή γεννητικότητα σε συνδυασμό με το υψηλό όριο ζωής, κινδυνεύουν να μετατρέψουν πολλές δυτικές κοινωνίες, όπως η Ελλάδα σε κοινωνίες γερόντων». Μου φαίνεται τραγικό να υπάρχουν τόσοι ΛΟΑΤΚΙ+ άνθρωποι πού προσπαθούν όλη τους τη ζωή να γίνουν γονείς και αντιμετωπίζουν μόνο δυσκολίες. Δεν είναι αντίφαση αυτό;
Όταν οι γονείς μου χώρισαν, κατάλαβα ότι ο νόμιμος γονέας είχε την εξουσία να αποκλείσει τον άλλο γονιό μου από τη ζωή μας και αντίστοιχα, ο άλλος γονέας μπορούσε να φύγει από τη ζωή μας χωρίς καμία συνέπεια. Η αιτία αυτής της συγκρουσιακής δυναμικής μεταξύ των γονιών είναι η έλλειψη νομικής υποχρέωσης και των δύο γονέων απέναντι στα παιδιά τους, κάτι που θα έλυνε ένας νόμιμος γάμος. Εγώ ήμουν τυχερός γιατί οι γονείς μου σύντομα μπόρεσαν να συμφιλιωθούν, χωρίς μεγάλες συνέπειες για μας, αλλά πολλά παιδιά δεν έχουν την ίδια τύχη μ’ εμένα.
Εγώ πιστεύω ότι η ψυχική και σωματική υγεία ενός παιδιού, δεν πρέπει να είναι θέμα τύχης. Αν σας ενδιαφέρει το καλύτερο για τα παιδιά, όπως ακούω από τα ΜΜΕ, τότε θεωρώ ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου και δε θα αφήσετε άλλα παιδιά στην ανασφάλεια ενός ασαφούς οικογενειακού πλαισίου.
Οι νέοι άνθρωποι, όπως και οι φίλες και οι φίλοι μου, δεν έχουν προκαταλήψεις για το ποιος έχει το δικαίωμα να παντρευτεί και με ποιον. Οπότε δεν καταλαβαίνω τι σας εμποδίζει να περάσετε αυτόν τον νόμο.
Καθημερινά βάζω τα δυνατά μου να είμαι ενεργός πολίτης και να τιμάω τη χώρα μου, εντός και εκτός συνόρων, αλλά νιώθω ότι αυτή η σχέση δεν είναι αμοιβαία, καθώς η χώρα μου δεν προσπαθεί καν να αναγνωρίσει εμένα και την οικογένειά μου.
Παρόλα αυτά, συνεχίζω να σηκώνω την ελληνική σημαία μετά από κάθε νίκη στο άθλημα μου και σε κάθε απονομή μεταλλίων στο εξωτερικό, με την ελπίδα ότι σύντομα η χώρα μου κι εσείς θα κάνετε το σωστό.
Υ.Γ. Αυτή η φωτογραφία είναι από το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο άθλημά μου στο Τόκιο, τον Σεπτέμβριο του 2023, που πήρα το χάλκινο μετάλλιο.
Αντώνης Μπελιάς
Μαθητής Β’ Λυκείου
