Τα ΛΟΑΤ άτομα και τα δικαιώματά τους στον Λίβανο αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των εθνικών διαδηλώσεων, που ξεκίνησαν ήδη στις 17 Οκτωβρίου 2019, αναφέρει το Human Rights Watch (07/05/20).
Σε σχετική ιστοσελίδα αναφέρεται η φράση, «Εάν όχι τώρα, πότε; «Οι Κουήρ και οι Τρανς άνθρωποι ανακτούν τη δύναμή τους στην επανάσταση του Λιβάνου» , όπου ΛΟΑΤ άτομα μοιράζονται ιστορίες ελπίδας και αλληλεγγύης.
Ο αγώνας τους μεταφέρεται στους δρόμους, με συνθήματα, γκράφιτι και δημόσιες συζητήσεις, και κατάφεραν να μεταφέρουν τα αιτήματα των δικαιωμάτων τους από το περιθώριο, στον κύριο λόγο, σε μια χώρα, όπου οι ομόφυλες σχέσεις τιμωρούνται έως και με ένα έτος φυλάκισης και όπου τα τρανς άτομα αντιμετωπίζουν συστηματικές διακρίσεις.
“Χρησιμοποιούν τη δύναμη της φωνής και της παρουσίας τους σε διαμαρτυρίες για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους” , δήλωσε η Rasha Younes, ερευνήτρια για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων στο Human Rights Watch.
«Η ορατή συμβολή τους προκάλεσε νέες δυνατότητες αναγνώρισης των δικαιωμάτων και των ταυτοτήτων τους στον Λίβανο» .
Η Μάγια, 38 ετών, τρανς γυναίκα πρόσφυγας στο Λίβανο, περιέγραψε πώς άλλαξε η σχέση της με τη Βηρυτό μετά την έναρξη των διαδηλώσεων: «Πριν από την επανάσταση, δε θα έμενα ποτέ έξω μετά τις 9 μ.μ. Η Βηρυτός για μένα ήταν μια πόλη που έπρεπε να προσέχω, είχα φόβο.
Όταν ξεκίνησε η επανάσταση, βγήκα στο δρόμο, είδα την ποικιλομορφία και ένιωσα ότι αυτό το μέρος θα είναι ασφαλές για μένα, γιατί ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί, θα προστατευόμουν από την παρουσία των ανθρώπων.”
Για τα κουήρ και τρανς άτομα, το περπάτημα στους δρόμους του Λιβάνου είναι μια άσκηση αυτολογοκρισίας, όπου αναγκάζονται να κρύψουν αυτό που είναι στην καθημερινή τους ζωή. Εδώ και λιγότερο από ένα μήνα, πριν από την έναρξη των διαμαρτυριών, μια διάσκεψη για το φύλο και τη σεξουαλικότητα, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στον Λίβανο από το 2013, έπρεπε να μετακινηθεί, για πρώτη φορά, εκτός Λιβάνου, μετά την προσπάθεια της Γενικής Ασφάλειας να το ακυρώσει το 2018. Η Γενική Ασφάλεια τότε αρνήθηκε, επίσης, επ’ αόριστον την παρακολούθηση του συνεδρίου σε ΛΟΑΤ ακτιβίστριες/στες που δεν είναι από τον Λίβανο.
Για πολλά άτομα, το να βρίσκονται σε διαμαρτυρίες ήταν η πρώτη φορά που βρήκαν ένα μέρος δημόσιο που δεν ένιωθαν φόβο και ένιωσαν έναν νέο βαθμό ασφάλειας.
«Συνήθιζα να πιστεύω ότι η σεξουαλικότητα και η θηλυκότητά μου, που θεωρούνται ιδιωτικά ζητήματα από την κοινωνία, πρέπει να κατασταλούν» , δήλωσε ο Malak, 26 ετών. «Είμαι γκέι, είμαι ένα άτομο που εκφράζω γενικά τη σεξουαλικότητά μου και τις σεξουαλικές μου επιθυμίες πολύ έντονα. Η επανάσταση ήταν η πρώτη φορά που δε λογοκρίνω τον εαυτό μου, γιατί ένιωθα ότι δεν είμαι μόνος σε αυτόν πόνο μου.”
Οι ΛΟΑΤ άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους με τις ίδιες απαιτήσεις με τους διαδηλωτές – αξιοπρέπεια και ισότητα, διαφάνεια και λογοδοσία. «Η παρουσία μας στο δρόμο δεν είχε όρια» , είπε ο 28χρονος Lor, «Δεν ήταν ότι οι κουήρ ήταν σε ένα μέρος, ξεχωριστά από τα άλλα άτομα. Ήμασταν όλοι μαζί στους χώρους διαμαρτυρίας, θεραπεύοντας τις πληγές μας συλλογικά.”
Παρά τα βήματα που έγιναν στην επανάσταση, για την αποδοχή των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ ατόμων στην κοινωνία, τα ΛΟΑΤ άτομα θα συνεχίσουν να ζουν στο περιθώριο, εκτός εάν η κυβέρνηση του Λιβάνου καταργήσει το άρθρο 534 του ποινικού κώδικα, ο οποίος τιμωρεί τις σχέσεις μεταξύ ομοφυλοφίλων, υπογραμμίζει το Human Rights Watch. Η κυβέρνηση πρέπει να θεσπίσει νομοθεσία που να προστατεύει τα ΛΟΑΤ άτομα από διακρίσεις και να διατηρεί τα θεμελιώδη δικαιώματά τους στην αξιοπρέπεια, τη σωματική αυτονομία, την κοινωνικοοικονομική κινητικότητα και τις ελευθερίες έκφρασης, σχέσεων και συνάθροισης.
Η τρομερή οικονομική κατάσταση του Λιβάνου και η αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα ήταν πιο καταστροφικές για κοινότητες, που έχουν ήδη περιθωριοποιηθεί πριν από την κρίση, συμπεριλαμβανομένων των ΛΟΑΤ ατόμων. Η υποτίμηση της λιβανικής λίρας κατά περισσότερο από 50%, ο πληθωρισμός, η μείωση των ευκαιριών απασχόλησης και η επιδείνωση της υγειονομικής περίθαλψης, έχουν επηρεάσει δυσανάλογα τους πιο ευάλωτους.
Η κρίση υγείας της Covid-19 μαζί με τις οικονομικές δυσκολίες οδηγεί τα ΛΟΑΤ άτομα, που συχνά αντιμετωπίζουν διακρίσεις στην υγειονομική περίθαλψη, να διατρέχουν ακόμη περισσότερο κίνδυνο.
Οι δυνάμεις ασφαλείας του Λιβάνου έχουν χρησιμοποιήσει πολλές φορές υπερβολική βία για να καταστρέψουν ειρηνικές διαδηλώσεις. Στις 27 Απριλίου 2020, οι Ένοπλες Δυνάμεις του Λιβάνου (LAF) χρησιμοποίησαν αδικαιολόγητη δύναμη εναντίον διαδηλωτών στην Τρίπολη, σκοτώνοντας έναν διαδηλωτή και τραυματίζοντας πολλά άτομα. Ωστόσο, η βία από τις δυνάμεις ασφαλείας δε μείωσε την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Η δύναμη της αντίστασης και της αλληλεγγύης που διαφαίνεται στις διαμαρτυρίες πρέπει να χρησιμεύσει ως προειδοποίηση για το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, ότι ο Λίβανος χρειάζεται κοινωνική, οικονομική και νομική μεταρρύθμιση που ανυψώνει τις φωνές και τα δικαιώματα των περιθωριοποιημένων ομάδων, τονίζει το Human Rights Watch.
Απαντώντας σε ισχυρισμούς ότι οι διαμαρτυρίες δεν είναι η ώρα να μιλήσουμε για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων, το άτομο με το όνομα Rana, 32 ετών, είπε:
«Τους λέω ότι αν δεν είναι τώρα η ώρα, δεν πρόκειται να περάσει κάποια στιγμή αργότερα! Η επανάσταση πρέπει να είναι αυτή που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των καταπιεσμένων ανθρώπων και οι ΛΟΑΤ άνθρωποι συγκαταλέγονται μεταξύ των καταπιεσμένων. Γι’ αυτό πρέπει να ακουστούν οι φωνές μας τώρα.”
Λίβανος: Συνελήφθη ο διοργανωτής του pride της Βηρυτού, ματαιώθηκε η εκδήλωση
