“Είμαι πληγωμένο στην εξορία μου από την Ουγκάντα. Μην τους αφήσετε να διαγράψουν την κουήρ κοινότητά μας.”
“Σύμφωνα με τον νέο νόμο κατά των ΛΟΑΤΚΙ+, αντιμετωπίζω 10 χρόνια φυλάκιση, επειδή δεν είμαι non-binary. Για την τέχνη μου, θα μπορούσαν να με φυλακίσουν για άλλα 20 χρόνια.”
Γράφει το non-binary άτομο DeLovie Kwagala για τον Guardian. Είναι φωτογράφος και ασχολείται ενεργά με τον ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβισμό.
“Έχω εξοριστεί από την Ουγκάντα. Ως non-binary φωτογράφος και με ακτιβιστική δράση, έχω καταγράψει τις πραγματικότητες της κουήρ ζωής στην πατρίδα μου για περισσότερα από επτά χρόνια. Τώρα, το νομοσχέδιο κατά της ομοφυλοφιλίας, το οποίο υπέγραψε ο Πρόεδρος, Yoweri Museveni τη Δευτέρα, καθιστά τόσο την τέχνη μου, όσο και την ύπαρξή μου τιμωρούμενα με φυλάκιση, ή ακόμα και θάνατο.
Από τότε που το νομοσχέδιο εγκρίθηκε από τους βουλευτές τον Μάρτιο, αφιερώνω τον χρόνο μου συγκεντρώνοντας χρήματα και οργανώνοντας εκστρατείες για να υποστηρίξω την κοινότητά μου, σε αυτήν τη σκοτεινή περίοδο στην ιστορία της Ουγκάντα.
Η κουήρ ζωή στην Ουγκάντα ήταν από καιρό δύσκολη. Όταν ήμουν 15 ετών, τραγουδώντας μπάσο στην εκκλησιαστική χορωδία, αναγκάστηκα σε προσευχή «για να βγει το γκέι από εμένα». Δεν μου επιτρεπόταν να φορέσω παντελόνι. Δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε κάποιο είδος ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Νόμιζα ότι το ebisiyaga –η λέξη της Λουγκάντα για την ομοφυλοφιλία– ήταν κάτι που έφαγες.
Παρόλα αυτά, τελικά αγκάλιασα τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα φύλου μου και βρήκα την επιλεγμένη μου κουήρ οικογένεια στην πρωτεύουσα της Ουγκάντα, την Καμπάλα. Έβγαβα φωτογραφίες των ανθρώπων γύρω μου, προσπαθώντας να καταγράψω την ομορφιά τους, όσο και τον πόνο τους.
Όμως, κάποια στιγμή χρειάστηκε να αναπνεύσω. Ετοίμασα τις βαλίτσες μου και έφυγα για τη Νότια Αφρική, όπου κέρδισα μια υποτροφία για να καταγράψω κουήρ ιστορίες και ζω τα τελευταία δύο χρόνια, μαζί με το παιδί μου, ενώ εξακολουθώ να είμαι βαθιά συνδεδεμένο με την κοινότητά μου πίσω στην πατρίδα μου.
Τον Δεκέμβριο, επέστρεψα στην πατρίδα μου με έναν σκοπό. Ήθελα να ανακτήσω τις παιδικές μου αναμνήσεις, να θυμηθώ το μικρό De, όπως πραγματικά ήμουν. Ήθελα να καμαρώνω το queerness μου, τα πράσινα μαλλιά μου και όλα. Περίμενα ψιθύρους και προσβολές –δεν με εξέπληξε, όταν η γιαγιά μου είπε στον πατέρα μου ότι δεν θα το επέτρεπε αυτό– αλλά υπήρχε κάτι άλλο: η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει.
Το νομοσχέδιο προοιωνίστηκε από μια εκστρατεία παραπληροφόρησης των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που τροφοδοτείται από τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό που καθιστά αδύνατη τη ζωή για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Ξεπερνά κατά πολύ τον αντίκτυπο του νόμου κατά της ομοφυλοφιλίας του 2014, και σήμερα πολλοί Ουγκαντοί πιστεύουν ότι το να είσαι κουήρ είναι το ίδιο με το να είσαι παιδόφιλος.
Πίσω από αυτή τη ρητορική, η οποία και καλά αφορά στην προστασία των παιδιών, ενθαρρύνεται και γιορτάζεται η παρενόχληση και ο εκφοβισμός των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Όταν οι βουλευτές ενέκριναν το νομοσχέδιο τον Μάρτιο, ζητωκραύγασαν, καθώς μας έσβηναν.
Οι νέοι νόμοι διασφαλίζουν αυτή τη δίωξη ποινικοποιεί οποιοδήποτε άτομο θεωρείται ότι υποστηρίζει ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο, από ιδιοκτήτες καταστημάτων μέχρι δημοσιογράφους. Η ύπαρξή μου, ως non-binary άτομο, είναι αρκετή για να μου επιβάλλουν ποινή φυλάκισης 10 ετών. Για το έργο τέχνης μου, που θεωρείται «προαγωγή της ομοφυλοφιλίας», αντιμετωπίζω 20 χρόνια.
Την ημέρα της πτήσης μου τον Απρίλιο, με ειδοποίησαν ότι αν τολμήσω να επιστρέψω θα με συλλάβουν στο αεροδρόμιο.
Ακόμη και πριν αυτό το δρακόντειο νομοσχέδιο υπογραφεί σε νόμο, η ζημιά είχε γίνει. Οικογένειες που κάποτε ήταν υποστηρικτικές γύρισαν την πλάτη στα παιδιά τους, φοβούμενες για τη δική τους ασφάλεια. Μετά την πρώτη ανάγνωση του νομοσχεδίου, τα αδέρφια μου από την Ουγκάντα με κάλεσαν για να μου πουν ότι είχαν χάσει τις δουλειές τους, τα σπίτια τους και ότι τους αρνήθηκε η ιατρική περίθαλψη.
Η βία του όχλου έχει κλιμακωθεί. Κάθε μέρα, λαμβάνω βάναυσες εικόνες Μαύρων σωμάτων, γυμνών και μελανιασμένων. Μας σφάζουν στους δρόμους. Χωρίς να υπάρχει κάπου να στραφούν, αρκετά άτομα έχουν αυτοκτονήσει. Είμαι διχασμένο, και συντετριμμένο.
Αλλά βρήκα ελπίδα στην κοινότητα. Τον Μάρτιο, μαζί με άλλους ΛΟΑΤΚΙ+ Ουγκαντέζους (που παραμένουν ανώνυμες/οι για την ασφάλειά τους) και συμμάχους του Ηνωμένου Βασιλείου από την καλλιτεχνική και ακτιβιστική κοινότητα, μέσα σε μόλις τέσσερις ημέρες συγκεντρώσαμε σχεδόν 15.000 £ στο διαδίκτυο, για να υποστηρίξουμε άμεσα άτομα που κινδυνεύουν. Περισσότερα από 2.500 άτομα ακολούθησαν το hashtag whatnext στο Instagram.
Τα χρήματα που συγκεντρώνονται μέσω της σελίδας μας στο GoFundMe και μέσω των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στη Νότια Αφρική, την Ευρώπη και αλλού θα πάνε κατευθείαν σε όσα άτομα τα χρειάζονται περισσότερο. Στέλνουμε χρήματα για να συνεισφέρουμε σε κόστη, όπως εγγύηση για όσα φυλακίζονται, έκτακτη διαμονή, νομικά και ιατρικά έξοδα, βίζες και έξοδα μεταφοράς για όσα εγκαταλείπουν τη χώρα.
Ας θεραπεύσουμε το ένα το άλλο με τον πιο ήπιο τρόπο. Δεν πρέπει να απορριφθούμε.
Μπορείτε να κάνετε δωρεές στη σελίδα crowdfunding του DeLovie Kwagala εδώ.”
ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα εγκαταλείπουν την Ουγκάντα μετά από τη ψήφιση του ομοφοβικού νομοσχεδίου
