Όταν πριν από λίγους μήνες ξεκίνησε η προβολή του Masterchef, πολλά μέσα ασχολήθηκαν με τη συμμετοχή της Ντέμης Γεωργίου. Το ενδιαφέρον τους όμως δεν είχε να κάνει τόσο με το μαγειρικό παρελθόν της, ούτε καν με την πορεία στον χώρο της εστίασης, μιας και η ίδια διατηρεί με τη σύντροφό της ένα από τα πρώτα vegan εστιατόρια στην Αθήνα. Αυτό που τους τράβηξε την προσοχή ήταν η απόφαση της να μιλήσει ανοιχτά για τη σχέση της με μια άλλη γυναίκα. Εμείς, συναντήσαμε την Ντέμη και την Άλκηστη στο εστιατόριό τους (Lime*), για να μας μιλήσουν για την απόφασή τους να διεκδικήσουν τον τίτλο των – όπως αστειευόμενες αναφέρουν – πρώτων ανοιχτά “λεσβίγκαν” στην Ελλάδα, επιβεβαιώνοντάς παράλληλα μας κάτι που κι εμείς γνωρίζαμε. Ότι ο έρωτας περνά πρώτα από το στομάχι.
Ποια είναι η ιστορία σας ως ζευγάρι;
Άλκηστις: Νομίζω πως ακούγεται σαν παραμύθι κάθε φορά που τη διηγούμαστε. Πρέπει να την κάνουμε βιβλίο.
Ντέμη: Θα την πω εγώ όμως αυτή τη φορά. Γνωριστήκαμε το 1994. Εγώ ήμουν ένα παιδάκι που το έσκαγε από το σπίτι και πήγαινε στο γηπεδάκι να παίξει ποδόσφαιρο. Η Άλκηστις έμενε στη γειτονιά, οπότε η πρώτη γνωριμία έγινε εκεί. Την έβλεπα, με έβλεπε εκεί στο γηπεδάκι. Γνωριζόμασταν πολλά χρόνια αλλά δεν κάναμε παρέα. Κάποια στιγμή, όταν ήμουν στο Λύκειο – η Άλκηστις είναι 4 χρόνια μεγαλύτερη – κάναμε κάτι φεγγάρια παρέα, αλλά πάντα υπήρχε κάτι. Μετά εγώ λόγω δύσκολης εφηβείας, δύσκολη για τα δεδομένα της κοινωνίας, για εμένα ήταν μια πολύ έξυπνη εφηβεία, χάσαμε επαφή. Άλλαζα και συχνά σχολεία εγώ. Χρόνια, λοιπόν, μετά βρεθήκαμε ξανά μέσω Facebook. Μιλήσαμε και μέσα σε ένα βράδυ αποφασίσαμε να είμαστε μαζί. Και από τότε δεν έχουμε χωριστεί, εκτός φυσικά από το masterchef που ήταν το μεγαλύτερο διάστημα που ήμασταν χώρια.
Πόσα χρόνια είστε μαζί;
Αλκ.: Εννέα χρόνια.
Ζούσατε ανοιχτά ως ζευγάρι από την πρώτη στιγμή;
Αλκ.: Ναι, από την πρώτη στιγμή.
Ντ.: Εδώ θα κάνω μια παρένθεση και θα πω, πως λόγω της οικογενειακή κατάστασης της Άλκηστης, υπήρχε μια σκέψη τύπου: “είμαστε στο σούπερ μάρκετ μην με πιάνεις έτσι γιατί μπορεί να είναι η δασκάλα του παιδιού, κλπ”. Υπήρχε αυτό.
Αλκ.: Πέρα απ΄αυτό, όμως, στους γονείς μας το είχαμε πει και δεν ντρεπόμασταν να το πούμε, αν κάποιος μας ρωτούσε. Το οποίο βέβαια στην πορεία μας προκάλεσε αρκετά προβλήματα.
Τι εννοείς;
Ντ.: Για παράδειγμα είχαμε προβλήματα με το σπίτι μας. Θα σου πω πως κάθε φορά που τσακωνόμασταν ως ζευγάρι, όπως κάνουν όλα τα ζευγάρια στον κόσμο, μας έφερναν την αστυνομία.
Αλκ.: Μια άλλη φορά, ένα γείτονάς μάς είχε κλειδώσει την αυλόπορτα, ενώ εμείς είχαμε φιλοξενούμενους στο σπίτι, και αρνιόταν να μας το δώσει.
Ντ.: Πιστεύω πάντως πως τα πάθαμε όλα αυτά γιατί, τον πρώτο καιρό, όταν πηγαίναμε να νοικιάσουμε ένα σπίτι, δεν τοποθετούμασταν ως ζευγάρι. Αφήναμε να θεωρούν πως είμαστε φίλες ή κάτι τέτοιο. Θεωρούσαμε κι εμείς – αυτό που τώρα το ακούω και θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο – πως δεν τους νοιάζει τι κάνουμε στο κρεβάτι μας. Τους νοιάζει και προφανώς πρέπει να το ξέρουν από την αρχή και να το έχουν ως εικόνα για να τελειώνουμε με αυτό το θέμα. Έτσι δε θα χρειάζεται να λέμε “ναι, είμαστε φίλες ή ότι δεν σας αφορά”. Όχι είμαστε ζευγάρι, είμαστε παντρεμένες και τέλος.
Είναι σημαντικό δηλαδή να μιλάς ξεκάθαρα από την αρχή.
Αλκ.: Ναι, γιατί όσο το κρύβεις, οι άλλοι θέλουν να δουν από την κλειδαρότρυπα. Ενώ άμα το πεις … τους γειώνεις.
Ντ.: Δεν είναι πάντως ότι το κρύβαμε, αλλά υπήρχε μια ενοχή σ΄αυτό και έτσι μετά μας το έφερνε το σύμπαν και μας το έσκαγε στα μούτρα μας. Αυτό συνέβη και σχετικά πρόσφατα, γι΄αυτό και αποφασίσαμε να μετακομίσουμε. Γιατί από εκεί που ήμασταν μια χαρά, φάγαμε ένα χώσιμο σε σχέση με ένα μικρό υπόλοιπο που δημιουργήθηκε λόγω κορονοϊού, που όμως φάνηκε ότι είχε ομοφοβικό υπόβαθρο. Συγκεκριμένα μας αποκάλεσε “καρκίνωμα”.
Ποιες θα λέγατε ότι είναι γενικά οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα ένα ομόφυλο ζευγάρι που αποφασίζει να ζήσει ανοιχτά;
Ντ. Υπάρχουν δυσκολίες που έχουν να κάνουν με πιο πρακτικά πράγματα, όπως με το πού θα μείνετε και τέτοια. Καλά δεν συζητάμε το νομικό κομμάτι, όταν υπάρχουν και παιδιά, όπως στην περίπτωσης της Άλκηστις. Μετά είναι κι αυτό, που κάθε φορά που κυκλοφορείς στον δρόμο και κρατάς το χέρι της συντρόφου σου, σε κοιτούν περίεργα…
Γιατί αποφασίσατε να υπογράψετε σύμφωνο συμβίωσης;
Ντ.: Γιατί έπρπε να την αποκαταστήσω (γέλια)! Να σου την αλήθεια, φοβόμαστε λίγο με όλα αυτά που ακούμε, μην πάθει καμιά μας κάτι και δεν έχει η μία δικαίωμα στη ζωή της άλλης. Έχουμε αποκτήσει πράγματα μαζί σπίτια, ζώα. Θέλουμε να είμαστε σίγουρες. Χρωστάμε, επίσης και ένα πάρτι γάμου. Δεν το έχουμε κάνει.
Και μέσα σε όλα αυτά έρχεται το Masterchef, ένα μαγειρικό ριάλιτι υψηλής θεαματικότητας, στο οποίο από την πρώτη στιγμή ήσουν αρκετά ξεκάθαρη σχετικά με τη σεξουαλικότητά σου και τη σχέση σου.
Ντ.: Δε θα μπορούσα να πάω κάπου και να με ρωτήσουν και να υποκριθώ. Θυμάμαι πως στην πρώτη μας συνέντευξη με ρώτησαν για το “αν ο σύζυγος μου είναι Pastry Chef;”. Τότε είναι που τους είπα πως δεν είναι “ο” είναι “η”.
Τι έγινε μετά;
Ντ.: Με ρώτησαν αν σκοπεύω να το πω ανοιχτά. Τους είπα “φυσικά, τι εννοείται αν θα το πω ανοιχτά;”. Δεν υπήρχαν πρώτες ή δεύτερες σκέψεις γι΄αυτό. Το ευτυχές ήταν που και η παραγωγή το διαχειρίστηκε ωραία. Θα μπορούσαν να το είχαν ξεφτιλίσει γιατί μιλάμε για ένα ριάλιτι. Αντίθετα με πλαισίωσε και με προστάτευσε πλήρως.
Υπήρξε κάποιο φοβικό περιστατικό που απλά δεν είδαμε;
Ντ.: Όχι ποτέ δεν είχα κάποιο πρόβλημα, ούτε με τα παιδιά ούτε με την παραγωγή. Πέρασα πολύ όμορφα. Μπορεί στο παιχνίδι να υπήρχαν πολλές ίντριγκες, αλλά δεν έγινε κάτι που να με κάνει να νιώσω περίεργα για αυτό που είμαι και γι΄αυτό που πρεσβεύω.
Ας μιλήσουμε λίγο και για το τι αντίκτυπο είχε όλο αυτό;
Αλκ.: Ήμασταν σίγουρες για το τι θα προκαλέσει η απόφασή μας να βγούμε ανοιχτά. Φυσικά και ξέρουμε τι δημιουργεί όλο αυτό, αλλά πιστέψαμε περισσότερο στο καλό που θα κάνει, παρά στο κακό.
Ντ.: Με τη συμμετοχή μου ήθελα να περάσω και ένα μήνυμα ορατότητας.
Πιστεύετε πως το coming ουt – κυρίως από άτομα που είναι γνωστά στον κόσμο – είναι μια πολιτική πράξη;
Ντ.: Σοβαραλογείς; Είναι τόσο σημαντικό όσο και απαραίτητο, γιατί υπάρχουν πολλά μικρά παιδιά που δεν καταλαβαίνουν τι τους συμβαίνει και που αρκετές φορές καταπιέζονται από το σπίτι τους. Ξέρεις και κάτι άλλο; Δεν νομίζω η ιστορία μας έχει να πει κάτι ουσιαστικό σε κάποιον ενήλικα. Στις καινούριες όμως γενιές, υπάρχουν ΛΟΑΤ+ άτομα που μπορούν να ταλαιπωρούνται. Το να βγει λοιπόν ένα άτομο, που ανήκει σ΄αυτή την κοινότητα, σε μια τέτοια εκπομπή μιλώντας ανοιχτά, στέλνει ένα δυνατό μήνυμα.
Αλκ.: Άσε που βοηθά γενικά και την κοινωνία να έρθει σε επαφή με όλο αυτό. Επιμορφώνει με κάποιον τρόπο… απομυθοποιεί. Πριν λίγες μέρες είχε έρθει ένα κοριτσάκι στο μαγαζί και μου έλεγε, ότι “εγώ τη Ντέμη την αγαπάω, γιατί κι ο δικός μου θείος μου είναι παντρεμένος με τον φίλο του”. Βοηθάει πολύ αυτή η ορατότητα… και τα άτομα που ανήκουν στη ΛΟΑΤ+ κοινότητα αλλά και κι αυτά που δεν ανήκουν, γιατί μαθαίνουν περισσότερα γι΄αυτή.
Γιατί όμως τόσα λίγα επώνυμα άτομα στην Ελλάδα, αποφεύγουν να κάνουν coming out;
Αλκ.: Προφανώς για να γλυτώσουν από όλες αυτές τις δυσκολίες που θα προκύψουν.
Σε εσάς ποιες δυσκολίες έφερε, μετά και την τόση δημοσιότητα;
Αλκ.: Εκτός του ότι μας διέλυσαν τη σελίδα του μαγαζιού με αρνητικές κριτικές, δεχτήκαμε βροχή μηνυμάτων με κακοποιητικά σχόλια.
Ντ:. Εγώ πιστεύω πως δεν υπάρχει λόγος να αναπαράγουμε όλη αυτή τη βία και την κακία. Λάβαμε πάρα πολλά αρνητικά μηνύματα. Αλλά, ξέρεις κάτι; Στεναχωριέμαι και συμπονώ αυτούς που τα έστειλαν, γιατί χρειάζονται βοήθεια.
Σε ποια ηλικία κάνατε coming out;
Ντ.: Δε θυμάμαι … βασικά γιατί δεν υπήρξε. Κάποια στιγμή γύρω στα 19 – 20 χωρίζω με την κοπέλα που τα είχα και που είχα φέρει πολλές φορές στο σπίτι. Όταν πια σταμάτησε να έρχεται, η μάνα μου αναρωτήθηκε και με ρώτησε: “Καλά πού πήγε η τάδε;”. Τότε εγώ της απάντησα: “Επειδή με έχεις κουράσει… χώρισα”. Ε, μετά μου παραδέχθηκε πως το είχε καταλάβει.
Αλ.: Εγώ το έκανα γύρω στα 28 – 29 με την Ντέμη. Δυστυχώς, έχασα πάρα πολλά κάνοντάς το.
Τόση ώρα που μιλάμε, προσπαθώ να σκεφτώ ποια άλλη γυναίκα γνωρίζω που να έχει πει δημόσια ότι είναι λεσβία στην Ελλάδα. Μάλλον είσαι η πρώτη…
Ντ.: Έτσι ήμουν από μικρή. Πρώτη σε όλα (γέλια). Πρώτο vegan εστιατόριο, από τις πρώτες γυναίκες gamer, η πρώτη βιγκαν Λεσβία στο Masterchef. Βασικά είμαι η πρώτη λεσβίγκαν.
Κάτι για το τέλος;
Ντ.: Κάτι που είδα πρόσφατα στο Instagram: “Create don’t hate”.
Aλκ. Να ανοίγουμε τις καρδιές μας και τις αγκαλιές μας.
φωτογραφίες: Γιώργος Κασαπίδης
*Δεκελέων 23, Γκάζι
