Σήμερα, 49 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τιμούμε τον αγώνα ενάντια στη δικτατορία

Σήμερα 17 Νοέμβρη, θυμόμαστε το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη που έγραψε ιστορία, όταν ανέβηκε μέσα στη δικτατορία από τον θίασο της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου. Το έργο διατρέχει τη νεότερη ελληνική ιστορία από την τουρκοκρατία και τα χρόνια του Όθωνα ως τη μικρασιατική καταστροφή και την γερμανική Κατοχή.

Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στις 22/6/1973 στο θέατρο «Αθήναιον» στην Πατησίων, απέναντι από το Πολυτεχνείο, και έγινε πολύ γρήγορα σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα. Οι παραστάσεις διακόπηκαν βίαια από τη χούντα τον Οκτώβρη του 1973, λίγο πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν προσθήκη στην εκδοχή του έργου που ανέβηκε μετά την πτώση της χούντας, στις 3/8/1974, για να τιμήσει τους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η συγκλονιστική μουσική της παράστασης είναι του Σταύρου Ξαρχάκου.

Θυμόμαστε, παράλληλα, κι εμείς, τη δική μας ιστορία, καθώς το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, τότε ως Ελληνική Επιτροπή, ιδρύθηκε το 1975, από 29 άτομα, από τα οποία πολλά είχαν υιοθετηθεί ως κρατούμενοι/ες συνείδησης από τη Διεθνή Αμνηστία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Πολλά από τα ιδρυτικά του μέλη είχαν φυλακιστεί, εξοριστεί και βασανιστεί.

Εδώ, μπορείτε να δείτε τις 2 εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας, τον Ιανουάριο και τον Απρίλιο του 1968 αντίστοιχα, εδραιώνοντας στη διεθνή κοινή γνώμη το γεγονός ότι στην Ελλάδα γίνονται βασανιστήρια:
https://www.amnesty.gr/…/uplo…/2014/11/EUR-25-001-1968-2.pdf
https://www.amnesty.gr/…/uplo…/2014/11/EUR-25-002-1968-2.pdf

Σήμερα, 49 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τιμούμε τον αγώνα ενάντια στη δικτατορία. Τους φυλακισμένους/ες και τους εξόριστους/ες. Τιμούμε τους νεκρούς/ες στον αγώνα για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Δεν ξεχνάμε πως στις φυλακές σε ολόκληρο τον κόσμο, παραμένουν άνθρωποι που αγωνίζονται για τις ιδέες τους, τις αξίες τους και τα δικαιώματα όλων μας. Καθώς άνθρωποι υφίστανται διακρίσεις με βάση το φύλο τους, το χρώμα τους, τη θρησκεία τους, την ιδεολογία τους, τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό.

Δεν ξεχνάμε, ακόμα και σε δύσκολους καιρούς όπως οι σημερινοί, ότι ο αγώνας για την ελευθερία, το δίκαιο και την αξιοπρέπεια κινητοποιεί, πάντα, ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Αγωνιζόμαστε μαζί τους.