Στην καρδιά του 20ού αιώνα, όταν η ομοφυλοφιλία συνοδευόταν από κοινωνικό στίγμα και νομικές διώξεις, ο Κρίστοφερ Ίσεργουντ και ο Ντον Μπαχάρντι κατάφεραν να ζήσουν ανοιχτά τη σχέση τους, δημιουργώντας μία από τις πιο εμβληματικές queer συνεργασίες της εποχής τους.
Το ζευγάρι δεν αποτέλεσε μόνο πηγή έμπνευσης για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά και ένα παράδειγμα δημιουργικής συνέργειας που αντέχει στον χρόνο.
Η γνωριμία: Μια στιγμή που άλλαξε τη ζωή τους
Ο Κρίστοφερ Ίσεργουντ, ήδη διάσημος για το μυθιστόρημά του “Goodbye to Berlin” (1939), το οποίο ενέπνευσε το θρυλικό μιούζικαλ “Cabaret”, ήταν ένας καταξιωμένος συγγραφέας με ισχυρή παρουσία στους λογοτεχνικούς κύκλους. Στο τέλος μιας δεκαετίας γεμάτης προσωπικές και επαγγελματικές ανακαλύψεις και επιτυχίες, ο Κρις γνωρίζει τον Ντον.
Η πρώτη τους συνάντηση, αν και φαινομενικά τυχαία, έμοιαζε ικανή να καθορίσει την πορεία τους για πάντα. Ήταν το 1953, μια καλοκαιρινή βραδιά στη Σάντα Μόνικα, όταν ο Κρίστοφερ Ίσεργουντ και ο Ντον Μπαχάρντι διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά, δεν μπορούσαν να διανοηθούν αυτό που θα ακολουθούσε.
Ο Ντον ήταν μόλις 18 ετών — ένας νεαρός καλλιτέχνης γεμάτος όνειρα. Παρά τη διαφορά ηλικίας των 30 ετών, η χημεία τους ήταν ακαριαία. Ο Ίσεργουντ γοητεύτηκε από τη ζωντάνια και το ταλέντο του Ντον, ενώ ο Μπαχάρντι είδε στον Κρίστοφερ έναν μέντορα και σύντροφο που μπορούσε να του προσφέρει στήριξη και ασφάλεια.
Μια σχέση με διαχρονική σημασία
Η σχέση τους αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης λόγω της ηλικιακής διαφοράς, όμως οι δυο τους δεν έκρυψαν ποτέ τη σύνδεσή τους. Καθώς ζούσαν μαζί στο Λος Άντζελες, έγιναν ένα από τα πρώτα ζευγάρια που αμφισβήτησαν ανοιχτά με την στάση ζωής τους τις κοινωνικές νόρμες για την ομοφυλοφιλία.
Ο Χόκνεϊ, επίσης, αποτύπωσε τη σχέση τους σε έναν από τους πιο εμβληματικούς πίνακές του, το Christopher Isherwood and Don Bachardy (1968), που αναγνωρίζεται ως το πρώτο διπλό πορτρέτο του καλλιτέχνη και αποτυπώνει το ζευγάρι σε στιγμές καθημερινής τους ζωής.
Δημιουργική συνέργεια
Για τον Ντον, ο Κρίστοφερ ήταν το ιδανικό πρότυπο, ο καθοδηγητής του όχι μόνο στη ζωή αλλά και στην τέχνη. Ο Ίσεργουντ τον παρακίνησε να αναπτύξει το ταλέντο του στη ζωγραφική, προσφέροντάς του την αληθινή καθοδήγηση που μόνο ένας έμπειρος δημιουργός μπορούσε να προσφέρει.
Ο Ίσεργουντ πίστευε ότι το κλειδί για μια διαρκή σχέση είναι η ανοιχτότητα — όχι μόνο για το σεξ, αλλά για τα πάντα. Ήταν βαθιά αφοσιωμένος σε μια σχέση βασισμένη στην ειλικρίνεια και την επικοινωνία, αναφέρουν σχετικά οι ΝΥΤ.
Ο ίδιος ο Κρίστοφερ μιλώντας για την σχέση τους στα πλαίσια του ντοκιμαντέρ Chris & Don: A Love Story (2007) αναφέρει: “Ο Ντον ήταν μόλις 18 όταν τον συνάντησα. Είχε τον ενθουσιασμό, την αφέλεια, τη γοητεία της νεότητας, και εγώ είχα την εμπειρία, τον κυνισμό, τη σοφία της ηλικίας. Μαζί, δημιουργήσαμε κάτι μεγαλύτερο από το άθροισμα των ατομικοτήτων μας”. Λίγο αργότερα προσθέτει: “Νομίζω ότι ένας από τους λόγους που η σχέση μας λειτούργησε τόσο καλά είναι γιατί σεβόμασταν ο ένας την ατομικότητα του άλλου. Δεν προσπαθήσαμε να αλλάξουμε ο ένας τον άλλον. Απλά αφήναμε ο ένας τον άλλον να είναι αυτό που ήταν”.
Η τέχνη ως κοινός τόπος
Η καλλιτεχνική τους συνεργασία ήταν βαθιά και αμοιβαία. Ο Ίσεργουντ ενθάρρυνε τον Μπαχάρντι να εξελιχθεί ως ζωγράφος, ενώ ο ίδιος συνέχισε να γράφει έργα εμπνευσμένα από τη ζωή τους. Το πορτρέτο του Ίσεργουντ από τον Μπαχάρντι είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του καλλιτέχνη, που απεικονίζει με ευαισθησία τη συναισθηματική τους σύνδεση.
Ο Ντον Μπαχάρντι ήταν ένας καλλιτέχνης που χρησιμοποιούσε τη ζωγραφική ως μέσο για να εξερευνήσει τις συναισθηματικές και ψυχολογικές πτυχές των σχέσεων και της ανθρώπινης εμπειρίας. Ο χαρακτήρας του έργου του διαπνέεται από ειλικρίνεια και συναισθηματική ένταση που αποκαλύπτει τις βαθιές του συνδέσεις με τους ανθρώπους γύρω του, ειδικά με τον Κρίστοφερ Ίσεργουντ. Μάλιστα το “Christopher Isherwood” (1967) είναι το πιο γνωστό πορτρέτο του Ίσεργουντ. Απεικονίζει τον συγγραφέα και σύντροφό του. Ο Μπαχάρντι αποτυπώνει τη σχέση τους με εσωτερική ευαισθησία, δίνοντας έμφαση στη συναισθηματική σύνδεση παρά στην εξωτερική μορφή.
Παράλληλα, ο Ίσεργουντ αντλούσε έμπνευση από τη σχέση τους για τα βιβλία του. Στο “Christopher and His Kind” (1976), ο Ίσεργουντ καταγράφει με ειλικρίνεια τις εμπειρίες του ως γκέι άνδρας, προσφέροντας μια μοναδική ματιά στην κουλτούρα της εποχής και την εξέλιξη της LGBTQ+ κοινότητας. Το έργο αυτό αποτελεί έναν φόρο τιμής στη ζωή που μοιράστηκε με τον Μπαχάρντι, αποτυπώνοντας τη σημασία του δεσμού τους.
Όπως κάθε σχέση, έτσι και η δική τους πέρασε από δυσκολίες. Ο Μπαχάρντι, νεότερος και λιγότερο έμπειρος, πάλευε να βρει τη δική του ταυτότητα στον κόσμο της τέχνης, ενώ ο Ίσεργουντ αγωνιζόταν να διαχειριστεί τη φήμη και τις προσδοκίες. Παρά τις προκλήσεις, οι δυο τους παρέμειναν αφοσιωμένοι, βρίσκοντας δύναμη ο ένας στον άλλον.
