Στο αφιέρωμα που ακολουθεί θα διαβάσεις τις συνεντεύξεις 5 απλών ατόμων να μιλούν για το πώς είναι να ζεις στην Ελλάδα το 2017, υπερασπιζόμενος τόσο την ταυτότητα του ΛΟΑΤΚΙ+ όσο κι αυτή του ΑμεΑ.
Ηλίας
Ονομάζομαι Ηλίας, είμαι αισίως 32 ετών (αν και νιώθω μικρότερος), προσδιορίζομαι ως cis γκέι άντρας κι έχω κινητική αναπηρία λόγω πρόωρης γέννησης. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με τη μουσική, όντας παιδί από μουσική οικογένεια, όποτε και σχεδόν αυτονόητα σπούδασα μουσικολογία, σύνθεση και πρόσφατα ηχοληψία. Ταυτόχρονα, ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το χορό στη μικτή ομάδα ΕΞΙΣ και είμαι μέλος σε ακτιβιστικές κινήσεις που αφορούν στην αναπηρία (ΛΟΑΤ ΑμεΑ, Κίνηση χειραφέτησης Αναπήρων «Μηδενική Ανοχή», Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία).
Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ; Μίλα μας λίγο για την καθημερινότητά σου;
Θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά τυχερό, αφού έχω καταφέρει να ζω ανεξάρτητος και σχετικά αυτόνομος, να εργάζομαι πάνω στο αντικείμενο μου και να ασχολούμαι με όλα όσα με γεμίζουν. Είμαι θερμός υποστηρικτής ενός δικαιωματικού, κοινωνιοκεντρικού μοντέλου της αναπηρίας που σε αντίθεση με το ιατροκεντρικό μοντέλο, διαχωρίζει τη βλάβη από την έννοια της αναπηρίας, που θεωρεί την αναπηρία «κοινωνική κατασκευή», εφόσον είναι η ίδια η κοινωνία που, λόγω έλλειψης σχεδιασμού και κατάλληλων συνθηκών αποκλείει μια μεγάλη μερίδα των πολιτών της. Οπότε ναι, δεν είναι και πολύ εύκολο να είσαι άτομο με αναπηρία στην Ελλάδα και σε μια κοινωνία που θεωρεί τη βλάβη σε ένα σώμα εξ’ ορισμού ως δυστυχία. Στην Αθήνα πχ, οι υποδομές είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σχεδιασμένες για “μη ανάπηρα” σώματα. Παντού ανούσια σκαλοπάτια, επικίνδυνες λακκούβες, ενώ ακόμα και οι διαβάσεις των πεζών είναι μη προσβάσιμες. Τραγική είναι η έλλειψη περισσότερων θέσεων στάθμευσης ΑμεΑ αφού οι υπάρχουσες είναι παρανόμως μετρημένες στα δάχτυλα. Όλα αυτά και άλλα πολλά μου δυσκολεύουν καθοριστικά την καθημερινότητα ως άτομο με αναπηρία. Όσον αφορά την ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα μου, αισθάνομαι ευτυχής που κατάφερα να διεκδικήσω το δικαίωμα στην ερωτική ζωή και να ζήσω τη σεξουαλικότητα μου από νεαρή ηλικία. Πλέον καθημερινά μου επιτρέπω περισσότερη ελευθερία να είμαι ο εαυτός μου, να γκρεμίζω εσωτερικά εμπόδια και να αντιστέκομαι στην κυρίαρχη άποψη που θεωρεί τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μη φυσιολογικά και προσπαθεί ακόμα μέσω των ΜΜΕ ή των θεσμών να μου την επιβάλλει. Θέλει θάρρος να παραμένεις ο εαυτός σου σε μια κοινωνία που εκφασίζεται με γοργούς ρυθμούς.
Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ AμεΑ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του; Εσύ το έχεις κάνει; Ποια ήταν η εμπειρία σου;
Ναι, θεωρώ ότι κατά περίπτωση είναι δύσκολο και καθόλου αυτονόητο για ένα άτομο με αναπηρία να αποκαλύψει στο οικογενειακό του περιβάλλον την σεξουαλική του ταυτότητα δεδομένου ότι πολύ συχνά νιώθει πλήρως ή μερικώς εξαρτώμενο από το οικογενειακό του περιβάλλον για την καθημερινότητα του, καθώς η όποια ενδεχόμενη ρήξη στη σχέση φαντάζει επιζήμια για το άτομο. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη μέχρι τα 16 μου, σχετικά κλειστή και συντηρητική κοινωνία, με χαμηλά αντανακλαστικά στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Αναγκάστηκα από πολύ μικρή ηλικία να κρύβω την σεξουαλική μου ταυτότητα ώστε να γίνω αποδεκτός πχ στο σχολείο και σε φίλους. Όμως, είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια υποστηρικτική οικογένεια, ανοικτή στο διαφορετικό και σε ένα περιβάλλον όπου το σεξ δεν ήταν ταμπού. Προσωπικά όμως, θεωρώ ότι επειδή στο σχολικό περιβάλλον έχω υπάρξει θύμα ρατσισμού και λεκτικού bullying που αφορούσε στην ΛΟΑΤΚΙ+ κυρίως ταυτότητα, άργησα μέχρι τα 18 μου να κάνω coming out σε οικογένεια και φίλους κι αυτό είναι κάτι που μετανιώνω ακόμα και σήμερα. Θεωρώ τον εαυτό μου πια ανοικτά γκέι, κι έτσι πια, απολαμβάνω την ειλικρίνεια στις σχέσεις με τους ανθρώπους που αγαπώ ολοκληρωτικά και χωρίς μάσκες, και αυτό είναι υπέροχο συναίσθημα!
Το γεγονός ότι φέρεις την ιδιότητα του ΑμεΑ θεωρείς ότι σε βοήθησε στο να αποδεχθείς εσύ και το περιβάλλον σου πιο εύκολα την ΛΟΑΤΚΙ ταυτότητα σου;
Το να φέρω ταυτότητες ταυτόχρονα από δύο μειονοτικές ομάδες το θεωρώ ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Και βουνό και θάλασσα! (χαχα). Σε μικρή ηλικία με είχε σίγουρα βοηθήσει η αναπηρία μου στο να αποδεχθώ μέσα μου την σεξουαλική μου ταυτότητα, να την αγαπήσω και να μην τη φοβηθώ. Απ’ την άλλη, σίγουρα λειτούργησε λίγο αποθαρρυντικά να μιλήσω με ευκολία στην οικογένεια μου. Φοβόμουν μήπως στεναχωρηθούν ή αγχωθούν ότι θα μείνω μόνος, περιθωριοποιημένος, ή το φόβο του διπλού στίγματος. Εν τελεί, θεωρώ ότι μου έκανε καλό στην αυτό-αποδοχή μου χωρίς να σημαίνει ότι το ένα επηρεάζει ή συνδέεται απαραίτητα με το άλλο.
Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα;
Είχα την τύχη να ξεκινήσω να κοινωνικοποιούμαι ως γκέι αγόρι από μικρός μέσω του ιντερνέτ από τα τέλη της δεκαετίας του 90’. Με βοήθησε να «ξεφοβηθώ» και να γνωρίσω την ΛΟΑΤΚΙ+ κουλτούρα στο δικό μου ρυθμό και χρόνο, αλλά και να συνομιλήσω με άλλα γκέι άτομα. Οι περισσότερές μου ερωτικές σχέσεις ήταν με ανθρώπους που γνώρισα μέσω site ή εφαρμογών. Επιδιώκω όμως και την γνωριμία σε πραγματικές συνθήκες, σε μπαρ ή κλαμπ αλλά και συχνά μέσω ΛΟΑΤΚΙ+ εκδηλώσεων ή σχετικών δράσεων, θεωρώ ότι υπάρχει άλλη δυναμική.
Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή εκδηλώσεις;
Δυστυχώς, σύμφωνα με την μέχρι τώρα εμπειρία μου, τα ΛΟΑΤΚΙ+ μαγαζιά είναι στην πλειοψηφία τους μη προσβάσιμα ειδικά όσον αφορά κινητικές αναπηρίες. (Ράμπες, WC ΑμεΑ). Όσον αφορά τις ΛΟΑΤΚΙ+ εκδηλώσεις, έχουν γίνει τον τελευταίο χρόνο σοβαρές προσπάθειες, για την καθολική προσβασιμότητα, που να αφορά το δομικό περιβάλλον αλλά και την πληροφορία (διερμηνεία ΕΝΓ, γραφή Braille, υποτιτλισμός). Σίγουρα όμως, ακόμα δεν είναι αυτονόητη στη συνείδηση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας η ανάγκη για καθολική προσβασιμότητα για τα ΑμεΑ. Στοχεύουμε όμως ως ομάδα ΛΟΑΤ ΑμεΑ στην διεκδίκηση του αυτονόητου και του δικαιώματος στη συμπερίληψη.
Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Έχεις αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές;
Στην αρχή, αρκετά χρόνια πριν, μου ήταν λίγο δύσκολο σε κάποιον που γνώριζα κυρίως μέσω ιντερνέτ να κάνω το coming out της αναπηρίας μου, με το φόβο μήπως με απορρίψει χωρίς να μπει καν σε διαδικασία να με γνωρίσει. Όχι όμως πια. Όλες μου οι ερωτικές εμπειρίες ήταν θετικές και δεν μου έχει τύχει σε γνωριμία ή ραντεβού να έρθω αντιμέτωπος με ρητή απόρριψη λόγω την αναπηρίας ή με ρατσιστική συμπεριφορά. Έχω ρίξει γέλιο με κάποιες αντιδράσεις κάποιων πχ «πω τι έπαθες και περπατάς έτσι έλα ξεκόλλα» , ή σε κλαμπ να μου λέει ο άλλος «καλά φίλε πόσο έχεις πιει» αλλά δεν συμβαίνει συχνά.
Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στα άτομα με αναπηρία;
Με εκνευρίζει ιδιαίτερα στα σάιτ γνωριμιών αυτή η τάση να θεοποιείται το ωραίο αψεγάδιαστο, γυμνασμένο αρρενωπό κορμί, το σώμα που είναι πλήρως εναρμονισμένο με τα κανονιστικά πρότυπα. Και δεν έχει να κάνει μόνο με αναπηροφοβία αλλά και με χονδροφοβία, φεμφοβία κ.α. μια ολόκληρη λίστα από φοβίες που αποκλείουν ανθρώπους μόνο και μόνο από το περιτύλιγμα. Εύχομαι να αλλάξει αυτό, με όποιον τρόπο. Πάραυτα, κατανοώ και την ανάγκη για έκφραση της διαφορετικής επιθυμίας.
Τι θα ήθελες να πεις όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα;
Σταματήστε να προβάλλετε σε μας τα άτομα με αναπηρία την ανάγκη σας να βρείτε ήρωες. Δεν είμαστε και ούτε θέλουμε να γίνουμε. Δεν έχουμε ούτε ειδικές ανάγκες, πόσο μάλλον ειδικές ικανότητες (αν και ωραίος ο Superman). Μην εκθειάζετε, ή στον αντίποδα, να απορρίπτετε οτιδήποτε διαφέρει από το πρότυπα της κανονικότητας. Δεν χρειαζόμαστε θαυμασμό, ούτε από φιλανθρωπία, άλλα πραγματική κοινωνική ισότητα, σε όλες τις εκφάνσεις την καθημερινότητας.
Ιωάννης
Καλησπέρα, είμαι ο Ιωάννης και είμαι 25 ετών. Με ελκύουν κυρίως άντρες, αρκετές φορές ελκύομαι κι από γυναίκες. Είμαι κωφός άμφω (θέμα ακοής και στα δύο αφτιά για να το πω πιο απλά) και φοράω ακουστικό.
Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ;
Το να ζεις στην Ελλάδα είναι από μόνο του πολλά προβλήματα μαζεμένα. Από τη μια, τα ΑμεΑ δεν είναι τόσο γνωστά όσο θα έπρεπε, ούτε και οι ανάγκες τους, από την άλλη, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα – παρότι παρουσιάζει πρόοδο τα τελευταία χρόνια – εξακολουθεί να δέχεται λεκτικές ή και σωματικές επιθέσεις από την πλειοψηφία. Όσον αφορά εμένα, δεν υπάρχει κάτι που να με στιγματίζει ως ΑμεΑ ή ΛΟΑΤΚΙ μέλος. Ζω όπως θα έπρεπε να ζει ο καθένας. Σπούδασα και συνεχίζω σε νέες σπουδές, αθλούμαι, βγαίνω βόλτες, ταξιδεύω όταν μου το επιτρέπουν οι συνθήκες, πάω σινεμά ή βλέπω σειρές με την σχέση μου ή με φίλους, διαβάζω εξωσχολικά βιβλία κ.α. Σε καθημερινή βάση, δουλεύω όπως θα έπρεπε να κάνω σε μια δουλειά που μου αρέσει πάρα πολύ και συναναστρέφομαι με αρκετό κόσμο. Μαθαίνω ξένες γλώσσες, πάω κολυμβητήριο κι είμαι ανοικτός σε νέες «προκλήσεις». Φυσικά, βγαίνω για καφέ ή κρασί, μου αρέσει πολύ η κουβέντα!
Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ ΑμεΑ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του;
Από προσωπική εμπειρία, θεωρώ πως ναι είναι δύσκολο. Από την μια, ο οικογενειακός κύκλος θεωρεί πως το θέμα της αναπηρίας ταυτόχρονα με την σεξουαλική μου ταυτότητα, με περιθωριοποιεί διπλά σε σχέση με αυτούς που έχουν μόνο το ένα από τα δύο. Δηλαδή: Έχω να αντιμετωπίσω και τις δυσκολίες ως LGBT άτομο αλλά και τις δυσκολίες ως Άτομο με Αναπηρία. Από την άλλη, ο κύκλος των LGBT μπορεί να δείξει οίκτο ή να κάνει προσπάθειες αποφυγής συναναστροφής με κάποιο ΑμεΑ «για να μη κουραστούν παραπάνω». Εγώ προσωπικά, δεν είμαι πολύ ανοικτός γενικά ως άτομο, από τότε που με θυμάμαι. Για την αναπηρία μου το γνωρίζουν όσο δυνατόν περισσότεροι γίνεται, για τη σεξουαλική μου ταυτότητα, τα άτομα που θεωρώ πως πρέπει να ξέρουν. Απ’ αυτά είναι η οικογένεια μου, οι φίλοι μου και τα άτομα με τα οποία περνώ πολύ χρόνο μαζί τους, π.χ. στην δουλειά, για να μην υπάρξουν στιγμές αμηχανίας ή να καταφεύγω σε «αθώα» ψέματα μακροπρόθεσμα. Μέχρι στιγμής δεν μου έχει προξενήσει κανένα πρόβλημα.
Σε έχει βοηθήσει το ότι έχεις διπλή κοινωνική ταυτότητα ΑμεΑ και ΛΟΑΤΚΙ ταυτόχρονα;
Η αλήθεια είναι πως με βοήθησε πάρα πολύ. Όταν γνώρισα για πρώτη φορά ΑμεΑ στα 20 μου, δηλαδή το 2011, ένιωσα κάπου αποδεκτός. Γρήγορα ανακάλυψα πως ο κύκλος των ΑμεΑ φίλων που γνώρισα εκείνη την περίοδο, συμπεριλάμβανε δύο κοπέλες που ήταν ομοφυλόφιλες, με βοήθησε ακόμα περισσότερο στο να αποδεχτώ και την σεξουαλική μου ταυτότητα. Στην πορεία με βοήθησε να αντιμετωπίζω τα θέματα που μου προέκυπταν πάνω στον εαυτό μου. Επιπλέον, έχω κάποια άτομα που είναι και ΛΟΑΤΚΙ και ΑμεΑ (με διάφορες παθήσεις), με τα οποία έχω πολύ καλή επαφή, με βοηθά στο να συνειδητοποιώ πως δεν είμαι μόνος αλλά και πως έχουμε πραγματικά πολλά κοινά. Όχι μόνο αυτό, αλλά η διεύρυνση μου και στις δύο αυτές κατευθύνσεις, των ΑμεΑ και ΛΟΑΤΚΙ, μου έμαθε πολλά πράγματα και μέχρι τώρα, ακόμα δεν βαρέθηκα γιατί κινούμαι σε πολλούς κόσμους, μεταξύ και των μη αναπήρων και straight ατόμων!
Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα;
Για αρχή, από κοινούς φίλους και παρέες. Είναι ο τρόπος που με εκφράζει περισσότερο σαν άτομο. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν έχω γνωρίσει άτομα μέσω Internet, έτσι όπως ήρθε η τεχνολογία στις μέρες μας. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν βολικό από πολλές απόψεις, αλλά από την άλλη, η επικοινωνία και το χτίσιμο ενός δεσμού γίνεται υπό πιο ψυχρές συνθήκες. Επίσης, γνωρίζω άτομα και από διάφορες εκδηλώσεις τέτοιων περιεχόμενων, από διάφορους εθελοντισμούς κ.λπ., κάτι που με κάνει να νιώθω καλύτερα γιατί μου αρέσει ο παραδοσιακός τρόπος γνωριμίας.
Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή ΛΟΑΤΚΙ εκδηλώσεις;
Για μένα συγκεκριμένα ως κωφό άτομο, είναι σχετικά εύκολη η πρόσβαση. Για άλλες αναπηρίες (ενδεικτικά κινητικές) δεν θα έλεγα το ίδιο. Ίσως να υπάρξει κάποιο θέμα για μένα προσωπικά, αν υπάρχει πολύς κόσμος και βαβούρα, αν μιλάνε πολλοί ταυτόχρονα και γίνεται φασαρία, «χάνομαι» και δεν αντιλαμβάνομαι πλήρως τα όσα λέγονται αλλά ένα σχετικά μεγάλο μέρος. Και θέλω να μαθαίνω λεπτομέρειες. Υπάρχει η αντίστοιχη παροχή διερμηνέα Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας, την οποία κι έμαθα τα τελευταία χρόνια, που είναι ένα βοηθητικό εργαλείο αλλά τα κονδύλια και οι παροχές του κράτους πάνω σε τέτοια θέματα είναι ελάχιστα έως και μηδαμινά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διερμηνέας συνήθως. Με την πρωτοβουλία της ΛΟΑΤ ΑμεΑ υπάρχει διερμηνεία, έγγραφα γραμμένα με τυφλό σύστημα γραφής (Braille), αλλά και πρόληψη για χώρους κατάλληλα διαμορφωμένους για αναπηρικά αμαξίδια. Πρέπει να υπάρχει πρόσβαση παντού, για όλα τα άτομα ανεξαιρέτως αναπηρίας ή μη.
Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Έχεις αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές;
Όσο εύκολο είναι να βρει κάποιος έναν σύντροφο. Το παν είναι η χημεία, το πως ταιριάζουν δύο άτομα και πως μπορούν να συνάδουν μαζί. Προσωπικά, μέχρι την τωρινή μου σχέση που αντιμετωπίζει επίσης θέμα αναπηρίας, είχα σχέσεις (και με τα δύο φύλα) με μη ανάπηρους. Δεν υπήρξε ποτέ θέμα, ούτε λόγος για χωρισμό ή προβλήματα μέσα στην σχέση. Ωστόσο, θα σταθώ σε κάτι που μου συνέβη πριν από τέσσερα περίπου χρόνια (και ήταν το μοναδικό «ρατσιστικό συμβάν» από όσο θυμάμαι): Συνομιλούσα με κάποιον μέσω app γνωριμιών, όλα φαίνονταν ότι έβαιναν καλώς, ήταν να κανονίσουμε για έναν καφέ προκειμένου να γνωριστούμε από κοντά. Κι εκεί ήταν που πάντα έλεγα ότι αντιμετωπίζω θέμα ακοής, του το λέω λοιπόν, γράφοντας επίσης πως δεν θα υπάρξει θέμα επικοινωνίας. Η απάντηση του; «Συγγνώμη, δεν το ήξερα αυτό, δεν μπορώ, να είσαι καλά» και με έκανε block απευθείας χωρίς να προλάβω να εξηγηθώ. Αυτό με έκανε να νιώσω προσωρινά πολύ άσχημα για την αναπηρία μου αλλά γρήγορα το ξεπέρασα. Πως μπορείς να κρίνεις κάτι που δεν έχεις δει ακόμα; Θεωρώ πως τέτοιες κινήσεις είναι πολύ βιαστικές αλλά και δείχνουν την επιδερμικότητα του άλλου. Μπορείς όμως να βρεις άλλον τρόπο, να ρωτήσεις, είναι φυσικό να έχεις απορίες για κάτι άγνωστο σε σένα. Το να «μπλοκάρεις» κάποιον, δείχνει απλά ότι σε ελκύει ο σκοταδισμός.
Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στα άτομα με αναπηρία.
Θεωρώ πως υπάρχουν δύο ομάδες ΛΟΑΤΚΙ ατόμων: Αυτοί που επειδή είναι οι ίδιοι ΛΟΑΤΚΙ, συμπάσχουν, ενδιαφέρονται, μοιράζονται τις ίδιες ανάγκες, πόνους με τα ΑμεΑ, ενδιαφέρονται πραγματικά για την προσβασιμότητα και τον ακτιβισμό γενικότερα. Αυτά είναι και τα άτομα που συναναστρέφονται και με ΑμεΑ, ΛΟΑΤΚΙ ή μη. Έχουν ευρεία γνώση και μεγάλη συνείδηση πάνω σε αυτά τα θέματα ή έχουν μεγάλο ενδιαφέρον στο να μάθουν π.χ. την Νοηματική Γλώσσα. Αν κι εμφανώς, πολλά από αυτά δεν έχουν θέμα στο να συνάψουν φιλία ή ερωτική σχέση με κάποιο ΑμεΑ, άλλα άτομα δεν μπορούν να το κάνουν λόγω εσωτερικών φραγμών π.χ. ότι κάποιο ΑμεΑ αδυνατεί να κάνει κάτι σωστά ή πάνω στην πράξη του σεξ και «κάνουν πίσω», βλέποντας τα ΑμεΑ φιλικά που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έβλεπαν. Από την άλλη, υπάρχουν τα άτομα που – πιθανόν – λόγω βιωμάτων ή μεγάλης ιδέας για τον εαυτό τους, θεωρούν ότι τα ΑμεΑ δεν έχουν θέση σε αυτά που πέρασαν τα ίδια τα άτομα ή να αξίζουν την προσοχή τους. Τα εν λόγω άτομα, έχουν τάσεις σνομπισμού, αδιαφορίας και εγωκεντρισμού. Φυσικά, αυτό δεν το κάνουν μόνο στα ΑμεΑ αλλά γενικά το έχουν υιοθετήσει ως τρόπο ζωής. Κοιτάζουν τον εαυτό τους και την προσωπική καλοπέραση. Οπότε, ναι, ακόμα και άθελα πολλών ατόμων, υπάρχει ρατσισμός. Ακόμα και μέσα και μεταξύ των ΑμεΑ υπάρχει ρατσισμός.
Τι θα ήθελες να πεις όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα;
Η αγάπη δεν έχει όρια. Δεν έχει σημασία αν κάποιος έχει κάποιο θέμα αναπηρίας. Αυτό, θεωρώ, δεν είναι κάτι για το οποίο το άτομο θα πρέπει να περηφανεύεται ή να ντρέπεται αλλά είναι τρόπος ζωής για αυτό. Έχει μάθει να ζει με αυτά και προσαρμόζει την ζωή του όπως είναι. Αν σε ελκύει το άτομο και υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον, πιστεύω πως δεν θα χάσεις αλλά αντιθέτως, θα κερδίσεις πολλά πράγματα.
Ιωάννα
Ονομάζομαι Ιωάννα – Μαρία Γκέρτσου, είμαι 38 ετών με απώλεια όρασης. Εργάζομαι ως ψυχολόγος κι έχω ιδρύσει έναν ΜΚΟ για τη δωρεάν εκπαίδευση και παροχή σκύλων – οδηγών τον οποίο και διευθύνω εθελοντικά. Γενικότερα, δραστηριοποιούμαι αρκετά στο χώρο του ακτιβισμού, υπερασπιζόμενη όσο μπορώ και σε λογικό πλαίσιο την ανθρώπινη ποικιλομορφία και το δικαίωμα στην έκφραση της προσωπικής ταυτότητας. Αναπροσδιορίζομαι ως bi, γυναίκα. Λατρεύω τα ζώα και προσπαθώ να ταξιδεύω πολύ, πάντα παρέα με τη Μέη το σκύλο – οδηγό μου. Μου αρέσουν πολύ οι ιδιαίτερες μουσικές, όπως η gothic και η ethereal, το καράτε, τα αστυνομικά θρίλερ και οι ταινίες τρόμου. Με εκφράζει αρκετά η τέχνη. Παίζω πιάνο και συχνά πυκνά, ανεβάζω στα social media κείμενα και φωτογραφίες μου. Επίσης μέσα από τα social media και τα media, προσπαθώ να περνώ μηνύματα με ακτιβιστική κι αντιρατσιστική θεματολογία. Τέλος, συμμετέχω αρκετά στα κοινά (ημερίδες, παρουσιάσεις, εκπομπές, εκδηλώσεις κλπ).
Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ; Ποια είναι η καθημερινότητά σου;
Ευτυχώς, το έχω κερδίσει το στοίχημα. Ζω αυτόνομα, έχω σταθερή δουλειά, καλούς φίλους, ανθρώπους που με αγαπούν, που με υποστηρίζουν και γενικά επειδή έχω γερά νεύρα, γνωρίζω το σύστημα και τα δικαιώματα μου, εντάξει. Καθημερινά, ασχολούμαι με τον ΜΚΟ, πηγαίνω στη δουλειά, αθλούμαι, φροντίζω τους σκυλούς μου… γενικά μου αρέσει να περνώ αρκετό χρόνο μόνη, αλλά και να κάνω παρέα με ανθρώπους που μου προκαλούν το ενδιαφέρον. Θεωρώ πως έχω κερδίσει επάξια το σεβασμό της κοινωνίας. Πάρα ταύτα η Ελλάδα κακά τα ψέματα, παραμένει μια βαθιά συντηρητική χώρα, ειδικότερα λόγω του πεπαλαιωμένου εκπαιδευτικού της συστήματος και τη μη – προώθηση της παιδείας από τους πολιτικούς. Η πολιτεία δεν είναι προσωποποιημένη, δε φροντίζει ξεχωριστά για τον / την κάθε πολίτη / πολίτισσα. Οι άνθρωποι πιστεύω πως εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για την έλλειψη υποδομών, υπηρεσιών κι ανάπτυξης, επάνω σε εξιλαστήρια θύματα, μέσω του ρατσιστικού / στιγματιστικού λόγου και των στερεοτύπων. Συνάμα, συμβάλλουν στη διαιώνιση του “ωχαδερφισμού”, συμμετέχοντας σε συμπεριφορές που βλάπτουν τους / τις άλλες/άλλους, αδιαφορώντας για μια παγιωμένη κατάσταση και μη-βοηθώντας το συνάνθρωπο. Υπάρχει ρατσισμός, ακόμα κι απέναντι σε εμένα αν και συχνά συμβαίνει ακούσια (πχ., κάποιος παρκάρει παράνομα και μου εμποδίζει την πρόσβαση) ή και “με το γάντι” (σε αγαπάμε, σε εκτιμάμε, αλλά…)
Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του; Εσύ το έχεις κάνει; Ποια ήταν η εμπειρία σου;
Θεωρώ πως αποτελώ από τις ελάχιστες εξαιρέσεις των ΑμεΑ που όχι μόνο μιλούν ανοιχτά για τη σεξουαλική τους ταυτότητα, αλλά έχουν και σεξουαλική ζωή. Αν και φυσικά και δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία, πιστεύω ακράδαντα πως οι περισσότεροι / ες ΑμεΑ δεν έχουν καν σεξουαλική ζωή ή αν έχουν δεν το έχουν ψάξει ιδιαιτέρα και γίνονται έρμαια των εκάστοτε καταστάσεων: πχ., βρίσκουν κάποιον ή κάποια επειδή έχει την ίδια αναπηρία ή βρίσκουν κάποιον ή κάποια για να τους βοηθάει. Η εμπειρία μου, γενικά είναι ευχάριστη κι ελπίζω να παραμείνει ως τέτοια. Οι γονείς μου με άφησαν να εξελιχθώ, όπως.. προμηνυόταν! Πολλές φορές δεν καταλάβαιναν τι τους έλεγα ή πως γίνεται να μη θέλω να παντρευτώ και να κάνω παιδιά, αλλά προσπαθούσαν να καταλάβουν και να μπουν στη ψυχολογία μου, χωρίς ποτέ να με κατακρίνουν. Αυτή τους η προσπάθεια να έρθουν κοντά μου και να κατανοήσουν τα θέλω μου με συγκινεί βαθύτατα. Και η αδελφή μου ενώ είναι straight, έχει πολύ ανοιχτές απόψεις. Είναι απόλυτα LGBT+ friendly κι αποδέχεται τους πάντες και τα πάντα. Έτσι μεγαλώσαμε κι έτσι μεγαλώνει κι αυτή τα παιδιά της.
Σε έχει βοηθήσει το ότι έχεις διπλή κοινωνική ταυτότητα ΑμεΑ και ΛΟΑΤΚΙ ταυτόχρονα;
Είμαι και ψυχολόγος κι αυτό αποτελεί έναν ακόμα λόγο για αυτογνωσία κι αποδοχή του διαφορετικού. Έχω μια αρκετά σύνθετη κοινωνική ταυτότητα, αλλά είχα συνειδητοποιήσει τις επιθυμίες, τα πιστεύω και τις δυνατότητες μου από πολύ μικρή κι έτσι δε μου ήρθε απότομα. Η σεξουαλική μου ταυτότητα με βοήθησε να υπερασπιστώ την αναπηρία μου διότι μου προσέδιδε ανέκαθεν ένα μαχητικό συναίσθημα και μια αύρα αυτοπεποίθησης. Η αναπηρία μου από την άλλη με παρακίνησε να μάχομαι με σθένος για τον εαυτό μου και για τους / τις άλλες / ους. Δε γίνεται να βιώνει ή ακόμα και να υπερασπίζεται κανείς / καμιά μια συγκεκριμένη κοινωνική ταυτότητα και να αντιδρά με ρατσιστικό μένος για τις υπόλοιπες. Δεν είναι φυσιολογικό. Πχ., πολλοί άνθρωποι με ακολουθούν στο Facebook, λόγω της ανθρωπιστικής μου δράσης με τους σκύλους-οδηγούς και μου γράφουν διθυραμβικά σχόλια, αλλά με κάνουν delete εάν πχ., γράψω κάτι για να υπερασπιστώ τους LGBT+
Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα;
Μέσω των social media, των forums, των κοινών φίλων. Μου έχει συμβεί όμως να γνωρίσω ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους κι εντελώς τυχαία.
Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή ΛΟΑΤΚΙ εκδηλώσεις;
Για εμένα ναι αν και δε πηγαίνω συχνά για να είμαι ειλικρινής. Φαντάζομαι πως ίσως είναι πιο δύσκολο για κάποιον / α που έχει κινητική αναπηρία.
Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Έχεις αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές;
Μου είναι αρκετά δύσκολο να βρω σύντροφο, όχι λόγω της αναπηρίας, αλλά του μυαλού και των θέλω μου. Κι όσο μεγαλώνω, γίνεται δυσκολότερο! Δεν ικανοποιούμαι από τους συμβατικούς ανθρώπους σε κανένα επίπεδο της ζωής μου, πόσο μάλλον στο ερωτικό. Φαντάζομαι πως κάποιος ή κάποια που θέλει πραγματικά να είναι μαζί μου θα με θέλει όπως είμαι. Για τους/τις υπόλοιπες / ους, απαξιώ.
Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας προς τα άτομα με αναπηρία.
Δε μου έχει τύχει να βιώσω ποτέ ρατσιστική συμπεριφορά από μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Από την άλλη δεν το έχω συζητήσει και με κάποιον / κάποια ΑμεΑ. Καλό θα είναι να μην υπάρχει.
Τι θα ήθελες να πεις όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα;
Θα ήθελα να πω, ότι η αναπηρία είναι μια συνθήκη που μπορεί να συμβεί στον καθένα / στην καθεμία και η σεξουαλική ταυτότητα, ένα κομμάτι του εαυτού μας με το οποίο γεννιόμαστε, εξελισσόμαστε και πεθαίνουμε. Είναι και τα δυο φυσιολογικά -από τη λέξη “φύση” φαινόμενα και δεν πρέπει να τα αρνείστε και να ντρέπεστε γι αυτά διότι έτσι, αρνείστε την ίδια σας τη ζωή και είναι κρίμα. Το περιβάλλον μεταφράζεται σε μικρόκοσμο και μακρόκοσμο. Όσο πιο αυτογνωσία κι αυτοπεποίθηση έχει κάποιος/α στο μικρόκοσμό του, τόσο πιο συνειδητοποιημένος/η θα βγει στο μακρόκοσμο. Κι οχυρωμένος/η, ενάντια σε παράλογες απόψεις κι ενάντια στο φασισμό. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σας ορίσει πως θα ζείτε, να σας αποκαλέσει “αφύσικους”, ούτε να σας περιορίσει την πρόσβαση στο δρόμο, στη παιδεία, στη νομοθεσία, στην εργασία. Σεβαστείτε το συνάνθρωπο και γίνετε η αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο.
Κωνσταντίνος
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος, είμαι 28 ετών είμαι κωφός και επίσης είμαι ένας γκέι άντρας.
Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ; Ποια είναι η καθημερινότητά σου;
Το να ζεις στην Ελλάδα την εποχή μας είναι πιστεύω για τους περισσότερους ανθρώπους δύσκολο. Ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο στην Ελλάδα ακόμα μέχρι και σήμερα μπορεί να γίνει δέκτης ρατσισμού διακρίσεων κι ακόμα και επιθέσεων. Παρόλα αυτά, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα στην Ελλάδα σήμερα, αν και δεν είναι η πιο δυνατή απ’ αυτές άλλων χορών, υπάρχει κι έχει αξιοσημείωτη δράση, γεγονός που μου δίνει ελπίδα για το μέλλον. Τώρα, για ένα ΑμεΑ άτομο τα πράγματα είναι επίσης δύσκολα. Αν και γίνονται πολλές προσπάθειες από την κοινωνία υπάρχουν ακόμα πολλά κενά σε πολλούς τομείς, όπως εργασία, ποιότητα ζωής, προσβασιμότητα κ.α. Προσωπικά είμαι ένα άτομο που θέλει να είναι δραστήριο και να μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα. Κάνω κουνγκ φου, θέατρο κι είμαι και μέλος των Rainbow Dancers, μιας ομάδας λάτιν χορού. Δεν αφήνω την αναπηρία μου να με εμποδίζει να ζήσω το οτιδήποτε αλλά την κάνω δύναμη και προτέρημα μου.
Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ AμεΑ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του;
Δεν είναι δύσκολο για εμένα ως ΛΟΑΤΚΙ AμεA άτομο να μιλήσω ανοιχτά στο περιβάλλον. Φυσικά και το έχω κάνει κι αυτό. Ομολογώ ότι σε πολλές περιπτώσεις ήταν κάτι δύσκολο, αλλά νομίζω ότι είναι το ίδιο δύσκολο για όλους. Η εμπειρία μου πάντως είναι ότι είναι καλύτερο να ανοίγεσαι στους ανθρώπους, όταν σε ενδιαφέρει να υπάρχει η καλύτερη δυνατή επικοινωνία.
Το γεγονός ότι φέρεις την ιδιότητα του ΑμεΑ θεωρείς ότι σε βοήθησε στο να αποδεχθείς εσύ και το περιβάλλον σου πιο εύκολα την ΛΟΑΤΚΙ ταυτότητα σου;
Εξαρτάται από το πως επιλέγει να δει κανείς τα πράγματα. Για εμένα η εμπλοκή μου και με τις δύο κοινότητες με έχει ευχαριστήσει πολύ. Ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ άτομο έχω γνωρίσει πολλούς υπέροχους ανθρώπους με τους οποίους έχω κάτι να μοιραστώ.
Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα;
Όπως ο καθένας! Με πολύ δυσκολία, υπομονή και επιμονή. Όπως είπα συμμετέχω σε πολλές δράσεις που απευθύνονται σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Πολύ δυνατές φιλίες έχω κάνει, επίσης, με άτομα από τον χορό. Στην αρχή είναι πάντα λίγο δύσκολο και άβολο μέχρι να εξηγήσω το πρόβλημα ακοής μου, αλλά μετά από λίγο καιρό γίνεται κατανοητό.
Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή εκδηλώσεις;
Σ’ ορισμένα μαγαζιά κι εκδηλώσεις είναι εύκολη η πρόσβαση και σε άλλα όχι. Θεωρώ ότι πρέπει να είναι προσβάσιμα όλα.
Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Έχεις αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερο πρόβλημα στο να βρω κάποιον σύντροφο αν και συνήθως θέλω αρκετό χρόνο για να αισθανθώ πραγματικά κοντά σε κάποιον. Παρόλα αυτά έχω δεχτεί πολλές φορές απόρριψη λόγο του προβλήματος ακοής.
Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας προς τα άτομα με αναπηρία.
Δυστυχώς ναι, αν και πιστεύω ότι σιγά σιγά τα πράγματα γίνονται καλύτερα. Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα σιγά σιγά ευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο σε σχέση με τα ΑμεΑ. Επίσης και τα ΛΟΑΤΚΙ ΑμεΑ άτομα κάνουν πολύ καλή δουλειά στο να προβάλουν την κοινότητά μας και να ενημερώνουν για τις ανάγκες μας.
Τι θα ήθελες να πεις όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα;
Μην αφήνετε τίποτα, το οποίο θεωρείτε αδυναμία σας να σας εμποδίζει να πραγματοποιήσετε τα όνειρα σας. Η ζωή είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία, αν κάνεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Κανένας δεν μπορεί να σας πει ποια είναι τα όρια σας. Ο μόνος τρόπος για να μάθετε μέχρι που μπορείτε να φτάσετε είναι να βουτήξετε μέσα στην ζωή και να την δοκιμάσετε.
‘Ερικ
Με λένε Έρικ, είμαι 28 ετών κι είμαι τρανς άντρας. Το 2015, διαγνώστηκα με καρδιακή ανεπάρκεια (η οποία οι γιατροί εδώ πιστεύουν πως προκλήθηκε από ορμονοθεραπεία). Στις 28 Ιουλίου 2015, μου εμφυτεύτηκε μηχάνημα υποστήριξης καρδιάς κι από τότε περιμένω μόσχευμα.
Τι σημαίνει να ζεις στη Ελλάδα κι ως ΑμεΑ αλλά κι ως ΛΟΑΤΚΙ ;
Νιώθω πως εδώ πρέπει να πω ότι δεν έχω ζήσει στην Ελλάδα για πολύ. Πριν την καρδιακή ανεπάρκεια, ζούσα στο εξωτερικό, έτσι (αναπόφευκτα) συγκρίνω την εμπειρία μου εδώ με εκείνη που είχα τότε, ενώ δεν είναι καθόλου όμοιες. Επίσης, τώρα λόγω του μηχανήματος, πρέπει να έχω συνοδό σχεδόν παντού, έτσι η εμπειρία μου είναι λίγο περιορισμένη και προσαρμοσμένη και στα γούστα των συνοδών μου. Πάντως, όταν βγαίνω εκτός σπιτιού, νομίζω μου συμπεριφέρονται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο λόγω του μηχανήματος. Επειδή το βλέπουν. Κάποια άτομα, όταν μαθαίνουν τι είναι και τι κάνει για μένα (δηλαδή ότι χωρίς αυτό βασικά δε ζω), αρχίζουν να σταυροκοπιούνται και να μοιρολογάνε. Αρχίζουν τα «αχ παιδάκι μου/λεβέντη μου/ παλικάρι μου/ (πάντα μπαίνει ένα χαϊδευτικό εδώ)». Άλλα άτομα απλά λένε ένα «υπομονή» (την έχω σιχαθεί την λέξη) ή «κουράγιο». Πολλά άτομα με αντιμετωπίζουν λες και είμαι εύθραυστος. Έπειτα υπάρχουν κι αυτοί που θα πούνε «μπράβο» λες και έκανα κάποιο κατόρθωμα ή άθλο. Εντάξει, δεν είναι εύκολο. Ως LGBT άτομο, πολύ σπάνια θα προκύψει θέμα επειδή γενικά, περνάω ως άντρας – εκτός αν χρειαστώ ταυτότητα για κάτι. Ακόμα και τότε, κάποιες φορές είναι που πρέπει να τους πείσω πως είναι δική μου η ταυτότητα! Όμως στο νοσοκομείο χρησιμοποιούσαν (κι ακόμη χρησιμοποιούν) το όνομα που είναι γραμμένο στα χαρτιά και θηλυκές αντωνυμίες. Δεν τους έχω διορθώσει ποτέ εντός του νοσοκομείου. Δεν ξέρω γιατί, ίσως απλά όταν ήρθα δεν είχα το ψυχικό σθένος να το παλέψω αυτό μαζί με το θέμα υγείας και έμεινε.
Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ AμεΑ άτομο να μιλήσει ανοιχτά στο περιβάλλον του; Εσύ το έχεις κάνει; Ποια ήταν η εμπειρία σου;
Εξαρτάται. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο. Σε πολλές περιπτώσεις, η οικογένεια δεν προσφέρει κατανόηση και υποστήριξη. Κάποτε μόνο και μόνο από τον τρόπο που μιλάνε οι γονείς και συγγενείς για άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα που είναι και AμεΑ, δεν τολμάει κάποιο άτομο να ανοίξει τη συζήτηση. Απ’την άλλη, υπάρχουν ακόμη άτομα που στηρίζονται ανοιχτά από την οικογένειά τους και τον περίγυρο. Κάποτε τα άτομα που θα θεωρούσαμε λιγότερο δεκτικά μπορούν να γίνουν και οι πιο θερμοί υποστηρικτές ΛΟΑΤΚΙ και ΛΟΑΤΚΙ AμεΑ ατόμων. Εγώ ήμουν και είμαι τυχερός γιατί οι γονείς μου με έχουν δεχτεί ως τρανς άντρα πλέον. Εντάξει, δεν το δέχτηκαν εύκολα κι ακόμη τους ξεφεύγουν μέσα-μέσα οι θηλυκές αντωνυμίες αλλά το προσπαθούν. Επίσης, πλέον, ίδιοι διορθώνουν συγγενείς, φίλους και γνωστούς κι εξηγούν σε άλλους την κατάσταση.
Σε έχει βοηθήσει το ότι έχεις διπλή κοινωνική ταυτότητα ΑμεΑ και ΛΟΑΤΚΙ ταυτόχρονα;
Δεν είμαι σίγουρος… Πάντως έχω κάνει νέους φίλους από ομάδες ακτιβιστών όπως την ΛΟΑΤ ΑμεΑ και αυτό το θεωρώ θετικό.
Πώς έρχεσαι σε επαφή με άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα;
Προς το παρόν, μέσω ίντερνετ κυρίως. Μέσω Skype και Facebook (και τότε μπορεί να κανονίσουμε με φίλους ή φίλες για κανένα καφέ).
Είναι εύκολη η πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή εκδηλώσεις;
Όπως είπα και πριν, λόγω της κατάστασης μου, χρειάζομαι συνοδό σχεδόν συνέχεια. Οι συνοδοί μου είναι κυρίως οι γονείς μου και η κοπέλα μου, έτσι δεν έχω βγει και πολύ σε ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά ή εκδηλώσεις. Βασικά μόνο σ’ ένα ΛΟΑΤΚΙ καφέ έχω πάει. Όσο για τις εκδηλώσεις, νομίζω εξαρτάται ποιος τις οργανώνει. Η πρόσβαση και η προσβασιμότητα είναι το τελευταίο πράμα που σκέφτονται οι οργανωτές.
Πόσο εύκολο είναι για εσένα να βρεις κάποιον/α ερωτικό/ή σύντροφο; Έχεις αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές;
Δεν είναι εύκολο – ειδικά όταν το άλλο άτομο δεν είναι από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και σε γνωρίζει ως άντρα και μετά πρέπει να εξηγήσεις ότι «ξέρεις, είμαι άντρας αλλά δεν έχω πέος». Εκτός απ’αυτό, είναι και τα συνηθισμένα άγχη που υπάρχουν όταν γνωρίζεις κάποιο άτομο που σ’αρέσει: θα με συμπαθήσει; Θα θέλει να βγει μαζί μου; Αν βγούμε, πού θα πάμε; Θα με παρεξηγήσει; Παρά τις δυσκολίες, στο ερωτικό δεν μπορώ να πω ότι έχω βρεθεί αντιμέτωπος με υπερβολικά ρατσιστικές συμπεριφορές. Όταν πρωτοάρχισα να ψάχνω το θέμα φύλου, ήμουν στην πρώτη μου σχέση με κοπέλα – ως (τότε) λεσβιακό ζευγάρι. Όταν της εκμυστηρεύτηκα τις σκέψεις μου περί φύλου, μου είπε ότι αν κάνω μετάβαση, θα χωρίσουμε γιατί δεν της αρέσουν οι άντρες. Τελικά μετά από λίγους μήνες χωρίσαμε, αλλά για άλλους λόγους. Βρίσκω πως είναι πιο εύκολο και λιγότερο επίπονο να λέω από την αρχή σε άτομα που με ενδιαφέρουν ότι είμαι τρανς (αν δεν το ξέρουν ήδη, εννοώ). Πριν εξελιχτεί σε κάτι πολύ πιο σοβαρό. Αυτό επειδή νιώθω πως πρέπει να το ξέρουν για να μην υπάρξει κάποια τεράστια έκπληξη μετά. Δεν χρειάζεται κανείς (ούτε εγώ ούτε το άλλο άτομο) επιπρόσθετο πόνο, άγχος και δυσκολία στην αρχή μιας σχέσης. Αν δεν μπορεί το άλλο άτομο να το δεχτεί τότε καλώς. Σίγουρα τσούζει όταν εμπιστεύεσαι σε κάποια κάτι τέτοιο και μετά σου λένε ‘ας μείνουμε φίλοι’, αλλά μου φαίνεται καλύτερο από το να μην έχω πει κάτι, να προχωρήσει το πράγμα, να φτάσουμε στο υπνοδωμάτιο, να βγάλουμε ρούχα και μετά… έκπληξη! Χρειάζεται – όπως όλες οι σχέσεις (ρομαντικές, και μη) υποθέτω – εμπιστοσύνη. Αλλά αν δεν εμπιστεύεσαι τον/την σύντροφο σου με αυτό, τότε ποιον/αν θα εμπιστευτείς;
Θεωρείς, γενικά, ότι υπάρχει ρατσισμός εντός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στα άτομα με αναπηρία.
Συγκεκριμένα στην Ελλάδα; Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω. Δεν έχω βγει ή ζήσει αρκετά εδώ για να έχω άποψη. Όμως σε γενικότερες γραμμές, πιστεύω πως σίγουρα υπάρχει – δεν τον έχω βιώσει εγώ ο ίδιος, αλλά σίγουρα υπάρχει. Εδώ υπάρχει και εντός της ίδιας της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας προς άτομα που δεν είναι ΑμεΑ, που έχουν απλά διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου… πόσο μάλλον αν συμπεριλάβουμε και άτομα που είναι ΑμεΑ. Μετά υπάρχουν και άλλοι ρατσισμοί – προς τους ΛΟΑΤΚΙ μετανάστες, προς τους ΛΟΑΤΚΙ άπορους και πάει λέγοντας.
Τι θα ήθελες να πεις σε όσα άτομα διαβάσουν το αφιέρωμα;
Ανάπηρος δε σημαίνει ανήμπορος.
ΛΟΑΤ- ΑμεΑ
- Η ομάδα ΛΟΑΤ ΑμεΑ δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2015. Ξεκίνησε αρχικά ως ανάγκη για την ύπαρξη ενός ορατού πόλου, όπου η αναπηρία και η ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα θα διασταυρώνονται.
- Αφορμή αποτέλεσε η ανάγκη για τη σεξουαλική χειραφέτηση και υποστήριξη των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων με αναπηρία.
- Βασικός στόχος είναι η διαρκής εκπαίδευση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας πάνω σε ζητήματα αναπηρίας, προσβασιμότητας και ορθής ορολογίας, η καθολική προσβασιμότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ χώρων και εκδηλώσεων (ράμπες, WC ΑμεΑ κ.α.) καθώς και της προσβασιμότητας του περιεχομένου των εκδηλώσεων (με νοηματική διερμηνεία, γραφή Βraille, υποτιτλισμό και ακουστική περιγραφή).
- Τιμήθηκε με το Diversity Award από την ILGA Europe στην περσινή διοργάνωση της στην Αθήνα.mail: [email protected]
