Vasilis Thanopoulos
Αυτόν τον καιρό η Δήμητρα Ματσούκα μας συστήνεται ως “Ωραία μου Κυρία”, στο θέατρο Πάνθεον. Ένας τίτλος τόσο ταιριαστός, που φτάνει στα όρια της ειρωνείας, κυρίως αν αναλογιστεί κανείς το πόσο συχνά αναφερόμαστε στην ομορφιά της ταλαντούχας ηθοποιού. Στη συνέντευξη που ακολουθεί η Δήμητρα αποδομεί τον υπέροχα όμορφο εαυτός της, διεκδικώντας (σ.σ. επάξια) τον τίτλο (όχι της ωραίας), αλλά αυτόν της “Κυρίας”. Απολαύστε την!
«Πυγμαλίων-Ωραία μου κυρία». Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Δύο άνθρωποι, που αγαπούν το θέατρο και ήθελαν να ασχοληθούν με την παραγωγή, με πλησίασαν για να τους προτείνω κάτι. Εγώ τους πρότεινα ένα έργο του Ιονέσκο αλλά και ένα θέατρο ογδόντα θέσεων. Γίναμε φίλοι όμως και μέσα στον χρόνο προέκυψε το “Πάνθεον” και το “Ωραία μου Κυρία”. Χάρη στον Αλέξανδρο Ρήγα – που τόσο έχω αγαπήσει- και τη νεοσύστατη εταιρεία παραγωγής “Θεατρικές Σκηνές. Αυτοί έκαναν την τόσο σοβαρή παραγωγή σ΄ένα τεράστιο θέατρο και σ΄ένα πραγματικά ρεπερτοριακό έργο. Τους εύχομαι ν΄αφήσουν ιστορία.
Αν και μιλάμε για έναν ρόλο που υποδύθηκε -στην τηλεοπτική μεταφορά του- η Όντρεϊ Χέπμπορν, ο κόσμος εδώ θυμάται τις παραστάσεις της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Μια αναφορά που υποθέτω γίνεται (σχεδόν) κάθε φορά που δίνεις κάποια συνέντευξη. Σε έχει ενοχλήσει καθόλου αυτό;
Δε μ´έχει ενοχλήσει, όχι! Είναι μάλλον φυσικό, ελλείψει φαντασίας αυτού που θέτει τις ερωτήσεις. Και η Βουγιουκλακη και η Όντρεϊ, είναι τεράστιες σταρ. Όμως η εποχή μας απαιτεί μια άλλη ανάγνωση του έργου.
Τι εννοείς;
Για παράδειγμα, η Βουγιουκλάκη -σε αυτό που υπάρχει στο διαδίκτυο- στην αρχή της παράστασης, ως χαμίνι του δρόμου, παρουσιαζόταν καθαρή, καλοχτενισμένη και βαμμένη. Η δίκη μου Ελίζα είναι πιστή στο πως ο Μπέρναρντ Σω την περιγράφει. Αχτένιστη δηλαδή γεμάτη μουντζούρες στο πρόσωπό της, ρακένδυτη. Έτσι η μεταμορφωτική της δύναμη γίνεται σημαντική κατά τη διάρκεια της παράστασης. Κι ένα σωρό άλλες ατμόσφαιρες και θερμοκρασίες που ο κάθε ηθοποιός φέρει, σαν ένα προσωπικό αποτύπωμα.
Σε φοβίζει η όποια σύγκριση;
Δε με φοβίζει η σύγκριση, γιατί απλώς αυτή δεν υφίσταται. Όχι μόνο στην εκτέλεση, αλλά ούτε και στην πρόθεση μας. Την ισορροπία μεταξύ γκροτεσκ και αλήθειας. Όμως το έργο είναι σπουδαίο, ο χαρακτήρας της Ελίζας δεν έχει ρωγμές. Είναι κατασκευασμένος με τέτοιο τρόπο, που σχεδόν με συνάντησε αυτή. Κι όχι εγώ!
Ποιο είναι για εσένα το μήνυμα του έργου αυτού;
Η ανάγκη να αποκτήσει κάποιος τον αυτοσεβασμό του καταρχήν. Να αισθάνεται καλά με αυτό που είναι. Κι όταν αυτό δε συμβαίνει, να επινοεί έναν καινούργιο εαυτό. Έναν καλύτερο εαυτό.Το βασικό μήνυμα για μένα είναι αυτό. Αν και το έργο του Σω μιλάει για πολλά. Μέσα σ´αυτά, μιλά και για την ανθρώπινη φύση που, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, ρέπει στο ψέμα ή στην ηθική απαξίωση.
Πόσο διαχρονικό θεωρείς τον χαρακτήρα της “Ελάιζα Ντούλιτλ”; Πόσο κοντά είναι με τη γυναίκα του σήμερα;
Η Ελίζα Ντούλιτλ δεν εκπροσωπεί το γυναικείο φύλο. Αλλά όποιον άνθρωπο θέλει να βελτιώσει τον εαυτό του και τη ζωή του. Εκπροσωπεί αυτόν που ονειρεύεται μια καλύτερη εκδοχή του. Ένας διαχρονικός χαρακτήρας που αφορά όλους.
Ζούμε σε μια εποχή που η εικόνα παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Σε ενοχλεί αυτό; Το ότι για παράδειγμα, αν και έχεις ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους, υπάρχουν κάποιοι που κολλάνε στη ταμπέλα της πολύ όμορφης ή του sex symbol;
Μ´ενοχλεί και δε μ´ενοχλεί. Υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν και αλλά σε μένα.Απ´την άλλη, έχουμε δημοκρατία. Ας σκέφτεται καθένας ότι η ιδιοσυγκρασία του του λέει. Ένας από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες αυτής της χώρας, ο Γιώργος Πανουσόπουλος, μου έλεγε κάτι που συχνά σκέφτομαι: “Μια καλή ταινία χρειάζεται κι έναν καλό θεατή”.
Σε μια προηγούμενη συνέντευξή σου αντιληφθήκαμε (ας μου επιτραπεί ο όρος) τη δυσφορία σου απέναντι σε ερωτήματα που είχαν να κάνουν με το κατά πόσο μια γυναίκα μπορεί να είναι ευτυχισμένη, χωρίς κάποιον γάμο, παιδιά κλπ. Θεωρείς ότι υπάρχουν αυτά τα στερεότυπα γύρω από τις γυναίκες στην εποχή μας;
Δεν ενοχλούμαι με τον τρόπο που λες. Ενοχλούμαι που ενώ η στάση μου είναι σαφής και έχει ειπωθεί πολλάκις, καλούμαι να προσθέσω κάτι καινούργιο. Και δεν έχω. Είναι ωραίο να βρεις τον άνθρωπό σου, είναι ωραία η οικογένεια, όμως αυτά, στο τέλος της ημέρας, είναι τυχερά. Συμβαίνουν ή όχι. Τι άλλο να πω; Δε θεωρώ εαυτόν πρέσβειρα της μοναχικής ζωής. Αν με ρωτάς, είναι κάτι που στην πραγματικότητα απεύχομαι για μένα.
Αλήθεια, πως τα πηγαίνεις με τα στερεότυπα;
Μεγάλωσα με ροκ γονείς. Μεταφορικά και κυριολεκτικά, όσον αφορά τουλάχιστον τις μουσικές που άκουγα στο σπίτι μου. Όχι. Στερεοτυπικά δε λειτουργούσαμε. Μόνο βάσει της προσωπικής μας αισθητικής, αξιοπρέπειας και καλοσύνης. Και το συνεχίζω αυτό ως τώρα.
Ζούμε σε μια εποχή όπου τα θέματα διαφορετικότητας βρίσκονται στο προσκήνιο. Ποια είναι η θέση σου σε σχέση με τα δικαιώματα των LGBT (γάμος, τεκνοθεσία κλπ).
Είμαι υπέρ όποιας συνθήκης μπορεί να προσφέρει ευτυχία. Στους ανθρώπους που θέλουν να ενωθούν με γάμο, ή να προσφέρουν οικογένεια σ´ένα παιδί που δεν την έχει. Είμαι απολύτως υπέρ!
Οπότε πιστεύεις ότι καθένας πρέπει να ζει όπως θέλει…
Ξέρεις, θεωρώ ελάχιστη έκφραση πολιτισμού το να επιτρέπεις στους ανθρώπους να επιλέγουν οι ίδιοι το μοτίβο της ζωής τους.
Πως αντιδράς στην ομοφοβία/τρανσφοβία εκεί έξω;
Κλειδώνομαι απέναντι σε όποιον την έχει. Αισθάνομαι ξένη προς αυτόν. Και φοβάμαι. Όπως με φοβίζει -και μ´απωθεί-οποιοσδήποτε άλλος ρατσισμός.
Πόσο ανοιχτή είναι η Δήμητρα Ματσούκα στον έρωτα; Δέχεται για παράδειγμα το φλερτ άλλων γυναικών;
Είμαι ανοιχτή σε οποιαδήποτε επιθυμία μου. Είμαι ανοιχτή στον έρωτα, ναι. Στο φλερτ άλλων γυναικών δε θα ήμουν-απαντώ έτσι γιατί ποτέ δε μου έχει συμβεί- γιατί δεν είναι κάτι που εμένα ακουμπά. Όπως δε θα ήμουν ανοιχτή στο φλερτ ενός άντρα που δε θα με γοήτευε. Έτσι απλά όμως. Και με ευγένεια!
