Η πρόσφατη ισότητα στον γάμο στην Ελβετία, φαίνεται να επηρέασε τη μικροσκοπική χώρα του Λιχτενστάιν.
Δύο ημέρες μετά την ελβετική ψηφοφορία, οι νομοθέτες έδωσαν σχεδόν ομόφωνα την υποστήριξή τους στους γκέι γάμους, κατά τη διάρκεια μιας κοινοβουλευτικής συνόδου στο πριγκιπάτο.
Φέτος, το έθνος με λιγότερους από 40.000 ανθρώπους πρόκειται επίσης να φιλοξενήσει την πρώτη του Pride εκδήλωση.
«Υποθέτω ότι ήταν πάντα έτσι. Πάντα περιμέναμε τις μεγαλύτερες χώρες να αναλάβουν την πρωτοβουλία», δήλωσε στο Reuters ο Stefan Marxer, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Flay, της μοναδικής ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδας του Λιχτενστάιν.
Ο καθολικισμός είναι η επίσημη θρησκεία στο πριγκιπάτο, το οποίο η ILGA-Europe κατατάσσει στη 40η από τις 49 ευρωπαϊκές χώρες όσον αφορά στη νομική προστασία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, ακριβώς πίσω από τη Ρουμανία και την Ουκρανία.
Μόνο η Μάλτα έχει υψηλή βαθμολογία μεταξύ των μικρών κρατιδίων της Ευρώπης στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, κατακτώντας την πρώτη θέση στην αξιολόγηση της ILGA.
Σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους του Λιχτενστάιν, τα ομόφυλα ζευγάρια μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αστικές ενώσεις, που τους παρέχουν κάποια οικονομικά και κοινωνικά οφέλη, αλλά δεν μπορούν να τεκνοθετήσουν και δεν υπάρχει ειδική νομοθεσία για τα τρανς άτομα και την ταυτότητα φύλου τους.
Ο μονάρχης του Λιχτενστάιν, πρίγκιπας Hans-Adam II – ο οποίος μπορεί να ασκήσει βέτο σε κάθε νέα νομοθεσία που εγκρίνεται από το κοινοβούλιο – έχει αντιταχθεί στην επέκταση των δικαιωμάτων γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια (κυρίως αν περιλαμβάνονται και δικαιώματα τεκνοθεσίας).
«Αν δύο ομοφυλόφιλοι υιοθετήσουν αγόρια, αυτό μπορεί να είναι πρόβλημα», δήλωσε σε ραδιοφωνική συνέντευξη τον περασμένο Φεβρουάριο, προσθέτοντας ότι τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να μεγαλώνουν σε μια «κανονική οικογένεια».
Παρά τις ομοφοβικές παρατηρήσεις του πρίγκιπα, ο Marxer είπε ότι η πίεση για αλλαγή αυξάνεται.
«Όλες οι γερμανόφωνες χώρες εκτός από το Λιχτενστάιν έχουν αναγνωρίσει τους γάμους για ομόφυλα ζευγάρια. Ήρθε η ώρα για το Λιχτενστάιν να κάνει το ίδιο», είπε.
Σαν Μαρίνο
Η θρησκεία και η παράδοση έχουν επίσης μεγάλη επιρροή σε μικροσκοπικά κράτη της Ανδόρας, του Σαν Μαρίνο και του Μονακό, που υστερούν όταν πρόκειται για την προστασία των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων.
Το Σαν Μαρίνο, το οποίο κατατάσσεται στη 42η θέση από την ILGA-Europe, κατήργησε την απαγόρευση των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου μόλις το 2004, ενώ οι ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις είναι ανύπαρκτες στη χώρα.
Αντίθετα, ο Paolo Rondelli, ο μόνος ανοιχτά γκέι βουλευτής του Σαν Μαρίνο, είπε ότι είχε ενταχθεί στο τοπικό τμήμα της Arcigay, της μεγαλύτερης ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδας της Ιταλίας.
Αλλά ο Rondelli δήλωσε ότι ένας «άνεμος αλλαγής» από μεγαλύτερες χώρες άρχισαν να επηρεάζουν τις «συντηρητικές παραδόσεις» του Σαν Μαρίνο.
Ένα δημοψήφισμα για την κατοχύρωση της απαγόρευσης των ομοφοβικών διακρίσεων στο σύνταγμα συγκέντρωσε το 71,46% των ψήφων το 2019. Πέρυσι, η χώρα ψήφισε υπέρ της νομιμοποίησης των αμβλώσεων.
«Θα χρειαστεί ακόμη χρόνος για να βάλουν οι πολιτικοί τη ΛΟΑΤΚΙ+ ισότητα στη νομοθετική τους ατζέντα», πρόσθεσε ο Rondelli στο Reuters.
«Οι περισσότεροι βουλευτές προέρχονται από καθολικά κόμματα, επομένως το να μιλάνε για τα ΛOATKI+ δικαιώματα δεν είναι η πρώτη τους προτεραιότητα, παρόλο που οι περισσότεροι από αυτούς ψήφισαν υπέρ των πολιτικών ενώσεων το 2018».
Ανδόρα
Στην Ανδόρα, ένα μικρό κράτος που βρίσκεται ανάμεσα στη Γαλλία και την Ισπανία, η Καθολική Εκκλησία προσπάθησε να θέσει όρια στις μεταρρυθμίσεις υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ+.
Η Ανδόρα, της οποίας ηγούνται ο Γάλλος πρόεδρος και ο ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος Ούργκελ, στην ισπανική περιοχή της Καταλονίας – ψήφισε έναν εκτεταμένο νόμο για τις αστικές ενώσεις των ομοφυλοφίλων το 2014, αλλά σταμάτησε να χρησιμοποιεί τον όρο “γάμος”.
«Ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν λέγεται γκέι γάμος είναι επειδή η επισκοπή (ο επίσκοπος του Ούργκελ) δεν θα τον δεχτεί», είπε ο Λόαν Πουλέτ, ένας 33χρονος εκπαιδευτικός και συγγραφέας από την Ανδόρα που έχει γράψει ένα βιβλίο για παιδιά.
Είπε ότι μεγάλοι αριθμοί μεταναστών στη χώρα βοήθησαν στην αλλαγή νοοτροπιών και – λόγω εν μέρει του γενικού νόμου για τις αστικές ενώσεις – η Ανδόρα κατατάσσεται στην 26η θέση από την ILGA-Europe.
Ωστόσο, οι ακτιβιστές δήλωσαν ότι το πολιτικό κατεστημένο δεν έδειξε διάθεση για βαθύτερες μεταρρυθμίσεις.
«Η Ανδόρα διστάζει να αναγνωρίσει ότι οι μεγαλύτεροι γείτονές μας έχουν επιρροή πάνω μας, επειδή είναι μια μικρή χώρα που θέλει να διατηρήσει τη δική της ταυτότητα», δήλωσε ο Rocio Soler, πρόεδρος της μοναδικής ΛΟΑΤΚΙ ομάδας της Ανδόρας, DiversAnd.
«Τα χαμηλά ποσοστά εγκληματικότητας, συμπεριλαμβανομένων των ομοφοβικών ή τρανσφοβικών επιθέσεων, στο πριγκιπάτο των 77.000 ανθρώπων μπορεί επίσης να εξηγήσουν την έλλειψη νομοθεσίας που κατοχυρώνει τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα», είπε.
«Επειδή δεν ακούμε για βία κατά ορισμένων ομάδων, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαστε καλά, ότι δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο», δήλωσε ο Soler, προσθέτοντας ότι το μέγεθος της χώρας μπορεί να εξηγήσει εν μέρει την εμμονή των συντηρητικών συμπεριφορών.
«Το γεγονός ότι όλοι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον αυξάνει την κοινωνική πίεση και καθιστά πιο δύσκολο να κάνουμε coming out».
Μονακό
Αρκετά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στο πλούσιο Μονακό είπαν ότι δυσκολεύονται αρκετά να είναι ανοιχτά με τη σεξουαλικότητά τους στην πόλη-κράτος, η οποία δε διαθέτει νόμους κατά των διακρίσεων και απαγορεύει τους γάμους και την τεκνοθεσία για άτομα του ίδιου φύλου. Πρόσφατα εγκρίθηκαν τα σύμφωνα συμβίωσης.
Το πριγκιπάτο των περίπου 40.000 ανθρώπων κατατάσσεται στη 45η θέση στην ισότητα από την ILGA-Europe – η χαμηλότερη θέση για τα μικρά κράτη της Ευρώπης. Το Βατικανό, η μικρότερη χώρα στον κόσμο, δεν συμπεριλήφθηκε στην έρευνα.
Περισσότεροι από 40 άνδρες που ζουν ή εργάζονται στο Μονακό, όπου ο καθολικισμός είναι επίσης η επίσημη θρησκεία, δήλωσαν στο Reuters ότι ένιωθαν άβολα να κάνουν coming out.
Ο Wim Prior, ένας Βέλγος που έχει ιδρύσει μια γκέι οργάνωση (GLAM) στο Μονακό με τον σύντροφό του, είπε ότι υπάρχει μια μεγάλη διακριτικότητα στην γκέι σκηνή της χώρας.
«Η λέξη διακριτικότητα είναι μια πολύ σημαντική λέξη στο Μονακό», είπε, προσθέτοντας ότι οι συμπεριφορές άρχισαν να αλλάζουν.
«Το Μονακό είναι πραγματικά ανοιχτό και ασφαλές».
