Ο Γιάννης Κακλέας επιστρέφει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου καταθέτοντας την πρώτη του σκηνοθεσία αρχαίας ελληνικής τραγωδίας με τον Ορέστη του Ευριπίδη, στη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά.
Στις 16, 17 & 18 Ιουλίου, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στο αργολικό θέατρο ένα έργο γεμάτο σφοδρές συγκρούσεις, ανατροπές, απολογίες και έντονο πολιτικό προβληματισμό. Ένα έργο που δεν σταματά να θέτει συνεχώς ερωτήματα για τις σχέσεις των γενεών και των φύλων, της κοινωνικής συνοχής και της επιβίωσης των νέων σ’ έναν κόσμο που καθορίζεται από παράγοντες έξω από τους ίδιους.
Στο ρόλο του Ορέστη ο Άρης Σερβετάλης, ενώ δίπλα του πρωταγωνιστεί ένας λαμπερός θίασος ηθοποιών που ξεχωρίζουν για τις ερμηνευτικές τους ικανότητες μεταξύ των οποίων: η Μαίρη Μηνά ως Ηλέκτρα, ο Πάνος Βλάχος ως Μενέλαος, ο Γιώργος Ψυχογιός ως Τυνδάρεως, ο Αιμιλιανός Σταματάκης ως Πυλάδης, η Νικολέτα Κοτσαηλίδου ως Ωραία Ελένη, ο Ζερόμ Καλουτά ως Φρύγας.
Συμμετέχουν οι Κατερίνα Ζαφειροπούλου, Άλκηστις Ζιρώ, Νίκη Λάμη, Ιωάννα Λέκκα, Δανάη Μουτσοπούλου, Ματίνα Περγιουδάκη, Ελίζα Σκολίδη, Αναστασία Στυλιανίδη, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη.
Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 16, 17 & 18 στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, θα περιοδεύσει σε επιλεγμένα θέατρα της Αττικής και στην υπόλοιπη Ελλάδα και θα ολοκληρώσει τον κύκλο της στις 4 & 5 Οκτωβρίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
Βρισκόμαστε στο Άργος.
Η Ηλέκτρα και ο Ορέστης νέοι, πληγωμένοι, εύθραυστοι, απροστάτευτοι και ευάλωτοι, ασφυκτιώντας μέσα στον μύθο τους, μετατρέπονται σε άγρια ζώα. Αποδιωγμένοι μετά την πράξη τους γίνονται από παιδιά βασιλέων μιάσματα στην ίδια τους την οικογένεια και ανεπιθύμητοι στην ίδια τους την πατρίδα.
O Μενέλαος και η Ελένη φτάνουν από την Τροία. Τα δύο αδέλφια ελπίζουν στην παρέμβαση του Μενέλαου, αλλά ούτε αυτός ούτε ο Τυνδάρεως σκοπεύουν να τους βοηθήσουν. Ο Ορέστης στρέφεται τότε στον Πυλάδη. Οι δυο τους, με τη βοήθεια της Ηλέκτρας, σχεδιάζουν ένα πλάνο εκδίκησης με θύματα την Ελένη και την κόρη της, Ερμιόνη. Την τελική λύση έρχεται να δώσει η παρέμβαση του από μηχανής θεού, Απόλλωνα.
Στον Ορέστη ο Ευριπίδης πιάνει το νήμα του μύθου των δύο αδερφών, του Ορέστη και της Ηλέκτρας, αμέσως μετά τη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας, για να τον φέρει πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα και να μιλήσει για την επιβίωση των νέων σ’ έναν κόσμο που καθορίζεται από συνθήκες που τους ξεπερνούν. Βυθίζει τους ήρωες του στο σκοτάδι της θλίψης, της απελπισίας και της απόγνωσης αναζητώντας το Φως.
Την Αλήθεια. Την Αυτογνωσία.
Ο Ορέστης του Ευριπίδη (408 π.Χ.) συνιστά ένα καίριο σχόλιο στη λειτουργία της αθηναϊκής δημοκρατίας. Θεωρείται το τελευταίο έργο του ποιητή που παραστάθηκε στην Αθήνα πριν την αναχώρηση του για τη Μακεδονία και πραγματεύεται την τύχη των νεαρών μητροκτόνων μετά το έγκλημα.
