Ακούσαμε τον πρωθυπουργό να ανακοινώνει ότι θα φέρει την ισότητα στον γάμο και διαβάσαμε πολλά «αποκλειστικά» ρεπορτάζ γι΄αυτό. Απ’ την άλλη, γνωρίσαμε τον πρώτο ανοιχτά γκέι αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Παράλληλα, η Ελλάδα μας ανέβηκε στην κατάταξη με τις πιο LGBT+friendly χώρες (;!) της Ευρώπης.
Το 2023 είναι μια σημαντική χρονιά για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα στη χώρα μας. Τίποτα, όμως, από αυτά που σας έγραψα παραπάνω δεν ευθύνεται γι΄αυτό. Το 2023 θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά που αντιληφθήκαμε ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου εξακολουθεί να μας αναγνωρίζει (και να το δηλώνει ανοιχτά) ως «πούστηδες», ότι οι κυβερνήσεις μας δηλώνουν υπέρ της ισότητας, μέχρι εκεί που δεν χαλάει το συντηρητικό προφίλ τους και ότι η ομοφοβία/τρανσφοβία δεν έχει ιδεολογικά/πολιτικά πρόσημα.
Μάθαμε ότι δεν πειράζει τόσο «που είμαστε ΛΟΑΤΚΙ+», αρκεί να παίζουμε με τους κανόνες τις ετεροκανονικότητας, όπως και ότι αν κάποιος διαφωνεί έντονα με τα (ανθρώπινα) δικαιώματά μας, αυτό αποτελεί «ένδειξη/απόδειξη δημοκρατίας».
Το 2023 πήραμε όλα αυτά (κι άλλα) μαθήματα και γι΄αυτό είναι τόσο σημαντικό για τους ΛΟΑΤΚΙ+ εαυτούς μας. Και ίσως, λέω ίσως, μετά από αυτό καταλάβουμε ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τόσο εύκολα, ότι δεν μπορούν «να εκπαιδευτούν όλα τα κοινά» και κυρίως πως ό,τι έχουμε καταφέρει το καταφέραμε χάρη σε εμάς και τους αγώνες μας.
Το 2023 είναι μια σημαντική χρονιά για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στη χώρα μας. Συγχρόνως, όμως, ήταν και πολύ δύσκολη. Επομένως, ας κάνουμε την επόμενη πιο συνειδητοποιημένα αγωνιστική.
Αχιλλέας Μπέος, Μαρία Ιωαννίδου, Αλέξης Κούγιας, Αντώνης Σαμαράς, Μάκης Βορίδης, Πάολα, Θάνος Πλεύρης, Γιώργος Καρατζαφέρης και Παύλος Σαράκης. Τι κοινό έχουν τα παραπάνω ονόματα; Όλα τους ανήκουν σε άτομα που τους τελευταίους μήνες αισθάνθηκαν την ανάγκη να δηλώσουν δημόσια ότι διαφωνούν με τις οικογένειες των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Είναι καλό να θυμόμαστε τα ονόματα τους. Το μίσος, βλέπετε, δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο αλλά συγκεκριμένο και έχει όνομα. Πολλά ονόματα!
